Νύχτες στου Πασκάλ
του Szabolcs Hajdu. Με τους Orsolya Török-Illyés, Andi Vasluianu, Shamgar Amram
Συνοθύλ για σινεφίλ
του zerVo
Μπερδεύτηκα. Όπως μπερδεύτηκε και ο περισσότερος κόσμος, που παρακολούθησε το Bibliotheque Pascal στην Μπερλινάλε - εκεί που το φιλμ έκανε την πρεμιέρα του - με αυτή του την εκκεντρική μεταμοντέρνα αισθητική. Δεν είναι κακό κάποιος φιλόδοξος δημιουργός να επιθυμεί στο πόνημα του να χρησιμοποιήσει τεχνοτροπίες μεγάλων κινηματογραφικών ανδρών. Το περίεργο αρχίζει να κάνει την εμφάνιση του, όταν ο auteur πασχίζει καλά και σώνει να τους χωρέσει όλους στις εικόνες του. Δημιουργώντας έτσι ένα παράξενο σύμπλεγμα καρέ, που θα τραβήξει το βλέμμα του σινεφίλ, περισσότερο για να αποκωδικοποιήσει ποια ακριβώς μέθοδο κοπιάρει ενίοτε και λιγότερο για όσα έχει να πει. Anyway, το ουγγρικό σινεμά δια μέσου του άλλοτε βιρτουόζου ισορροπιστή και άλλοτε βιτσιόζου σαδομαζοχιστή Πασκάλ, δηλώνει ζωντανό. Κάτι είναι κι αυτό...
Προκειμένου να κερδίσει και πάλι την κηδεμονία της κορούλας της, που έχει περάσει στα χέρια των αρχών, από την ώρα που η ηλικιωμένη μοιρολογίστρα που είχε αναλάβει τις τύχες της, στάθηκε ανάξια και ανεύθυνη, μια ταλαιπωρημένη γυναίκα, πρέπει να δώσει εξηγήσεις στους κοινωνικούς λειτουργούς, για την πολυετή απουσία μακρυά της. Ευρισκόμενη σε αδιέξοδο, η Μόνα, θα ξεκινήσει την αφήγηση του ταξιδιού της, που στα μάτια του υπαλλήλου φαντάζει ως παραμύθι. Και πως να γίνει διαφορετικά, αφού τα πάντα από την ώρα που εκείνη έμεινε έγκυος, μετά από μια βραδιά πάθους στην αγκαλιά επικηρυγμένου κακοποιού, μέχρι την στιγμή που βρέθηκε εσώκλειστη σε πρωτοποριακό καλλιτεχνικό (!) πορνείο του Λίβερπουλ, μοιάζουν σαν να είναι βγαλμένα από την νοσηρότερη φαντασία.
Προκειμένου να κερδίσει και πάλι την κηδεμονία της κορούλας της, που έχει περάσει στα χέρια των αρχών, από την ώρα που η ηλικιωμένη μοιρολογίστρα που είχε αναλάβει τις τύχες της, στάθηκε ανάξια και ανεύθυνη, μια ταλαιπωρημένη γυναίκα, πρέπει να δώσει εξηγήσεις στους κοινωνικούς λειτουργούς, για την πολυετή απουσία μακρυά της. Ευρισκόμενη σε αδιέξοδο, η Μόνα, θα ξεκινήσει την αφήγηση του ταξιδιού της, που στα μάτια του υπαλλήλου φαντάζει ως παραμύθι. Και πως να γίνει διαφορετικά, αφού τα πάντα από την ώρα που εκείνη έμεινε έγκυος, μετά από μια βραδιά πάθους στην αγκαλιά επικηρυγμένου κακοποιού, μέχρι την στιγμή που βρέθηκε εσώκλειστη σε πρωτοποριακό καλλιτεχνικό (!) πορνείο του Λίβερπουλ, μοιάζουν σαν να είναι βγαλμένα από την νοσηρότερη φαντασία.Για πες: Μην προσπαθήσεις να ακολουθήσεις ειρμό, γιατί τα πάντα κάποια στιγμή θα διαλυθούν από την παρέμβαση του Gilliam. Μην επιχειρήσεις να βάλεις τις εικόνες του παζλ σε μια σειρά, γιατί δεδομένα θα σε σταματήσει ο Lynch. Είναι δεδομένο πως κάποια πλάνα θα σε ικανοποιήσουν χάρη στην ικανή οπτικοακουστική μελέτη του φολκλόρ, σαν κομμένα σε πατρόν του Emir. Αλλά και στην αλληλουχία των ερεθισμάτων σου, σε μια στιγμή θα δεις πίσω από την καυτή άμμο να κρύβεται ο Fellini. Όλοι αυτοί - και άλλοι τόσοι - πακέτο σε ένα και δεν με άφησαν ικανοποιημένο? Μα το σινεμά δεν είναι άλμπουμ, που ο πάσα ένας, ας λέγεται Szabolcs ή όπως αλλιώς θέλει, κολλάει φωτογραφίες άλλων και όταν το συμπληρώσει στο προσφέρει για να το εκτιμήσεις. Το πιθανότερο είναι να χαμογελάσεις με ότι δεις, να παρατηρήσεις κάποια θετικά ή αρνητικά στοιχεία στην σκέψη των αντικειμένων, ίσως και των τραβηχτών τους, αλλά δεδομένα δεν θα δώσεις το παραμικρό εύσημο στον συλλέκτη των στιγμών. Ίσως μόνο αν αφήσει στο φινάλε και λίγο χωράκο για την δική του άποψη, που ονειρική, σουρεαλιστική και πανέμορφα οπτικοποιημένη, σου δείξει πως κι εκείνος διαθέτει κάποιες ικανότητες στην αφήγηση. Ίσως, βέβαια...
Στις δικές μας αίθουσες, 20 Ιανουαρίου 2011 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική