Ο Τελευταίος Εξορκισμός
του Daniel Stamm. Με τους Patrick Fabian, Ashley Bell, Iris Bahr, Louis Herthum
Με το Σταυρό στο χέρι...
του zerVo
Τελικά δημιούργησε σχολή το Blair Witch Project? Όχι ακριβώς, απλά μια ενδιαφέρουσα τεχνοτροπία, που αραιά και που θα απασχολεί την κινηματογραφία, με οδηγό αυτό το αληθοφανές υφάκι, που παλεύει να σε πείσει πως ότι βλέπεις, συνέβη στ αλήθεια. Με την προϋπόθεση πως κατά την διάρκεια των τεκταινόμενων, υπάρχει πάντοτε κάποιος που έχει μόνιμα πατημένο το κόκκινο κουμπάκι του camcorder του για να σου τα προσφέρει εν είδει ψευδοντοκιμαντέρ. Μόλις πέρσι, χάρη στην έξοχη καμπάνια του, αλλά και στην εμπνευσμένη δομή του, το Paranormal Activity τα κατάφερε μια χαρά να τρομάξει το κοινό του. Αντίθετα το The Last Exorcism με την παρόμοια υφή, δεν κατάφερε το παραμικρό κοψοχόλιασμα. Έτσι για το θεαθήναι...
Τσαρλατάνος πάστορας, έχει αναγάγει το διώξιμο των κακών πνευμάτων από την ψυχή δαιμονισμένων φουκαράδων, σε επικερδέστατη επιχείρηση και εφετζίδικο σόου. Η νέα αποστολή, κατά την οποία θα αναλάβει, να εξαγνίσει μια 16χρονη πιτσιρίκα, από τα δεσμά του Εωσφόρου, κάπου στην επαρχία της Λουιζιάνα, θα είναι και η τελευταία της καριέρας του. Στην ουσία ο απατεώνας λειτουργεί με βάση τα - υπέρ του - συντριπτικά ποσοστά που ορίζει η έννοια της αυθυποβολής, όταν εμφανίζεται μπροστά στο πρόσωπο που έχει ανάγκη του, παίζοντας σαν καλοκουρδισμένος θεατρίνος την παράσταση που ο ίδιος έχει σκηνοθετήσει. Όπλα του, σταυροί με μπαταρίες που βγάζουν καπνούς, μαγικές ταμπλέτες που κάνουν το νερό να βράζει, αλλά κυρίως η πίστη των ασθενών πως ο ασπροντυμένος άντρας απέναντι τους, με τα λόγια και τα ξόρκια θα διώξει μακρυά τους το κακό. Το κακό... Ούτε ο ίδιος ο φρεσκοσιδερωμένος αιδεσιμότατος δεν πιστεύει εδώ και καιρό σε αυτό, στοιχείο που κάνει την δουλειά του ακόμη πιο παπατζίδικη από ότι φαίνεται. Παρόλα αυτά μαζί του στον υγρό Νότο θα πάρει ένα συνεργείο με καμεράμαν και ρεπόρτερ, για να κουβεντιάσουν κατοπινά, μέσω των πλάνων που θα πάρουν, την έννοια του πλασέμπο εξορκισμού. Σιγά μην προλάβουν...
Παρότι η σκηνοθετικά ο Daniel Stamm, κουνά την κάμερα ασταμάτητα, προκαλώντας αμέτρητα ντε νετ - κάτι που με ωθεί στο να φανταστώ πως ο οπερατέρ του σεναρίου μάλλον είναι ερασιτέχνης - δεν πετυχαίνει να αποδώσει στο προϊόν του ανάλογο ρεαλιστικό αποτέλεσμα. Η ιδέα του να επικεντρωθεί στην μελέτη των (λίγων) χαρακτήρων της ιστορίας είναι σωστή, μα αυτό στην εξέλιξη αποδεικνύεται μπούμερανγκ, όταν κάνει την εμφάνιση του το απρόσεκτο και τσάτρα πάτρα να τελειώνουμε, φινάλε. Τα εμβόλιμα πλάνα, που δίνονται με χιουμοριστική διάθεση, εξηγώντας κάποια από τα τρικ του (ο Θεός να τον κάνει) παπά, μάλλον μοιάζουν με αχρείαστα και σπάνε το όποιο τέμπο σασπένς έχει δημιουργηθεί. Συνεπώς μετά το δεύτερο, τρίτο, τέταρτο φεύγω - μένω του Εξορκιστή στην απόμερη αγροικία, ο θεατής είναι απόλυτα προετοιμασμένος για κάτι διαβολικό, που θα λάβει χώρα οσονούπω και το στοιχείο του αιφνιδιασμού - βασικό συστατικό ενός τέτοιου φιλμ - χάνεται ολοσχερώς.
Για πες: Τι μένει λοιπόν από τον Τελευταίο Εξορκισμό? Όχι πολλά πράγματα, μια καλή ιδέα, που ανήκει σε μια πραγματική υπόθεση που καταγράφηκε σε ντοκιμαντέρ πριν από τέσσερις δεκαετίες, κάποιες συμπαθείς τηλεοπτικές ερμηνείες και η αίσθηση πως αν το φιλμ δεν ακολουθούσε το στυλ του Blair Witch, μάλλον θα ήταν καλύτερο.
Τσαρλατάνος πάστορας, έχει αναγάγει το διώξιμο των κακών πνευμάτων από την ψυχή δαιμονισμένων φουκαράδων, σε επικερδέστατη επιχείρηση και εφετζίδικο σόου. Η νέα αποστολή, κατά την οποία θα αναλάβει, να εξαγνίσει μια 16χρονη πιτσιρίκα, από τα δεσμά του Εωσφόρου, κάπου στην επαρχία της Λουιζιάνα, θα είναι και η τελευταία της καριέρας του. Στην ουσία ο απατεώνας λειτουργεί με βάση τα - υπέρ του - συντριπτικά ποσοστά που ορίζει η έννοια της αυθυποβολής, όταν εμφανίζεται μπροστά στο πρόσωπο που έχει ανάγκη του, παίζοντας σαν καλοκουρδισμένος θεατρίνος την παράσταση που ο ίδιος έχει σκηνοθετήσει. Όπλα του, σταυροί με μπαταρίες που βγάζουν καπνούς, μαγικές ταμπλέτες που κάνουν το νερό να βράζει, αλλά κυρίως η πίστη των ασθενών πως ο ασπροντυμένος άντρας απέναντι τους, με τα λόγια και τα ξόρκια θα διώξει μακρυά τους το κακό. Το κακό... Ούτε ο ίδιος ο φρεσκοσιδερωμένος αιδεσιμότατος δεν πιστεύει εδώ και καιρό σε αυτό, στοιχείο που κάνει την δουλειά του ακόμη πιο παπατζίδικη από ότι φαίνεται. Παρόλα αυτά μαζί του στον υγρό Νότο θα πάρει ένα συνεργείο με καμεράμαν και ρεπόρτερ, για να κουβεντιάσουν κατοπινά, μέσω των πλάνων που θα πάρουν, την έννοια του πλασέμπο εξορκισμού. Σιγά μην προλάβουν...Παρότι η σκηνοθετικά ο Daniel Stamm, κουνά την κάμερα ασταμάτητα, προκαλώντας αμέτρητα ντε νετ - κάτι που με ωθεί στο να φανταστώ πως ο οπερατέρ του σεναρίου μάλλον είναι ερασιτέχνης - δεν πετυχαίνει να αποδώσει στο προϊόν του ανάλογο ρεαλιστικό αποτέλεσμα. Η ιδέα του να επικεντρωθεί στην μελέτη των (λίγων) χαρακτήρων της ιστορίας είναι σωστή, μα αυτό στην εξέλιξη αποδεικνύεται μπούμερανγκ, όταν κάνει την εμφάνιση του το απρόσεκτο και τσάτρα πάτρα να τελειώνουμε, φινάλε. Τα εμβόλιμα πλάνα, που δίνονται με χιουμοριστική διάθεση, εξηγώντας κάποια από τα τρικ του (ο Θεός να τον κάνει) παπά, μάλλον μοιάζουν με αχρείαστα και σπάνε το όποιο τέμπο σασπένς έχει δημιουργηθεί. Συνεπώς μετά το δεύτερο, τρίτο, τέταρτο φεύγω - μένω του Εξορκιστή στην απόμερη αγροικία, ο θεατής είναι απόλυτα προετοιμασμένος για κάτι διαβολικό, που θα λάβει χώρα οσονούπω και το στοιχείο του αιφνιδιασμού - βασικό συστατικό ενός τέτοιου φιλμ - χάνεται ολοσχερώς.
Για πες: Τι μένει λοιπόν από τον Τελευταίο Εξορκισμό? Όχι πολλά πράγματα, μια καλή ιδέα, που ανήκει σε μια πραγματική υπόθεση που καταγράφηκε σε ντοκιμαντέρ πριν από τέσσερις δεκαετίες, κάποιες συμπαθείς τηλεοπτικές ερμηνείες και η αίσθηση πως αν το φιλμ δεν ακολουθούσε το στυλ του Blair Witch, μάλλον θα ήταν καλύτερο.
Στις δικές μας αίθουσες, 14 Οκτωβρίου 2010 από την Odeon
Rewind /// Trailer - The Last Exorcism
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική