Movies Ltd

Ούτε χιλιοστό δεν απέχει από την πραγματικότητα ότι περιγράφει ο Σωτήρης. Το ριάλιτι που λαμβάνει χώρα στους νοσοκομειακούς διαδρόμους, μολονότι το υπόβαθρο των περιστατικών είναι πάντοτε τραγικό, εφόσον μιλάμε για υγεία, μπορεί με ευκολία να αποτελέσει την βάση, μιας σπαρταριστής κωμωδίας. Και οι πρωταγωνιστές οι ίδιοι κι απαράλλαχτοι: Ο πομπώδης επιμελητής, το γιατρουδάκι τρεχαντήρι, η εκνευρισμένη νοσοκόμα, οι γραβατωμένοι από τις φαρμακοβιομηχανίες, τα κάθε λογής λαμόγια, μέχρι και ο σεκιουριτάς, που με όσα έχουν δει τα μάτια του, εύκολα σου (υπο)γράφει επιστημονική εργασία, ικανή να δημοσιευτεί στο Lancet. Το δικό μου ερώτημα προς τον δημιουργό, που σοφά τα πάντα κόπιαρε στο πανί, είναι γιατί να επιλέξω να παρακολουθήσω το πόνημα του, αντί να πάω υγιέστατος, μια ωραία πρωία, με μια πορτοκαλάδα ανά χείρας, στο εφημερεύον Τζάνειο και να τα ζήσω το μουρλοκομείο λάιβ και χωρίς περικοπές? Άσε που σίγουρα θα βγάλω, πολύ αντικειμενικότερα συμπεράσματα έτσι...

Γιατρουδάκι που έχει φάει την ζωή του στα θρανία και στα αγροτικά, επιτέλους προσλαμβάνεται στην ορθοπεδική πτέρυγα της δημόσιας κλινικής Άγιοι Πάντες, δοκιμαστικά εν αρχή, μέχρι να αποδείξει πως είναι ικανός, να φορά την βαριά λευκή ποδιά του νοσοκομείου. Ατυχώς για κείνον, κάποιες άτσαλες επιλογές πάνω στην σαστημάρα του να δείξει καλό πρόσωπο, την πρώτη κιόλας νύχτα στη βάρδια, θα τον φέρουν αντιμέτωπο με το πειθαρχικό, συνεπώς με δεμένα τα χέρια από τις κατηγορίες, δεν μπορεί να λειτουργήσει σύμφωνα με τις προσταγές του όρκου του Ιπποκράτη.

Όπερ σημαίνει, πως καλύπτεις με υπερωρίες που δεν πρόκειται να πληρωθούν ποτέ, συναδέλφους που το σκάνε, διστάζεις να καλέσεις βοηθητικό προσωπικό, μην τυχόν και του χαλάσεις το ιδιωτικό πρόγραμμα, ενεργείς σύμφωνα με τις προσταγές των ανωτέρων, έχοντας απολέσει το δικαίωμα στην πρωτοβουλία και κάνεις τα στραβά μάτια σε οτιδήποτε παράνομο, συμβαίνει στον περίγυρο σου. Αν σου αρέσει έτσι, έχει καλώς, ειδάλλως σπιτάκι σου γρήγορα, φουκαρά τυπικέ και συνεσταλμένε εργαζόμενε. Όσο ο καιρός κυλά και γίνεσαι γρανάζι της καλοκουρδισμένης μηχανής, που ονομάζεται δημόσιο, κι εδώ ουσιαστικά βλέπουμε μονάχα μια έκφανση της, μέρα με τη μέρα η τριβή θα σε κάνει πανομοιότυπο γουρουνάνθρωπο, με εκείνους που λοιδωρούσες στα νιάτα σου και είτε ζήσει εκείνος που χειρουργείς, είτε πάει στην ευχή του Θεού, το φακελάκι στην τσέπα να είναι καλά κι όλα πηγαίνουν κατ ευχήν. Εκτός και επιχειρήσεις να συγκρουστείς με το σύστημα, οπότε είναι ζήτημα χρόνου να βρεθείς ο ίδιος στην εντατική. Μη σου πω και στο μάρμαρο...

Το φιλμ του Γκορίτσα, ουσιαστικά είναι μια σπονδυλωτή συρραφή μικρών μικρών στιγμιοτύπων, που λαμβάνουν χώρα σε μια πλήρη περίοδο μετάλλαξης του ρούκι γιατρού σε βαθμοφόρου, που κανείς θεατής, δεν πρόκειται να νιώσει έκπληξη στο αντίκρυ τους. Στα υπέρ της πικρής παγκοσμιοποιημένης κωμωδίας - τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν και στας Ευρώπας, αν αυτό σε απενοχοποιεί - ο ταχύτατος ρυθμός, κάποιες ατάκες καρφιά, που θα τις νιώσουν καλά υπουργοί και διοικητές, αλλά και οι αληθινά όμορφες ερμηνείες του τρίο των μάχιμων θεραπόντων, που συνθέτουν οι Ξάφης - Κουτσαφτίκη - Ήμελλος (ένας ττάπος, σωστός σιεηττάνης). Απεναντίας στα αρνητικά, βάζω την άρνηση της κάμερας, να επιρρίψει ευθύνες και στον απλό πολίτη, για την συντήρηση αυτού του κράτους ασυδοσίας, που ως κυριότερο θύμα έχει μόνο τον ίδιο...