Σηκωτός για τη Συναυλία
του Nicholas Stoller. Με τους Jonah Hill, Russell Brand, Rose Byrne, Puff Daddy
Sex πολύ, Drugs πολλά And λίγο Rock N' Roll
του zerVo
Μέχρι τώρα για να καταπολεμήσουν την ολοκληρωτική απουσία εμπνεύσεως από το τσερβέλο τους, οι χολιγουντιανής βάσης σεναριογράφοι, ακολουθούσαν την δίχως ρίσκο πεπατημένη του σίκουελ (δεύτερου, τρίτου, όγδοου) μιας πρόσφατης επιτυχίας ή τον αναίμακτο δρόμο του ριμέικ μιας παλαιότερης. Ακόμη κι αν σε συντριπτικό ποσοστό ο διάδοχος καλλιτεχνικά - και εισπρακτικά - υπολειπόταν του αρχικού ή του πρωτότυπου, η αίσθηση των γεμάτων ταμείων, έδινε στα στούντιο ένα τύποις άλλοθι για το στέρεμα καινούργιων ιδεών. Και το κόλπο καλά κρατεί, φτάνοντας σε σημείο μάλιστα όχι απλά να συνεχίζουν ολόκληρο το στόρι του ορίτζιναλ από εκεί που σταμάτησε, αλλά να παρουσιάζουν την εξέλιξη ενός και μοναδικού χαρακτήρα της υπόθεσης. Σαν να μην παρακολουθείς δηλαδή το δεύτερο μέρος του Πολέμου των Άστρων, παρά μόνο ένα continue του Χαν Σόλο, απλά και μόνο επειδή ο ρόλος του είναι πιασάρικος και κόβει εισιτήρια Νέα ήθη...
Κατώτερο στέλεχος εταιρίας διοργάνωσης εκδηλώσεων, λαμβάνει την εντολή να ταξιδέψει μέχρι το Λονδίνο, προκειμένου να πάρει από το χεράκι εκκεντρικό ροκ σταρ και να τον μεταφέρει στο LA, για να τραγουδήσει σε ήδη σολντ άουτ συναυλία. Οι 72 ώρες που έχει στην διάθεση του ξεκινούν από τώρα! Και το όνομα αυτού Άλντους Σνόου! Έχοντας φτάσει εδώ και καιρό στο ζενίθ της καριέρας του, αυτή την στιγμή απολαμβάνει τα προνόμια του να είναι κανείς σταρ, άσχετα αν τα πράγματα δεν του πηγαίνουν καλά το τελευταίο διάστημα. Ο τελευταίος δίσκος - ένα πομπώδες αυτάρεσκο μακροσκελές σολάρισμα - ήταν μια παταγώδης αποτυχία, την ίδια ώρα που η επίσημη αγαπημένη του, του έδωσε τα παπούτσια στο χέρι. Το επετειακό κονσέρτο στο Ελληνικό Θέατρο της πόλης των αγγέλων, είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να αναστηλώσει την καριέρα του, μιας και τα μαγικά χαρτάκια έχουν εξαφανιστεί εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ο κόσμος θα δηλώσει το παρόν στο Greek. Ισχύει το ίδιο και για τον Άλντους όμως?
Αυτή είναι δουλειά του Άαρον Γκριν, που σαν λάτρης του αρτίστα, είχε την ιδέα της επανάληψης της θρυλικής του συναυλίας, στον ίδιο ακριβώς τόπο πριν ακριβώς από δέκα χρόνια. Το παραδόπιστο αφεντικό αφού ενθουσιάστηκε με την σκέψη του, θα του αναθέσει το βαρύ φορτίο να τον ταξιδέψει από την Αγγλία στην Αμερική, μην τυχόν εκείνος μέσα στην παραζάλη του ξεχαστεί πουθενά και αφήσει διοργανωτές και φανς στα κρύα του λουτρού. Το πανηγύρι θα ξεκινήσει από την στιγμή που ο φουκαράς υπαλληλάκος, αντί να δαμάσει τον αστέρα και τις ιδιαιτερότητες του, θα παρασυρθεί κι εκείνος από την απατηλή λάμψη της δημοσιότητας και θα νιώσει για λίγα εικοσιτετράωρα σημαντικός. Αφήνοντας πίσω την καταπίεση της νευρωτικής εργασιομανούς αρραβωνιαστικιάς και τις αλλοπρόσαλλες εντολές του μπος, θα βουτήξει στην παραζάλη του ροκ εν ρολ, ξεχνώντας πως έχει μια αποστολή να φέρει εις πέρας. Και ο χρόνος κυλάει αντίστροφα για το σπουδαίο event...
Φανερά, το γνώριμο στοιχείο της ίντριγκας είναι ο Σνόου, που μια ιδέα της παράνοιας του είχες πάρει στο Forgetting Sarah Marshall, όταν είχε γίνει η αιτία του χωρισμού ενός υποτιθέμενα αγαπημένου και ταιριαστού ζευγαριού. Ο τότε σκηνοθέτης Nicholas Stoller, μαζί με το κακό παιδί της σύγχρονης αμερικάνικης κωμωδίας Judd Apatow, φαντάστηκαν πως ο συγκεκριμένος χαρακτήρας θα μπορούσε να αποτελέσει το βαρόμετρο μιας νέας ιστορίας, γι αυτό και τον επαναφέρουν στο Get Him To The Greek. Βάζοντας απέναντι του, μια επίσης γνώριμη φιγούρα, αυτή του φοβιτσάρη, χαμηλών τόνων, υποτακτικού αστού που ξεχνιέται για λίγο από την μίζερη πραγματικότητα, αλλά συνάμα μπορεί να κάνει τα πάντα, προκειμένου να είναι ευχαριστημένος ο πελάτης του. Το road υφάκι της κομεντί, μου θύμισε την χαρακτηριστική περίπτωση του πρωτοπόρου Midnight Run, όπου μπάτσος εν μέσω πολλαπλών αντιξοοτήτων, καλείται να συνοδεύσει σε όλη την επικράτεια επικηρυγμένο από τον υπόκοσμο λογιστή. Με τη διαφορά πως εδώ οι διώκτες δεν είναι πράκτορες, ένστολοι και μαφιόζοι, αλλά οι ιδιαίτερες συνήθειες και τα κουσούρια του Άλντους, ουσίες, ξύδια, ξενύχτια και καταθλίψεις, που κάνουν την εμφάνιση τους διαρκώς, δυσκολεύοντας το έργο του φουκαρά Άαρον...
Για πες: Το ότι θα διασκεδάσεις με όσα τραγελαφικά θα παρακολουθήσεις στο πανί το θεωρώ κάτι παραπάνω από δεδομένο. Η μορφές άλλωστε του Jonah Hill, ως ταλαιπωρημένου από το γενικότερο σύστημα πολίτη και του Russell Brand στην γνώριμη κοψιά του ρόκερ, που τον έχει κάνει διάσημο, από μόνες τους προκαλούν τάσεις ευθυμίας. Το ζήτημα είναι αν το γέλιο σου θα είναι αυθόρμητο και όχι παρασυρόμενο από την πλατεία, γιατί για να πω του στραβού το δίκιο, σε αρκετά πλάνα έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελά, μα όταν προσπάθησα να επαναφέρω κατοπινά το αστείο, δεν θυμήθηκα και πολλά πράγματα...
Κατώτερο στέλεχος εταιρίας διοργάνωσης εκδηλώσεων, λαμβάνει την εντολή να ταξιδέψει μέχρι το Λονδίνο, προκειμένου να πάρει από το χεράκι εκκεντρικό ροκ σταρ και να τον μεταφέρει στο LA, για να τραγουδήσει σε ήδη σολντ άουτ συναυλία. Οι 72 ώρες που έχει στην διάθεση του ξεκινούν από τώρα! Και το όνομα αυτού Άλντους Σνόου! Έχοντας φτάσει εδώ και καιρό στο ζενίθ της καριέρας του, αυτή την στιγμή απολαμβάνει τα προνόμια του να είναι κανείς σταρ, άσχετα αν τα πράγματα δεν του πηγαίνουν καλά το τελευταίο διάστημα. Ο τελευταίος δίσκος - ένα πομπώδες αυτάρεσκο μακροσκελές σολάρισμα - ήταν μια παταγώδης αποτυχία, την ίδια ώρα που η επίσημη αγαπημένη του, του έδωσε τα παπούτσια στο χέρι. Το επετειακό κονσέρτο στο Ελληνικό Θέατρο της πόλης των αγγέλων, είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να αναστηλώσει την καριέρα του, μιας και τα μαγικά χαρτάκια έχουν εξαφανιστεί εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ο κόσμος θα δηλώσει το παρόν στο Greek. Ισχύει το ίδιο και για τον Άλντους όμως?
Αυτή είναι δουλειά του Άαρον Γκριν, που σαν λάτρης του αρτίστα, είχε την ιδέα της επανάληψης της θρυλικής του συναυλίας, στον ίδιο ακριβώς τόπο πριν ακριβώς από δέκα χρόνια. Το παραδόπιστο αφεντικό αφού ενθουσιάστηκε με την σκέψη του, θα του αναθέσει το βαρύ φορτίο να τον ταξιδέψει από την Αγγλία στην Αμερική, μην τυχόν εκείνος μέσα στην παραζάλη του ξεχαστεί πουθενά και αφήσει διοργανωτές και φανς στα κρύα του λουτρού. Το πανηγύρι θα ξεκινήσει από την στιγμή που ο φουκαράς υπαλληλάκος, αντί να δαμάσει τον αστέρα και τις ιδιαιτερότητες του, θα παρασυρθεί κι εκείνος από την απατηλή λάμψη της δημοσιότητας και θα νιώσει για λίγα εικοσιτετράωρα σημαντικός. Αφήνοντας πίσω την καταπίεση της νευρωτικής εργασιομανούς αρραβωνιαστικιάς και τις αλλοπρόσαλλες εντολές του μπος, θα βουτήξει στην παραζάλη του ροκ εν ρολ, ξεχνώντας πως έχει μια αποστολή να φέρει εις πέρας. Και ο χρόνος κυλάει αντίστροφα για το σπουδαίο event...
Φανερά, το γνώριμο στοιχείο της ίντριγκας είναι ο Σνόου, που μια ιδέα της παράνοιας του είχες πάρει στο Forgetting Sarah Marshall, όταν είχε γίνει η αιτία του χωρισμού ενός υποτιθέμενα αγαπημένου και ταιριαστού ζευγαριού. Ο τότε σκηνοθέτης Nicholas Stoller, μαζί με το κακό παιδί της σύγχρονης αμερικάνικης κωμωδίας Judd Apatow, φαντάστηκαν πως ο συγκεκριμένος χαρακτήρας θα μπορούσε να αποτελέσει το βαρόμετρο μιας νέας ιστορίας, γι αυτό και τον επαναφέρουν στο Get Him To The Greek. Βάζοντας απέναντι του, μια επίσης γνώριμη φιγούρα, αυτή του φοβιτσάρη, χαμηλών τόνων, υποτακτικού αστού που ξεχνιέται για λίγο από την μίζερη πραγματικότητα, αλλά συνάμα μπορεί να κάνει τα πάντα, προκειμένου να είναι ευχαριστημένος ο πελάτης του. Το road υφάκι της κομεντί, μου θύμισε την χαρακτηριστική περίπτωση του πρωτοπόρου Midnight Run, όπου μπάτσος εν μέσω πολλαπλών αντιξοοτήτων, καλείται να συνοδεύσει σε όλη την επικράτεια επικηρυγμένο από τον υπόκοσμο λογιστή. Με τη διαφορά πως εδώ οι διώκτες δεν είναι πράκτορες, ένστολοι και μαφιόζοι, αλλά οι ιδιαίτερες συνήθειες και τα κουσούρια του Άλντους, ουσίες, ξύδια, ξενύχτια και καταθλίψεις, που κάνουν την εμφάνιση τους διαρκώς, δυσκολεύοντας το έργο του φουκαρά Άαρον...
Για πες: Το ότι θα διασκεδάσεις με όσα τραγελαφικά θα παρακολουθήσεις στο πανί το θεωρώ κάτι παραπάνω από δεδομένο. Η μορφές άλλωστε του Jonah Hill, ως ταλαιπωρημένου από το γενικότερο σύστημα πολίτη και του Russell Brand στην γνώριμη κοψιά του ρόκερ, που τον έχει κάνει διάσημο, από μόνες τους προκαλούν τάσεις ευθυμίας. Το ζήτημα είναι αν το γέλιο σου θα είναι αυθόρμητο και όχι παρασυρόμενο από την πλατεία, γιατί για να πω του στραβού το δίκιο, σε αρκετά πλάνα έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελά, μα όταν προσπάθησα να επαναφέρω κατοπινά το αστείο, δεν θυμήθηκα και πολλά πράγματα...
Στις δικές μας αίθουσες 8 Ιουλίου 2010 από την UIP
Rewind /// Trailer - Get Him To The Greek
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική