Movies Ltd

Χρειάζεται σθένος για να πάρεις την απόφαση να το δεις. Δίχως καν να γνωρίζεις σε τι συναισθηματικά ύψη θα ανεβάσει την φόρτιση του, ούτε αν κινείται διαρκώς στην ζώνη του δακρύβρεχτου μελό, απλά και μόνο το ότι η θεματική του Rabbit Hole περιστρέφεται γύρω από την υπέρτατη απώλεια, που μπορεί να νιώσει η ανθρώπινη καρδιά, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος, να περάσεις δύσκολες στιγμές μαζί του. Ακόμη κι αν πρέπει να παραδεχτώ πως η προσέγγιση του πόνου γίνεται με όσο περισσότερο σεβασμό μπορεί να δείξει ο κινηματογραφικός φακός, εντούτοις είναι κάπως απίθανο να πεις αν αυτό το κάνει σωστά ή λάθος, έμμετρα ή υπερβολικά, αφού σε αυτό τουλάχιστον το επίπεδο, καμία ζυγαριά δεν είναι ικανή να μετρήσει το συναίσθημα.

Οκτώ μήνες έχουν περάσει από την μαύρη ημέρα, που ο χάρος έκοψε βίαια το νήμα της ζωής του πεντάχρονου γιου τους. Διαλύοντας συνάμα την ευτυχία και την γαλήνη της φαμίλιας τους, καθιστώντας τους ίδιους ψυχικά ράκη, ερείπια που δεν έχουν κανένα πλέον ενδιαφέρον για την ζωή, για την δημιουργία, για την ίδια τους την ύπαρξη. Η Μπέκα και ο Χάουι Κόρμπετ, αναπολώντας στο μυαλό τους τις στιγμές πριν εκείνο το μοιραίο πρωινό, δεν μπορούν να φανταστούν πως η τύχη τους έπαιξε το σκληρότερο παιχνίδι. Κι επειδή ο κόσμος τριγύρω τους συνεχίζει να κινείται στους δικούς του ρυθμούς, οι ίδιοι καλούνται να ορθοποδήσουν και να ακολουθήσουν τις ρεαλιστικές επιταγές του. Το ζήτημα είναι αν οι ίδιοι θέλουν πραγματικά μέσα τους, κάτι τέτοιο...

Σιωπή, πένθος, σπαραγμός. Από την μια μεριά μπορείς να γίνεις ο θεατής, που φορά το κατάμαυρο κοστούμι των γονιών, οπότε δεδομένα γίνεσαι αποξαρχής σμπαράλια και δεν έχεις την ψυχική δυνατότητα, ούτε να μελετήσεις εκείνα που ζητά να πει, ούτε να κρίνεις τις ικανότητες του. Έτσι πρέπει να ακολουθήσεις τον άλλο δρόμο, εκείνον της ψυχρής ματιάς, για να δεις την κατάσταση όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά. Γιατί υποκειμενικά αν το καλοσκεφτείς, οι δύο αυτοί άνθρωποι έχουν πλέον το δικαίωμα της οποιασδήποτε βίαιης και απρόσμενης αντίδρασης. Αμηχανία λοιπόν! Αμφίδρομη! Όντας χαροκαμένος, τι ευχή να δώσεις στην αδελφή σου, που μόλις έμεινε έγκυος και το πολύ σε εννιά μήνες, θα φέρει στον κόσμο ένα παιδάκι? Όντας χαροκαμένος, με τι ψυχή να μαζέψεις τα ρουχαλάκια του παιδιού σου και να τα δώσεις προίκα να τα φορέσει το μωρό, που σε λίγο θα έρθει στον κόσμο? Όντας χαροκαμένος, πως μπορείς να καταλάβεις πως ο απέναντι σου, έστω κι αν είναι ο στενότερος συγγενής σου, αυτή της τόσο συνηθισμένη προσφορά, την αντιμετωπίζει σαν σάβανο? Βασανιστήριο. Δίχως φινάλε...