Ο Δρόμος του Πολεμιστή

του Sngmoo Lee. Με τους Dong-gun Jang, Kate Bosworth, Geoffrey Rush, Danny Huston


Σκούριασε το Σπαθί...
του zerVo
Εδώ κι αν μιλάμε για περίπτωση πνιγμένου, μέσα στην ίδια του, την υπέρμετρη φιλοδοξία. Δεν μπορώ να καταμετρήσω βλέπεις πόσους μαζεμένους στόχους έβαλε το The Warrior's Way για να πετύχει: Να γίνει το πρώτο επικών διαστάσεων βούξια, που η δράση του τοποθετείται στην άγρια δύση, με σκηνικά φτιαγμένα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, μπας και φτιάξουν κόμικ σκηνικό, έχοντας όμως και ψήγματα σουρεαλισμού στις εικόνες του, μήπως κερδίσει και το χειροκρότημα του ψαγμένου. Μπέρδεμα! Τελικά το φιλμάκι δεν κατορθώνει κανέναν από τους αμέτρητους σκοπούς του, ούτε καν να ξεδιψάσει ελαφρώς τους φανατικούς φίλους των ασιανών περιπετειών, που βασίζουν την ύπαρξη τους στις αέρινες χορογραφίες, οι οποίες εσχάτως έχουν αρχίσει να λιγοστεύουν, κάτι που σημαίνει πως το genre που αποθέωσαν οι Lee, Yimou, Kaige και Hark, μάλλον περνά κρίση...

Το όνομα του είναι Γιανγκ και όσοι έχουν αντικρίσει την λάμψη του σπαθιού του, έχουν συνάμα αποκτήσει και την τελευταία τους ανάμνηση, από τον μάταιο τούτο κόσμο. Η τελευταία αποστολή του ατρόμητου πολεμιστή, θα έχει απρόσμενο φινάλε, όταν θα διστάσει μπροστά στην θωριά ενός νεογέννητου βρέφους, παιδιού του μισητού αντιπάλου, που μόλις εξολόθρευσε. Γεγονός που αυτόματα θα προκαλέσει την δυσφορία του μέντορα του, που θα ξεσηκώσει ολόκληρη την πρώην συμμαχική φατρία, εναντίον του, ζητώντας εξιλέωση για την δειλία. Μοναδική λύση για την αποφυγή της αιματοχυσίας ο ξενιτεμός. Ο μαχητής θα αφήσει πίσω του την πατρίδα του, φεύγοντας για μέρη μακρινά, εκεί που κανείς δεν γνωρίζει το παρελθόν του. Η ξεπεσμένη πόλη του φαρ ουέστ Λόντε, με τους μόλις 77 κατοίκους, κατά κύριο λόγο μέλη ενός περιπλανώμενου τσίρκο, θα στεγάσει τα ειρηνικά πλέον όνειρα του, για μια φιλήσυχη και ήρεμη ζωή...

Φευ! Εκεί που έχει σφραγίσει, δια παντός όπως πιστεύει, το αιματοβαμμένο ξίφος του και επιδιώκει να κερδίσει την καρδιά της ζορισμένης ψυχικά ομορφούλας, που ειδικεύεται στο πέταγμα μαχαιριών, νάσου και ξεπετάγονται ο ένας μετά τον άλλο οι εχθροί για να τον κάνουν και πάλι να κυλήσει. Για πολλοστή φορά βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά στην χιλιοειπωμένη ιστορία του hitman, που αποσύρεται εθελοντικά από την ενεργό δράση, αντιλαμβανόμενος πως έχει περισσότερα να προσφέρει, ακολουθώντας την οδό της αρετής, παρά της κακίας, μα όλο και κάποια αναποδιά, θα του θυμίζει τον παλιό του εαυτό. Οι εκπλήξεις που επιφυλάσσει το σενάριο, είναι σχεδόν ανύπαρκτες, αφού ουσιαστικά ο θεατής από ένα σημείο και μετά, απλώς μετρά αντίστροφα για το πότε η οργή του παντοδύναμου θα ξεχειλίσει και πάλι. Και κάπου εκεί ο πρωτόπειρος Sngmoo Lee, θα χάσει τον έλεγχο, βάζοντας απέναντι του τόσους πολλούς αντιπάλους, που δεν θα τα έβγαζε πέρα ούτε ο Chuck Norris. Που λέει ο λόγος...

Για πες: Λανθασμένα εκτιμώ, το φιλμ, δεν εστιάζει στην πραγματική δυναμική ενός καθαρόαιμου ασιάτικου κουνγκ φου, δηλαδή στα κοφτά πλάνα πολεμικών τεχνών, προκειμένου να κτίσει μια εναλλακτική ατμόσφαιρα ερημικής εγκαταλελειμμένης γης, τονισμένης από την - ξεκάρφωτη - πολυχρωμία των κλόουν, των νάνων και των ξυλοπόδαρων. Ότι εμπορικά στην απωανατολική αγορά θα τα πάει μια χαρά, ελέω της παρουσίας του Κορεάτη υπεραστέρα Dong Gun Jang, το θεωρώ κάτι περισσότερο από βέβαιο. Κατά δω όμως, που η απαίτηση δεν περιορίζεται απλώς σε μερικές CGI καρατιές, σε δυο τρεις γνώριμους αξιόλογους ρολίστες στο φόντο και στην επανάληψη μιας ιστορίας που έχουμε ξαναδεί σε πολύ καλύτερη φόρμα στο παρελθόν, το Warrior's Way, προβλέπω πως θα περάσει παγερότατα αδιάφορο...






Στις δικές μας αίθουσες, 17 Φεβρουαρίου 2011 από την Village


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική