Γνήσιο Αντίγραφο
του Abbas Kiarostami. Με τους Juliette Binoche, William Shimell
Λειώνει σόλες...
του zerVo
Χαράς ευαγγέλια για τους φανατικούς φίλους του κινηματογραφικού περιπατητικού έρωτα. Θυμάσαι, εκείνου του πολυλογάδικου που μια φορά κι έναν καιρό είχε κάνει διάσημο το ζευγαράκι Delpy - Hawke, περιδιαβαίνοντας στο πλάι του Σηκουάνα στο Before Sunset. Ε, εδώ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να προσθέσεις μερικά χρονάκια στην ηλικία των πρωταγωνιστών, γεγονός που τους κάνει σοφότερους, συνεπώς η λογοδιάρροια θα έχει πιο περισπούδαστη φρόνηση και να αλλάξεις το μοτίβο, αφού η ιστορία δεν εκτυλίσσεται εις Παρισίους, μα κατεβαίνει νοτιότερα, που έχει και περισσότερο ήλιο. Ρομαντικό στοιχείο που μάλλον έρχεται και παρέρχεται ανεκμετάλλευτο από τον κυρ-Abbas.
Μετά από την παρουσίαση του νέου του βιβλίου με τον τίτλο Γνήσιο Αντίγραφο, στο ιταλικό κοινό, επιτυχημένος Βρετανός συγγραφέας, θα ξεκινήσει μικρή εκδρομή στην ύπαιθρο της Τοσκάνης, συντροφιά με μια γοητευτική Γαλλίδα γκαλερίστα και φανατική θαυμάστρια του έργου του. Με αφετηρία την όμορφη Φλωρεντία, που δεν παρελαύνει παρά μόνο μέσω της αντανάκλασης του παρμπρίζ του αυτοκινήτου του ζευγαριού, όταν εκείνο διασχίζει τα καντούνια της, ξεκινάει η βόλτα των δύο φαινομενικά αταίριαστων χαρακτήρων, προς την πανέμορφη εξοχή. Εκείνος τυπικός Εγγλέζος, φλεγματικός, είρων ενίοτε, εκμεταλλεύεται το τετ α τετ για να υποστηρίξει για ακόμη μια φορά τις αντιλήψεις του περί κόπιας, όπως τις έχει καταχωρημένες στο πόνημα του. Εκείνη, αρχικά πολύ χαμηλότερων τόνων, πιο συνεσταλμένη και ρομαντική, θα ακολουθεί το τέμπο του, μέχρι που το ιταλιάνικο περιβάλλον και οι άνθρωποι του θα της δώσουν τον λόγο. Και δεν πρόκειται να τον αφήσει, μέχρι τέλους...
Φινάλε που πολύ δύσκολα δεν υποπτεύεσαι από το πρώτο καφέ που θα καθίσει το ντουέτο για έναν εσπρέσο. Παίζοντας ένα έντεχνο παιχνίδι το σενάριο με τον ορισμό του αντιγράφου και αν και κατά πόση αξία μπορεί να έχει σε σύγκριση με το ορίτζιναλ, δημιουργεί μια αλληγορική σχέση με τα έργα τέχνης και την πραγματική ζωή. Ή μήπως το ταίριασμα δύο ανθρώπων δεν είναι και στ αλήθεια ένα κατόρθωμα, ένα καλλιτέχνημα, ένα piece of art? Ο Kiarostami, στην πρώτη του ταινία έξω από τα σύνορα της πατρίδας του, της Περσίας, επιχειρεί να φωτογραφήσει μια τέτοια μυστηριώδη σχέση, βάζοντας σαν γνώμονα ανάπτυξης της, την έννοια της ξεπατικούρας. Κι ενώ η ιδέα μοιάζει ενδιαφέρουσα κι ενώ το κτίσιμο αν και όχι πρωτότυπο, ελέω Linklater, δείχνει ελκυστικό, ο Ιρανός πέφτει σε μια παγίδα πολυγλωσσίας, που σε μπερδεύει, θέλοντας να δείξει ποιος από τους δυο έχει εκ περιτροπής το πάνω χέρι. Εκείνος μιλά εγγλέζικα κι εκείνη υποχωρεί. Εκείνη πιάνει τα φραντσέζικα, μα εκείνος επιμένει. Όλοι μιλούν Ιταλικά και όποτε λάχει στην γλώσσα τους. Η αρχή της Βαβυλωνίας, όπως είναι λογικό, δεν θα αργήσει να κάνει την εμφάνιση της...
Για πες: Κι έτσι το Copie Conforme, παγιδεύεται από τα υποτιθέμενα αβαντάζ του, που εντέλει αποδεικνύονται μπούμερανγκ στην πορεία. Φανερό κρίμα για την Binoche, που όντας η μοναδική ηθοποιός του διμελούς - στην ουσία - καστ, παίρνει στην όμορφη πλάτη της ολάκερο το πρότζεκτ. Σε αντίθεση με τον Shimell, που ως βαρύτονος για κανά Ριγολέτο μοιάζει ιδανικός, εδώ ως επιλογή κρίνεται κάκιστη. Δεν πρέπει να έχω συναντήσει χειρότερη χημεία σε κινηματογραφικό ζευγάρι εσχάτως, άσχημη εντύπωση που σε καμία περίπτωση δεν βαρύνει την Juliette. Συνεπώς με μέτριο ταίριασμα χαρακτήρων, το βαδιστικό, διαλεκτικό δράμα, δεν περπατάει και πολύ μακριά, ούτε βεβαίως σε ταξιδεύει μαζί του.
Μετά από την παρουσίαση του νέου του βιβλίου με τον τίτλο Γνήσιο Αντίγραφο, στο ιταλικό κοινό, επιτυχημένος Βρετανός συγγραφέας, θα ξεκινήσει μικρή εκδρομή στην ύπαιθρο της Τοσκάνης, συντροφιά με μια γοητευτική Γαλλίδα γκαλερίστα και φανατική θαυμάστρια του έργου του. Με αφετηρία την όμορφη Φλωρεντία, που δεν παρελαύνει παρά μόνο μέσω της αντανάκλασης του παρμπρίζ του αυτοκινήτου του ζευγαριού, όταν εκείνο διασχίζει τα καντούνια της, ξεκινάει η βόλτα των δύο φαινομενικά αταίριαστων χαρακτήρων, προς την πανέμορφη εξοχή. Εκείνος τυπικός Εγγλέζος, φλεγματικός, είρων ενίοτε, εκμεταλλεύεται το τετ α τετ για να υποστηρίξει για ακόμη μια φορά τις αντιλήψεις του περί κόπιας, όπως τις έχει καταχωρημένες στο πόνημα του. Εκείνη, αρχικά πολύ χαμηλότερων τόνων, πιο συνεσταλμένη και ρομαντική, θα ακολουθεί το τέμπο του, μέχρι που το ιταλιάνικο περιβάλλον και οι άνθρωποι του θα της δώσουν τον λόγο. Και δεν πρόκειται να τον αφήσει, μέχρι τέλους...Φινάλε που πολύ δύσκολα δεν υποπτεύεσαι από το πρώτο καφέ που θα καθίσει το ντουέτο για έναν εσπρέσο. Παίζοντας ένα έντεχνο παιχνίδι το σενάριο με τον ορισμό του αντιγράφου και αν και κατά πόση αξία μπορεί να έχει σε σύγκριση με το ορίτζιναλ, δημιουργεί μια αλληγορική σχέση με τα έργα τέχνης και την πραγματική ζωή. Ή μήπως το ταίριασμα δύο ανθρώπων δεν είναι και στ αλήθεια ένα κατόρθωμα, ένα καλλιτέχνημα, ένα piece of art? Ο Kiarostami, στην πρώτη του ταινία έξω από τα σύνορα της πατρίδας του, της Περσίας, επιχειρεί να φωτογραφήσει μια τέτοια μυστηριώδη σχέση, βάζοντας σαν γνώμονα ανάπτυξης της, την έννοια της ξεπατικούρας. Κι ενώ η ιδέα μοιάζει ενδιαφέρουσα κι ενώ το κτίσιμο αν και όχι πρωτότυπο, ελέω Linklater, δείχνει ελκυστικό, ο Ιρανός πέφτει σε μια παγίδα πολυγλωσσίας, που σε μπερδεύει, θέλοντας να δείξει ποιος από τους δυο έχει εκ περιτροπής το πάνω χέρι. Εκείνος μιλά εγγλέζικα κι εκείνη υποχωρεί. Εκείνη πιάνει τα φραντσέζικα, μα εκείνος επιμένει. Όλοι μιλούν Ιταλικά και όποτε λάχει στην γλώσσα τους. Η αρχή της Βαβυλωνίας, όπως είναι λογικό, δεν θα αργήσει να κάνει την εμφάνιση της...
Για πες: Κι έτσι το Copie Conforme, παγιδεύεται από τα υποτιθέμενα αβαντάζ του, που εντέλει αποδεικνύονται μπούμερανγκ στην πορεία. Φανερό κρίμα για την Binoche, που όντας η μοναδική ηθοποιός του διμελούς - στην ουσία - καστ, παίρνει στην όμορφη πλάτη της ολάκερο το πρότζεκτ. Σε αντίθεση με τον Shimell, που ως βαρύτονος για κανά Ριγολέτο μοιάζει ιδανικός, εδώ ως επιλογή κρίνεται κάκιστη. Δεν πρέπει να έχω συναντήσει χειρότερη χημεία σε κινηματογραφικό ζευγάρι εσχάτως, άσχημη εντύπωση που σε καμία περίπτωση δεν βαρύνει την Juliette. Συνεπώς με μέτριο ταίριασμα χαρακτήρων, το βαδιστικό, διαλεκτικό δράμα, δεν περπατάει και πολύ μακριά, ούτε βεβαίως σε ταξιδεύει μαζί του.
Στις δικές μας αίθουσες, 4 Νοεμβρίου 2010 από την Seven
Rewind /// Trailer - Copie Conforme (Certified Copy)
