Killers
του Robert Luketic. Με τους Ashton Kutcher, Katherine Heigl, Tom Selleck, Catherine O'Hara
Σκοτώστε τους!
του zerVo
Μεγαλοκοπέλα, αισθηματικά απογοητευμένη, σε οικογενειακό ταξίδι αναψυχής στη Μεσόγειο, θα συναντήσει και θα ερωτευτεί τον άντρα των ονείρων της. Τρία χρόνια μετά, ο γάμος τους περνά την καλύτερη του φάση, μέχρι την στιγμή που το θανάσιμο μυστικό, που κρύβει καλά εκείνος, θα αποκαλυφθεί. Σιγά το πράγμα που κρατούσε για τον εαυτό του ο γαμπρός, μονάχα πως έχει υπάρξει ένας φονικός πράκτορας, που έχει εκτελέσει περισσότερα από μια ντουζίνα συμβολαίων θανάτου. Φυσικά η καλή μας ξανθούλα, θα πέσει από τα ουράνια μαθαίνοντας το ποιόν του υπεράνω πάσης υποψίας συμβίου της, μα μόλις καταλάβει πως ανήκει στο στρατόπεδο των καλών, θα ταχθεί σαν πιστή δούλα και κυρά στο πλευρό του. Και θα τον βοηθήσει, όσο της επιτρέπει το μανικιούρ και η απαιτητική ατσαλάκωτη κορμοστασιά της, να βγει σώος και αβλαβής από τους αμέτρητους κινδύνους που παραμονεύουν, θέλοντας να τον βγάλουν μια και καλή από τη μέση. Ανατριχίλα...
Ουσιαστικά έχουμε μια πιο χαλαρής διάθεσης παράφραση του θέματος του True Lies, με ψήγματα από Mr And Mrs Smith, διανθισμένο από καρα-αμερικάνικο χιούμορ, που διαπιστωμένα δεν θα σε κάνει ούτε καν να χαμογελάσεις. Στο πρώτο του μισό το Killers δεν είναι κάτι περισσότερο από ένα κλισέ σινερομάντζο, που λαμβάνει χώρα στην ηλιόλουστη Γαλλική Ριβιέρα, με την κεντρική ηρωίδα, πλουσιοκόριτσο και καλομαθημένη, να παθαίνει κλακάζ στην θέα του ημίγυμνου Άδωνη. Κάτι η ρομαντική διάθεση της Νίκαιας, κάτι το καλό κρασί, τα ομορφόπαιδα θα αγκαλιαστούν δίχως να το πολυσυζητήσουν και θα υποσχεθούν ο ένας στον άλλο αιώνια πίστη και μοιρασιά των προβλημάτων τους. Όρκος που θα ισχύσει μονόπλευρα, από την στιγμή που το κινητό του - και καλά - Τζέιμς Μποντ, θα ξανακτυπήσει, για να τον ενημερώσει πως λόγω της πρακτόρικης αδράνειας του είναι πλέον επικηρυγμένος. Δίλημμα, δίλημμα και πες μου πως το λύνεις..?
Για πες: Άνοστο και άρρυθμο, τσιριχτό και με κρύα αστεία αποδείχτηκε εντέλει το νέο πόνημα του Robert Luketic, που μπροστά του το προηγούμενο του, The Ugly Truth, μοιάζει με...Όσα Παίρνει ο Άνεμος. Κι αν το ζευγαράκι - ας πούμε πως - δείχνει εκ πρώτης όψης ταιριαστό, εφόσον η Heigl είναι μια κούκλα και ο Kutcher ένας κούρος, εντούτοις δεν βοηθούνται διόλου, ούτε από το μετριότατο σενάριο, ούτε από την πάμφτωχη παραγωγή, με το υπερβολικά περιορισμένο καστ και τα τσίπικα ειδικά εφέ. Αποδεδειγμένα πια, κανείς από τους δύο αστέρες δεν έδειξε πως διαθέτει το κωμικό σθένος, που θα γλίτωνε την κομεντί από την καταστροφή, όπως συνέβη επί παραδείγματι στην περίπτωση του Date Night, όπου το ταλαντούχο ντουέτο λειτούργησε με τις εμπνεύσεις και τους αυτοσχεδιασμούς του σαν σωσίβιο. Άσε που όσο το Killers πλησιάζει στο φινάλε, λαμβάνουν χώρα κάποιες απίθανες, ακαταλαβίστικες και ατυχείς σε έμπνευση ανατροπές, που δεν θα συνέβαιναν ούτε στον...Shrek, επιβεβαιώνοντας την αρχική μου εκτίμηση πως το φιλμ στήθηκε πατ κιουτ στο πόδι, με προχειρότητα και δίχως συγκεκριμένο πλάνο, υπολογίζοντας σε μια πιθανή εμπορική ανταπόκριση, απλά και μόνο χάρη στην πανύψηλη δημοτικότητα των πρωταγωνιστών του.
Ουσιαστικά έχουμε μια πιο χαλαρής διάθεσης παράφραση του θέματος του True Lies, με ψήγματα από Mr And Mrs Smith, διανθισμένο από καρα-αμερικάνικο χιούμορ, που διαπιστωμένα δεν θα σε κάνει ούτε καν να χαμογελάσεις. Στο πρώτο του μισό το Killers δεν είναι κάτι περισσότερο από ένα κλισέ σινερομάντζο, που λαμβάνει χώρα στην ηλιόλουστη Γαλλική Ριβιέρα, με την κεντρική ηρωίδα, πλουσιοκόριτσο και καλομαθημένη, να παθαίνει κλακάζ στην θέα του ημίγυμνου Άδωνη. Κάτι η ρομαντική διάθεση της Νίκαιας, κάτι το καλό κρασί, τα ομορφόπαιδα θα αγκαλιαστούν δίχως να το πολυσυζητήσουν και θα υποσχεθούν ο ένας στον άλλο αιώνια πίστη και μοιρασιά των προβλημάτων τους. Όρκος που θα ισχύσει μονόπλευρα, από την στιγμή που το κινητό του - και καλά - Τζέιμς Μποντ, θα ξανακτυπήσει, για να τον ενημερώσει πως λόγω της πρακτόρικης αδράνειας του είναι πλέον επικηρυγμένος. Δίλημμα, δίλημμα και πες μου πως το λύνεις..?Για πες: Άνοστο και άρρυθμο, τσιριχτό και με κρύα αστεία αποδείχτηκε εντέλει το νέο πόνημα του Robert Luketic, που μπροστά του το προηγούμενο του, The Ugly Truth, μοιάζει με...Όσα Παίρνει ο Άνεμος. Κι αν το ζευγαράκι - ας πούμε πως - δείχνει εκ πρώτης όψης ταιριαστό, εφόσον η Heigl είναι μια κούκλα και ο Kutcher ένας κούρος, εντούτοις δεν βοηθούνται διόλου, ούτε από το μετριότατο σενάριο, ούτε από την πάμφτωχη παραγωγή, με το υπερβολικά περιορισμένο καστ και τα τσίπικα ειδικά εφέ. Αποδεδειγμένα πια, κανείς από τους δύο αστέρες δεν έδειξε πως διαθέτει το κωμικό σθένος, που θα γλίτωνε την κομεντί από την καταστροφή, όπως συνέβη επί παραδείγματι στην περίπτωση του Date Night, όπου το ταλαντούχο ντουέτο λειτούργησε με τις εμπνεύσεις και τους αυτοσχεδιασμούς του σαν σωσίβιο. Άσε που όσο το Killers πλησιάζει στο φινάλε, λαμβάνουν χώρα κάποιες απίθανες, ακαταλαβίστικες και ατυχείς σε έμπνευση ανατροπές, που δεν θα συνέβαιναν ούτε στον...Shrek, επιβεβαιώνοντας την αρχική μου εκτίμηση πως το φιλμ στήθηκε πατ κιουτ στο πόδι, με προχειρότητα και δίχως συγκεκριμένο πλάνο, υπολογίζοντας σε μια πιθανή εμπορική ανταπόκριση, απλά και μόνο χάρη στην πανύψηλη δημοτικότητα των πρωταγωνιστών του.
Στις δικές μας αίθουσες 10 Ιουνίου 2010 από την Filmopolis
Rewind /// Trailer - Killers
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική