Σκοτεινή Καρδιά
του Philip Ridley. Με τους Jim Sturgess, Clémence Poésy, Noel Clarke
Διαφέρει, Μα Δεν Ενδιαφέρει
του zerVo
Αλληγορία τρόμου, διαβάζω. Άντε ξανά μανά τα ζόμπι που δεν είναι χορτοφάγα, να τρέχουν στους δρόμους της πόλης αφηνιασμένα, αναζητώντας αίμα, ξυπνώντας στον θεατή που έχει παρακολουθήσει ολάκερη την διαδρομή τους από τον καιρό του Ιώβ Romero, το προλεταριακό τους ένστικτο. Κι όμως όχι, υπάρχουν πολλά στοιχεία που διαφοροποιούν την φοβιστική προσέγγιση του Heartless, από τα χιλιοειπωμένα σπλάτερ, είτε με τους πεινασμένους νεκροζώντανους, είτε με τους αφελείς νεαρούς που οδηγούνται με ακρίβεια στον διαμελισμό, είτε με τα επί σκηνής ανούσια χειρουργεία. Μακάρι, όμως, οι ίδιες τάσεις διαφοροποίησης, να είχαν να κάνουν και με την ποιότητα του πονήματος...
Από την ημέρα που γεννήθηκε το πρόσωπο του είναι στιγματισμένο με ένα κατακόκκινο σημάδι, σε σχήμα καρδιάς, που τον έχει μετατρέψει σε περίγελο της γειτονιάς. Και τι δεν θα έδινε ο σημαδεμένος Τζέιμι για να σβήσει η παραμόρφωση από το πρόσωπο του. Αν σου οσμίζεται συμφωνία με τον διάβολο, εν είδει Φάουστ, έχεις πέσει μέσα, αφού ο πιτσιρικάς, ευρισκόμενος κάτω από έντονη ψυχολογική πίεση, εξαιτίας του απροσδόκητου χαμού της μητέρας του, δεν θα διστάσει να την υπογράψει, δίνοντας την ψυχή του στον Εωσφόρο, παίρνοντας για αντάλλαγμα ένα καθαρό και μεταξένιο προσωπάκι. Ότι το Κακό θα τον ρίξει στο κοντράτο είναι εκ προοιμίου βέβαιο, ο φίλος μας όμως δεν θα πολυνοιαστεί, αφού με την καινούργια ζεν πρεμιέ φατσούλα του θα αρχίσει να έχει πέραση στα κοριτσάκια και δεν θα γίνεται πλέον αντικείμενο λοιδωρίας και κοροϊδίας Σε αυτό το μοτίβο δεν τα πηγαίνει άσχημα η δημιουργία του Philip Ridley, που κάποιοι αδημονούσαν ιδιαίτερα για το καμ μπακ του είκοσι χρόνια μετά το Reflecting Skin. Εγώ πάλι όχι...
Έχοντας τοποθετήσει στο φόντο της ιστορίας του ο Βρετανός, το Ανατολικό Λονδίνο, που το γνωρίζει καλύτερα και από την παλάμη του, δημιουργεί μια όμορφη μεταμοντέρνα ατμόσφαιρα σασπένς για να την εξελίξει. Κι εκεί που η συνταγή πάει να δέσει σε συνδυασμό με τις τρομακτικές φιγούρες των δολοφόνων με την δρακίσια μούρη, το πράγμα μπερδεύει με την άξαφνη βουτιά του ήρωα του στον εφιάλτη. Σωστή δηλαδή η απεικόνιση της ψυχικής διαφθοράς ενός τίμιου κι αγαθού πολίτη, προς χάρη του υλισμού και της διανοητικής ενδυνάμωσης προς αντιμετώπιση των πολλαπλών εχθρών, μπερδεμένη όμως η μέθοδος που ακολουθεί ο δημιουργός. Όταν δε προς το φινάλε κάνουν την εμφάνιση τους και οι ανατροπές, τότε είναι που ο έλεγχος χάνεται ολοκληρωτικά.
Για πες: Τον Jim Sturgess τον είχα εκτιμήσει ιδιαίτερα όταν μου συστήθηκε ως πρωταγωνιστής στο αδικημένο Across The Universe, άποψη που φρόντισε να μου μηδενίσει με την συμμετοχή του στο φασιστικών αντιλήψεων 50 Dead Men Walking. Ο ταλαντούχος Εγγλέζος, μόλις 22 χρονών, δείχνει πως δεν διστάζει να σηκώσει μια φιλόδοξη παραγωγή στην πλάτη του κι αυτό δείχνει ένα ιδιαίτερο θράσος, διόλου απαρατήρητο από τα αρπακτικά του Χόλιγουντ που τον έχουν προσεγγίσει ως εκκολαπτόμενο ζεν πρεμιέ. Εδώ αν και αρχικά ξεκινά ικανοποιητικά, βγάζοντας στην ματιά του μια ρεαλιστική φοβία, στην εξέλιξη της ίντριγκας, παρασύρεται από το από το δίχως ιδέες και καινοτομίες ρεύμα, χάνοντας κι αυτός το δρόμο του, όπως και το Heartless. Ένα φιλμ που παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό του, βάζοντας πολλαπλούς στόχους, δίχως στο τέλος να κατορθώσει να επιτύχει ούτε έναν...
Από την ημέρα που γεννήθηκε το πρόσωπο του είναι στιγματισμένο με ένα κατακόκκινο σημάδι, σε σχήμα καρδιάς, που τον έχει μετατρέψει σε περίγελο της γειτονιάς. Και τι δεν θα έδινε ο σημαδεμένος Τζέιμι για να σβήσει η παραμόρφωση από το πρόσωπο του. Αν σου οσμίζεται συμφωνία με τον διάβολο, εν είδει Φάουστ, έχεις πέσει μέσα, αφού ο πιτσιρικάς, ευρισκόμενος κάτω από έντονη ψυχολογική πίεση, εξαιτίας του απροσδόκητου χαμού της μητέρας του, δεν θα διστάσει να την υπογράψει, δίνοντας την ψυχή του στον Εωσφόρο, παίρνοντας για αντάλλαγμα ένα καθαρό και μεταξένιο προσωπάκι. Ότι το Κακό θα τον ρίξει στο κοντράτο είναι εκ προοιμίου βέβαιο, ο φίλος μας όμως δεν θα πολυνοιαστεί, αφού με την καινούργια ζεν πρεμιέ φατσούλα του θα αρχίσει να έχει πέραση στα κοριτσάκια και δεν θα γίνεται πλέον αντικείμενο λοιδωρίας και κοροϊδίας Σε αυτό το μοτίβο δεν τα πηγαίνει άσχημα η δημιουργία του Philip Ridley, που κάποιοι αδημονούσαν ιδιαίτερα για το καμ μπακ του είκοσι χρόνια μετά το Reflecting Skin. Εγώ πάλι όχι...Έχοντας τοποθετήσει στο φόντο της ιστορίας του ο Βρετανός, το Ανατολικό Λονδίνο, που το γνωρίζει καλύτερα και από την παλάμη του, δημιουργεί μια όμορφη μεταμοντέρνα ατμόσφαιρα σασπένς για να την εξελίξει. Κι εκεί που η συνταγή πάει να δέσει σε συνδυασμό με τις τρομακτικές φιγούρες των δολοφόνων με την δρακίσια μούρη, το πράγμα μπερδεύει με την άξαφνη βουτιά του ήρωα του στον εφιάλτη. Σωστή δηλαδή η απεικόνιση της ψυχικής διαφθοράς ενός τίμιου κι αγαθού πολίτη, προς χάρη του υλισμού και της διανοητικής ενδυνάμωσης προς αντιμετώπιση των πολλαπλών εχθρών, μπερδεμένη όμως η μέθοδος που ακολουθεί ο δημιουργός. Όταν δε προς το φινάλε κάνουν την εμφάνιση τους και οι ανατροπές, τότε είναι που ο έλεγχος χάνεται ολοκληρωτικά.
Για πες: Τον Jim Sturgess τον είχα εκτιμήσει ιδιαίτερα όταν μου συστήθηκε ως πρωταγωνιστής στο αδικημένο Across The Universe, άποψη που φρόντισε να μου μηδενίσει με την συμμετοχή του στο φασιστικών αντιλήψεων 50 Dead Men Walking. Ο ταλαντούχος Εγγλέζος, μόλις 22 χρονών, δείχνει πως δεν διστάζει να σηκώσει μια φιλόδοξη παραγωγή στην πλάτη του κι αυτό δείχνει ένα ιδιαίτερο θράσος, διόλου απαρατήρητο από τα αρπακτικά του Χόλιγουντ που τον έχουν προσεγγίσει ως εκκολαπτόμενο ζεν πρεμιέ. Εδώ αν και αρχικά ξεκινά ικανοποιητικά, βγάζοντας στην ματιά του μια ρεαλιστική φοβία, στην εξέλιξη της ίντριγκας, παρασύρεται από το από το δίχως ιδέες και καινοτομίες ρεύμα, χάνοντας κι αυτός το δρόμο του, όπως και το Heartless. Ένα φιλμ που παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό του, βάζοντας πολλαπλούς στόχους, δίχως στο τέλος να κατορθώσει να επιτύχει ούτε έναν...
Στις δικές μας αίθουσες, 21 Οκτωβρίου 2010 από την Filmopolis
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική