Movies Ltd

Από την πρώτη στιγμή, δεν μου είχε κτυπήσει καλά η χρονική διάρκεια. Δυόμισι ώρες κοντά, τι στην ευχή έχει να πει Η Υπογραφή, που δεν μπορεί να το εκφράσει μέσα σε λιγότερο χρόνο? Είτε η ίντριγκα θα έπρεπε να είναι τόσο ισχυρή που να δικαιολογεί το μακροσκελές της αφήγησης, είτε η αναφορά στους χαρακτήρες της ιστορίας να απαιτεί λίγη παραπάνω μελέτη από το κανονικό. Δυστυχώς εν προκειμένω δεν ίσχυσε ούτε το ένα, ούτε όμως και το άλλο. Δεδομένα η εξέλιξη, δίχως τις αδικαιολόγητες σάλτσες, θα μπορούσε να περιοριστεί στο σκάρτο ενενηντάλεπτο, ενώ προσωπικά έμεινα και ανικανοποίητος στην επεξήγηση του μοιραίου πάθους, του τόσο ικανού που μπορεί να οδηγήσει μέχρι την υπέρτατη θυσία. Από πακετάρισμα πάντως και καλλιτεχνική διεύθυνση, πρέπει να ομολογήσω πως ο Χαραλαμπόπουλος παίρνει πολύ μεγάλο βαθμό...

Μια δεκαετία έχει περάσει από τον αιφνίδιο και μυστηριώδη θάνατο της διάσημης ζωγράφου Μαρίας Δήμου και μια αθηναϊκή γκαλερί, ετοιμάζει μια ειδική ρετροσπεκτίβα στο διεθνώς αναγνωρισμένο έργο της. Ο πρώτος που θα μπορούσε να δώσει επιπλέον πληροφορίες για την προσωπικότητα της καλλιτέχνιδας, είναι ο επί χρόνια σύντροφος της ζωής της, Άγγελος Μαβίλης, ένας ζωγράφος που από καιρό έχει αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο τρόπος που η νεαρή γκαλερίστα θα προσεγγίσει την ψυχή του μοναχικού άντρα, θα τον ωθήσει στο να πάρει την απόφαση, να της αποκαλύψει την πλήρη αλήθεια, για τις συνθήκες που οδήγησαν την αγαπημένη του στον θάνατο. Μια πορεία ποτισμένη με πάθος και έρωτα, ιδρώτα και χρώματα, με μοιραία, όμως και απρόσμενη κατάληξη.

Με την έννοια του πόσο πολύ μπορεί κανείς να δοθεί στο άλλο του μισό, με το πόσο ακραία μπορεί να θυσιάσει το ίδιο του το είναι, προκειμένου να ζήσει την απόλυτη ευτυχία ο άνθρωπος που λατρεύει, ασχολείται η ταινία του ικανού Έλληνα δημιουργού και χαρισματικού ντοκιμαντερίστα. Μια καθαρόαιμη αστυνομική υπόθεση, με ένα θύμα και αρκετούς εμπλεκόμενους σε μια νοσηρή και σκοτεινή πλεκτάνη, που έχει στο φόντο της, ένα ζουμερό love story, που εκτυλίσσεται στην διαδρομή Ορεινή Αρκαδία - Παρίσι. Χώρους που έζησε και δημιούργησε το αρτιστίκ ζευγάρι τα έργα του, που κέρδισαν την εκτίμηση των ακριβότερων πινακοθηκών της Πόλης του Φωτός. Ακόμη κι αν υποθέσω, όμως, πως στο κτίσιμο του φιλμ σωστά καταναλώθηκε τόσος χρόνος μελέτης των πρωταγωνιστών και των συνθηκών που τους έφεραν κοντά, σε κανένα σημείο δεν αποκαλύπτεται το πως αυτός ο δεσμός απογειώθηκε, ώστε οι δύο ζωγράφοι να θεωρηθούν, έστω στην δική τους αντίληψη, ως ένα. Δύο, τρεις βιντεοκλιπίστικες στιγμές ερωτικής έξαψης, εν ολίγοις, δεν είναι ικανές για να ζωγραφίσουν το απόλυτο πάθος...

Όπως και το ότι η νεαρή κοπελιά που έχει αναλάβει την οργάνωση της έκθεσης, μοιάζει εμφανισιακά λιγουλάκι, στην ζωγράφο, δεν είναι λόγος για να λύσει ο μοναδικός γνώστης, το μυστήριο που πλανάται, γύρω από τον άξαφνο χαμό της λατρεμένης του. Ο Χαραλαμπόπουλος, διαθέτοντας εικαστική δεινότητα στην ματιά του, δεν αφήνει τα πλάνα του αφρόντιστα, ενώ εντοπίζει και ιδιότυπες μεθόδους για να μιξάρει τα - πάμπολλα - χρονικά πέρα δώθε, που απαιτεί η εξιστόρηση. Όμως η απόφαση του να μην χρησιμοποιήσει το ψαλίδι εκεί που θα έπρεπε, προς χάριν της αφηγηματικής οικονομίας, μακραίνει υπερβολικά το πόνημα του, κάνοντας το δύσπεπτο και αφόρητα αργό, μια ανισορροπία άδικη, ίσως, σε σχέση με το καλά μελετημένο οπτικά αποτέλεσμα.

Για πες: Όπως και να έχει πάντως, η παρουσία και μόνο του πλέον αναγνωρίσιμου δικού μας ηθοποιού, Γιώργου Χωραφά, δίνει μια άλλη οντότητα στην συνολική παραγωγή, ακόμη κι αν η ερμηνεία του δεν είναι η καλύτερη, παρούσης εκείνης της Μαρίας Πρωτόπαππα, που με εξαιρετικό ρεαλισμό στην ματιά της, υπάρχουν στιγμές που πραγματικά σε καθηλώνει...