Μέχρι Να Σε Βρω
του Rodrigo García. Με τους Naomi Watts, Annette Bening, Samuel Jackson, Jimmy Smits, Kerry Washington
Μάνα κουράγιο...
του zerVo
Χρειάζεται θάρρος και τόλμη για να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί, κάτω από αντίξοες και δύσκολες συνθήκες και να μην επιλέξεις την εύκολη λύση της εγκληματικής απόρριψης. Το πολλαπλάσιο σθένος όμως απαιτείται, αφού το γεννήσεις να το αποχωριστείς δια παντός, χαρίζοντας το σε μια ανάδοχη οικογένεια, πιστεύοντας πως εκείνη θα το αναθρέψει με τον ιδανικό τρόπο. Στίγμα! Ένα κομμάτι σου θα δηλώνει για πάντα απών, ακόμη κι αν μέσα στην γεμάτη άγνοια για τις τύχες του ψυχή σου παρηγοριέσαι, πως θα είναι μυριάδες φορές πιο ευτυχισμένο, από ότι αν έμενε κοντά σου...
Στα δεκατέσσερα της ήταν η Κάρεν, άμαθο παιδί ακόμα, όταν γέννησε το κοριτσάκι της, παίρνοντας συνάμα το ρίσκο, να το παραδώσει για υιοθεσία, σε μια φαμίλια ικανή να το φροντίσει και να το μεγαλώσει σωστά. Μια απόφαση που την μετανιώνει διαρκώς εδώ και τριανταεπτά χρόνια. Ανατριχίλα! Πως μπορεί μονομιάς να σπάσει ο ισχυρότερος ανθρώπινος δεσμός? Πως μπορεί να αντέξει ένας γονιός αυτό το μαρτύριο? Δεν μπορεί... Τρανό παράδειγμα η κεντρική προσωπικότητα της ιστορίας, που από εκείνη την αποφράδα μέρα έχει βυθιστεί στο πένθος για τον δρόμο που διάλεξε. Μοναχική, απότομη και απόμακρη, γεμάτη νευρώσεις και συννεφιές, έχει αφιερώσει την ζωή της στην φροντίδα της ηλικιωμένης μάνας της, αποκλείοντας τον εαυτό της από οποιαδήποτε κοινωνική συναναστροφή. Ποτέ δεν έψαξε για εκείνη, συνεπώς δεν γνωρίζει πως έχει εξελιχθεί σε μια επιτυχημένη ποινικολόγο, οικονομικά ανεξάρτητη, αλλά εξίσου ψυχικά κλονισμένη από την απώλεια του αληθινού μητρικού χαδιού. Μια μοντέρνα και δυναμική γυναίκα, με αναιμικό εσωτερικό κόσμο, που ξοδεύεται δίχως το παραμικρό πλάνο, σε εφήμερες ερωτικές σχέσεις. Θα ήθελε να νιώσει ποτέ της το συναίσθημα της μητρότητας? Δυνατότητα που στέρησε ο Θεός από μια στείρα φουκαριάρα, που δεν έχει αφήσει πόρτα ορφανοτροφείου ακτύπητη, εκλιπαρώντας να κάνει δικό της ένα ορφανό και να το μεγαλώσει σαν παιδί της.
Συνεπώς τριπλός είναι ο άξονας περιστροφής της ιστορίας του Mother And Child, που παρουσιάζει ο εξειδικευμένος σε δράματα οικογενειακών σχέσεων - όπως το None Lives - Rodrigo Garcia. Σκηνοθετικά ο Κολομβιανός χρησιμοποιεί λιτά και ψυχρά πλάνα για να αναδείξει την παγωνιά που νιώθουν στην ψυχή τους οι ηρωίδες του, τονίζοντας τις αγωνίες τους και μετατρέποντας τις σε αντιπαθητικές - έως και μισητές - φιγούρες. Σεναριακά ακολουθεί την φόρμα Arriaga, των σκόρπιων σπονδύλων, που στο φινάλε θα ενωθούν κτίζοντας έναν γερό φιλμικό κορμό, γεμάτο συγκινησιακή φόρτιση και μελόδραμα ανθρωπιάς κι ευαισθησίας, στοιχείο που απουσιάζει (δυστυχώς) από την σύγχρονη κινηματογραφία. Έστω κι αν ενίσταμαι - ως άντρας - για την κραυγαλέα μηδενική παρουσία του φύλου μου, την ώρα που οι τραγικές μορφές ζητούσαν απελπισμένες βοήθεια, είμαι υποχρεωμένος να χαμηλώσω τον τόνο της αντίδρασης μου - δεν μπορεί διάολε, υπάρχουν και παντελόνια - γνωρίζοντας πως ποτέ δεν θα βγει ταινία με τον τίτλο Father And Child...
Για πες: Φέρνοντας στο μυαλό μου παλαιότερες κατόχους οσκαρικού τίτλου ερμηνείας, όπως η Witherspoon ή η Paltrow, είμαι υποχρεωμένος να αμφισβητήσω για μια ακόμη φορά τον υπέρτατο κινηματογραφικό θεσμό, από την στιγμή που αυτή η Bening δεν έχει σηκώσει ποτέ στα χέρια της χρυσό άγαλμα. Σοκαριστική ως γυναίκα δίχως παρελθόν, παρόν και μέλλον, ως ένας άψυχος σάκος που κινείται στις σκιές, αδυνατώντας να πιστέψει τι έπραξε. Δύσκολα δεν θα βουρκώσεις μαζί της, πνίγοντας μέσα σου την κραυγή Μάνα, Κουράγιο, που η περηφάνια της ποτέ δεν θα σου επιτρέψει να εκστομίσεις. Την εξαίρετη διανομή του φιλμ, που ενώ χειροκροτήθηκε σε σωρεία φεστιβάλ, στην πατρίδα του αγνοήθηκε επιδεικτικά, συμπληρώνουν η Naomi Watts, που πιο σέξι από ποτέ κάνει ριπλέι της μανιέρας του 21 Grams και η Kerry Washington, που από τον Ray είχε αποκαλύψει ψήγματα του ταλέντου της. Μια εκπληκτικά δεμένη ερμηνευτική τρόικα, τόσο εκφραστική, που θα σε παρασύρει εύκολα στο δραματικό ζενίθ, περνώντας σου συνάμα το μάθημα σωστής γονικής αντιμετώπισης, σε καταστάσεις ακραίες και επικίνδυνες.
Στα δεκατέσσερα της ήταν η Κάρεν, άμαθο παιδί ακόμα, όταν γέννησε το κοριτσάκι της, παίρνοντας συνάμα το ρίσκο, να το παραδώσει για υιοθεσία, σε μια φαμίλια ικανή να το φροντίσει και να το μεγαλώσει σωστά. Μια απόφαση που την μετανιώνει διαρκώς εδώ και τριανταεπτά χρόνια. Ανατριχίλα! Πως μπορεί μονομιάς να σπάσει ο ισχυρότερος ανθρώπινος δεσμός? Πως μπορεί να αντέξει ένας γονιός αυτό το μαρτύριο? Δεν μπορεί... Τρανό παράδειγμα η κεντρική προσωπικότητα της ιστορίας, που από εκείνη την αποφράδα μέρα έχει βυθιστεί στο πένθος για τον δρόμο που διάλεξε. Μοναχική, απότομη και απόμακρη, γεμάτη νευρώσεις και συννεφιές, έχει αφιερώσει την ζωή της στην φροντίδα της ηλικιωμένης μάνας της, αποκλείοντας τον εαυτό της από οποιαδήποτε κοινωνική συναναστροφή. Ποτέ δεν έψαξε για εκείνη, συνεπώς δεν γνωρίζει πως έχει εξελιχθεί σε μια επιτυχημένη ποινικολόγο, οικονομικά ανεξάρτητη, αλλά εξίσου ψυχικά κλονισμένη από την απώλεια του αληθινού μητρικού χαδιού. Μια μοντέρνα και δυναμική γυναίκα, με αναιμικό εσωτερικό κόσμο, που ξοδεύεται δίχως το παραμικρό πλάνο, σε εφήμερες ερωτικές σχέσεις. Θα ήθελε να νιώσει ποτέ της το συναίσθημα της μητρότητας? Δυνατότητα που στέρησε ο Θεός από μια στείρα φουκαριάρα, που δεν έχει αφήσει πόρτα ορφανοτροφείου ακτύπητη, εκλιπαρώντας να κάνει δικό της ένα ορφανό και να το μεγαλώσει σαν παιδί της.Συνεπώς τριπλός είναι ο άξονας περιστροφής της ιστορίας του Mother And Child, που παρουσιάζει ο εξειδικευμένος σε δράματα οικογενειακών σχέσεων - όπως το None Lives - Rodrigo Garcia. Σκηνοθετικά ο Κολομβιανός χρησιμοποιεί λιτά και ψυχρά πλάνα για να αναδείξει την παγωνιά που νιώθουν στην ψυχή τους οι ηρωίδες του, τονίζοντας τις αγωνίες τους και μετατρέποντας τις σε αντιπαθητικές - έως και μισητές - φιγούρες. Σεναριακά ακολουθεί την φόρμα Arriaga, των σκόρπιων σπονδύλων, που στο φινάλε θα ενωθούν κτίζοντας έναν γερό φιλμικό κορμό, γεμάτο συγκινησιακή φόρτιση και μελόδραμα ανθρωπιάς κι ευαισθησίας, στοιχείο που απουσιάζει (δυστυχώς) από την σύγχρονη κινηματογραφία. Έστω κι αν ενίσταμαι - ως άντρας - για την κραυγαλέα μηδενική παρουσία του φύλου μου, την ώρα που οι τραγικές μορφές ζητούσαν απελπισμένες βοήθεια, είμαι υποχρεωμένος να χαμηλώσω τον τόνο της αντίδρασης μου - δεν μπορεί διάολε, υπάρχουν και παντελόνια - γνωρίζοντας πως ποτέ δεν θα βγει ταινία με τον τίτλο Father And Child...
Για πες: Φέρνοντας στο μυαλό μου παλαιότερες κατόχους οσκαρικού τίτλου ερμηνείας, όπως η Witherspoon ή η Paltrow, είμαι υποχρεωμένος να αμφισβητήσω για μια ακόμη φορά τον υπέρτατο κινηματογραφικό θεσμό, από την στιγμή που αυτή η Bening δεν έχει σηκώσει ποτέ στα χέρια της χρυσό άγαλμα. Σοκαριστική ως γυναίκα δίχως παρελθόν, παρόν και μέλλον, ως ένας άψυχος σάκος που κινείται στις σκιές, αδυνατώντας να πιστέψει τι έπραξε. Δύσκολα δεν θα βουρκώσεις μαζί της, πνίγοντας μέσα σου την κραυγή Μάνα, Κουράγιο, που η περηφάνια της ποτέ δεν θα σου επιτρέψει να εκστομίσεις. Την εξαίρετη διανομή του φιλμ, που ενώ χειροκροτήθηκε σε σωρεία φεστιβάλ, στην πατρίδα του αγνοήθηκε επιδεικτικά, συμπληρώνουν η Naomi Watts, που πιο σέξι από ποτέ κάνει ριπλέι της μανιέρας του 21 Grams και η Kerry Washington, που από τον Ray είχε αποκαλύψει ψήγματα του ταλέντου της. Μια εκπληκτικά δεμένη ερμηνευτική τρόικα, τόσο εκφραστική, που θα σε παρασύρει εύκολα στο δραματικό ζενίθ, περνώντας σου συνάμα το μάθημα σωστής γονικής αντιμετώπισης, σε καταστάσεις ακραίες και επικίνδυνες.
Στις δικές μας αίθουσες, 30 Σεπτεμβρίου 2010 από την Seven
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική