Πιράνχας 3D
του Alexandre Aja. Με τους Elisabeth Shue, Adam Scott, Jerry O'Connell, Ving Rhames, Jessica Szohr, Steven R. McQueen, Christopher Lloyd και τον Richard Dreyfuss
Jaws vs Boobs!
του zerVo
Δεδομένα γύρισα πίσω κοντά τρεισήμισι δεκαετίες, σε εκείνο το καλοκαίρι που έκανα τα λιγότερα μπάνια της ζωής μου. 1976 ήταν, όταν με ένα χρόνο καθυστέρηση έφτανε επιτέλους από την μακρινή Αμερική το Jaws κάποιου άσημου Steven Spielberg. Η φήμη του βεβαίως προηγείτο της προβολής του, αφού είχε γίνει γνωστό πως κάθε επίθεση του φονικού λευκού καρχαρία συνοδευόταν από τα τρομαγμένα ουρλιαχτά της πλατείας. Σαν τώρα θυμάμαι, κάθε που νύχτωνε και η θάλασσα σκοτείνιαζε, την υποβολή που μου προκαλούσαν εκείνες οι εικόνες. Ίσως ακόμη ο φόβος για την άγνωστη ύπαρξη κάπου στον βυθό ακόμη να μην έχει ξεπεραστεί κι αν ανήκεις σε εκείνους που έχουν χαλαρώσει στην ιδέα της παρουσίας ενός φονικού ψαριού ανάμεσα στους ανυποψίαστους λουόμενους, καλώς ήλθε το Piranha 3D για να σε ξαναβάλει στη θέση σου!
Στην λίμνη Βικτόρια, όλοι οι νέοι της περιοχής συρρέουν κατά εκατοντάδες για να γιορτάσουν τον ερχομό της άνοιξης. Το κέφι έχει κτυπήσει κόκκινο για τους απροβλημάτιστους έφηβους, που διασκεδάζουν αμέριμνοι στα πρασινογάλαζα νερά, αγνοώντας πως ο θάνατος τους έχει περικυκλώσει. Δηλαδή χιλιάδες μεταλλαγμένα σαρκοφάγα πιράνχα, διψασμένα για αίμα, είναι πανέτοιμα να επιτεθούν σε οτιδήποτε μπορεί να τα χορτάσει, μετατρέποντας το νεανικό φεστιβάλ σε μια πραγματική κόλαση. Αιτία της εμφάνισης των εδώ και χιλιετίες εξαφανισμένων ψαριών, το ρήγμα που σχηματίστηκε στο βυθό της λαγκούνας χάρη σε ένα σεισμό, που τα απελευθέρωσε από την μακροχρόνια φυλακή τους. Κι αφού διατηρήθηκαν ζωντανά, με την μέθοδο του κανιβαλισμού, τώρα επιστρέφουν πολύ πιο πεινασμένα με σκοπό να κατασπαράξουν τα πάντα.
Η εκδικητική οργή της φύσης, προς το πρόσωπο του μοναδικού λογικού όντος του πλανήτη, είχε για καιρό να αποτελέσει την βάση ενός αξιοπρεπούς horror. Ειδικά την τελευταία δεκαετία, που ο φόβος κατόπιν της τρομοκρατικής επίθεσης της 11ης, ήταν διάχυτος στο μυαλό των Γιάνκηδων, ο φοβιστικός χαρακτήρας απεικονιζόταν άλλοτε από την αδηφάγα μοίρα και άλλοτε από κινηματογραφικούς σφαγιαστές, περασμένων δεκαετιών, που επιζήτησαν μια δεύτερη ευκαιρία στην μεγάλη οθόνη. Ο Alexandre Aja, δεδομένα εκείνος που πρόσφερε την πιο ανατρεπτική ανατριχιαστική made in Europe δημιουργία (Haute Tension) δράττεται της ευκαιρίας που του δίνει το ασύδοτο σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι, για να βάλει στο στόχαστρο τα υποκείμενα του, που δεν νοιάζονται παρά μόνο για την - όχι εντός νόμιμων ορίων - καλοπέραση τους. Πέραν του διαρκούς μπιτς πάρτι, που θυμίζει εκείνες τις παλιές καλές εκπομπές του MTV, στήνεται δίπλα στους φωνακλάδες λουόμενους ένα κινούμενο πάνω σε πανάκριβα κρούιζερ σκηνικό, που βασιλεύουν οι μυτιές, η λαγνεία και η απληστία. Όταν η Υπέρτατη Δύναμη - εδώ βάλε ότι επιθυμείς κι ότι σε εκφράζει - καταλάβει πως η πιτσιρικαρία θα υποκλιθεί δίχως αναστολές στην διαβολή, προσκυνώντας τα παραφουσκωμένα βυζιά, τους στριπτίζ χορούς και τις αγαλματένιες πορνοστάρ, θα στείλει τους αγγέλους με τα κοφτερά δοντάκια, για συνετίσει την κατάσταση. Αιματηρά μεν, αποτελεσματικά δε.
Η μέθοδος αφήγησης που ακολουθεί ο Γάλλος δεν ξεφεύγει πόντο από εκείνη την αφελή της δεκαετίας του 80, που η κατάσταση όμως διέθετε ένα σαφέστατα πιο αθώο προσωπείο. Σενάριο εντέχνως απρόσεκτο, ηθελημένες χρονικές ασυνέπειες, σεξίστικα χοντραδοαστειάκια και ασύμμετρα πομπώδεις νεαρές ερμηνείες, που τονίζουν επίτηδες τα λάθη, προκειμένου να τοποθετήσουν εξ οφίτσιο το φιλμ στο ράφι με τα υπόλοιπα καλτ. Θέση που το Piranha 3D, χάρη σε γκόρι πλάνα που δεδομένα τα έχεις ξαναδεί - εξαιρείται αυτό με το πέος, που μάλλον αποτελεί πρωτοτυπία - μα πιθανόν έχεις λησμονήσει, κερδίζει επάξια και δικαιότατα.
Για πες: Δίνοντας μάλιστα ιδιαίτερη σημασία στην σημειολογία. Δεν είναι τυχαίο που οι δεύτεροι ρόλοι είναι δοσμένοι σε γνωστότατους ηθοποιούς με τόση προσοχή, δημιουργώντας στο μυαλό του θεατή ένα απίθανο σινε ντέζα βου. Όπως στο ίντρο, ο φόρος τιμής στην περσόνα του Ματ Χούπερ, που είναι χαρακτηριστικότατος: Αν επέζησες της οργής του καρχαρία mr Dreyfuss, υπήρχε κάποιος λόγος και αυτός λέγεται πιράνχα. Και η eightίλα καλά κρατεί, μοιράζοντας γνώριμες φατσούλες της, στα πρόσωπα της ιστορίας. Το ξανθό κορίτσι του Καράτε Κιντ - η Shue - μεγάλωσε κι έγινε μαμά τριών παιδιών, που λογικά πρέπει να σώσει πρώτα από την τραγωδία, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την ιδιότητα της ως σερίφης. Ο τρελό επιστήμονας του Βack To The Future - Lloyd - απλά με τα χρόνια έχει γίνει σοφότερος, ώστε πρώτος θα ανακαλύψει, το ακόμη πιο τρομακτικό μυστικό που κρύβει η εμφάνιση των δολοφονικών κοπαδιών. Όσο για τον Ving - Μαρσέλους Γουάλας - Rhames, είναι εκείνος που θα πρωταγωνιστήσει στην σκηνή αυτοθυσίας, που ουδέποτε λείπει από ένα horror που σέβεται τον εαυτό του. Γιατί στα λέω όλα αυτά? Διότι το φιλμάκι μέσα στο ογδοντάλεπτο τρισδιάστατο ντελίριο του, χρησιμοποιεί πασίγνωστες στον σινεφίλ αξίες, για να τονίσει τον λόγο ύπαρξης του. Αν δεν συγκινείσαι από δαύτες, δες το απλά σαν ένα διαρκές βιντεο κλιπ ευρηματικών ακρωτηριασμών και πανέξυπνων αποκεφαλισμών, ακούγοντας όμως την συμβουλή μου, την θέαση σου να μην συνοδεύουν τα συνήθη τάκος, νάτσος και κυρίως φίστικς...
Στην λίμνη Βικτόρια, όλοι οι νέοι της περιοχής συρρέουν κατά εκατοντάδες για να γιορτάσουν τον ερχομό της άνοιξης. Το κέφι έχει κτυπήσει κόκκινο για τους απροβλημάτιστους έφηβους, που διασκεδάζουν αμέριμνοι στα πρασινογάλαζα νερά, αγνοώντας πως ο θάνατος τους έχει περικυκλώσει. Δηλαδή χιλιάδες μεταλλαγμένα σαρκοφάγα πιράνχα, διψασμένα για αίμα, είναι πανέτοιμα να επιτεθούν σε οτιδήποτε μπορεί να τα χορτάσει, μετατρέποντας το νεανικό φεστιβάλ σε μια πραγματική κόλαση. Αιτία της εμφάνισης των εδώ και χιλιετίες εξαφανισμένων ψαριών, το ρήγμα που σχηματίστηκε στο βυθό της λαγκούνας χάρη σε ένα σεισμό, που τα απελευθέρωσε από την μακροχρόνια φυλακή τους. Κι αφού διατηρήθηκαν ζωντανά, με την μέθοδο του κανιβαλισμού, τώρα επιστρέφουν πολύ πιο πεινασμένα με σκοπό να κατασπαράξουν τα πάντα.Η εκδικητική οργή της φύσης, προς το πρόσωπο του μοναδικού λογικού όντος του πλανήτη, είχε για καιρό να αποτελέσει την βάση ενός αξιοπρεπούς horror. Ειδικά την τελευταία δεκαετία, που ο φόβος κατόπιν της τρομοκρατικής επίθεσης της 11ης, ήταν διάχυτος στο μυαλό των Γιάνκηδων, ο φοβιστικός χαρακτήρας απεικονιζόταν άλλοτε από την αδηφάγα μοίρα και άλλοτε από κινηματογραφικούς σφαγιαστές, περασμένων δεκαετιών, που επιζήτησαν μια δεύτερη ευκαιρία στην μεγάλη οθόνη. Ο Alexandre Aja, δεδομένα εκείνος που πρόσφερε την πιο ανατρεπτική ανατριχιαστική made in Europe δημιουργία (Haute Tension) δράττεται της ευκαιρίας που του δίνει το ασύδοτο σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι, για να βάλει στο στόχαστρο τα υποκείμενα του, που δεν νοιάζονται παρά μόνο για την - όχι εντός νόμιμων ορίων - καλοπέραση τους. Πέραν του διαρκούς μπιτς πάρτι, που θυμίζει εκείνες τις παλιές καλές εκπομπές του MTV, στήνεται δίπλα στους φωνακλάδες λουόμενους ένα κινούμενο πάνω σε πανάκριβα κρούιζερ σκηνικό, που βασιλεύουν οι μυτιές, η λαγνεία και η απληστία. Όταν η Υπέρτατη Δύναμη - εδώ βάλε ότι επιθυμείς κι ότι σε εκφράζει - καταλάβει πως η πιτσιρικαρία θα υποκλιθεί δίχως αναστολές στην διαβολή, προσκυνώντας τα παραφουσκωμένα βυζιά, τους στριπτίζ χορούς και τις αγαλματένιες πορνοστάρ, θα στείλει τους αγγέλους με τα κοφτερά δοντάκια, για συνετίσει την κατάσταση. Αιματηρά μεν, αποτελεσματικά δε.
Η μέθοδος αφήγησης που ακολουθεί ο Γάλλος δεν ξεφεύγει πόντο από εκείνη την αφελή της δεκαετίας του 80, που η κατάσταση όμως διέθετε ένα σαφέστατα πιο αθώο προσωπείο. Σενάριο εντέχνως απρόσεκτο, ηθελημένες χρονικές ασυνέπειες, σεξίστικα χοντραδοαστειάκια και ασύμμετρα πομπώδεις νεαρές ερμηνείες, που τονίζουν επίτηδες τα λάθη, προκειμένου να τοποθετήσουν εξ οφίτσιο το φιλμ στο ράφι με τα υπόλοιπα καλτ. Θέση που το Piranha 3D, χάρη σε γκόρι πλάνα που δεδομένα τα έχεις ξαναδεί - εξαιρείται αυτό με το πέος, που μάλλον αποτελεί πρωτοτυπία - μα πιθανόν έχεις λησμονήσει, κερδίζει επάξια και δικαιότατα.
Για πες: Δίνοντας μάλιστα ιδιαίτερη σημασία στην σημειολογία. Δεν είναι τυχαίο που οι δεύτεροι ρόλοι είναι δοσμένοι σε γνωστότατους ηθοποιούς με τόση προσοχή, δημιουργώντας στο μυαλό του θεατή ένα απίθανο σινε ντέζα βου. Όπως στο ίντρο, ο φόρος τιμής στην περσόνα του Ματ Χούπερ, που είναι χαρακτηριστικότατος: Αν επέζησες της οργής του καρχαρία mr Dreyfuss, υπήρχε κάποιος λόγος και αυτός λέγεται πιράνχα. Και η eightίλα καλά κρατεί, μοιράζοντας γνώριμες φατσούλες της, στα πρόσωπα της ιστορίας. Το ξανθό κορίτσι του Καράτε Κιντ - η Shue - μεγάλωσε κι έγινε μαμά τριών παιδιών, που λογικά πρέπει να σώσει πρώτα από την τραγωδία, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την ιδιότητα της ως σερίφης. Ο τρελό επιστήμονας του Βack To The Future - Lloyd - απλά με τα χρόνια έχει γίνει σοφότερος, ώστε πρώτος θα ανακαλύψει, το ακόμη πιο τρομακτικό μυστικό που κρύβει η εμφάνιση των δολοφονικών κοπαδιών. Όσο για τον Ving - Μαρσέλους Γουάλας - Rhames, είναι εκείνος που θα πρωταγωνιστήσει στην σκηνή αυτοθυσίας, που ουδέποτε λείπει από ένα horror που σέβεται τον εαυτό του. Γιατί στα λέω όλα αυτά? Διότι το φιλμάκι μέσα στο ογδοντάλεπτο τρισδιάστατο ντελίριο του, χρησιμοποιεί πασίγνωστες στον σινεφίλ αξίες, για να τονίσει τον λόγο ύπαρξης του. Αν δεν συγκινείσαι από δαύτες, δες το απλά σαν ένα διαρκές βιντεο κλιπ ευρηματικών ακρωτηριασμών και πανέξυπνων αποκεφαλισμών, ακούγοντας όμως την συμβουλή μου, την θέαση σου να μην συνοδεύουν τα συνήθη τάκος, νάτσος και κυρίως φίστικς...
Στις δικές μας αίθουσες, 30 Σεπτεμβρίου 2010 από την Odeon
Rewind /// Trailer - Piranha 3D
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική