Movies Ltd

Εγώ να δεις τι γράμμα θέλω να της στείλω. Όλο πάθος, να της εκμυστηρευτώ πως κάποιες δεκαετίες πριν, υπήρξε ο πρώτος μεγάλος κινηματογραφικός έρωτας της ζωής μου και η εξέλιξη της - κατά βάση εμφανισιακά - είναι ακριβώς εκείνη που ονειρευόμουν: Η ακριβή μου Sophie, από την εποχή του dreams are my reality, που πρέπει να χόρεψα μαζί της καμιά εκατοστή φορές, μέχρι τις ημέρες, μας έχει εξελιχθεί σε μια πραγματική ντιβίνα, σε μια πρωθιέρεια του γαλλικού σινεμά. Που άσχετα αν η ταινία που πρωταγωνιστεί είναι καλή ή μέτρια, πάντα πετυχαίνει να με καθηλώσει στην γαλαζοπράσινη λίμνη των ματιών της. Ε, αυτά τραβάω κάθε φορά με την Marceau...

Καριερίστα μεγάλης πολυεθνικής εταιρίας ενέργειας, όποτε δεν παρευρίσκεται σε γεμάτα ένταση επαγγελματικά μίτινγκ, νομίζει πως διασκεδάσει στις κοσμοπολίτικες συνεστιάσεις, συνοδευόμενη από τον αγαπητικό - συνεργάτη της. Όταν την ημέρα των 40ων γενεθλίων της, πέσουν στα χέρια της κάποια γράμματα, γραμμένα από παιδικό χέρι, με παραλήπτη εκείνη, κάτι μέσα της θα αντιληφθεί πως ο δρόμος που έχει πάρει, δεν είναι εκείνος που κάποτε οραματιζόταν. Επιστολές που η κομψή μέσα στα πανάκριβα ταγιέρ και τουαλέτες Μάργκαρετ, θα λάβει ενταύθα, δια χειρός της επτάχρονης Μαργκερίτ, του ίδιου δηλαδή ακριβώς προσώπου, που η συλλογιστική έχει μια διαφορά φάσεως ακριβώς τριάντα τριών ετών. Μέσα από αυτές τις ονειροπολήσεις του κοριτσιού που εισάγεται στην ηλικία της αθωότητας, που ζωγραφισμένες με έντονα παστέλ και τυλιγμένες με την αισθητική της μικρής Μανίνας, θα ξυπνήσουν νοσταλγικές μνήμες στο μυαλό της ενήλικης γιάπισσας, που θα την πείσουν πως ο δρόμος που πήρε στην ζωή της είναι λανθασμένος. Τουλάχιστον δεν είναι εκείνος που τα ιδεώδη της επίτασσαν...

Όχι κάτι το ξεχωριστό, απλά μια γλυκιά δημιουργία γύρω από το mismatch ανάμεσα στην ανεμελιά του ανήλικου και την γεμάτη ευθύνες καθημερινότητα του μοντέρνου αστού είναι εκείνη που παρουσιάζει ο φιλόδοξος Yann Samuel. Μέσα από διαρκή συγκινητικά φλασμπακ, που γεμίζουν με δάκρυα τα μάτια της ηρωίδας του, αλλά και από κάποια ιδιόμορφα animations, που αναδεικνύουν τον πάλαι ποτέ ακατάστατο χαρακτήρα της, ο Γάλλος με επίπεδο τρόπο ζωγραφίζει στο πανί το αιώνιο ζήτημα του τι ήθελα να γίνω και τι εντέλει έγινα. Έχοντας μάλιστα υπέρ του το ότι η Μάργκαρετ της ιστορίας του, είναι σούπερ επιτυχημένη στον τομέα της, προσεγγίζει το θέμα και από μια άλλη σκοπιά που το ίδιο πρόσωπο δεν τα κατάφερε εξίσου καλά, εκείνη την συναισθητική, την ακτιβιστική, την ανθρώπινη...

Για πες: Περιττό να αναφέρω πως η Marceau για ακόμη μια φορά είναι μια πραγματική θεότητα, λαμπερή, πανέμορφη, ακόμη κι αν βρίσκεται μια ανάσα από τα 45 της. Αποτελώντας ίσως τον μοναδικό λόγο για να παρακολουθήσει κανείς ένα γυναικείου κατά βάση ύφους φιλμάκι, τόσο με τις εύθυμες, όσο και με τις δραματικές του στιγμές, που όσο χαμόγελο θα σου προκαλέσει, άλλο τόσο πιθανό είναι να σε κάνει να χρησιμοποιήσεις τα χαρτομάντηλα σου...