Movies Ltd

Σαν να νομίζω πως κάτι έχασα. Και ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένος, για ένα μεταφυσικό θρίλερ της προκοπής. Για να πω την αλήθεια μου, ο Ιρλανδός δεν με απογοήτευσε ούτε στο κτίσιμο του ατμοσφαιρικού περιβλήματος της ιστορίας του, ούτε στην καταπληκτική απεικόνιση του γραφικού παραθαλάσσιου θέρετρου του Κομπ, στην χώρα του Κορκ. Ενώ χρονικά το θέμα είναι απόλυτα συμμαζεμένο σε μόλις 90 λεπτά, έχω την αίσθηση πως βάρυνα τόσο πολύ, σαν να παρακολουθούσα το φιλμ για ένα δυομισάωρο. Άσε που σε τελική ανάλυση δεν πολυκατάλαβα τον σκοπό της Εκλείψεως. Γιατί άλλο παρόραμα απώλειας και άλλο προαίσθημα ενδεχόμενου Rest In Peace. Και δη του πεθερού...

Πολυπράγμονας χήρος με δύο ανήλικα παιδιά, αισθάνεται την παρουσία στοιχειών στο θεόρατο σπίτι του, πιστεύοντας βαθιά μέσα τους πως έχουν να κάνουν με τον πρόσφατο χαμό της πολυαγαπημένης γυναίκας του. Το λογοτεχνικό συνέδριο που θα λάβει χώρα στην πόλη του, που θα προσελκύσει το ενδιαφέρον διαφόρων συγγραφέων, θα του μεταλλάξει σε σημαντικό βαθμό τον τρόπο σκέψης. Κι αυτό διότι μεταξύ άλλων, παρούσα στις εκδηλώσεις θα δώσει μια διάσημη αναλύτρια μεταφυσικών φαινομένων, που θα αναπτύξει μαζί του μια ιδιαίτερη σχέση, όντας εκείνος ο οδηγός της, πείθοντας τον πως τα πνεύματα είναι ικανά να κυκλοφορούν ελεύθερα, ακόμη κι αν βρίσκονται στο μεταίχμιο, ανάμεσα σε αυτόν τον κόσμο και τον άλλο. Κι εκεί φτάνει η στιγμή που ο θεατής εκτιμά πως παρακολουθεί ένα γεμάτο σασπένς θρίλερ, μα στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική, αφού στην ουσία το The Eclipse είναι κάτι άλλο από αυτό που πιστεύει. Ένα ψυχολογικό δράμα δηλαδή, που εστιάζει στις μελαγχολίες των τριών βασικών χαρακτήρων, του οικογενειάρχη που αντιμετωπίζει το δράμα της μοναξιάς, της απομονωμένης καταξιωμένης και προβληματισμένης λογοτέχνιδας και του μέθυσου παντρεμένου με έφεση στο τσιλημπούρδημα διανοούμενου, που μάλλον δεν αντιλήφθηκα την θέση του στην ίντριγκα.

Για πες: Κρίμα πάντως για την φιλόδοξη απόπειρα του Conor McPherson, από το πολύπαθο εσχάτως Έιρε, που δείχνει πως διαθέτει σκηνοθετικές ικανότητες, αλλά και αρετές στο κτίσιμο μιας ανατριχιαστικής σινε-νουβέλας, που δεν υποστηρίζονται όπως θα έπρεπε από το ασυνεχές σενάριο. Αφήνοντας μια ανολοκλήρωτη γεύση τόσο στην πλατεία όσο και στους πρωταγωνιστές - τον πάντα αξιόλογο Ciaran Hinds, την σκανδιναβή Iben Hjejle και τον σταθερά εκφραστικό Aidan Quinn - που έκαναν μια αξιοπρεπή προσπάθεια ρεαλιστικής απόδοσης των φοβισμένων χαρακτήρων τους. Προσπάθεια που όπως φαίνεται από μόνη της δεν ήταν ικανή να απογειώσει το βρετανικό φιλμάκι, που μάλλον θα ξεχαστεί γρήγορα, από εκείνους που θα το τιμήσουν στις αίθουσες...