του Jonathan Liebesman. Με τους Aaron Eckhart, Ne-Yo, Ramon Rodriguez, Michael Peña, Michelle Rodriguez
Ίτε Παίδες Αμερικάνων!
του zerVo
Ο τελευταίος στην πυραμίδα είναι ο οπλίτης, ο αποκαλούμενος και φαντάρος. Ο πρώτος που στο μπράτσο βάζει σαρδέλα είναι ο δεκανέας, ενώ αμέσως μετά με δύο γραμμές είναι ο λοχίας. Ανάλογα με τον χρόνο παλαιότητας του, διακρίνει σε επιλοχία και αρχιλοχία, με τον τελευταίο, συνήθως λόγω πολλών ετών εμπειρίας, να είναι και εκείνος που βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά. Ο βασικός βαθμός αξιωματικού, είναι αυτός του υπολοχαγού, που μάλλον είναι και εκείνος που απονέμεται, μόλις βγάλει την σχολή, ενώ στο πεδίο της μάχης, άντε το πολύ να συναντήσεις μέχρι συνταγματάρχη. Οι στρατηγοί και οι στρατάρχες, οι ανώτεροι δηλαδή, που δεν φαίνονται και πουθενά, είναι εκείνοι που σχεδιάζουν τον πόλεμο επί χάρτου. Τώρα που με διαφώτισε εκτενέστατα, λεπτομερώς και με πλήρη σαφήνεια, περί της στρατιωτικής ιεραρχίας, το Battle: Los Angeles και στο ποιος είναι ο ρόλος του καθενός ένστολου, κατά την διάρκεια της σύρραξης, μπορώ να ασχοληθώ και πιο ενεργά με το Stratego...
Μπαρουτοκαπνισμένος πεζοναύτης, με προϋπηρεσία σε όλα τα πεδία πολέμου που έχουν ανοίξει τα αφεντικά του στο Πεντάγωνο, θεωρούμενος σαν ο βασικός υπεύθυνος της σφαγής του λόχου του από τον εχθρό, βρίσκεται ένα βήμα πριν την συνταξιοδότηση, προκειμένου να γλυτώσει την λοιδορία των συναδέλφων του. Η υπηρεσία θα του δώσει ακόμη μία ευκαιρία, τοποθετώντας τον δίπλα σε έναν ανώριμο πιτσιρικά αξιωματικό, ως τον πιο έμπειρο της πλατούν, που καλείται να εντοπίσει στους φλεγόμενους δρόμους του Άντζελες, τι κρύβεται πίσω από την απρόβλεπτη πτώση μετεωριτών, που έχει προκαλέσει χάος σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Armaggeddon δηλαδή? Όχι ακριβώς, διότι μπορεί οι πέτρες από τον ουρανό να προσγειώνονται με φόρα από τον ουρανό, πάνω στους ανυποψίαστους πολίτες που κάνουν σέρφινγκ και ηλιοθεραπεία, μα - ω, της έκπληξης - βγάζουν ποδαράκια, σηκώνονται και αρχίζουν να πυροβολούν. Independence Day δηλαδή? Ούτε αυτό νομίζω, μιας και σε εκείνη την περίπτωση η επίθεση των πλασμάτων από άλλο πλανήτη, λάμβανε χώρα, με εντυπωσιακό τρόπο, μπροστά στα εμβρόντητα μάτια και του θεατή - εκτός από των πρωταγωνιστών - ενώ εδώ, περισσότερο φαντάζεσαι την ζημιά που κάνουν οι ΕΤ στον κόσμο μας, παρά την βλέπεις, συμμετέχοντας πιο πολύ σαν μέλος της ομάδας αναχαίτισης τους. Black Hawk Down δηλαδή? Ούτε κατά διάνοια! Το επικό θρίλερ του Scott, εδώ μεταλλάσσεται σε έναν υπερφίαλο, πομπώδη, στρατοκαβλικό παιάνα, που σεναριακά μάλλον υπογράφει ο χαρισματικότερος στρατολόγος των γερακιών της Ουάσιγκτον.
Μπαρουτοκαπνισμένος πεζοναύτης, με προϋπηρεσία σε όλα τα πεδία πολέμου που έχουν ανοίξει τα αφεντικά του στο Πεντάγωνο, θεωρούμενος σαν ο βασικός υπεύθυνος της σφαγής του λόχου του από τον εχθρό, βρίσκεται ένα βήμα πριν την συνταξιοδότηση, προκειμένου να γλυτώσει την λοιδορία των συναδέλφων του. Η υπηρεσία θα του δώσει ακόμη μία ευκαιρία, τοποθετώντας τον δίπλα σε έναν ανώριμο πιτσιρικά αξιωματικό, ως τον πιο έμπειρο της πλατούν, που καλείται να εντοπίσει στους φλεγόμενους δρόμους του Άντζελες, τι κρύβεται πίσω από την απρόβλεπτη πτώση μετεωριτών, που έχει προκαλέσει χάος σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Armaggeddon δηλαδή? Όχι ακριβώς, διότι μπορεί οι πέτρες από τον ουρανό να προσγειώνονται με φόρα από τον ουρανό, πάνω στους ανυποψίαστους πολίτες που κάνουν σέρφινγκ και ηλιοθεραπεία, μα - ω, της έκπληξης - βγάζουν ποδαράκια, σηκώνονται και αρχίζουν να πυροβολούν. Independence Day δηλαδή? Ούτε αυτό νομίζω, μιας και σε εκείνη την περίπτωση η επίθεση των πλασμάτων από άλλο πλανήτη, λάμβανε χώρα, με εντυπωσιακό τρόπο, μπροστά στα εμβρόντητα μάτια και του θεατή - εκτός από των πρωταγωνιστών - ενώ εδώ, περισσότερο φαντάζεσαι την ζημιά που κάνουν οι ΕΤ στον κόσμο μας, παρά την βλέπεις, συμμετέχοντας πιο πολύ σαν μέλος της ομάδας αναχαίτισης τους. Black Hawk Down δηλαδή? Ούτε κατά διάνοια! Το επικό θρίλερ του Scott, εδώ μεταλλάσσεται σε έναν υπερφίαλο, πομπώδη, στρατοκαβλικό παιάνα, που σεναριακά μάλλον υπογράφει ο χαρισματικότερος στρατολόγος των γερακιών της Ουάσιγκτον.
Ο οποίος ανέτρεξε σε οποιαδήποτε b movie Πολεμικού χαρακτήρα της δεκαετίας του 80, αποσπώντας τις πιο κουτορνίθικες, ίτε παίδες Αμερικάνων, ατάκες, βάζοντας τις στο στόμα των δέκα - δώδεκα κομάντο, που τα βάζουν με την κατά πολύ προηγμένη τεχνολογία των εξωγήινων - που επαναλαμβάνω δεν τους βλέπεις - και μάντεψε, βγαίνουν και τελικοί θριαμβευτές. Ιδίωμα άλλωστε της αρείας φυλής των Γιάνκηδων, να τα καταφέρνουν, την ίδια στιγμή που όλος ο υπόλοιπος πλανήτης, έχει παραδοθεί στις φονικές ορέξεις των Τρανσφόρμερς.
Για πες: Σχεδιασμένο πάνω στην λογική του District 9, με την κάμερα να πηγαινόρχεται στα χέρια του Jonathan Liebesman και καλά για να αποδώσει ρεαλισμό, το φιλμ έχει ένα κάποιο υπόβαθρο να σταθεί σαν ένα αξιοπρεπές sci - fi. Η εμφανής απουσία του βασικού συστατικού μιας τέτοιας ταινίας - λέγε με και ειδικά εφέ - ωθεί το θέμα σε ένα εντελώς διαφορετικό μονοπάτι, από αυτό που μάλλον σκαρφίστηκε αρχικά η παραγωγή, εστιάζοντας πιότερο στην αγωνία των αρματωμένων παλικαριών - κρίμα νάναι ανάμεσα τους και ο Eckhart - που ακόμη κι οι ίδιοι δεν ξέρουν ποιοι είναι οι αντίπαλοι τους. Το σίγουρο είναι πάντως, πως με την θέαση του κακού Battle: Los Angeles, αρχίζω και αναθεωρώ τις απόψεις μου για το κατά πολύ φτηνότερο Skyline, εκτιμώντας το όλο και πιο πολύ.
Στις δικές μας αίθουσες, 31 Μαρτίου 2011 από την Audiovisual
Rewind /// Trailer - Battle: Los Angeles
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική