Η επεισοδιακή επιστροφή της Ταµάρα Ντρου
του Stephen Frears. Με τους Gemma Arterton, Roger Allam, Dominic Cooper
Ταμαρακατρανέμια!
του zerVo
Το γιατί είναι που τρώει τον αφέντη. Ίσως και τον σκηνοθέτη. Διότι το ερώτημα, τι σε ώθησε να μας παρουσιάσεις αυτή την ταινία, είναι το βασικότερο που τίθεται στον δημιουργό της. Τι στην ευχή ήταν εκείνο, που ξεσήκωσε κοτζάμ αναγνωρισμένο Βρετανό auteur με τις βραβειάρες του και τις υπερπόντιες επιτυχίες του, να μεταφέρει στο πανί τα δια χειρός Poesy Simmons ανατρεπτικά σκίτσα της Guardian, που κάθε Σαββάτο προσέλκυαν πλήθος αναγνωστών, που ήθελαν να πληροφορηθούν την πιπεράτη συνέχεια? Το πιπεράτη με κεφαλαίο σε παρακαλώ, μιας και δεν υπάρχει ουδεμιά άλλη πιθανή προσέγγιση του θέματος, ούτε κοινωνιολογική, ούτε πολιτική, ούτε τίποτα. Απλά τα σκανδαλάκια να διαδέχονται το ένα το άλλο και στο φινάλε ότι βγει. Ε, όπως και να το κάνεις, περιμένεις κάτι περισσότερο από ολάκερο Frears...
Σούπερ σέξι κορίτσαρος, επιστρέφει στα πάτρια εδάφη μετά από χρόνια απουσία, προκειμένου να βγάλει σε εκποίηση το σπίτι που μεγάλωσε. Η Ταμάρα Ντρου, ταλαντούχα ρεπόρτερ και wanabee συγγραφέας, χάρη στην εντυπωσιακή της θωριά, δεν θα περάσει απαρατήρητη, από τους κατοίκους του μικρού χωριού. Τόσο από εκείνους που την γνώριζαν κατά το παρελθόν και παρατήρησαν κάποιες εμφανείς αισθητικές παρεμβάσεις που έκανε στην μύτη, όσο και από εκείνους που την γνώρισαν μόλις και θα έκαναν οτιδήποτε περνά από το χέρι τους για να την ρίξουν στο κρεβάτι τους. Όπως για παράδειγμα ο ικανός κι επιτυχημένος λογοτέχνης, μα όχι και πιστός σύζυγος που έχει βρει στην ύπαιθρο την γαλήνη και την ηρεμία για να γράφει τα πονήματα του, αλλά και ο emo ντράμερ ενός ροκ συγκροτήματος, που η Λολίτα της ιστορίας μας, θα θελήσει να του πάρει συνέντευξη. Κι ενώ το αντρικό ιδίωμα του κυνηγιού λαμβάνει χώρα, μάλλον η κούκλα με το καυτό σορτσάκι είναι εκείνη που τους παίζει στην πραγματικότητα στα δάκτυλα της. Με την χρήση κάποιων έξυπνων διαλόγων, το Tamara Drewe αρχικά μας συστήνεται ως μια τυπική made in England κομεντί, που στην ουσία παρατηρεί τα ήθη των μελών της μικρής επαρχιακής κοινωνίας. Όσο το στόρι εξελίσσεται όμως, σύννεφα κάνουν την εμφάνιση τους πάνω από το γλαφυρό ύφος, που λεπτό με το λεπτό μουνταίνει, μέχρι την σκοτεινιά του κάπως απαισιόδοξου φινάλε. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι πιο αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες της ομήγυρης, πέρα από την Ταμάρα, είναι η κερατωμένη, άχρωμη, άοσμη, αόρατη νοικοκυρά, αλλά και η μελαγχολική βλαχούλα έφηβη, που οραματίζεται το μέλλον της μακρυά από τα στενά περιθώρια του χωριού, μα μέσα της γνωρίζει πως είναι δύσκολο να έχει την τύχη της δημοφιλέστατης δεσποινίδας Ντρου...
Για πες: Σε αυτό του βουκολικό καταπράσινο περιβάλλον, δίχως άλλο η μορφή της Gemma Arterton, της θηλυκής αποκάλυψης από το Μεγάλο Νησί, ελέω Prince Of Persia κυρίως, αλλά και των εμφανίσεων της στην Alice Creed και το Clash Of The Titans, φαντάζει με ένα υπαίθριο όνειρο. Δυστυχώς παρότι το πρωτότυπο κόμικ εστιάζει κατά κύριο λόγο στα κάλλη της ηρωίδας και στις τσαχπινιές της, εδώ ο Frears προτίμησε να στρέψει την κάμερα του στις νευρώσεις του περίγυρου της, γι αυτό και δεν με βρίσκει οπαδό του. Κι επειδή Woody Allen, όσο αξιόλογος σκηνοθέτης κι αν είσαι, δεν μπορείς να μεταβληθείς μονομιάς, έτσι και η απόπειρα κοπιαρίσματος του ύφους του Νεοϋορκέζου, δεν με έπεισε. Ούτε όμως με στενοχώρησε κιόλας...
Στις δικές μας αίθουσες, 23 Δεκεμβρίου 2010 από την Seven
Rewind /// Trailer - Tamara Drewe
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική