Movies Ltd

Διατηρώντας ανέκαθεν πολύ κακή σχέση με τα προϊόντα που χαρακτηρίζονται ως τηλεοπτικά, θα πρέπει να ομολογήσω πως ο τίτλος Η Πράσινη Σφήκα - παρότι μυθικά δημοφιλής και με φανατικούς οπαδούς - ουδέποτε μου προκάλεσε την παραμικρή συγκίνηση. Ούτε το όνομα του Van Williams, που ταυτίστηκε με τον ρόλο μου λέει κάτι, ούτε τον Bruce Lee γνώρισα μέσα από τα κατορθώματα του στο σίριαλ κι αν δεν μου το σφύριζαν ούτε θα γνώριζα πως μια από τις μουσικούλες που επέλεξε ο Tarantino για τον Kill Bill του, υπήρξε το βασικό σάουντρακ της σειράς. Γιατί τα αναφέρω τώρα αυτά? Μα για να αποστασιοποιηθώ από την οποιαδήποτε γνώση μου για την περσόνα του κόμικ ήρωα, που για την προσωπικότητα τους - σε αντίθεση με ότι έχει συμβεί σε αντίστοιχες περιπτώσεις superhero της DC και της Marvel - δεν γνωρίζω απολύτως τίποτα...

Διασκέδαση και καλοπέραση! Τίποτα άλλο δεν υπάρχει στο μυαλό του πλούσιου γλεντζέ Μπριτ Ριντ, ώστε να μην νοείται πάρτι στις ακριβές συνοικίες της Πόλης των Αγγέλων, δίχως την παρουσία του. Ας όψεται η τεράστια περιουσία του μεγιστάνα μπαμπά, που του επιτρέπει να ζει μια έκλυτη ζωή, γεμάτη ξενύχτια, ποτά και πανέμορφες γυναίκες. Όταν εντελώς αναπάντεχα ο αυταρχικών αντιλήψεων πατέρας του χάσει την ζωή του, εκείνος θα γίνει ο μοναδικός κληρονόμος του εκδοτικού κολοσσού της Sentinel, της νούμερο ένα σε πωλήσεις εφημερίδας του Λος Άντζελες. Η γνωριμία του με τον Κάτο, τον πανέξυπνο Ασιάτη που ο γονιός του είχε στην δούλεψη του, για να του συντηρεί τα πανάκριβα αμάξια, θα ξυπνήσει στον υπερφίαλο νεαρό την ιδέα, της δημιουργίας μιας φανταστικής περσόνας, ώστε να καταπολεμήσει με ιδιαίτερα ακραίες μεθόδους το έγκλημα που βρωμίζει τους δρόμους της μεγαλούπολης.

Όπερ σημαίνει ο παράς βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει. Λειτουργώντας με την ίδια ακριβώς σκεπτική του Batman / Μπρους Γουέιν, που δίχως τα λεφτά του, δεν θα ήταν παρά ένας ακόμη τυπικός καθημερινός αστός, ο Μπριτ θα δει το κυνηγητό των κακών σαν ένα παιχνίδι, που ο ίδιος και τα ζάρια ρίχνει και τα πιόνια κινεί. Όχι δηλαδή πως διαθέτει τίποτα υπερφυσικές δυνάμεις, που θα τον βοηθήσουν να αποκαταστήσει την τάξη, αλλά μέσα στο φαντασμένο μυαλό του, έχει φτιάξει ένα πανίσχυρο παραμύθι με αυτόν πρωταγωνιστή να τα βάζει με κάθε λογής κακοποιό και να βγαίνει και θριαμβευτής στο τέλος. Είπαμε, ο παράς έχει τον κύριο λόγο, γι αυτό και περνά σε πρώτο πλάνο, αφήνοντας στο φόντο, να φορά την στολή του ρολίστα τον MVP του δυναμικού ντουέτου, ο οποίος όμως είναι φτωχός, μετανάστης, μεροκαματιάρης, συνεπώς δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να στηρίξει την φαντασίωση. Γι αυτό και χάνεται ανώνυμος ο βοηθός - το αφεντικό δεν μπήκε καν στην λογική να του δώσει τύποις ένα ηρωικό ονοματάκι του φουκαρά - αρκούμενος να βγάζει τα κάστανα από την φωτιά, όταν φτάνουν τα δύσκολα, αλλά την δόξα να κερδίζει ο Green Hornet, στα πηχυαία εξώφυλλα της εφημερίδας που διευθύνει. Κι αν δεν σου αρέσει σχιστομάτη κούλη, να πας στην ευχή του Θεού, ξεκινώντας από την αρχή να στέλνεις βιογραφικά, μην σε πάρει κανένας άλλος φραγκάτος στην δούλεψη του. Δικό μου το μαχαίρι, δικό μου και το καρπούζι...