Ο Λόγος του Βασιλιά
του Tom Hooper. Με τους Colin Firth, Jeffrey Rush, Helena Bpnham Carter, Derek Jacobi, Guy Pearce
Β-β-β-β-βρετανικέ Λ-λ-λ-λ-λαέ!
του zerVo
Άνθρωποι είναι τελικά. Και μάλλον είναι παραμύθι ότι στις φλέβες τους κυλάει γαλαζιο αίμα. Κόκκινο τρέχει και όχι καμιάς σπάνιας ομάδας. Αυτό που τους διαφοροποιεί από τον κοινό θνητό είναι μονάχα η καταγωγή τους, η προέλευση, η γενιά τους. Έτυχε να γεννηθεί ο Νικόλαος, γιος του Γλίξμπουργκ, γι αυτό και αποκαλείται βασιλόπαις. Γιατί αν ήταν τέκνο του κυρ-Απέναντι και όχι του Ελιά, Ελιά, ούτε θα του βαράγαν παλαμάκια σε κάθε βήμα οι φιλομοναρχικοί, ούτε την φωτογραφία του θα είχαν να τους στολίζει το σαλόνι, ούτε με τιμές θα παντρευόταν στο υπέρλαμπρο νησί, ούτε θα περνούσε μια ζωή χαρισάμενη, όλο τεμπελιά, μαλλί και ιδέα. Και μην κοιτάς που εμείς γλυτώσαμε από δαύτους, υπάρχουν κάποιοι που ακόμη τους έχουν κορώνα στο κεφάλι τους. Κι ας μην είναι ικανοί, ούτε το όνομα τους να ψελλίσουν...
Η βασιλεία του ικανού Γεωργίου του Πέμπτου, πλησιάζει στο τέλος της και οι δύο μονάκριβοι γιοι του προετοιμάζουν την διάδοχη κατάσταση. Ο μεγαλύτερος και σύμφωνα με τις αρχές εκείνος που θα αναλάβει τις τύχες της Βρετανίας στα χέρια του, ο Εδουάρδος, έχει μάτια μόνο για την Αμερικάνα ζωντοχήρα του, καθεστώς ανεπίδεκτο από το αυστηρό πρωτόκολλο. Συνεπώς ο κλήρος πέφτει στον μικρότερο τον Ροβέρτο. Μόνο που υπάρχει ένα μικρό τεχνικό ζήτημα, που πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα. Είναι βραδύγλωσσος! Οποία ντροπή για τον υπ αριθμόν ένα πολίτη της αχανούς αυτοκρατορίας, να μην είναι ικανός να εκφωνήσει ένα απλούστατο λόγο μπροστά στο κοινό που παραληρεί για χάρη του. Να μπλοκάρει την στιγμή που θα ανοίξει το στόμα του, για να τους πει δυο κουβέντες όντας ο ελέω Θεού ηγέτης τους. Την στιγμή που οι κάθε λογής πρακτικοί λογοθεραπευτές σηκώνουν τα χέρια ψηλά, αδυνατώντας να δώσουν λύση στο ζόρι της Αυτού Μεγαλειότητας του, ένας ιδιότροπος Αυστραλός δόκτορας, με περίεργες μεθόδους, θα αναλάβει να λύσει την γλώσσα του ενίοτε ηρωικού κι άλλοτε φοβητσιάρη Μπέρτι και να την κάνει να τρέξει ροδάνι.
Ανάμεσα στους δύο άντρες θα αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη σχέση, πολύ πιο λεπτή ακόμη κι από εκείνη της φιλικής. Άλλωστε η τιμή του ηγεμόνα - του ενός τρίτου της ανθρωπότητας - κρέμεται από την εχεμύθεια του Λάιονελ Λογκ, που πρέπει πάση θυσία να κρατήσει στο στόμα του κλειστό, σε σχέση με τον διαβόητο ασθενή που κουράρει. Αλλιώς το είδωλο θα γκρεμιστεί μονομιάς και ο υπερήφανος Δούκας του Γιορκ θα μεταβληθεί σε μειράκιο στα μάτια των υπηκόων του, που λίγο πολύ κάτι έχουν πάρει χαμπάρι για το κεκέδισμα του. Κι έτσι ξεκινά να κτίζεται ο δεσμός αλληλεπίδρασης ανάμεσα στο θεωρητικά ανέγγιχτο από κάθε κακό στέμμα και τον απλό λαό, που έχει όμως τις λύσεις κι εδώ εκπροσωπεί γεμάτος σθένος ο εκκεντρικός γιατρός. Που το όνομα του δεν συνοδεύεται από τιμές, που τα έσοδα από την λιγοστή του πελατεία δεν φτάνουν για να ταΐσει την τετραμελή του φαμίλια, που τα όνειρα του κάποια στιγμή να γίνει ηθοποιός τσακίστηκαν από την άρνηση κάποιων θεατρόνηδων της φακής. Ε, στα χέρια αυτού του ανθρώπου, που με το κεφάλι ψηλά αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες, βρίσκεται η τύχη ολάκερου του Μπάκιγχαμ. Και που καλείται να δράσει αμεσότατα, μιας και από την απέναντι μεριά της Μάγχης, η φιγούρα ενός λαοπλάνου Γερμανού, που το λέγειν είναι το βασικό του χάρισμα ανελίσσεται ταχύτατα. Και στα λόγια, θα το κάνει το βασιλόπουλο μας μια χαψιά...
Η βασιλεία του ικανού Γεωργίου του Πέμπτου, πλησιάζει στο τέλος της και οι δύο μονάκριβοι γιοι του προετοιμάζουν την διάδοχη κατάσταση. Ο μεγαλύτερος και σύμφωνα με τις αρχές εκείνος που θα αναλάβει τις τύχες της Βρετανίας στα χέρια του, ο Εδουάρδος, έχει μάτια μόνο για την Αμερικάνα ζωντοχήρα του, καθεστώς ανεπίδεκτο από το αυστηρό πρωτόκολλο. Συνεπώς ο κλήρος πέφτει στον μικρότερο τον Ροβέρτο. Μόνο που υπάρχει ένα μικρό τεχνικό ζήτημα, που πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα. Είναι βραδύγλωσσος! Οποία ντροπή για τον υπ αριθμόν ένα πολίτη της αχανούς αυτοκρατορίας, να μην είναι ικανός να εκφωνήσει ένα απλούστατο λόγο μπροστά στο κοινό που παραληρεί για χάρη του. Να μπλοκάρει την στιγμή που θα ανοίξει το στόμα του, για να τους πει δυο κουβέντες όντας ο ελέω Θεού ηγέτης τους. Την στιγμή που οι κάθε λογής πρακτικοί λογοθεραπευτές σηκώνουν τα χέρια ψηλά, αδυνατώντας να δώσουν λύση στο ζόρι της Αυτού Μεγαλειότητας του, ένας ιδιότροπος Αυστραλός δόκτορας, με περίεργες μεθόδους, θα αναλάβει να λύσει την γλώσσα του ενίοτε ηρωικού κι άλλοτε φοβητσιάρη Μπέρτι και να την κάνει να τρέξει ροδάνι.Ανάμεσα στους δύο άντρες θα αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη σχέση, πολύ πιο λεπτή ακόμη κι από εκείνη της φιλικής. Άλλωστε η τιμή του ηγεμόνα - του ενός τρίτου της ανθρωπότητας - κρέμεται από την εχεμύθεια του Λάιονελ Λογκ, που πρέπει πάση θυσία να κρατήσει στο στόμα του κλειστό, σε σχέση με τον διαβόητο ασθενή που κουράρει. Αλλιώς το είδωλο θα γκρεμιστεί μονομιάς και ο υπερήφανος Δούκας του Γιορκ θα μεταβληθεί σε μειράκιο στα μάτια των υπηκόων του, που λίγο πολύ κάτι έχουν πάρει χαμπάρι για το κεκέδισμα του. Κι έτσι ξεκινά να κτίζεται ο δεσμός αλληλεπίδρασης ανάμεσα στο θεωρητικά ανέγγιχτο από κάθε κακό στέμμα και τον απλό λαό, που έχει όμως τις λύσεις κι εδώ εκπροσωπεί γεμάτος σθένος ο εκκεντρικός γιατρός. Που το όνομα του δεν συνοδεύεται από τιμές, που τα έσοδα από την λιγοστή του πελατεία δεν φτάνουν για να ταΐσει την τετραμελή του φαμίλια, που τα όνειρα του κάποια στιγμή να γίνει ηθοποιός τσακίστηκαν από την άρνηση κάποιων θεατρόνηδων της φακής. Ε, στα χέρια αυτού του ανθρώπου, που με το κεφάλι ψηλά αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες, βρίσκεται η τύχη ολάκερου του Μπάκιγχαμ. Και που καλείται να δράσει αμεσότατα, μιας και από την απέναντι μεριά της Μάγχης, η φιγούρα ενός λαοπλάνου Γερμανού, που το λέγειν είναι το βασικό του χάρισμα ανελίσσεται ταχύτατα. Και στα λόγια, θα το κάνει το βασιλόπουλο μας μια χαψιά...
Όποιος τυχερός, περίπου ένα χρόνο πριν, δεν σνόμπαρε την ποδοσφαιρική ιστορία που παρουσίασε ο σκηνοθέτης Tom Hooper, με τον τίτλο The Damned United - όπως έπραξε η ντόπια διανομή δηλαδή - πρέπει να είναι ήδη γνώστης της μεθόδου που ακολουθεί ο Βρετανός για να αναδείξει την θεματική του. Με βατήρα το καυστικό χιούμορ που διακρίνει τους βόρειους νησιώτες, προχωρά βήμα βήμα και προσεκτικά μέχρι την τελική ολοκλήρωση της ίντριγκας του, προσέχοντας να μην χαλάσει ούτε τις ισορροπίες που βαδίζουν οι ήρωες του, αλλά ούτε και να τους αφαιρέσει την εννοιολογική και πολλάκις αλληγορική τους σημασία. Τότε ήταν ο πομπώδης, άχαστος προπονητής και ο συνετός και χαμηλότονος βοηθός του, που κλήθηκαν να διαχειριστούν την ήττα. Τώρα είναι ο χρυσοποίκιλτος βασιλεύς με τον επίμονο συμβουλάτορα του, που καλούνται να κοντράρουν την αδυναμία. Η άρρηκτη σχέση σε όλο της το μεγαλείο. Δεν υπάρχει ηγεσία χωρίς λαό, ούτε κοσμάκης χωρίς το ρήγα του. Όσο ο δεσμός δεν είναι ισχυρός, το πλάνο κινδυνεύει να κατακερματιστεί, όσο όμως οι δυο πλευρές προχωρούν αντάμα, η νίκη θα στέκει στο πλευρό τους. Πολύ μεγάλο απόφθεγμα που πηγάζει από μια απλούστατη και πλην ελαχίστων πλάνων όχλου, μηδενικά εφετζίδικη κινηματογραφική παραγωγή...
Για πες: Που μέχρι ώρας είναι και η μοναδική από τις αποκαλούμενες οσκαρικές, που θα έβλεπα και θα ξαναέβλεπα με τόση άνεση, δίχως να με βαρύνει στιγμή. Διότι, εκτός του ολοζώντανου σεναρίου της, που ζυγίζει δίχως ψεγάδι το διασκεδαστικό αρχικά στυλ, με το θριαμβευτικά επικό φινάλε, εκτός της λιτής μα αισθητικά τέλειας κινηματογράφησις, το King's Speech διαθέτει ερμηνείες τέτοιου βεληνεκούς, που θα σου είναι αδύνατον να τις λησμονήσεις. Το ζευγάρι Firth - Rush δένει τόσο εντυπωσιακά, που θαρρείς πως είναι γεννημένοι, ο μεν πρώτος για να παίξει τον τραυλό γαλαζοαίματο, ο δε δεύτερος για να ερμηνεύσει τον κοστουμαρισμένο λαϊκό ιππότη του. Αποδίδοντας τόσο με τις εκφράσεις, όσο και με τα λόγια τους, σε τέτοιο ρεαλιστικό βαθμό τους - δύσκολους μα και αβανταδόρικους - χαρακτήρες τους, φτάνοντας τους μέχρι το απόγειο τους, ώστε η πραγματική τους δύναμη να μην είναι διακριτή από την προκαθορισμένη. Είναι ακριβώς η ώρα που ο λαουτζίκος γίνεται κυρίαρχος και ο μονάρχης υπηρέτης του, στιγμή που υπό κανονικές συνθήκες θα ίσχυε διαρκώς στην αλήθεια του κάθε νομοταγή πολίτη, δίχως να περιμένει από ένα κομψοτέχνημα της Έβδομης Τέχνης, για να την αναδείξει στην πραγματική της διάσταση.
Για πες: Που μέχρι ώρας είναι και η μοναδική από τις αποκαλούμενες οσκαρικές, που θα έβλεπα και θα ξαναέβλεπα με τόση άνεση, δίχως να με βαρύνει στιγμή. Διότι, εκτός του ολοζώντανου σεναρίου της, που ζυγίζει δίχως ψεγάδι το διασκεδαστικό αρχικά στυλ, με το θριαμβευτικά επικό φινάλε, εκτός της λιτής μα αισθητικά τέλειας κινηματογράφησις, το King's Speech διαθέτει ερμηνείες τέτοιου βεληνεκούς, που θα σου είναι αδύνατον να τις λησμονήσεις. Το ζευγάρι Firth - Rush δένει τόσο εντυπωσιακά, που θαρρείς πως είναι γεννημένοι, ο μεν πρώτος για να παίξει τον τραυλό γαλαζοαίματο, ο δε δεύτερος για να ερμηνεύσει τον κοστουμαρισμένο λαϊκό ιππότη του. Αποδίδοντας τόσο με τις εκφράσεις, όσο και με τα λόγια τους, σε τέτοιο ρεαλιστικό βαθμό τους - δύσκολους μα και αβανταδόρικους - χαρακτήρες τους, φτάνοντας τους μέχρι το απόγειο τους, ώστε η πραγματική τους δύναμη να μην είναι διακριτή από την προκαθορισμένη. Είναι ακριβώς η ώρα που ο λαουτζίκος γίνεται κυρίαρχος και ο μονάρχης υπηρέτης του, στιγμή που υπό κανονικές συνθήκες θα ίσχυε διαρκώς στην αλήθεια του κάθε νομοταγή πολίτη, δίχως να περιμένει από ένα κομψοτέχνημα της Έβδομης Τέχνης, για να την αναδείξει στην πραγματική της διάσταση.
Στις δικές μας αίθουσες, 16 Δεκεμβρίου 2010 από την Odeon
Rewind /// Trailer - The King's Speech
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική