Ο Όρμος

του Louie Psihoyos. Με τους Richard O'Barry, Brook Aitken, Joe Chisholm


Η Σιωπή των Δελφινιών
του zerVo
Το κατά τεκμήριο - ελέω Αμερικάνικης Ακαδημίας σινεμά - σπουδαιότερο ντοκιμαντέρ της χρονιάς. Σημαντικός τίτλος στην δυσκολότερη κατηγορία βραβεύσεων, όχι γιατί ο ρεαλισμός των εικόνων που προσφέρουν εκείνοι που καταπιάνονται με την τεκμηρίωση έχει φτάσει στο απώτερο σημείο του, μα διότι για να επιτευχθεί αυτή η αληθινότητα οι κινηματογραφιστές καλούνται να ντυθούν την στολή του κομάντο για να τα καταφέρουν. Ξεχάστε τις ειρωνείες και τα ένθετα γλαφυρά κλιπάκια, δείγματα κατατεθέντα του διασημότερου των ντοκιμαντεριστών Michael Moore. Εδώ μιλούμε για πόλεμο. Πόλεμο για την ενημέρωση και την σωστή καθοδήγηση της κοινής γνώμης, που σε κάποια ζητήματα ακόμη κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Κι αν η θανάτωση των θαλάσσιων θηλαστικών δεν ξυπνά στον θεατή τον τρόμο για μια ενδεχόμενη τραγωδία του ανθρωπίνου γένους, αυτό δεν σημαίνει πως αύριο μεθαύριο δεν θα βρεθούν άλλοι Ψυχογιοί, που δρώντας σαν πεζοναύτες αρματωμένοι με κάμερες, δεν θα αποκαλύψουν ντοκουμέντα που απειλούν και την ουμανιστική οντότητα...

Ο απλός επισκέπτης του παραθαλάσσιου θερέτρου Τάιτζι, στην κεντρική Ιαπωνία, είναι πιθανόν να εντυπωσιαστεί από τον τρόπο που οι ντόπιοι τιμούν τα δελφίνια, τα θαλάσσια θηλαστικά που διάλεξαν την συγκεκριμένη περιοχή σαν το πέρασμα τους, προς το ξεχειμώνιασμα. Ελάχιστοι γνωρίζουν όμως πως πίσω από τους απόκρημνους και αδιάβατους όρμους, κρύβεται ένα θανάσιμο μυστικό. 23.000 είναι το νούμερο των δελφινιών που σφαγιάζονται ετησίως στο μικρό λιμανάκι, χώρια εκείνων που παραμένουν ζωντανά, όντας επιλεγμένα για να αποτελέσουν την ατραξιόν των απανταχού θαλάσσιων θεματικών πάρκων. Λίγο πριν και εκείνα εγκαταλείψουν τα εγκόσμια, πληγωμένα από τον εγκλεισμό και την στέρηση των ελευθεριών τους. Ο πρώην ιδιοκτήτης ενός τέτοιου σόου και εκπαιδευτής δελφινιών που θα έπαιρναν μέρος στην τηλεοπτική σειρά Φλίπερ, Richard O'Barry, μετανιωμένος πλέον για την συμπεριφορά του στα πανέξυπνα ζώα, έχει αφιερωθεί ψυχή τε και σώματι στην προστασία τους, από τα φονικά καμάκια των εκμεταλλευτών. Ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα αλλάξει η κείμενη νομοθεσία και τα δελφίνια θα γίνουν προστατευόμενο είδος, όπως συνέβη με τις φάλαινες, ξεσήκωσε μια ολόκληρη στρατιά προς την ακτή του Ειρηνικού, προκειμένου να αποκαλύψει την πικρή αλήθεια.

Για πες: Και πραγματικά το θέαμα που κατέγραψαν οι κάμερες - που οι ακτιβιστές της ομάδας τοποθέτησαν μυστικά από τους φύλακες, με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής - είναι κυριολεκτικά σοκαριστικό. Την ώρα που η θάλασσα κοκκινίζει από το αίμα των σφαγιασμένων δελφινιών, η ανάσα παγώνει. Ο Psihoyos τονίζει το πλάνο του, με τις απελπισμένες κραυγές αγωνίες των πληγωμένων ζώων, λίγο πριν εκείνα ξεψυχήσουν, ξεδιπλώνοντας την πραγματικότητα σε όλο της το εύρος, ζητώντας λίγη από την κατανόηση των υπευθύνων για τα όσα λαμβάνουν χώρα στο απόμερο ορμίσκο του Τάιτζι. Ένα θέαμα αποκρουστικό και βάναυσο, που αναδεικνύει για ακόμη μια φορά το μέγεθος της τερατόμορφης ψυχής, του θεωρούμενου ως μοναδικού λογικού όντος στον πλανήτη. Δυστυχώς για τον άνθρωπο όμως, η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Και τα καμπανάκια που κτυπούν από καιρού εις καιρό παρόμοια συγκλονιστικά έως και ανατριχιαστικά ντοκιμαντέρ με το The Cove, δεν είναι ικανά να αναστρέψουν την κατάσταση.






Στις δικές μας αίθουσες, 23 Δεκεμβρίου 2010 από την Rosebud / Odeon

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική