2/12/10

Cyrus - Review

Ο Φίλος της Μαμάς

των Jay και Mark Duplass. Με τους John C. Reilly, Marisa Tomei, Jonah Hill, Katherine Keener


Meet The Child...
του zerVo
Ας πούμε πως είσαι μεσήλικας, μονάχος για καμιά δεκαετία και στον δρόμο σου εμφανίζεται εξίσου ατυχήσασα κυρία, εμφανίσιμη, που δέχεται να μοιραστεί μαζί σου την ερημιά της. Μοναδικό ζόρι, πως εκείνη διαθέτει αξεσουάρ, ένα παιδί από τον προηγούμενο γάμο της. Το ερώτημα είναι σαφές, δέχεσαι να συνυπάρξεις μαζί της, επιβαρυνόμενος το κουτσούβελο? Εκτιμώ πως μου απαντάς με τα μπούνια, με κόρνες και φανφάρες, τι ζημιά θα μπορούσε να σου προκαλέσει το παιδάκι? Αν εκείνο όμως δεν σε γουστάρει διόλου, πενηντάρη ερωτύλε μου, τι γίνεται?

Επτά χρόνια έχουν περάσει από την στιγμή του διαζυγίου του, μα ακόμη ο Τζον δεν έχει ξεπεράσει τον χωρισμό. Μαχαιριά που θα γίνει ακόμη πιο δυνατή, όταν η πρώην κυρία του, του ανακοινώσει πως παντρεύεται τον νέο της μπόιφρεντ και επισήμως είναι προσκεκλημένος στο πάρτι αρραβώνων τους. Σοκ! Και πως να το ξεπεράσει ο ζορισμένος άντρας, που όποια γυναίκα κι αν προσεγγίσει εκείνη του γυρίζει την πλάτη και μάλιστα επιδεικτικά. Στο βάθος του τούνελ όμως θα διαφανεί μια μικρή ελπίδα, όταν η πρόσχαρη, ευχάριστη και αρκούντως σέξι για τα χρονάκια της Μόλι, θα του δείξει συμπάθεια, που με τον καιρό θα εξελιχθεί σε σχέση. Μοναδικό ζήτημα που τίθεται είναι η ύπαρξη του εικοσάχρονου γιου της, Σάιρους, που από την πρώτη στιγμή δεν θα πάρει τον καινούργιο Φίλο της Μαμάς με καλό μάτι. Αμοιβαίο συναίσθημα που θα νιώσει όμως κι ο υποψήφιος πατριός, συνεπώς η κατάσταση δεν θα αργήσει να εξελιχθεί σε μύλο.

Κωμωδία διατείνεται πως είναι το Cyrus και μάλιστα you'll be laughing till it hurts. Άλλωστε το παρελθόν των αδελφών Duplass, με το Baghead, που δεν έφτασε ποτέ του στα μέρη μας, προς τα εκεί καθοδηγεί. Με την μόνη διαφορά πως αυτό το σπαρταριστό ύφος που υπόσχεται δεν υπάρχει. τα στοιχεία είναι βεβαίως γλαφυρά σε αρκετά σημεία διασκεδαστικά, μα σε γενικές γραμμές τα σκεπάζει μια διαρκής μελαγχολία, που πηγάζει από τις ψυχές των χαρακτήρων της ιστορίας. Συννεφιασμένος ο άντρας που ξεπερνώντας το κατώφλι της μέσης ηλικίας, βλέπει πως το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του έχει παρέλθει και το μέλλον του δεν διαφαίνεται ιδιαίτερα λαμπρό. Ανήσυχος ο περίεργων αντιδράσεων νέος, κυρίως λόγο της εσωστρέφειας του, αλλά της λατρείας του στην μάνα, που αισθάνεται πως ο δεσμός του μαζί της κλονίζεται για χάρη ενός άλλου. Προβληματισμένη και η μητέρα του, που νιώθει πως η μοίρα της δίνει μια δεύτερη ευκαιρία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα την επιλέξει εις βάρος του γιου της.

Για πες: Το κινηματογραφικό στυλ που χρησιμοποιούν οι δημιουργοί, καθαρόαιμο indie, εξού και η επιτυχία τους στο Sundance, με την κάμερα διαρκώς να κινείται ζαλισμένη, τα ζουμ να πηγαινόρχονται και τα ντινέτ να εμφανίζονται αραιά και που, δίνοντας τόνο ρεαλισμού στην θεματολογία. Σε αισθητά παραπάνω δόση από όση θα έπρεπε εκτιμώ, μιας και η ιστορία από μόνη της είναι σύγχρονη και καθημερινή και η τεχνητή αληθινότητα μοιάζει σαν πλεονασμός. Άλλωστε οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών που συνθέτουν τον κορμό που πάνω της κτίζεται η υπόθεση, είναι κάτι περισσότερο από ζωντανές, με το θηλυκό στοιχείο του τριγώνου, την κάπως σπασμένη Marisa Tomei, να κερδίζει την μάχη του χειροκροτήματος, από τον λιγάκι ασύμμετρο Reilly και τον αρκετά εκφραστικότερο άλλες φορές, Jonah. Υπόθεση που εν ολίγοις είναι ζεστή και μοντέρνα, όχι όμως και τόσο ξεχωριστή ώστε να μην γίνει εύκολα λησμονήσιμη...






Στις δικές μας αίθουσες, 2 Δεκεμβρίου 2010 από την Odeon


Rewind /// Trailer - Cyrus


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική