του Horatiu Malaele. Με τους Meda Andreea Victor, Alexandru Potocean, Valentin Teodosiu, Alexandru Bindea
Μη βγάλεις άχνα!
του zerVo
Οκ φιλάρα μου και γείτονα μου. Ωραία μας τα είπες και πολύ όμορφη η παρουσίαση σου. Ζεστή, εμπνευσμένη και καλλιτεχνικά κομψή. Να δούμε λιγάκι και το θέμα της ισορροπίας στις πολιτικές απόψεις όμως, που εκτιμώ δεν την τήρησες ούτε για το Θεαθήναι? Εκτός κι αν πιστεύεις πως η χώρα σου, μετά την κατάρρευση του σφυροδρέπανου, χαίρει της εκτίμησης σε παγκόσμιο επίπεδο και άπαντες την θεωρούν σαν τον βαλκανικό παράδεισο. Αν αναφερόμαστε στους ματάκηδες των απανταχού στριπ σοου, που έχουν φισκάρει από Βουκουρέστιες, Πλοέστιες και Πιτέστιες αφροδίτες ίσως ναναι κι έτσι. Άντε και στην σκεπτική των Γερακιών που την έχουν καταστήσει οικονομικο-μιλιταριστικό προτεκτοράτο στην Ανατολική πύλη της Ευρώπης. Ελπίζω κάποτε αγαπητέ μου Horatiu, που θα επιστρέψεις με το δεύτερο επεισόδιο της αθόρυβης γαμήλιας τελετής, για να ισοσκελίσεις τις βροντές προς τους εκάστοτε προστάτες της πατρίδας σου, να αναφερθείς και στην αποστολή συμπατριωτών σου φαντάρων στο Αφγανιστάν, για να παίξουν τον ρόλο που εσύ εδώ - δικαίως - επικρίνεις...
Όλο το χωριό τον έχει τούμπανο και ο Γιάνκου με την Μάρα κρυφό καμάρι τον ακόρεστο έρωτα τους. Σαν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο, θα ορίσουν ημερομηνία γάμου, για να γίνουν κι επίσημα αντρόγυνο. Φευ! Λίγο πριν βαρέσουν τα νταούλια και χυμίξουν οι καλεσμένοι στα ψητά, θα σκάσει το άσχημο μαντάτο: Ο Στάλιν είναι νεκρός! Για μια βδομάδα πάπαλα γιορτές και πανηγύρια λοιπόν, σε ένδειξη πένθους για την τεράστια απώλεια. Σιγά που θα αναβάλουν οι λίμπεροι χωριανοί τον γάμο για να συνοδεύσουν τον Πατερούλη στα πουρνάρια. Μόλις πέσει η νύχτα, η γιορτή θα στηθεί ξανά, σε συνθήκες πλήρους σιγής, μην τυχόν και αντιληφθούν κάτι οι Μπολσεβίκοι που καραδοκούν με το δάκτυλο στην σκανδάλη. Και τότε η προσβολή στην μνήμη του παμμέγιστου ηγέτη θα ξεπλυθεί με αίμα...
Το βασικό κομμάτι της ιστορίας του Nunta Muta εκτυλίσσεται στα 1953, όταν η Ρουμανία βρισκόταν κάτω από την κατοχή του Κόκκινου Στρατού και είχε ξεκινήσει η δορυφοροιοποίηση της, γύρω από τον άξονα της Σοβιετικής Ένωσης. Για τους φιλελεύθερους, με την τσιγγάνικη λογική Ρουμάνους, η αντίδραση στις προσταγές ενός ξένου θα είναι άμεση, καθώς και η λοιδορία στις προπαγανδιστικές πράξεις γιγάντωσης των ερυθρών συμβόλων. Όπως συμβαίνει κατά απόλυτη τιμή όμως σε τέτοιες αντιστασιακές εκδηλώσεις, η γνώριμη - ελέω μυριάδων ταινιών με Ναζί - εικόνα του καμιονιού με τους προς εκτέλεση μελλοθάνατους, δεν θα αργήσει να κάνει την εμφάνιση της, βυθίζοντας στο πένθος το χαμόγελο.
Ο Malaele στήνει το υπερρεαλιστικό περιβάλλον του με θεατρική λογική δανειζόμενος αμέτρητα στοιχεία από Underground και Temps des Gitanes. Οι ήρωες του καθημερινοί, φτωχοί χωριάτες, που δεν τους περισσεύουν ούτε οι παράδες, ούτε τα ζώα, όμως για χάρη της χαράς των νιόπαντρων είναι ικανοί να τα θυσιάσουν κι αυτά. Εκτιμώντας, ακόμη κι αν οι ενδείξεις από την φονική δράση των εισβολέων, πως το μέλλον θα είναι πάντοτε φωτεινό και ευοίωνο δεν δέχονται συμβιβασμούς και συνεχίζουν την ζωή τους, δίχως να αλλάζουν συνήθειες. Γι αυτό και το ύφος της ηθογραφίας είναι περισσότερο ευχάριστο, ευδιάθετο και σατιρικό, αν και ο θεατής στο πίσω μέρος του μυαλού του κρατά το ενδεχόμενο της πικρής κατάληξης.
Για πες: Το γεγονός πως όσα παρακολουθούμε στο σανίδι του Silent Wedding συνέβησαν στην πραγματικότητα, μισό και βάλε αιώνα πριν, αποδίδει έναν επιπλέον δραματικό τόνο στην παρακολούθηση. Ο Ρουμάνος μάλιστα συνδέει το παρόν με το παρελθόν, με μια εμπνευσμένη μέθοδο, δείχνοντας στην εισαγωγή του, ένα τηλεοπτικό συνεργείο που αναζητά στην ύπαιθρο τοπικούς μεταφυσικούς θρύλους, πιστεύοντας πως κάποτε στην συγκεκριμένη περιοχή κάτι φρικιαστικό συνέβη. Το συμπέρασμα που προκύπτει, μετά το ολοκαύτωμα του χωριού και την μετατροπή του σε βιομηχανικό μπλοκ από την αρχή της κομμούνας, είναι πως για την καταστροφή ευθύνονται μόνο οι μοβόροι ξένοι και όχι φυσικά εμείς, που διατηρήσαμε τις ολιγαρχικές συνήθειες τους, για τριάντα χρόνια μετά την απόσυρση τους. Αυτό ίσως προστάζει η δυτικοποίηση του τρόπου σκέψης των φίλων μας Ρουμάνων, που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, με άλλες μεθόδους πιο ήπιες και τεχνοκρατικές, που όταν η ιστορία τις συγκρίνει με τις άγριες των Σοβιετικών, δεν είμαι τόσο βέβαιος πως θα αποδειχτούν και λιγότερο ακίνδυνες...
Όλο το χωριό τον έχει τούμπανο και ο Γιάνκου με την Μάρα κρυφό καμάρι τον ακόρεστο έρωτα τους. Σαν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο, θα ορίσουν ημερομηνία γάμου, για να γίνουν κι επίσημα αντρόγυνο. Φευ! Λίγο πριν βαρέσουν τα νταούλια και χυμίξουν οι καλεσμένοι στα ψητά, θα σκάσει το άσχημο μαντάτο: Ο Στάλιν είναι νεκρός! Για μια βδομάδα πάπαλα γιορτές και πανηγύρια λοιπόν, σε ένδειξη πένθους για την τεράστια απώλεια. Σιγά που θα αναβάλουν οι λίμπεροι χωριανοί τον γάμο για να συνοδεύσουν τον Πατερούλη στα πουρνάρια. Μόλις πέσει η νύχτα, η γιορτή θα στηθεί ξανά, σε συνθήκες πλήρους σιγής, μην τυχόν και αντιληφθούν κάτι οι Μπολσεβίκοι που καραδοκούν με το δάκτυλο στην σκανδάλη. Και τότε η προσβολή στην μνήμη του παμμέγιστου ηγέτη θα ξεπλυθεί με αίμα...Το βασικό κομμάτι της ιστορίας του Nunta Muta εκτυλίσσεται στα 1953, όταν η Ρουμανία βρισκόταν κάτω από την κατοχή του Κόκκινου Στρατού και είχε ξεκινήσει η δορυφοροιοποίηση της, γύρω από τον άξονα της Σοβιετικής Ένωσης. Για τους φιλελεύθερους, με την τσιγγάνικη λογική Ρουμάνους, η αντίδραση στις προσταγές ενός ξένου θα είναι άμεση, καθώς και η λοιδορία στις προπαγανδιστικές πράξεις γιγάντωσης των ερυθρών συμβόλων. Όπως συμβαίνει κατά απόλυτη τιμή όμως σε τέτοιες αντιστασιακές εκδηλώσεις, η γνώριμη - ελέω μυριάδων ταινιών με Ναζί - εικόνα του καμιονιού με τους προς εκτέλεση μελλοθάνατους, δεν θα αργήσει να κάνει την εμφάνιση της, βυθίζοντας στο πένθος το χαμόγελο.
Ο Malaele στήνει το υπερρεαλιστικό περιβάλλον του με θεατρική λογική δανειζόμενος αμέτρητα στοιχεία από Underground και Temps des Gitanes. Οι ήρωες του καθημερινοί, φτωχοί χωριάτες, που δεν τους περισσεύουν ούτε οι παράδες, ούτε τα ζώα, όμως για χάρη της χαράς των νιόπαντρων είναι ικανοί να τα θυσιάσουν κι αυτά. Εκτιμώντας, ακόμη κι αν οι ενδείξεις από την φονική δράση των εισβολέων, πως το μέλλον θα είναι πάντοτε φωτεινό και ευοίωνο δεν δέχονται συμβιβασμούς και συνεχίζουν την ζωή τους, δίχως να αλλάζουν συνήθειες. Γι αυτό και το ύφος της ηθογραφίας είναι περισσότερο ευχάριστο, ευδιάθετο και σατιρικό, αν και ο θεατής στο πίσω μέρος του μυαλού του κρατά το ενδεχόμενο της πικρής κατάληξης.
Για πες: Το γεγονός πως όσα παρακολουθούμε στο σανίδι του Silent Wedding συνέβησαν στην πραγματικότητα, μισό και βάλε αιώνα πριν, αποδίδει έναν επιπλέον δραματικό τόνο στην παρακολούθηση. Ο Ρουμάνος μάλιστα συνδέει το παρόν με το παρελθόν, με μια εμπνευσμένη μέθοδο, δείχνοντας στην εισαγωγή του, ένα τηλεοπτικό συνεργείο που αναζητά στην ύπαιθρο τοπικούς μεταφυσικούς θρύλους, πιστεύοντας πως κάποτε στην συγκεκριμένη περιοχή κάτι φρικιαστικό συνέβη. Το συμπέρασμα που προκύπτει, μετά το ολοκαύτωμα του χωριού και την μετατροπή του σε βιομηχανικό μπλοκ από την αρχή της κομμούνας, είναι πως για την καταστροφή ευθύνονται μόνο οι μοβόροι ξένοι και όχι φυσικά εμείς, που διατηρήσαμε τις ολιγαρχικές συνήθειες τους, για τριάντα χρόνια μετά την απόσυρση τους. Αυτό ίσως προστάζει η δυτικοποίηση του τρόπου σκέψης των φίλων μας Ρουμάνων, που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, με άλλες μεθόδους πιο ήπιες και τεχνοκρατικές, που όταν η ιστορία τις συγκρίνει με τις άγριες των Σοβιετικών, δεν είμαι τόσο βέβαιος πως θα αποδειχτούν και λιγότερο ακίνδυνες...
Στις δικές μας αίθουσες 17 Ιουνίου 2010 από την PCV
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική