Resident Evil: Τρισδιάστατη Απόδραση
του Paul WS Anderson. Με τους Milla Jovovich, Ali Larter, Wentworth Miller, Kim Coates
Ελπίζω και τελευταίο...
του zerVo
Στο άκουσμα του τίτλου Resident Evil, φαντάζομαι από το μυαλό σου θα περνά το ερώτημα, πόσους ακόμη ζόμπι, μπορείς να αντέξεις σαν θεατής. Μην παρασύρεσαι όμως. Μπορεί το franchise που ήδη διανύει την τέταρτη φάση του, να ξεκίνησε σαν μια μάχη του Καλού με τους νεκροζώντανους, στην εξέλιξη του όμως, προκειμένου να διατηρήσει μια κάποια υποτυπώδη ενδιαφέρουσα πλοκή, μεταλλάχθηκε και το ίδιο κι έτσι οι πεινασμένοι για υγιή σάρκα λυσσάρηδες, εδώ δεν είναι οι βασικοί κακοί της υπόθεσης. Όχι πως απουσιάζουν, απλά βρίσκονται κάπου στο περικυκλωτικό 3D φόντο, να φωνασκούν και να ωρύονται μην τυχόν και πέσει κατά πάνω τους μια ανθρώπινη μπουκιά. Συνεπώς αυτό σημαίνει πως το Afterlife είναι μια ξεχωριστή καταιγιστική περιπέτεια, επειδή ανανέωσε την κεντρική της ίντριγκα? Ε, όχι δα. Μην ξεχνιέσαι! Ταινία με την Jovovich παρακολουθείς!
Αφού τα είπε ένα χεράκι με τον διαβολικό υπεύθυνο της δημιουργίας του φονικού ιού, που μετατρέπει τους ανθρώπους σε κτήνη, η δυναμική Άλις, πρέπει να βρει τους παλιούς της συντρόφους και να ανακαλύψει τον τόπο της Αρκάντια, όπου βρίσκονται χιλιάδες υγιείς και αμόλυντοι πολίτες. Όπερ σημαίνει πως η μοναχική πολεμίστρια, εισβάλλει με την άνεση που την διακρίνει στο υπόγειο της Umbrella Corporation, τα κάνει γης μαδιάμ, έρχεται σε φονικό τετ α τετ με τον Γουέσκερ, πετά με αεροπλάνο την μισή υφήλιο για να εντοπίσει την Ιόλαο της σε μια ερημική παραλία και επιστρέφει στο LA για την τελική αναμέτρηση. Εκεί που την περιμένει μια καλοστημένη παγίδα - και καλά το τουίστ της υπόθεσης - αλλά όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, πάντοτε βρίσκεται η διέξοδος, ένα λαγούμι που δεν έχουν ακόμη ανακαλύψει οι Απέθαντοι, που θα ανοίξει τον δρόμο προς την ελευθερία.
Για πες: Συνεπώς για μια ακόμη φορά η εντυπωσιακή Σλαβο-ουκρανή Milla, σηκώνει την παντιέρα της ανεξαρτησίας, καθοδηγούμενη από τον σύζυγο της - τελικά μόνο αμόρε της, σκηνοθετούν αυτό το κορίτσι - Paul Anderson, που αναμφίβολα την καλή ιδέα να μεταφέρει στο σινεμά το βίντεο γκέιμ, μα θα έπρεπε και να σταματήσει εκεί και ούτε να διαννοηθεί να επανέλθει. Εδώ, δίχως την παραμικρή χρονική συνοχή και με καμία απολύτως σεναριακή πρωτοτυπία, αναπαραγάγει μια από τα ίδια, εκτιμώντας πως το τρισδιάστατο από μόνο του θα κάνει δουλειά, εντυπωσιάζοντας το διψασμένο για action μάτι. Με δυο ντόπερμαν να σκίζονται στα δυο, κάποια γυάλινα θραύσματα που πετιούνται στον αέρα και ένα ζευγάρι Rayban που κατευθύνονται straight 2 U, δεν γίνεται εύκολα χωριό, συνεπώς για ακόμη μια φορά θα υποστηρίξω πως το παραμύθι του Resident κάπου εδώ πρέπει να ρίξει τίτλους τέλους, αφήνοντας τον Anderson να ασχοληθεί με τίποτα σοβαρότερο. Αν μπορεί δηλαδή το νέο installment των Τριών Σωματοφυλάκων να αποκληθεί κάτι τέτοιο...
Αφού τα είπε ένα χεράκι με τον διαβολικό υπεύθυνο της δημιουργίας του φονικού ιού, που μετατρέπει τους ανθρώπους σε κτήνη, η δυναμική Άλις, πρέπει να βρει τους παλιούς της συντρόφους και να ανακαλύψει τον τόπο της Αρκάντια, όπου βρίσκονται χιλιάδες υγιείς και αμόλυντοι πολίτες. Όπερ σημαίνει πως η μοναχική πολεμίστρια, εισβάλλει με την άνεση που την διακρίνει στο υπόγειο της Umbrella Corporation, τα κάνει γης μαδιάμ, έρχεται σε φονικό τετ α τετ με τον Γουέσκερ, πετά με αεροπλάνο την μισή υφήλιο για να εντοπίσει την Ιόλαο της σε μια ερημική παραλία και επιστρέφει στο LA για την τελική αναμέτρηση. Εκεί που την περιμένει μια καλοστημένη παγίδα - και καλά το τουίστ της υπόθεσης - αλλά όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, πάντοτε βρίσκεται η διέξοδος, ένα λαγούμι που δεν έχουν ακόμη ανακαλύψει οι Απέθαντοι, που θα ανοίξει τον δρόμο προς την ελευθερία.Για πες: Συνεπώς για μια ακόμη φορά η εντυπωσιακή Σλαβο-ουκρανή Milla, σηκώνει την παντιέρα της ανεξαρτησίας, καθοδηγούμενη από τον σύζυγο της - τελικά μόνο αμόρε της, σκηνοθετούν αυτό το κορίτσι - Paul Anderson, που αναμφίβολα την καλή ιδέα να μεταφέρει στο σινεμά το βίντεο γκέιμ, μα θα έπρεπε και να σταματήσει εκεί και ούτε να διαννοηθεί να επανέλθει. Εδώ, δίχως την παραμικρή χρονική συνοχή και με καμία απολύτως σεναριακή πρωτοτυπία, αναπαραγάγει μια από τα ίδια, εκτιμώντας πως το τρισδιάστατο από μόνο του θα κάνει δουλειά, εντυπωσιάζοντας το διψασμένο για action μάτι. Με δυο ντόπερμαν να σκίζονται στα δυο, κάποια γυάλινα θραύσματα που πετιούνται στον αέρα και ένα ζευγάρι Rayban που κατευθύνονται straight 2 U, δεν γίνεται εύκολα χωριό, συνεπώς για ακόμη μια φορά θα υποστηρίξω πως το παραμύθι του Resident κάπου εδώ πρέπει να ρίξει τίτλους τέλους, αφήνοντας τον Anderson να ασχοληθεί με τίποτα σοβαρότερο. Αν μπορεί δηλαδή το νέο installment των Τριών Σωματοφυλάκων να αποκληθεί κάτι τέτοιο...
Στις δικές μας αίθουσες, 21 Οκτωβρίου 2010 από την Village
Rewind /// Trailer - Resident Evil: Afterlife
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική