The Twilight Saga: Έκλειψη
του David Slade. Με τους Kristen Stewart, Robert Pattinson, Taylor Lautner, Ashley Greene
Η Ώρα της Συμμαχίας
του zerVo
Είναι αυτό που λένε "πες, πες, όλο και κάτι θα μείνει". Η περίπτωση του Eclipse, ελάχιστα διαφέρει από τους προκατόχους του στο θέμα της πολυλογίας, μα μέσα από αυτούς τους ατέρμονους - και ενίοτε κουραστικούς - διαλόγους του, σου αφήνει και ένα πιατάκι με τροφή, για να σκεφτείς δυο, τρία πράγματα πέραν του εμφανούς ρομαντικού. Ταινία φιλοσοφίας και διανόησης, θα με ρωτήσεις? Γιατί όχι? Ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί μεταξύ όλων αυτών των χιλιάδων που συρρέουν κατά κύματα για να ζήσουν την κινηματογραφική εμπειρία ενός ακόμη ερωτικού τριγώνου που αναζητά λύση, να υπάρχουν και κάποιοι που βλέπουν πίσω από τα καρέ, βγάζοντας κάποια συμπεράσματα πιο ψαγμένα από την απλοϊκή απάντηση στο ερώτημα "ποιον θα διαλέξει το κορίτσι?". Δεν θα ήταν λογικό άλλωστε, σε μια ήδη υπάρχουσα τριλογία και δύο ακόμη τεύχη σε pre-production, μόνο ένα νεανικό αμόρε να είναι όλο το ζουμί.
Η μελαγχολική Μπέλα βρίσκεται για ακόμη μια φορά σε κατάσταση αδυναμίας σύνταξης των συναισθημάτων που νιώθει για τον Έντουαρντ και τον Τζέικ. Την ίδια στιγμή που μια θανάσιμη απειλή θα κάνει την εμφάνιση της, όταν μια καινούργια φράξια βρικολάκων θα εμφανιστεί στο Σιάτλ, απειλώντας την ισχυρή αυτοδυναμία των Κάλεν. Για να αποδώσω τίτλους σε κάθε ένα ξεχωριστά επεισόδιο της σειράς που βασίζεται στα βιβλία που έκαναν διάσημη την Stephenie Meyer, τότε θα αποκαλούσα εύκολα το πρώτο ως το λυρικό, το δεύτερο ως το άγευστο και το τρίτο ως το συζητήσιμο. Πέραν της βεντέτας, που ορίζεται από το πρώτο κιόλας λεπτό και άπαντες περιμένουν να παρακολουθήσουν προς το φινάλε, στο τραπέζι πέφτουν όχι και λίγα ζητήματα που αφορούν στον ψυχισμό της γεμάτης ερωτηματικά νεαράς. Που εμφανίζεται πιο προβληματισμένη, την στιγμή που διαβάζει τις αράδες από το προφητικό ποίημα του Frost, Fire And Ice. Ποιος είναι η φωτιά και ποιος ο πάγος? Είναι εύκολο να επιλέξεις το ένα από τα δύο σαν την κινητήρια δύναμη της ζωής ή η μίξη τους σου δίνει περισσότερες δυνατότητες? Σαν τον έρωτα που αισθάνεται μέσα της, τόσο για τον ψυχρό και άχρωμο βαμπίρο, που μουδιάζει τους πόνους της και της προκαλεί ευεξία, όσο και για τον θερμό και αγριωπό λύκο, που μόλις την αγκαλιάσει, της εξαφανίζει ρίγη και κρυάδες.
Μου αρέσει που έχω την αίσθηση πως αυτό που παρακολουθώ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μακροσκελής αλληγορία. Το κορίτσι μοναχικό, ανασφαλές, φοβισμένο, πονεμένο, κτίζει γύρω του έναν φανταστικό κόσμο, από πρόσωπα που δεν ανήκουν στον κόσμο που της έχει δημιουργήσει τόση δυστυχία. Πρόσωπα που κάτω από κανονικές συνθήκες θα σκόρπιζαν τον τρόμο σε οποιονδήποτε τα πλησίαζαν. Ο βρικόλακας θα με κατασπαράξει και ο λυκάνθρωπος θα με κόψει κομμάτια, σκέφτεται ο λογικός. Όχι όμως και η Μπέλα, που κοντά τους νιώθει την απόλυτη ηρεμία. Κι αν κάτι την τρομάζει, είναι που την ισορροπία της επιχειρούν να κλονίσουν αυτοί που την λατρεύουν με τις κτητικές απαιτήσεις τους. Γι αυτό κι αποφεύγει επιμελώς να δώσει μια σαφή απάντηση στο καίριο ερώτημα για τον επίσημο αγαπητικό. Την στιγμή που ο ένας καταλαβαίνει και ο άλλος νιώθει, πως αμφότεροι της είναι απαραίτητοι. Δίχως τον έναν τους, δύσκολα υπάρχει...
Σκηνοθετικά η Έκλειψη, διαθέτει κάποια αξιόλογα χαρίσματα, εφόσον ο δημιουργός της David Slade, έχει πρότερη εμπειρία πάνω στο είδος από τα 30 Days Of Night και Hard Candy. Τα ειδικά εφέ, σαφώς πιο προσεγμένα από τα προηγούμενα επεισόδια, χρησιμοποιούνται με μέτρο αφού ο Βρετανός, προτιμά να παίξει περισσότερο με την ατμόσφαιρα, τους χώρους, τις σκιές και τις εκφράσεις των προσώπων. Προσθέτοντας ανά τακτά διαστήματα κάποια φλασμπακς, που εισάγουν νέο ενδιαφέρον στην ίντριγκα, αλλά και κτίζουν τις συνθήκες για τα επερχόμενα τεύχη. Για την ανικανότητα διατήρησης ενός αξιοπρεπούς τέμπο - η αχίλλειος πτέρνα του Twilight Saga - δεν ευθύνεται εκείνος απόλυτα, μα το σενάριο της Melissa Rosenberg, που κι αυτό από την μεριά του δικαιολογείται, χάρην των δυσκολιών της μεταφοράς από το μυθιστόρημα. Κάτι που θεωρώ δεδομένο πως δεν θα λυθεί ούτε στο μέλλον, όσα διαφορετικά πρόσωπα κι αν καθίσουν στην καρέκλα του ντιρέκτορα του franchise.
Για πες: Καλώς ή κακώς το σίριαλ έχει δημιουργήσει μια νέα τριάδα πανίσχυρων ειδώλων στην παγκόσμια εφηβική κοινότητα, ώστε να μην μπορώ να προβλέψω αν ως ηθοποιοί θα καταφέρουν ποτέ στην καριέρα τους να ξεπεράσουν την ταμπέλα του Twilight. Οι δύο το έχουν παλέψει ήδη, επιχειρώντας το επόμενο βήμα τους, αποσπώντας θετικά σχόλια, τόσο ο Pattinson στο Remember Me, όσο και η Stewart στις Runaways. Ο τρίτος εικοσάρης της παρέας Taylor Lautner, τώρα δειλά δειλά κινείται με το θρίλερ Abduction, να αποφύγει τα σημάδια της τυποποίησης. Γιατί κακά τα ψέματα, δίχως σημαντικές εμπειρίες είναι πανεύκολο να πέσουν στην παγίδα και μάλιστα τόσο νωρίς. Το ότι έχουν στα χέρια τους μια ευκαιρία χρυσάφι για να εκτοξεύσουν την φήμη τους στα ουράνια, φαίνεται από το γεγονός πως συνομήλικοι συνάδελφοι τους - η Dallas Howard, η Kendrick, η Fanning, η Ashley Greene - σφάζονται για ένα ρολάκι στο φόντο, για μια εμφάνιση έστω και λίγων λεπτών. Ελπίζω πως όσο περνά ο καιρός και στέκονται ακόμη περισσότερο στα πόδια τους, να βοηθήσουν αυτεπάγγελτα και αυτοσχεδίως στην εξέλιξη του Twilight Saga και γιατί έχουν δυνατότητες, μα βασικά διότι το δικαιούται η σειρά, που μοιάζει να έχει γερά potentials. Το πρώτο Breaking Dawn (του Bill Condon) άλλωστε, βρίσκεται πολύ κοντά μας, για να διαπιστώσουμε του λόγου το αληθές...
Η μελαγχολική Μπέλα βρίσκεται για ακόμη μια φορά σε κατάσταση αδυναμίας σύνταξης των συναισθημάτων που νιώθει για τον Έντουαρντ και τον Τζέικ. Την ίδια στιγμή που μια θανάσιμη απειλή θα κάνει την εμφάνιση της, όταν μια καινούργια φράξια βρικολάκων θα εμφανιστεί στο Σιάτλ, απειλώντας την ισχυρή αυτοδυναμία των Κάλεν. Για να αποδώσω τίτλους σε κάθε ένα ξεχωριστά επεισόδιο της σειράς που βασίζεται στα βιβλία που έκαναν διάσημη την Stephenie Meyer, τότε θα αποκαλούσα εύκολα το πρώτο ως το λυρικό, το δεύτερο ως το άγευστο και το τρίτο ως το συζητήσιμο. Πέραν της βεντέτας, που ορίζεται από το πρώτο κιόλας λεπτό και άπαντες περιμένουν να παρακολουθήσουν προς το φινάλε, στο τραπέζι πέφτουν όχι και λίγα ζητήματα που αφορούν στον ψυχισμό της γεμάτης ερωτηματικά νεαράς. Που εμφανίζεται πιο προβληματισμένη, την στιγμή που διαβάζει τις αράδες από το προφητικό ποίημα του Frost, Fire And Ice. Ποιος είναι η φωτιά και ποιος ο πάγος? Είναι εύκολο να επιλέξεις το ένα από τα δύο σαν την κινητήρια δύναμη της ζωής ή η μίξη τους σου δίνει περισσότερες δυνατότητες? Σαν τον έρωτα που αισθάνεται μέσα της, τόσο για τον ψυχρό και άχρωμο βαμπίρο, που μουδιάζει τους πόνους της και της προκαλεί ευεξία, όσο και για τον θερμό και αγριωπό λύκο, που μόλις την αγκαλιάσει, της εξαφανίζει ρίγη και κρυάδες.Μου αρέσει που έχω την αίσθηση πως αυτό που παρακολουθώ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μακροσκελής αλληγορία. Το κορίτσι μοναχικό, ανασφαλές, φοβισμένο, πονεμένο, κτίζει γύρω του έναν φανταστικό κόσμο, από πρόσωπα που δεν ανήκουν στον κόσμο που της έχει δημιουργήσει τόση δυστυχία. Πρόσωπα που κάτω από κανονικές συνθήκες θα σκόρπιζαν τον τρόμο σε οποιονδήποτε τα πλησίαζαν. Ο βρικόλακας θα με κατασπαράξει και ο λυκάνθρωπος θα με κόψει κομμάτια, σκέφτεται ο λογικός. Όχι όμως και η Μπέλα, που κοντά τους νιώθει την απόλυτη ηρεμία. Κι αν κάτι την τρομάζει, είναι που την ισορροπία της επιχειρούν να κλονίσουν αυτοί που την λατρεύουν με τις κτητικές απαιτήσεις τους. Γι αυτό κι αποφεύγει επιμελώς να δώσει μια σαφή απάντηση στο καίριο ερώτημα για τον επίσημο αγαπητικό. Την στιγμή που ο ένας καταλαβαίνει και ο άλλος νιώθει, πως αμφότεροι της είναι απαραίτητοι. Δίχως τον έναν τους, δύσκολα υπάρχει...
Σκηνοθετικά η Έκλειψη, διαθέτει κάποια αξιόλογα χαρίσματα, εφόσον ο δημιουργός της David Slade, έχει πρότερη εμπειρία πάνω στο είδος από τα 30 Days Of Night και Hard Candy. Τα ειδικά εφέ, σαφώς πιο προσεγμένα από τα προηγούμενα επεισόδια, χρησιμοποιούνται με μέτρο αφού ο Βρετανός, προτιμά να παίξει περισσότερο με την ατμόσφαιρα, τους χώρους, τις σκιές και τις εκφράσεις των προσώπων. Προσθέτοντας ανά τακτά διαστήματα κάποια φλασμπακς, που εισάγουν νέο ενδιαφέρον στην ίντριγκα, αλλά και κτίζουν τις συνθήκες για τα επερχόμενα τεύχη. Για την ανικανότητα διατήρησης ενός αξιοπρεπούς τέμπο - η αχίλλειος πτέρνα του Twilight Saga - δεν ευθύνεται εκείνος απόλυτα, μα το σενάριο της Melissa Rosenberg, που κι αυτό από την μεριά του δικαιολογείται, χάρην των δυσκολιών της μεταφοράς από το μυθιστόρημα. Κάτι που θεωρώ δεδομένο πως δεν θα λυθεί ούτε στο μέλλον, όσα διαφορετικά πρόσωπα κι αν καθίσουν στην καρέκλα του ντιρέκτορα του franchise.
Για πες: Καλώς ή κακώς το σίριαλ έχει δημιουργήσει μια νέα τριάδα πανίσχυρων ειδώλων στην παγκόσμια εφηβική κοινότητα, ώστε να μην μπορώ να προβλέψω αν ως ηθοποιοί θα καταφέρουν ποτέ στην καριέρα τους να ξεπεράσουν την ταμπέλα του Twilight. Οι δύο το έχουν παλέψει ήδη, επιχειρώντας το επόμενο βήμα τους, αποσπώντας θετικά σχόλια, τόσο ο Pattinson στο Remember Me, όσο και η Stewart στις Runaways. Ο τρίτος εικοσάρης της παρέας Taylor Lautner, τώρα δειλά δειλά κινείται με το θρίλερ Abduction, να αποφύγει τα σημάδια της τυποποίησης. Γιατί κακά τα ψέματα, δίχως σημαντικές εμπειρίες είναι πανεύκολο να πέσουν στην παγίδα και μάλιστα τόσο νωρίς. Το ότι έχουν στα χέρια τους μια ευκαιρία χρυσάφι για να εκτοξεύσουν την φήμη τους στα ουράνια, φαίνεται από το γεγονός πως συνομήλικοι συνάδελφοι τους - η Dallas Howard, η Kendrick, η Fanning, η Ashley Greene - σφάζονται για ένα ρολάκι στο φόντο, για μια εμφάνιση έστω και λίγων λεπτών. Ελπίζω πως όσο περνά ο καιρός και στέκονται ακόμη περισσότερο στα πόδια τους, να βοηθήσουν αυτεπάγγελτα και αυτοσχεδίως στην εξέλιξη του Twilight Saga και γιατί έχουν δυνατότητες, μα βασικά διότι το δικαιούται η σειρά, που μοιάζει να έχει γερά potentials. Το πρώτο Breaking Dawn (του Bill Condon) άλλωστε, βρίσκεται πολύ κοντά μας, για να διαπιστώσουμε του λόγου το αληθές...
Στις δικές μας αίθουσες, 30 Ιουνίου 2010 από την Odeon
Rewind /// Trailer - The Twilight Saga: Eclipse
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική