Movies Ltd

Εξαρτάται από ποια σκοπιά θα το δεις. Αν το πάρεις σαν την περιπετειώδη εκδοχή του Sex And The City - σύμφωνα με την σχεδόν copy / paste αφίσα - τότε μιλάμε για αριστούργημα, μιας και πρέπει να είναι καμιά εικοσαριά φορές πιο ενδιαφέρον από το νεοϋορκέζικο τσουλολόι. Ο χαρακτήρας που τονίζει πιότερο όμως το 4,3,2,1 είναι εκείνος του Tarantinικού κλώνου, κάτι για το οποίο θα πρέπει να φάει πάρα πολλά ψωμιά έστω για να τον αγγίξει. Με ένα σενάριο μπερδεψούρα και καταιγισμό χρονικών μπρος πίσω, δεν γίνεσαι από την μια μέρα στην άλλη Quentin. Έτσι δεν είναι?

Η ζωή για τέσσερις Λονδρέζες φιλενάδες, μοιάζει κάπως βαρετή και προβλέψιμη. Ο κεφάτος αποχαιρετισμός τους, έξω από το καφέ που συναντήθηκαν για τελευταία φορά, δεν μπορεί να προϊδεάσει καμιά τους, για την καταιγίδα που πρόκειται να ακολουθήσει. Η πρώτη, μοναχική και εσωστρεφής, αντιλαμβάνεται πως έχει μπει στο στόχαστρο αγνώστων, για λόγο που ακόμη δεν μπορεί να αντιληφθεί. Η δεύτερη και ομορφότερη, ταξιδεύει μέχρι το Μεγάλο Μήλο, για να χαρίσει την καλά φυλαγμένη παρθενιά της, σε αγόρι που γνώρισε μέσω του Ίντερνετ, ένα ταξίδι που κρύβει αμέτρητες εκπλήξεις. Η τρίτη και πιο δυναμική, ζορίζεται από την φαμίλια της, εξαιτίας των ιδιαίτερων σεξουαλικών της προτιμήσεων. Και η τέταρτη και μελαγχολική, μέσα στο ζόρι να πει όχι στις παράλογες απαιτήσεις της αδερφής της, θα δεχτεί να δουλέψει την βάρδια της, στο μίνι μάρκετ που εργάζεται, κίνηση που δίχως να το ξέρει, θα της βγει σε κακό. Μια ανακατωσούρα τεσσάρων κοριτσόπουλων σαν τα κρύα τα νερά, προβληματισμένων για το αύριο που ξημερώνει, η καθεμιά μέσα από την δική της λογική όμως, εφόσον το κοινωνικό τους στάτους διαφέρει και μάλιστα σημαντικά.

Κι εκεί σκάει η βασική μου ένσταση. Η συνύπαρξη μιας ζάπλουτης που νοιάζεται μονάχα για τα λούσα και το πιάνο, μιας μαυρούκας λεσβίας, μιας προλετάριας που διαρκώς σκύβει το κεφάλι και μιας εξαρχιώτισσας με αμπέχονο, μοιάζει απίθανη ακόμη κι αν μιλάμε με δεδομένα Λονδίνου. Συνεπώς ο ρεαλισμός εκλείπει στην θεματική βάση της ιστορίας του ντουέτου Clarke και Davis, που αν μη τι άλλο το προσπάθησαν το ταινιάκι, άσχετα αν κάπου τους ξώκειλε. Χρησιμοποιώντας την μέθοδο απεικόνισης του ίδιου χρονικού διαστήματος, από διαφορετική όμως ματιά, οι Βρετανοί σκηνοθέτες, δίνουν απίθανο ρυθμό στο σχήμα τους, ελπίζοντας πως μέσα στο κομφούζιο δεν θα γίνουν αντιληπτές από τον θεατή οι χτυπητές αδυναμίες. Επειδή όμως με άλλο μάτι κρίνεται ο Pulp Fiction και με άλλο τα παιδαρέλια από το μεγάλο νησί, θα έπρεπε να δείξουν λίγο μεγαλύτερη προσοχή στην διαχείριση των υπερβολών τους, στοιχείο που διαφοροποιεί το καλτ από την καρικατούρα.

Για πες: Και το λέω αυτό γιατί το 4,3,2,1 έδειξε, πως στα χέρια κάποιου πιο έμπειρου θα μπορούσε να απογειωθεί ως τελικό αποτέλεσμα. Κάποιου που θα έκρινε σκόπιμο να ακολουθήσει μια και μοναδική κατεύθυνση και όχι να σπάσει την θωριά του σε χίλια κομμάτια, γινόμενο άλλοτε Working Girl, άλλοτε CSI και άλλοτε L-Word. Διατηρώντας ταυτόχρονα την γοητεία της εγγλέζικης αισθητικής, που από το πρώτο πλάνο ξεχωρίζει της χολιγουντιανής, αποτελώντας ίσως και την καλύτερη στιγμή του περιπετειώδους πακέτου. Χμ, ίσως μαζί με την δίμετρη Tamsin Egerton - Αποκάλυψη! - που είναι πραγματικά περίπτωση Αγγέλου που πάτησε στην Γη...