Υποψήφιος Μάγος
του Jon Turteltaub. Με τους Nicolas Cage, Jay Baruchel, Alfred Molina, Teresa Palmer, Monica Bellucci
Όταν οι σφουγγαρίστρες χορεύουν...
του zerVo
Υπό κανονικές συνθήκες στο άκουσμα του τίτλου The Sorcerer's Apprentice, το μυαλό θα έπρεπε να ταξιδέψει στην ονειρική ρουμπρίκα από την ανεπανάληπτη φαντασία, όπου ο πιτσιρικάς Μίκυ τα κάνει θάλασσα, σε μια προσπάθεια του να μιμηθεί τις ικανότητες του Μέρλιν. Όχι όμως και στην σκεπτική της Disney, που προφανώς παρακινούμενη από τις παραινέσεις του παρταόλα Bruckheimer, προσφέρει την ιδέα ενός ακόμη τίτλου της, σε μια εφετζίδικη περιπέτεια καταιγιστικής δράσης. Εκεί δηλαδή που κάποτε ο εξυπνάκιας ποντικός, σκιτσαρισμένος, βρέθηκε να τα χάνει ανάμεσα στις ζωντανεμένες σφουγγαρίστρες, τώρα αυτό συμβαίνει με την χρήση της τεχνολογίας και των ικανών χειριστών των πανίσχυρων κομπιούτερς της Asylum και της Realscan. Να με συμπαθάτε μα δίχως να το πολυσκεφτώ προτιμώ τον Μικιμάου...
Μετά από αιώνες αναζήτησης, ο χαρισματικός μάγος Μπαλτάζαρ, ανακαλύπτει επιτέλους στο πρόσωπο ενός ντροπαλού φοιτητάκου, εκείνον που ο πρωτοπόρος Μέρλιν είχε προβλέψει σαν φυσικό διάδοχο του. Για να υπάρξει η ίντριγκα όμως, την ίδια στιγμή, το αντίπαλον δέος που ακούει στο όνομα Όρβαθ και υπηρετεί την σκοτεινή πλευρά της μαγείας, σκοπεύει να επαναφέρει στην ζωή την κακίστρα Μοργκάνα και να βυθίσουν παρέα, ολόκληρη την Νέα Υόρκη στο βούρκο των διόλου αγαθών ικανοτήτων τους. Πύλη του χωροχρόνου μια ιδιαίτερη μπαμπούσκα, που μέσα της είναι φυλακισμένες οι ψυχές των κάθε λογής μαγίστρων της ιστορίας, που η απελευθέρωση τους θα σημάνει τον υπέρτατο πόλεμο, κάτω από την σκιά των ουρανοξυστών της μεγαλούπολης. Το ζήτημα είναι αν ο πιτσιρικάς που παίζει τους κανόνες της φυσικής στα δάκτυλα, θα είναι τότε έτοιμος να κάνει το ίδιο και με τα κόλπα του μεταφυσικού.
Κι εκεί ακριβώς καταφτάνει το νοηματάκι του σεναρίου. Για να γίνεις επιτυχημένος τρικαδόρος που με μια απότομη κίνηση του χεριού σου μπορείς να διαλύεις μονομιάς τους αντιπάλους σου, πρέπει να δείξεις πρωτίστως σεβασμό στα φαινόμενα που εξηγούνται. Να διαθέτεις δηλαδή θεωρητικό και πρακτικό υπόβαθρο πάνω στους νόμους της επιστήμης και κατοπινά, που ξέρεις, όλα μπορεί να γίνουν πιθανά. Στο επίκεντρο του παραμυθιού βρίσκεται ένα εικοσάχρονο αγόρι, που μια δεκαετία μετά το σοκ που υπέστη, όταν μπροστά στα μάτια του εκτυλίχθηκε μια απίθανη μονομαχία μεταξύ μάγων, έχει χάσει την αυτοπεποίθηση του κι έχει ρίξει όλο του το βάρος στην μελέτη των φυσικομαθηματικών. Η εμφάνιση του Μπαλτάζαρ θα ανατρέψει την χαμηλότατων τόνων καθημερινότητα του, πείθοντας τον πως μόνο αυτός μπορεί να αποτρέψει τον Αρμαγεδδόνα.
Άσχετα αν εκτιμώ ή όχι την έμπνευση του σκηνοθέτη Jon Turtletaub, πρέπει να παραδεχτώ πως εισπρακτικά δεν τα έχει πάει άσχημα στις μπλοκμπάστερ αποστολές του. Ακόμη κι αν δεν διαθέτει το παραμικρό μέτρο στο βαθμό που χειρίζεται τα σπέσιαλ εφέ, εντούτοις το θέμα που προσφέρει είναι χορταστικό σε επίπεδο βαρυστομαχιάς. Το χιουμοράκι που δηλώνει παρόν σε τακτικούς ρυθμούς, είναι ευχάριστο διάλειμμα ανάμεσα στους δράκους που ξερνάνε φλόγες και τους μεταλλικούς αετούς που πετάνε στον ουρανό του Big Apple και από ένα σημείο και μετά τους θεωρείς δεδομένους σε κάθε πλάνο.
Για πες: Μια φανφαρόνικη καταιγίδα από ψευδαισθήσεις που κερδίζει με ευκολία τον τίτλο του πρωταγωνιστή, άσχετα αν το προμόσιον σε αυτή την θέση είχε καθορίσει τον Nicolas Cage στην έβδομη συνεργασία του με τον Bruckheimer από τον καιρό του Βράχου. Ακόμη κι αν δεν πέτυχε ως μέντορας του να αποτραβήξει το βλέμμα μου από το - και πάλι ιδιότροπο - μαλλί του, εντούτοις με έπεισε πως στο εξής θα πρέπει να ασχολείται μόνο με τέτοιου ύφους εκκεντρικούς χαρακτήρες και να ξεχάσει τους απορημένους μορφασμούς στις φλόπες Next και Wicker Man. Το πραγματικό αστεράκι του πρότζεκτ πάντως ήταν ο Jay Baruchel, που μπορεί σε πολλές σκηνές να βρισκόταν έξω από τα νερά του, καλούμενος να τα βάλει με τις ζωγραφιστές μαλαστούπες και τα ψηφιακά κινούμενα καλώδια, αλλά αυτή η νέρντι μανιέρα που δημιούργησε στο She's Out Of My League, δείχνει πως θα τον διατηρήσει στην κωμική επικαιρότητα για δυο - τρία χρονάκια. Γιατί ακόμη κι αν το Sorcerer's Apprentice πετύχει τον εμπορικό στόχο του και εκτοξεύσει την δημοτικότητα του στα ύψη, βαδίζοντας στα τριάντα του ο Καναδέζος δεν θα έχει για καιρό την δυνατότητα να το παίζει babyface αθώος και το ταλέντο του σύντομα θα εξατμιστεί...
Μετά από αιώνες αναζήτησης, ο χαρισματικός μάγος Μπαλτάζαρ, ανακαλύπτει επιτέλους στο πρόσωπο ενός ντροπαλού φοιτητάκου, εκείνον που ο πρωτοπόρος Μέρλιν είχε προβλέψει σαν φυσικό διάδοχο του. Για να υπάρξει η ίντριγκα όμως, την ίδια στιγμή, το αντίπαλον δέος που ακούει στο όνομα Όρβαθ και υπηρετεί την σκοτεινή πλευρά της μαγείας, σκοπεύει να επαναφέρει στην ζωή την κακίστρα Μοργκάνα και να βυθίσουν παρέα, ολόκληρη την Νέα Υόρκη στο βούρκο των διόλου αγαθών ικανοτήτων τους. Πύλη του χωροχρόνου μια ιδιαίτερη μπαμπούσκα, που μέσα της είναι φυλακισμένες οι ψυχές των κάθε λογής μαγίστρων της ιστορίας, που η απελευθέρωση τους θα σημάνει τον υπέρτατο πόλεμο, κάτω από την σκιά των ουρανοξυστών της μεγαλούπολης. Το ζήτημα είναι αν ο πιτσιρικάς που παίζει τους κανόνες της φυσικής στα δάκτυλα, θα είναι τότε έτοιμος να κάνει το ίδιο και με τα κόλπα του μεταφυσικού.
Κι εκεί ακριβώς καταφτάνει το νοηματάκι του σεναρίου. Για να γίνεις επιτυχημένος τρικαδόρος που με μια απότομη κίνηση του χεριού σου μπορείς να διαλύεις μονομιάς τους αντιπάλους σου, πρέπει να δείξεις πρωτίστως σεβασμό στα φαινόμενα που εξηγούνται. Να διαθέτεις δηλαδή θεωρητικό και πρακτικό υπόβαθρο πάνω στους νόμους της επιστήμης και κατοπινά, που ξέρεις, όλα μπορεί να γίνουν πιθανά. Στο επίκεντρο του παραμυθιού βρίσκεται ένα εικοσάχρονο αγόρι, που μια δεκαετία μετά το σοκ που υπέστη, όταν μπροστά στα μάτια του εκτυλίχθηκε μια απίθανη μονομαχία μεταξύ μάγων, έχει χάσει την αυτοπεποίθηση του κι έχει ρίξει όλο του το βάρος στην μελέτη των φυσικομαθηματικών. Η εμφάνιση του Μπαλτάζαρ θα ανατρέψει την χαμηλότατων τόνων καθημερινότητα του, πείθοντας τον πως μόνο αυτός μπορεί να αποτρέψει τον Αρμαγεδδόνα.
Άσχετα αν εκτιμώ ή όχι την έμπνευση του σκηνοθέτη Jon Turtletaub, πρέπει να παραδεχτώ πως εισπρακτικά δεν τα έχει πάει άσχημα στις μπλοκμπάστερ αποστολές του. Ακόμη κι αν δεν διαθέτει το παραμικρό μέτρο στο βαθμό που χειρίζεται τα σπέσιαλ εφέ, εντούτοις το θέμα που προσφέρει είναι χορταστικό σε επίπεδο βαρυστομαχιάς. Το χιουμοράκι που δηλώνει παρόν σε τακτικούς ρυθμούς, είναι ευχάριστο διάλειμμα ανάμεσα στους δράκους που ξερνάνε φλόγες και τους μεταλλικούς αετούς που πετάνε στον ουρανό του Big Apple και από ένα σημείο και μετά τους θεωρείς δεδομένους σε κάθε πλάνο.
Για πες: Μια φανφαρόνικη καταιγίδα από ψευδαισθήσεις που κερδίζει με ευκολία τον τίτλο του πρωταγωνιστή, άσχετα αν το προμόσιον σε αυτή την θέση είχε καθορίσει τον Nicolas Cage στην έβδομη συνεργασία του με τον Bruckheimer από τον καιρό του Βράχου. Ακόμη κι αν δεν πέτυχε ως μέντορας του να αποτραβήξει το βλέμμα μου από το - και πάλι ιδιότροπο - μαλλί του, εντούτοις με έπεισε πως στο εξής θα πρέπει να ασχολείται μόνο με τέτοιου ύφους εκκεντρικούς χαρακτήρες και να ξεχάσει τους απορημένους μορφασμούς στις φλόπες Next και Wicker Man. Το πραγματικό αστεράκι του πρότζεκτ πάντως ήταν ο Jay Baruchel, που μπορεί σε πολλές σκηνές να βρισκόταν έξω από τα νερά του, καλούμενος να τα βάλει με τις ζωγραφιστές μαλαστούπες και τα ψηφιακά κινούμενα καλώδια, αλλά αυτή η νέρντι μανιέρα που δημιούργησε στο She's Out Of My League, δείχνει πως θα τον διατηρήσει στην κωμική επικαιρότητα για δυο - τρία χρονάκια. Γιατί ακόμη κι αν το Sorcerer's Apprentice πετύχει τον εμπορικό στόχο του και εκτοξεύσει την δημοτικότητα του στα ύψη, βαδίζοντας στα τριάντα του ο Καναδέζος δεν θα έχει για καιρό την δυνατότητα να το παίζει babyface αθώος και το ταλέντο του σύντομα θα εξατμιστεί...
Στις δικές μας αίθουσες 15 Ιουλίου 2010 από την Audiovisual
Rewind /// Trailer - The Sorcerer's Apprentice
Rewind /// Magical Posters - The Sorcerer's Apprentice
Rewind /// Τα πρώτα πέντε λεπτά - The Sorcerer's Apprentice
Rewind /// Magical Posters - The Sorcerer's Apprentice
Rewind /// Τα πρώτα πέντε λεπτά - The Sorcerer's Apprentice
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική