Movies Ltd

Προγραμματισμός, το άλφα και το ωμέγα της επιβίωσης στην ζούγκλα της σύγχρονης κοινωνίας: Να κοιμηθώ νωρίς, να σηκωθώ νωρίς, να ξεκινήσω νωρίς και να παρκάρω νωρίς, που λέει κι ο Λουκής. Η ρουτίνα σε όλο της το μεγαλείο, κατ απαίτηση του μοντέρνου ταχύτατου ρυθμού, που δεν αφήνει και πολλά στην τύχη, υποστηρίζοντας την αρχή του καλοδουλεμένου schedule. Κι όμως, υπάρχουν κάποιες παρένθετες στιγμές, που θα μπορούσαν να φύγουν, να ξεχαστούν σαν ασήμαντες, που αν τις καλοσκεφτείς, έχουν λειτουργήσει καταλυτικά στην (αδιάφορο θετική ή αρνητική) εξέλιξη του πολίτη - ρομπότ. Μοίρα λες... Σύμπτωση... Κι αν κάποιος άλλος έχει βάλει το χεράκι του, για να σε παρακάμψει από τον δρόμο που με περισσή φρόνηση έχεις χαράξει? Αυτό το ζύγισες ποτέ?

Την νύχτα της ήττας του, στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα του γερουσιαστή της Νέας Υόρκης, ο νεαρός, φιλόδοξος και χαρισματικός βουλευτής Ντέιβιντ Νόρις, θα γνωρίσει την γυναίκα της ζωής του, στο πρόσωπο της Βρετανίδας μπαλαρίνας Ελίζ. Η μορφή της, από εκείνη την μικρή τους συνάντηση, θα στοιχειώσει στο μυαλό του για χρόνια, μέχρι που θα την βρει και πάλι στο δρόμο του, εντελώς αναπάντεχα, την ώρα που έχανε κάθε ελπίδα πως θα την έβλεπε ξανά. Μια εξέλιξη, όμως, που δεν αφήνει διόλου ικανοποιημένη την μυστική ομάδα που ελέγχει την δράση του ελπιδοφόρου πολιτικού, τους Ρυθμιστές, που θα κάνει ότι περνά από τα χέρια της για να καταστρέψει τον δεσμό, πριν ακόμη γεννηθεί. Η μάχη ανάμεσα στην χαλιναγώγηση της ελεύθερης βούλησης και στην ενστικτώδη αντίδραση, μόλις έχει ξεκινήσει.

Πιστεύω πως ακόμη και μισή, ανολοκλήρωτη φράση να έχει γράψει ο σπουδαίος Philip Dick, αν την αναλάβει ένας επιδέξιος δημιουργός, μπορεί να φτιάξει ένα πρώτης τάξης κινηματογραφικό σενάριο. Ελάχιστοι διέθεταν άλλωστε αυτό το μαγικό χάρισμα την ανατρεπτικής λογικής, όπως αυτός, που από το μυαλό του ξεπήδησε η ιδέα, που πάνω της βασίστηκε η σημαντικότερη ταινία επιστημονικής φαντασίας, στην ιστορία του σινεμά. Στην αλυσίδα των επιτυχημένων διασκευών των scifi μυθιστορημάτων του, το The Adjustment Bureau δεν θα μπορούσε να αποτελέσει τον αδύναμο κρίκο. Ακόμη κι αν πρέπει να να βασίσει την λογική της θεματικής του πορείας, στον σπινθήρα που λέγεται κεραυνοβόλος έρωτας. Και κάτι παραπάνω ίσως, εφόσον ο θεατής καλείται να κάνει μια μικρή υποχώρηση, αποδεχόμενος το για καιρό μανιώδες στροβίλισμα στο νου του ανερχόμενου wanabe congressman, της εικόνας μιας απλώς σέξι χορεύτριας.

Από την ώρα, όμως, που αποκαλύπτεται η πραγματική ταυτότητα των κατευθυντών της μοίρας, ξεκινά ένα ξέφρενο κυνηγητό με το χρόνο, που αναμειγνύει πραγματικότητα, οφθαλμαπάτη και ρομάντζο, με τους νουάρ ασπρόμαυρους πρακτορικούς χαρακτήρες με τις ρεπούμπλικες, με την σουρεαλιστική λογική του Inception και το αγωνιώδες σασπένς του The Game, που κανείς δεν γνωρίζει τι από όσα συμβαίνουν στο περιβάλλον είναι αληθινό. Στα θετικά του δημιουργικού ντεμπούτου του George Nolfi, πρέπει να καταγραφεί το ότι δεν έχασε σε πολλά σημεία τον έλεγχο της κατάστασης, ώστε το υπαρξιακό παραμύθι του να εξελιχθεί σε περίγελο, αλλά και στο ότι έκτισε μια έξοχη εικαστικά, μαγική νεουορκέζικη μονόπολη, πάνω στην οποία τα πιόνια κινούνται μέσω μυστικών διόδων, ώστε να κερδίσουν τους πόντους των στιγμών, που είναι και το κόλπο γκρόσο, που θα δώσει την νίκη, στο πολυεπίπεδο παιχνίδι.