Ο Αμερικάνος
του Anton Corbijn. Με τους George Clooney, Paolo Bonacelli, Violante Placido, Irina Björklund
Tu vuò fà l'americano
του zerVo
Τώρα κατάλαβα τι είχε στο μυαλό του ο Jarmusch, όταν σχεδίαζε το The Limits Of Control. Όταν έβαλε τον εκτελεστή του να βολοδέρνει σε χωριουδάκι της μεσογειακής Ευρώπης, ολομόναχος, αποξενωμένος και ανέκφραστος ακόμη κι αν δίπλα του ξεγυμνώνονταν κορμάρες, κάτι σαν κι αυτό που εξιστορεί ο The American είχε κατά νου. Με την μοναδική διαφορά πως ο Αμερικάνος σημαντικός σκηνοθέτης, μάλλον επέδειξε τάσεις βαριεστημάρας και επανάληψης στον τρόπο έκφρασης του, σε αντίθεση με τον παρόντα Ολλανδό, που από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό αναζητά όλες τις πιθανές λύσεις, για χαμηλότονη και δίχως φανφαρονισμούς ανάδειξη του ήρωα του. Άσε που είναι άλλο να έχεις έναν άγνωστο μαυρούκο για να παίξει τον Loner σου και άλλο κοτζάμ Clooney...
Επαγγελματίας εκτελεστής, που κρύβεται σε κωμόπολη της κεντρικής Ιταλίας, λαμβάνει την εντολή, έναντι αδράς αμοιβής να φτιάξει την τέλεια αθόρυβη καραμπίνα. Εκείνο που δεν ξέρει όμως είναι, τίνος το κεφάλι θα στοχεύσει το σκόπευτρο της. Βρε, λες? Για 90 λεπτά δεν πλανάται άλλο ερώτημα στην ατμόσφαιρα από το αν το απόλυτο όπλο για κάθε ελεύθερο σκοπευτή, φτιάχνεται για να εξοντώσει εκείνον που το δημιουργεί. Μέσα στην απόλυτη ησυχία και ηρεμία της υπαίθρου του Αμπρούτζο, κάτω από την σκιά των θηριωδών Απεννίνων, σε έναν τόπο που χαρακτηρίζεται από νηνεμικούς παλμούς, κάνει την ένα μαυροντυμένο πρόσωπο, που τα μηλίγγια του πάνε να ραγίσουν από την αγωνία και οι φλέβες του να σπάσουν από την πίεση. Κι όμως δεν πρέπει να δείξει κανένα στοιχείο του χαρακτήρα του στον φιλήσυχο περίγυρο μην τυχόν και ξυπνήσει την περιέργεια τους, συνεχίζοντας απερίσπαστος την τελευταία του αποστολή. Σε αυτό το μοναχικό περιβάλλον, που φέρνει στο μυαλό έντονα τις σκονισμένες πόλεις φάντασμα των γουέστερν του παλιού καλού καιρού, ο Τζακ - σκέτο, όπως κάποτε ο Blonde - θα βρει τον χρόνο για να ψάξει καλύτερα τον ψυχικό του κόσμο.
Περαστικοί τύποι από την ζωή του, άλλος λίγο - ένας παπάς, ένας μάστορας αυτοκινήτων - άλλος πολύ, όπως η εκθαμβωτική πόρνη που θα τον ραντίσει με ολίγη από την αγαπόσκονή της, θα αρχίσουν σιγά σιγά να μεταλλάσσουν την ψυχοσύνθεση του. Πάντοτε στο φόντο όμως, θα υποβόσκει ο υπαρκτός φόβος της παγίδας που μπορεί να του έχουν στήσει οι δικοί του άνθρωποι. Αν θα περίμενες αυτή η ίντριγκα να σου σερβιριστεί σαν ένα Bourne Ultimatum μενού, μάλλον έχεις διαλέξει την λάθος ταινία για να παρακολουθήσεις. Ο Anton Corbijn, ο πάλαι ποτέ χαρισματικός βιντεοκλιπάς, αφού συστήθηκε στον σινεφίλ δια μέσου του μελαγχολικού biopic Control, συνεχίζει να εκπλήσσει, επιλέγοντας να κτίσει ένα θρίλερ, με γνώμονα όχι την καταιγιστική εφετζίδικη φανφαρονιά, αλλά την ανθρώπινη πλευρά του βασικού χαρακτήρα της υπόθεσης του. Ενός φτωχού (σε συναίσθημα) και μόνου (από αγάπη) καουμπόη, που ακολουθεί πιστά τους κανόνες ηθικής του φαρ ουέστ, τρέμοντας, κυριολεκτικά στην ιδέα της προδοσίας των μοναδικών ανθρώπων που έχει μηχανικά μάθει να εμπιστεύεται.
Για πες: Ότι ο Clooney διαθέτει τον αέρα και την άνεση να αντεπεξέλθει σε τέτοιου είδους ρόλους που απαιτούν απόλυτο έλεγχο της έκφρασης είναι γνωστό τοις πάσι. Άλλωστε και στις τρεις τελευταίες καλές του στιγμές - Up In The Air, Michael Clayton, The Good German - έναν πανομοιότυπο χαρακτήρα υποδύθηκε ο Ωραίος George, με την μόνη διαφορά πως εδώ η αυτοπεποίθηση του ήρωα του δεν αγγίζει τις πανύψηλες στάθμες του παρελθόντος. Συνοδεία δύο πανέμορφων Ευρωπαίων κυριών, όπως η Ολλανδέζα Thekla Reuten και η καυτή Violante Placido, ο σούπερ σταρ δίνει τον καλύτερο του εαυτό, βοηθώντας κατά ασυνήθιστο γι αυτόν τρόπο, το χαμηλότονο σασπένς να σιγοβράζει μέχρι την έκρηξη του φινάλε. Που ειρωνικά δεν είναι διόλου φτιαγμένο κατ Αμερικάνικη εικόνα και ομοίωση, όπως υποστηρίζει το παλιό, καλό και μόνιμα επίκαιρο τραγουδάκι...
Επαγγελματίας εκτελεστής, που κρύβεται σε κωμόπολη της κεντρικής Ιταλίας, λαμβάνει την εντολή, έναντι αδράς αμοιβής να φτιάξει την τέλεια αθόρυβη καραμπίνα. Εκείνο που δεν ξέρει όμως είναι, τίνος το κεφάλι θα στοχεύσει το σκόπευτρο της. Βρε, λες? Για 90 λεπτά δεν πλανάται άλλο ερώτημα στην ατμόσφαιρα από το αν το απόλυτο όπλο για κάθε ελεύθερο σκοπευτή, φτιάχνεται για να εξοντώσει εκείνον που το δημιουργεί. Μέσα στην απόλυτη ησυχία και ηρεμία της υπαίθρου του Αμπρούτζο, κάτω από την σκιά των θηριωδών Απεννίνων, σε έναν τόπο που χαρακτηρίζεται από νηνεμικούς παλμούς, κάνει την ένα μαυροντυμένο πρόσωπο, που τα μηλίγγια του πάνε να ραγίσουν από την αγωνία και οι φλέβες του να σπάσουν από την πίεση. Κι όμως δεν πρέπει να δείξει κανένα στοιχείο του χαρακτήρα του στον φιλήσυχο περίγυρο μην τυχόν και ξυπνήσει την περιέργεια τους, συνεχίζοντας απερίσπαστος την τελευταία του αποστολή. Σε αυτό το μοναχικό περιβάλλον, που φέρνει στο μυαλό έντονα τις σκονισμένες πόλεις φάντασμα των γουέστερν του παλιού καλού καιρού, ο Τζακ - σκέτο, όπως κάποτε ο Blonde - θα βρει τον χρόνο για να ψάξει καλύτερα τον ψυχικό του κόσμο.Περαστικοί τύποι από την ζωή του, άλλος λίγο - ένας παπάς, ένας μάστορας αυτοκινήτων - άλλος πολύ, όπως η εκθαμβωτική πόρνη που θα τον ραντίσει με ολίγη από την αγαπόσκονή της, θα αρχίσουν σιγά σιγά να μεταλλάσσουν την ψυχοσύνθεση του. Πάντοτε στο φόντο όμως, θα υποβόσκει ο υπαρκτός φόβος της παγίδας που μπορεί να του έχουν στήσει οι δικοί του άνθρωποι. Αν θα περίμενες αυτή η ίντριγκα να σου σερβιριστεί σαν ένα Bourne Ultimatum μενού, μάλλον έχεις διαλέξει την λάθος ταινία για να παρακολουθήσεις. Ο Anton Corbijn, ο πάλαι ποτέ χαρισματικός βιντεοκλιπάς, αφού συστήθηκε στον σινεφίλ δια μέσου του μελαγχολικού biopic Control, συνεχίζει να εκπλήσσει, επιλέγοντας να κτίσει ένα θρίλερ, με γνώμονα όχι την καταιγιστική εφετζίδικη φανφαρονιά, αλλά την ανθρώπινη πλευρά του βασικού χαρακτήρα της υπόθεσης του. Ενός φτωχού (σε συναίσθημα) και μόνου (από αγάπη) καουμπόη, που ακολουθεί πιστά τους κανόνες ηθικής του φαρ ουέστ, τρέμοντας, κυριολεκτικά στην ιδέα της προδοσίας των μοναδικών ανθρώπων που έχει μηχανικά μάθει να εμπιστεύεται.
Για πες: Ότι ο Clooney διαθέτει τον αέρα και την άνεση να αντεπεξέλθει σε τέτοιου είδους ρόλους που απαιτούν απόλυτο έλεγχο της έκφρασης είναι γνωστό τοις πάσι. Άλλωστε και στις τρεις τελευταίες καλές του στιγμές - Up In The Air, Michael Clayton, The Good German - έναν πανομοιότυπο χαρακτήρα υποδύθηκε ο Ωραίος George, με την μόνη διαφορά πως εδώ η αυτοπεποίθηση του ήρωα του δεν αγγίζει τις πανύψηλες στάθμες του παρελθόντος. Συνοδεία δύο πανέμορφων Ευρωπαίων κυριών, όπως η Ολλανδέζα Thekla Reuten και η καυτή Violante Placido, ο σούπερ σταρ δίνει τον καλύτερο του εαυτό, βοηθώντας κατά ασυνήθιστο γι αυτόν τρόπο, το χαμηλότονο σασπένς να σιγοβράζει μέχρι την έκρηξη του φινάλε. Που ειρωνικά δεν είναι διόλου φτιαγμένο κατ Αμερικάνικη εικόνα και ομοίωση, όπως υποστηρίζει το παλιό, καλό και μόνιμα επίκαιρο τραγουδάκι...
Στις δικές μας αίθουσες, 14 Οκτωβρίου 2010 από την Odeon
Rewind /// Trailer - The American
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική