Movies Ltd

Από την πρώτη στιγμή δεν το πήρα με καλό μάτι. Αυτή η σχάση του τελευταίου επεισοδίου σε δύο κομμάτια, που ξύπνησε μέσα μου την υπόνοια της αρπαχτής, μου κακοφάνηκε βλέπεις, σε τέτοιο βαθμό που να πιστέψω πως κάποιος λάκκος κρύβεται στη φάβα. Βρε καλή μου Warner, αφού καταλαβαίνεις πως χάνεις την κότα με τα χρυσά αυγά, γύρισε το εκεί πέρα το φιλμάκι σε ένα σούπερ chapter τρεισήμισι ωρών, βάλε κι ένα εισιτήριο δεκαπέντε ευρώ και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Από το να τραβοτανάς τον κόσμο Νοέμβρη - Ιούλη σινεμά, επειδή δεν σου χώρεσαν 600 σελίδες εις σάρκα μία, προτιμότερο. Από την άλλη μεριά θα μου πεις στους potterfans που απευθύνεται το φιλμ - αποκλειστικά και μόνο, αφού αν το δει κανείς σαν αυτοτελές δεν θα καταλάβει γρι - και σε 25 μέρη να το χώριζαν, καλό θα τους έκαναν. Θα κρατούσε το όνειρο αιώνια...

Ο Χάρι, η Ερμιόνη και ο Ρον, αντιλαμβανόμενοι πως είναι πιθανόν να δημιουργήσουν πρόβλημα με την παρουσία τους στις οικογένειες τους, θα αποφασίσουν να τραβήξουν τον δρόμο της αποξένωσης. Έχοντας συνάμα κατά νου να εντοπίσουν και να καταστρέψουν τους Πεμπτουσιωτές, μειώνοντας με τον τρόπο αυτό σημαντικό μέρος από την δύναμη του σατανικού Βόλντεμορτ. Ο οποίος από την πλευρά του δεν έχει κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια, παρά έχει καταφέρει με δικτατορικές μεθόδους να φέρει την κατάσταση στα μέτρα του, έχοντας πάρει με τα νερά του το Υπουργείο Μαγείας και με πλάγιες μεθόδους ορίζοντας την φιγούρα του νεαρού Πότερ ως την πιο ανεπιθύμητη στην χώρα. Τα δύο μέτωπα ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους και δηλώνουν πανέτοιμα για την τελική μάχη.

Μα για στάσου! Την ίδια φράση είχα πει και στο κλείσιμο του προτελευταίου μέρους του σινε-σίριαλ, ακόμη στο ίδιο σημείο είμαστε? Μπορείς να το πει κι έτσι, αφού η δράση από εκεί που την άφησε ο Ημίαιμος Πρίγκηψ, προχώρησε δεν προχώρησε δυο κεφάλαια του Έβδομου τεύχους του πανάκριβου πονήματος της Rowling. Το ερώτημα που τίθεται καίριο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον: Ποιος είναι ο σαφής ρόλος του Deathly Hallows: Part 1 εκτός από το να μάσει δεκαρικάκια από τους θεατές που θα κατακλύσουν τα Multiplex? Τον σύνδεσμο των προηγουμένων με το γκραν φινάλε άλλωστε είχε παίξει ο Prince. Ήταν αναγκαίο ακόμη ένα διωμισάωρο, που κινείται ολοκληρωτικά εκτός Χόγκγουαρτς και απλώς παίζει με τους φόβους και τους ψυχισμούς του dynamic trio? Δίχως βεβαίως να δικαιολογεί και σε καμία περίπτωση την ταμπέλα της περιπέτειας, αφού πέραν της παρατραβηγμένης σεκάνς στο Υπουργείο, μιας δίλεπτης μάχης με τον CGI Ναγκίνι και του φινάλε με τα σπαθιά και τα δηλητήρια, τα πάντα κινούνται σε ρυθμούς χασμουριτικούς και θεματικά ανώφελους. Ζηλεύει ο Ρον, φεύγει ο Ρον, γυρίζει ο Ρον, ξαναφεύγει ο Ρον. Που είναι ο Ρον?

Για πες: Δίχως να είμαι από εκείνους που κουράζονται εύκολα, αφού για παράδειγμα έχω αντέξει την παρακολούθηση ολάκερης της επταλογίας του Saw, πρέπει να παραδεχτώ πως το Hallows 1 με βάρυνε αφόρητα. Σκοτεινό, σαφώς δεν το παραγνωρίζω, με καταπληκτικά ειδικά εφέ, υπέροχη μουσική και με έφεση στην μελέτη των δύσκολων εφηβικών χαρακτήρων. Χωρίς να έχω εντρυφήσει ιδιαίτερα όμως στο πρωτότυπο κείμενο, όλο αυτό το μπούκωμα πληροφοριών, εκατοντάδων ονομάτων και προσώπων, σε συνάρτηση με τις επαναλαμβανόμενες εκδηλώσεις κυκλοθυμίας των πιτσιρικάδων, με οδηγεί στο δίχως πολλή σκέψη συμπέρασμα, πως οι πρώτοι Κλήροι του Θανάτου, είναι με διαφορά το πιο αδιάφορο κομμάτι του παζλ, που αποκαλείται φαινόμενο Χάρι Πότερ...