Movies Ltd

Πόσο πίσω είμαστε τελικά? Το καταλαβαίνεις όταν βάζεις σε αντιπαράθεση, εικόνες της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας, με τις αντίστοιχες που μέσα από την κινηματογραφική γραφή απεικονίζουν ότι ισχύει στα οργανωμένα κράτη. Σαν την περίπτωση του Βελγίου, επί του παρόντος, που στην ουσία αντανακλά μια οπτασία επιστημονικής φαντασίας, για τα δικά μας δεδομένα. Μια χώρα δηλαδή που έχει έναν κάποιο έλεγχο του ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει, που υπάρχει σύστημα αντιμετώπισης ακραίων φαινομένων εισροής, που περνά στους οικονομικούς της επισκέπτες την συνείδηση πως πρέπει να εργαστούν για να τα βγάλουν πέρα και που στο φινάλε δημιουργεί και την προσδοκία σε κάποιους - όπως τον δημιουργό - να κρίνουν αν η συγκεκριμένη πολιτική είναι σωστή ή σε κάποια σημεία αποκτά απάνθρωπο χαρακτήρα. Εδώ απλώς αρκούμαστε να παίζουμε μονόπολη, στις πλάτες φουκαράδων που αν ήξεραν που πάνε, μάλλον θα έμεναν μετά χαράς στην πατρίδα τους, με φόντο τα καλογυαλισμένα μάρμαρα της Υπατίας...

Μπορεί να έχει προσαρμοστεί στα πρότυπα που απαιτούν οι συνθήκες της νέας της πατρίδας, η σαραντάχρονη Τάνια, πρόσφυγας από τη Ρωσία, η έλλειψη επίσημων εγγράφων όμως, που να πιστοποιούν, πως μπορεί να παραμείνει σε βελγικό έδαφος, την καθιστούν παράνομη, διακυβεύοντας έτσι τα όνειρα της. Ένας τυπικός έλεγχος από τις αρχές, την ημέρα των γενεθλίων του δεκατετράχρονου λατρεμένου της γιου, θα προκαλέσει την άτσαλη αντίδραση της, με συνέπεια να συλληφθεί και να οδηγηθεί εσώκλειστη στο κέντρο κράτησης μεταναστών. Με το μονάκριβο παιδί της μακριά και την θηλιά της απέλασης να σφίγγει ολοένα και περισσότερο, θα ακολουθήσει την τακτική της σιωπής, εκτιμώντας πως έτσι, σε λίγο καιρό θα αποκτήσει ξανά την ελευθερία της, ζητώντας πολιτικό άσυλο.

Μια ακόμη δημιουργία από την γαλλόφωνη μεριά της Ευρώπης, που ασχολείται με το φλέγον, όσο και παγκόσμιο ζήτημα των μεταναστών, που δίχως να πληρούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις, εγκαταλείπουν, σχεδόν κυνηγημένοι τις χώρες τους, προς αναζήτηση της δικής τους Γης της Επαγγελίας. Όπως και στην πρόσφατη ιστορία που αφηγήθηκε το πάρα πολύ καλό Welcome, έτσι κι εδώ το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ένας φοβισμένος λάθρος γκασταρμπάιτερ, δίχως πράσινη κάρτα, που βρίσκεται σε έναν ξένο τόπο και είναι διατεθειμένος να δώσει και την ψυχή του αν χρειαστεί, για να μην επιστρέψει ποτέ στην κόλαση που γεννήθηκε. Ακόμη κι αν οι διωκτικές αρχές, μετατρέψουν την επιβίωση του σε χειρότερο μαρτύριο από αυτό που κάποτε βίωσε: "Δεν είμαστε μαζοχιστές" βροντοφωνάζει αλυσοδεμένη στους βασανιστές της η Τάνια, για να δείξει το μέγεθος του δράματος που θα ξαναζήσει, σε περίπτωση που απελαθεί...