Θα συναντήσεις έναν ψηλό μελαχρινό άνδρα
του Woody Allen. Με τους Naomi Watts, Josh Brolin, Antonio Banderas, Freida Pinto, Anthony Hopkins, Gemma Jones
Βαλές...μπαστούνι!
του zerVo
Και πάλι καλά που το πηγαίνει σε αυτό το τέμπο ο Woody. Στα 75 του, έχοντας πάρει την απόφαση να παρουσιάζει μια - τουλάχιστον - ταινία το χρόνο, δεν μπορεί να πάντοτε δημιουργικά να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο, ούτε με τον παλιό νοσταλγικό καιρό, ούτε με τον πρόσφατο, που παρουσίασε μερικά πραγματικά διαμάντια σαν το Match Point ή την Vicky Cristina Barcelona. Τουλάχιστον με την περίπτωση του You Will Meet A Tall Dark Stranger, με το οποίο ο διοπτροφόρος νεοϋορκέζος επιστρέφει για τέταρτη φορά σε μια δεκαετία, στο αγαπημένο του εσχάτως Λονδίνο, για να σταθεί με αξιοπρέπεια στο σατιρικό είδος που υπηρετεί για χρόνια, δίχως να πέφτει σε παγίδες τύπου Cassandra's Dream, που διακυβεύουν την αξιοπιστία του.
Οι παράξενες και συναισθηματικά φορτισμένες επιλογές των ενήλικων μελών μιας οικογένειας, θα προκαλέσουν αναστάτωση στις μεταξύ τους σχέσεις. Την αρχή της ρίψης του πρώτου ντόμινο θα κάνει ο πατριάρχης, ένας καλοβαλμένος μεν, πλην κοντά στα 80 του ηλικιωμένος άντρας, που θα αφήσει σύξυλη την επί χρόνια στο πλευρό του σύζυγό του, για τα μάτια - λέγε με και φουσκωμένα μεμέ - μια κατάξανθης πορνοστάρ. Εκείνη, η εγκαταλελειμμένη δηλαδή, θα πνίξει τον καημό της, επισκεπτόμενη όχι έναν ψυχαναλυτή, όπως θα έκανε μια γιάνκισσα στην θέση της, αλλά μια τσαρλατάνα μέντιουμ, που θα της ανοίξει νέους ορίζοντες στην φαντασία, προβλέποντας ερωτική ανάταση και μάλιστα στο σύντομο μέλλον. Στοιχείο που δεν διαθέτει επ ουδενί η βαριεστημένη σαραντάρα κόρη της, κουρασμένη από ένα γάμο που αντιλαμβάνεται πως δεν βγάζει πουθενά, για αυτό και ταλαντεύεται αν αξίζει τον κόπο να πέσει στην αγκαλιά του γοητευτικού γκαλερίστα - αφεντικού της. Όσο για τον αποτυχημένο επαγγελματικά ως συγγραφέας, συμβίο της, εκείνος αρέσκεται να ξοδεύει την ημέρα του, παρακολουθώντας την μελαψή καλλονή από το απέναντι μπαλκόνι, να κουρδίζει τα έγχορδα της, ζώντας με το όνειρο πότε θα την ρίξει στην αγκαλιά του. Μύλος!
Τελικά αυτή είναι η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου? Να καταφέρει να σπάσει τα υποτιθέμενα δεσμά που τον περιβάλλουν, σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας του, για να κερδίσει έστω και λίγα χαμόγελα πρόσκαιρης ευτυχίας? Γνωρίζοντας συνάμα μάλιστα, πως αυτή η ευτυχία αν διατηρηθεί θα τον επαναφέρει και πάλι σε καθεστώς μίζερης επανάληψης? Γιατί άπαντες οι χαρακτήρες της ιστορίας μας, διαβλέπουν το μέλλον εύκολα, δίχως να χρειάζονται μέντιουμ. Εκτός ίσως από τον ένα και μοναδικό, που δεν παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, δεν επιλέγει, στοιχείο που στο φινάλε θα αποδειχτεί ευεργετικό για εκείνον. Όλοι οι υπόλοιποι βουλιάζουν στον βούρκο της ματαιότητας. Ο ΚΑΠΗ με τα χιλιάδες χιλιόμετρα διαδρόμου για να δείξει τζόβενο, πνίγεται στην ζηλοφθονία που προκαλούν τα καπούλια της πιτσιρίκας του. Ο συγγραφέας της κακιάς ώρας, διαβαίνει τον ακάλυπτο, μα τώρα καινούργιο όνειρο του, αποτελεί η ξανθιά στο απέναντι μπαλκόνι, που μέχρι χθες μοιραζόταν μαζί της την κοινή ζωή. Την ίδια στιγμή που εκείνη ακόμη ζορίζεται, αφού ο άντρας που έχει κερδίσει την καρδιά της είναι...παντρεμένος.
Για πες: Υπό την μελωδική υπόκρουση του κλαρινέτου του, να επαναλαμβάνει τις νότες του Only You, ο Woody Allen, παρουσιάζει μια ακόμη μελέτη ηρώων της διπλανής πόρτας, με το γνώριμο γλαφυρό τους στυλ και τις πανέξυπνες ατάκες, που δύσκολα δεν θα σε κάνουν να χαμογελάσεις. Εκείνο που μου προκάλεσε εντύπωση είναι που ο Υπναράς, δεν επέλεξε για την διανομή των περισσότερων ρόλων, ηθοποιούς που να ταιριάζουν ερμηνευτικά στα πρόσωπα του στόρι. Ούτε ο Hopkins βλέπεις μου πολυκάνει για...Κωνσταντάρας, ούτε η κούκλα μα συνήθως μελαγχολική Watts για ξανθούλα νοικοκυρά, ούτε βεβαίως ο κατά βάση ανατρεπτικός φονιάς Brolin για γκομενάκιας διανοούμενος. Αυτός είναι όμως ο Allen. Εκεί που πιστεύεις πως πάντα ακολουθεί την ίδια και την ίδια φόρμα, σου πετά μια πασιφανή αταίριαστη εναλλαγή ανατρέποντας τα πάντα. Έστω κι αν το πείραμα δεν του βγαίνει πάντα, είναι σαφώς προτιμότερος από τις σαχλές κουταμαρίτσες που το Χόλιγουντ αποκαλεί, ετσιθελικά, κομεντί.
Οι παράξενες και συναισθηματικά φορτισμένες επιλογές των ενήλικων μελών μιας οικογένειας, θα προκαλέσουν αναστάτωση στις μεταξύ τους σχέσεις. Την αρχή της ρίψης του πρώτου ντόμινο θα κάνει ο πατριάρχης, ένας καλοβαλμένος μεν, πλην κοντά στα 80 του ηλικιωμένος άντρας, που θα αφήσει σύξυλη την επί χρόνια στο πλευρό του σύζυγό του, για τα μάτια - λέγε με και φουσκωμένα μεμέ - μια κατάξανθης πορνοστάρ. Εκείνη, η εγκαταλελειμμένη δηλαδή, θα πνίξει τον καημό της, επισκεπτόμενη όχι έναν ψυχαναλυτή, όπως θα έκανε μια γιάνκισσα στην θέση της, αλλά μια τσαρλατάνα μέντιουμ, που θα της ανοίξει νέους ορίζοντες στην φαντασία, προβλέποντας ερωτική ανάταση και μάλιστα στο σύντομο μέλλον. Στοιχείο που δεν διαθέτει επ ουδενί η βαριεστημένη σαραντάρα κόρη της, κουρασμένη από ένα γάμο που αντιλαμβάνεται πως δεν βγάζει πουθενά, για αυτό και ταλαντεύεται αν αξίζει τον κόπο να πέσει στην αγκαλιά του γοητευτικού γκαλερίστα - αφεντικού της. Όσο για τον αποτυχημένο επαγγελματικά ως συγγραφέας, συμβίο της, εκείνος αρέσκεται να ξοδεύει την ημέρα του, παρακολουθώντας την μελαψή καλλονή από το απέναντι μπαλκόνι, να κουρδίζει τα έγχορδα της, ζώντας με το όνειρο πότε θα την ρίξει στην αγκαλιά του. Μύλος!Τελικά αυτή είναι η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου? Να καταφέρει να σπάσει τα υποτιθέμενα δεσμά που τον περιβάλλουν, σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας του, για να κερδίσει έστω και λίγα χαμόγελα πρόσκαιρης ευτυχίας? Γνωρίζοντας συνάμα μάλιστα, πως αυτή η ευτυχία αν διατηρηθεί θα τον επαναφέρει και πάλι σε καθεστώς μίζερης επανάληψης? Γιατί άπαντες οι χαρακτήρες της ιστορίας μας, διαβλέπουν το μέλλον εύκολα, δίχως να χρειάζονται μέντιουμ. Εκτός ίσως από τον ένα και μοναδικό, που δεν παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, δεν επιλέγει, στοιχείο που στο φινάλε θα αποδειχτεί ευεργετικό για εκείνον. Όλοι οι υπόλοιποι βουλιάζουν στον βούρκο της ματαιότητας. Ο ΚΑΠΗ με τα χιλιάδες χιλιόμετρα διαδρόμου για να δείξει τζόβενο, πνίγεται στην ζηλοφθονία που προκαλούν τα καπούλια της πιτσιρίκας του. Ο συγγραφέας της κακιάς ώρας, διαβαίνει τον ακάλυπτο, μα τώρα καινούργιο όνειρο του, αποτελεί η ξανθιά στο απέναντι μπαλκόνι, που μέχρι χθες μοιραζόταν μαζί της την κοινή ζωή. Την ίδια στιγμή που εκείνη ακόμη ζορίζεται, αφού ο άντρας που έχει κερδίσει την καρδιά της είναι...παντρεμένος.
Για πες: Υπό την μελωδική υπόκρουση του κλαρινέτου του, να επαναλαμβάνει τις νότες του Only You, ο Woody Allen, παρουσιάζει μια ακόμη μελέτη ηρώων της διπλανής πόρτας, με το γνώριμο γλαφυρό τους στυλ και τις πανέξυπνες ατάκες, που δύσκολα δεν θα σε κάνουν να χαμογελάσεις. Εκείνο που μου προκάλεσε εντύπωση είναι που ο Υπναράς, δεν επέλεξε για την διανομή των περισσότερων ρόλων, ηθοποιούς που να ταιριάζουν ερμηνευτικά στα πρόσωπα του στόρι. Ούτε ο Hopkins βλέπεις μου πολυκάνει για...Κωνσταντάρας, ούτε η κούκλα μα συνήθως μελαγχολική Watts για ξανθούλα νοικοκυρά, ούτε βεβαίως ο κατά βάση ανατρεπτικός φονιάς Brolin για γκομενάκιας διανοούμενος. Αυτός είναι όμως ο Allen. Εκεί που πιστεύεις πως πάντα ακολουθεί την ίδια και την ίδια φόρμα, σου πετά μια πασιφανή αταίριαστη εναλλαγή ανατρέποντας τα πάντα. Έστω κι αν το πείραμα δεν του βγαίνει πάντα, είναι σαφώς προτιμότερος από τις σαχλές κουταμαρίτσες που το Χόλιγουντ αποκαλεί, ετσιθελικά, κομεντί.
Στις δικές μας αίθουσες, 28 Οκτωβρίου 2010 από την Village
Rewind /// Trailer - You Will Meet A Tall Dark Stranger
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική