Eat Pray Love
του Ryan Murphy. Με τους Julia Roberts, Billy Crudup, James Franco, Javier Bardem
Pesto χωρίς βασιλικό...
του zerVo
Στάσου ένα δευτερόλεπτο για να βγάλω συμπέρασμα. Δεν βρίσκω πουθενά να υπάρχει κακό, στο να μοιράζει κάποια απογοητευμένη καρδιά, συμβουλές συναισθηματικής ανάκαμψης, δια μέσου του συγγραφικού της πονήματος, που αν εξελιχθεί σε μπεστ σέλερ, είναι πιθανό να γίνει και ταινία. Το θέμα είναι πως ορίζουμε το "απογοητευμένη" και πως τις "συμβουλές". Γιατί στην περίπτωση της ηρωίδας του Eat Pray Love, κανονικά θα έπρεπε όλος ο ανδρικός πληθυσμός να ήταν τουλάχιστον εξαγριωμένος με την απαράδεκτη συμπεριφορά της αλλοπρόσαλλης κυράς. Και σαν να μην έφτανε αυτό, εκείνη που την έπλασε ως χαρακτήρα, την στέλνει να γυρίσει και τον μισό πλανήτη, μπας και παγκοσμιοποιήσει τις νευρώσεις της...
Παντρεμένη σαρανταπεντάρα, με άφθονες ανασφάλειες, εγκαταλείπει συζυγική εστία και κούκλο εραστή, για να βρει τον εαυτό της. Πρώτα τρώγοντας στη Ρώμη, κατοπινά προσευχόμενη στην Ινδία, για να καταλήξει στο Μπαλί, που θα γνωρίσει τον έρωτα της ζωής της. "Εσύ, πετάει κατάμουτρα στην Λιζ που το ματάκι της γυαλίζει ο last of the mohicans, δεν χρειάζεσαι άντρα, χρειάζεσαι πρωταθλητή." Και πως να γίνει διαφορετικά, όταν η κυρία της ιστορίας μας δεν είναι ικανοποιημένη, ούτε με το στεφάνι της που την λατρεύει, ούτε με το νεαρό αμόρε που την κοιτάζει μονίμως στα μάτια, ούτε με τον ομορφάντρα που της υπόσχεται την αγκαλιά του παραδείσου. Μα με τι είσαι ευχαριστημένη καλή μου? Βολτάροντας μαγκούφα στα καντούνια της Αιώνιας Πόλης, με ένα τζελάτο στο χέρι, ζηλεύοντας τις τρυφερές αγκαλιές της παρέας ή καθισμένη σε ριστοράντε τρώγοντας με βουλιμία το σπαγγέτο κι αντικρίζοντας τα χαριεντίσματα άλλων, στις δροσερές φοντάνες? Ο έρωτας όπως συμβαίνει συνήθως, δεν έρχεται μόνος του, ειδικά αν έχεις ρευματοφόρο συρματόπλεγμα γύρω σου για να τον διώχνει.
Η φιλμική μεταφορά των απομνημονευμάτων της Elizabeth Gilbert, θα μπορούσε άνετα να σταθεί σαν ένας αξιόλογος τουριστικός οδηγός του Lonely Planet, αφού προσφέρει αρκετές πολύχρωμες και πανέμορφες καρτ ποστάλ των τοπίων που ταξιδεύει. Το κλασσικό ηλιόλουστο Λάτιο, το θορυβώδες Δελχί και η ονειρική παραλία της ατόλης του Ειρηνικού, φτιάχνουν ένα ωραιότατο φόντο για να εξελιχθεί ευχάριστα η ιστορία. Με την μοναδική διαφορά πως ενώ το σκηνικό υπάρχει, το στόρι είναι εκείνο που απουσιάζει επιδεικτικά από το σύνολο. Φταίξιμο που βαραίνει σχεδόν σε αποκλειστικότητα τον άπειρο Ryan Murphy, που για κάτι Glee και Nip/Tuck είναι ικανός, μα όχι για μια ολοκληρωμένη κινηματογραφική πρόταση, που καλείται να μιξάρει κουλτούρες, ιδεολογίες και έθνικ έθιμα διαφόρων γωνιών της γης. Και βεβαίως να καδράρει έναν δύσκολο χαρακτήρα, απεχθή και αντιπαθητικό, για όποιον δεν υποστηρίζει το δόγμα "θάνατος στα αρσενικά" και που στο φινάλε για να σώσει τα προσχήματα, ασπάζεται το ινδουιστικό αγαπάτε αλλήλους και προκύπτει ανθρωπιστής. Ασόβαρο θέμα, ασόβαρο και το σινερομάντζο.
Για πες: Οπότε αμέσως αμέσως τίθεται θέμα και για την Julia Roberts, που κλείνει την δεκαετία του μιλένιουμ, αντιστρόφως ανάλογα από τον τρόπο που την ξεκίνησε, υψώνοντας το Οσκαράκι της ψηλά στον ουρανό με την Erin Brockovich. Η αιώνια Pretty Woman, με την ώριμη πλέον ομορφιά, αλλά και το άχαρο βάδισμα - σήμα κατατεθέν της, ούτε με τον Eat Pray Love, κατάφερε την επιτυχία που θα την επαναφέρει στις κορυφαίες θέσεις δημοφιλίας, που βρισκόταν κάποτε. Απαιτεί κόπο για να ξανανέβεις στο πάνω πάνω ράφι της χολιγουντιανής ιεραρχίας, κάτι που δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί διαμέσου εξυπνακίστικων ρόλων πασιονάριας, που κοιτάζει μόνο την δική της καλοπέραση. Κάτι που θα έπρεπε να το έχεις καταλάβει άλλωστε και από τον τίτλο, που δίχως ίχνος υπερβολής μεταφράζεται σε Φάε όλους τους άντρες, Προσευχήσου να πεθάνουν και Ερωτεύσου μόνο την πάρτη σου...
Παντρεμένη σαρανταπεντάρα, με άφθονες ανασφάλειες, εγκαταλείπει συζυγική εστία και κούκλο εραστή, για να βρει τον εαυτό της. Πρώτα τρώγοντας στη Ρώμη, κατοπινά προσευχόμενη στην Ινδία, για να καταλήξει στο Μπαλί, που θα γνωρίσει τον έρωτα της ζωής της. "Εσύ, πετάει κατάμουτρα στην Λιζ που το ματάκι της γυαλίζει ο last of the mohicans, δεν χρειάζεσαι άντρα, χρειάζεσαι πρωταθλητή." Και πως να γίνει διαφορετικά, όταν η κυρία της ιστορίας μας δεν είναι ικανοποιημένη, ούτε με το στεφάνι της που την λατρεύει, ούτε με το νεαρό αμόρε που την κοιτάζει μονίμως στα μάτια, ούτε με τον ομορφάντρα που της υπόσχεται την αγκαλιά του παραδείσου. Μα με τι είσαι ευχαριστημένη καλή μου? Βολτάροντας μαγκούφα στα καντούνια της Αιώνιας Πόλης, με ένα τζελάτο στο χέρι, ζηλεύοντας τις τρυφερές αγκαλιές της παρέας ή καθισμένη σε ριστοράντε τρώγοντας με βουλιμία το σπαγγέτο κι αντικρίζοντας τα χαριεντίσματα άλλων, στις δροσερές φοντάνες? Ο έρωτας όπως συμβαίνει συνήθως, δεν έρχεται μόνος του, ειδικά αν έχεις ρευματοφόρο συρματόπλεγμα γύρω σου για να τον διώχνει.Η φιλμική μεταφορά των απομνημονευμάτων της Elizabeth Gilbert, θα μπορούσε άνετα να σταθεί σαν ένας αξιόλογος τουριστικός οδηγός του Lonely Planet, αφού προσφέρει αρκετές πολύχρωμες και πανέμορφες καρτ ποστάλ των τοπίων που ταξιδεύει. Το κλασσικό ηλιόλουστο Λάτιο, το θορυβώδες Δελχί και η ονειρική παραλία της ατόλης του Ειρηνικού, φτιάχνουν ένα ωραιότατο φόντο για να εξελιχθεί ευχάριστα η ιστορία. Με την μοναδική διαφορά πως ενώ το σκηνικό υπάρχει, το στόρι είναι εκείνο που απουσιάζει επιδεικτικά από το σύνολο. Φταίξιμο που βαραίνει σχεδόν σε αποκλειστικότητα τον άπειρο Ryan Murphy, που για κάτι Glee και Nip/Tuck είναι ικανός, μα όχι για μια ολοκληρωμένη κινηματογραφική πρόταση, που καλείται να μιξάρει κουλτούρες, ιδεολογίες και έθνικ έθιμα διαφόρων γωνιών της γης. Και βεβαίως να καδράρει έναν δύσκολο χαρακτήρα, απεχθή και αντιπαθητικό, για όποιον δεν υποστηρίζει το δόγμα "θάνατος στα αρσενικά" και που στο φινάλε για να σώσει τα προσχήματα, ασπάζεται το ινδουιστικό αγαπάτε αλλήλους και προκύπτει ανθρωπιστής. Ασόβαρο θέμα, ασόβαρο και το σινερομάντζο.
Για πες: Οπότε αμέσως αμέσως τίθεται θέμα και για την Julia Roberts, που κλείνει την δεκαετία του μιλένιουμ, αντιστρόφως ανάλογα από τον τρόπο που την ξεκίνησε, υψώνοντας το Οσκαράκι της ψηλά στον ουρανό με την Erin Brockovich. Η αιώνια Pretty Woman, με την ώριμη πλέον ομορφιά, αλλά και το άχαρο βάδισμα - σήμα κατατεθέν της, ούτε με τον Eat Pray Love, κατάφερε την επιτυχία που θα την επαναφέρει στις κορυφαίες θέσεις δημοφιλίας, που βρισκόταν κάποτε. Απαιτεί κόπο για να ξανανέβεις στο πάνω πάνω ράφι της χολιγουντιανής ιεραρχίας, κάτι που δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί διαμέσου εξυπνακίστικων ρόλων πασιονάριας, που κοιτάζει μόνο την δική της καλοπέραση. Κάτι που θα έπρεπε να το έχεις καταλάβει άλλωστε και από τον τίτλο, που δίχως ίχνος υπερβολής μεταφράζεται σε Φάε όλους τους άντρες, Προσευχήσου να πεθάνουν και Ερωτεύσου μόνο την πάρτη σου...
Στις δικές μας αίθουσες, 7 Οκτωβρίου 2010 από την Audiovisual
Rewind /// Trailer - Eat, Pray, Love
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική