Movies Ltd

Ας είμαι καλοπροαίρετος. Ακόμη και περιπτώσεις σαν το Ξέσπασμα του φεγγαριού, που γυρίζουν την εγχώρια κινηματογραφία καμιά πενηνταριά χρόνια πίσω, στην εποχή της Κλακ και του Αποστόλη του Τεγόπουλου, έχουν θέση στο νεοελληνικό σινεμά. Αρχικά διότι υπάρχει σημαντικό αριθμητικά κοινό που ενδιαφέρεται γι αυτές και που μπορεί για χάρη τους να αφήσει την θαλπωρή του καναπέ, την Σεχραζάαααντ και τον Ονούρ, για να πάρει τον δρόμο για την σκοτεινή αίθουσα. Και δευτερευόντως, από τα ουκ ολίγα εισιτήρια που θα κόψει το new age μελό, τα έσοδα θα ριχτούν από τον παραγωγό σε καινούργια πρότζεκτ, για του χρόνου, που δεν ξέρεις, μπορεί να προκύψει κάτι της προκοπής. Γιατί επί του παρόντος μόνο για προκοπή δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο...

Αγαπήθηκαν με την πρώτη ματιά. Η μοίρα τους, θα τους φέρει κοντύτερα, όταν θα συναντηθούν και πάλι στο Λονδίνο, εκεί που συνεχίζουν τις σπουδές τους. Εκείνη για να γίνει μπαλαρίνα, σε πείσμα των προσταγών του μεγαλοξενοδόχου πατέρα της, εκείνος για να πάρει το πτυχίο του αρχιτέκτονα, προκειμένου να κάνει πραγματικότητα τα δημιουργικά όνειρα του. Η μοίρα όμως τους επιφυλάσσει ένα πολύ σκληρό παιχνίδι... Αν δεν σου έχουν πέσει ακόμη οι πρώτες μπούκλες από την - όπως πίστευες - γερή κώμη σου, για το ειδύλλιο που ξεκίνησε με μερικές δευτερολεπτικές ματιές σε λυρατζίδικο, για να συνεχιστεί στην Λόντρα, κατά την διάρκεια δεξίωσης, που το πλουσιοκόριτσο διασκεδάζει και ο Γιακουμής, σερβίρει σαμπάνιες, για να βγάλει τα δίδακτρα, ετοιμάσου για την βόμβα μεγατόνων: Ο έρωτας που μόλις γεννήθηκε δεν είναι δυνατό να ευδοκιμήσει, διότι οικογενειακά υπάρχει παρελθόν, αφού η μαμά της μικράς, υπήρξε ζευγάρι με τον μπαμπά του νεαρού, πριν πολλά χρόνια, αλλά κάτι ο Αττίλας (!!!) κάτι οι μπαλωθιές, μάτωσαν την αγάπη κι άνοιξαν βεντέτα ανάμεσα στις δύο φαμίλιες, των Βροντάκηδων και των Φουρτουνάκηδων. Ή κάτι τέτοιο τέλως πάντων...

Αποχαιρετώντας και το λίγο χνούδι που μπορεί να σου έχει μείνει επί κεφαλής, αντιλαμβάνεσαι πως βρίσκεσαι στην μέση μιας ίντριγκας, που όμοια της δεν λαμβάνει χώρα, ούτε στο Star Trek. Ο ένας γονιός, αφού έκαμε τρία έτη φυλατσή, αυτοεξορίστηκε στην Λέσβο και κάνει το δρομολόγιο με το Ηράκλειο, σαν Μοναστηράκι - Θησείο. Ενώ ο άλλος έχει εξελιχθεί σε κυρίαρχο στην ζώνη που ενώνει Χανιά με Κάντια, που στις κοφτές εναλλαγές των πλάνων νομίζεις πως τις δύο πόλεις είτε δεν χωρίζουν 150 χιλιόμετρα, είτε οι Κρητικοί έχουν ανακαλύψει την τηλεμεταφορά. Και καλά ας πούμε ότι για το σενάριο ζοριζόμαστε, αφού πρέπει να συμπιέσουμε την κατάσταση σε τέτοιο βαθμό, ώστε να χωρέσει ένα ολάκερο TV σίριαλ σε 90 λεπτά. Από εικόνες, τι γίνεται? Δεν θα μπορούσαν οι λήψεις να έχουν μια έτσι, πιο τουριστική απεικόνιση των άπειρων φυσικών ομορφιών της Λεβεντογέννας, που μόνο πισίνες και φοίνικες υπάρχουν στο φόντο? Γιατί μην μου πει κανείς πως με λίγα δευτερόλεπτα στα Λιοντάρια και ένα περαστικό πλάνο του Φάρου, κατάλαβε κανείς πως η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Κρήτη...

Για πες: Εν ολίγοις ο Μαρκίδης αποδείχτηκε ιδανικός στην μετατροπή της κινηματογραφικής αισθητικής σε τηλεοπτική, ακόμη κι αν σε κάποια καρέ του εξωτερικού αντιλήφθηκα την αίσθηση της ψηφιακής κάμερας στον ώμο. Εκείνο που δεν αντιλήφθηκα, ούτε στο ελάχιστο είναι ερμηνευτική ικανότητα από τους πρωταγωνιστές. Κυρίως τους νεαρούς, που νομίζουν πως η εξωτερική εμφάνιση αρκεί για να γίνουν ηθοποιοί, χωρίς να έχουν την παραμικρή ερωτική σχέση με τον φακό που τους απαθανατίζει. Και άιντε, με την πιτσιρίκα την Γερονικολού κομμάτια να γίνει, ας πούμε πως πιάνει την βάση. Αυτοί οι άντρες - ιδίως ο Κρητίκαρος αδελφός wannabe νέος Τέλης Ζώτος - μάλλον πίστευαν πως συμμετέχουν σε φωτορομάντζο του Ντομινό, παρά σε ένα κάτι, που θα τους δείξει κινούμενους και εκφραστικούς. Οι μεγαλύτεροι κάπως σώζουν τα προσχήματα, όντας επαγγελματίες, ιδίως ο Μαρινάκης, η lovely Τρύπη κι ο Αποστολάκης, που από Καρδιτσιώτης πέρσι, προέκυψε Σύντεκνος εφέτος. Και πάλι όμως με το στόρι να προκαλεί ασταμάτητα δάκρυα - από τα γέλια, μην φανταστείς τίποτα ελέω δραματουργίας - η κατάσταση δύσκολα περισώζεται. Κρίμα για τον Βόγλη δηλαδή, που τον έχω σε εκτίμηση, γι αυτό για χάρη του θα βάλω στο βίντεο, εκείνο το επίσης νησιώτικο μελόδραμα, με τον φτωχό Πετρή, που αγαπά την πλούσια Μέμα Σταθοπούλου. Και που από κιονά την κουζουλάδα, παίζει να είναι καμιά σαρανταριά φορές καλύτερο...