Οικογένεια σε Παράνοια
του Raymond De Felitta. Με τους Andy Garcia, Julianna Margulies, Steven Strait, Emily Mortimer
Η Ανταρσία του Garcia!
του zerVo
Ε, αυτός είναι ο διάδοχος του Pacino. Θυμάμαι ακριβώς τα λόγια που είχα πει βλέποντας στο πανί τον Andy Garcia, να κολλάει το περίστροφο στο μέτωπο του Σιν Connery, στο πολλοστό αριστούργημα του De Palma, The Untouchables. Και δεν ήμουν ο μόνος, Για πολύ καιρό μάλιστα αυτή η εντύπωση πλανιόταν στον αέρα, μέχρι να δοκιμαστεί εντέλει στον τρίτο Νονό, όπου αποδείχτηκε τελικά πως ο Μεγάλος Al, παραμένει ερμηνευτικά άκληρος. Όχι πως δεν το πάλεψε ο Κουβανός, το αντίθετο μάλιστα, εκμεταλλευόμενος την ιταλιάνικη κοψιά της φάτσας του, αλλά στην 25ετή διαδρομή του δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον πήχη του ικανότατου, πλην όμως αξιοπρεπή ρολίστα. Ίσως να φταίει και η εμμονή του στο χουντικό παρελθόν της πατρίδας του - ειδικά μέσω του απαράδεκτου The Lost City - που στα μάτια μου τον κατέστησε φασίστα πρώτης κατηγορίας. Το τελευταίο που θα περίμενα μετά το τεράστιο Χ, που τον είχε διαγράψει στην εκτίμηση μου, ήταν ο Αβανέζος να πραγματοποιήσει επιτυχημένο come back. Και μάλιστα δια μέσου μιας καυστικής κοινωνικής σάτιρας σαν το indie City Island...
Λέγεται Βινς Ρίζο, είναι γέννημα θρέμμα του Μπρονξ και αυτό αποτελεί τιμή του και καμάρι του. Ενώ όμως στην εργασία του, στο σωφρονιστικό ίδρυμα της Νέας Υόρκης, έχει κτίσει το προφίλ του αυστηρού και φανατικού της πειθαρχίας δεσμοφύλακα, δεν συμβαίνει το ίδιο και στο σπίτι, όπου γυναίκα, γιος και κόρη έχουν σηκώσει μπαϊράκι. Μοναδική του διέξοδος από την καθημερινότητα, τα μαθήματα υποκριτικής που παρακολουθεί κρυφά από όλους, ένα απωθημένο που είχε από μικρός, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα γίνει ηθοποιός... Από μόνο του το θεματάκι φαντάζει αρκετό, για να κτιστεί πάνω του μια συμπαθητική ίντριγκα. Όχι όμως και στην λογική του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Raymond De Felitta, που παίρνει το ρίσκο να το διανθίσει με αμέτρητες υποιστορίες, που αφορούν σε κάθε μέλος της οικογένειας Ρίζο ξεχωριστά. Και που άπασες έχουν να κάνουν με τα μυστικά που κρύβει κάθε ένας από τους έξι πρωταγωνιστές του στόρι. Κι αν τους τέσσερις τους έχεις μετρήσει ήδη, πρόσθεσε ακόμη δύο, που θα παίξουν τον ρόλο των καταλυτών της αποκάλυψης της αλήθειας. Από όλες τις κατευθύνσεις. Ο πρώτος είναι ένας νεαρός μικροκακοποιός, που βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα εξαιτίας της έφεσης του να ξαφρίζει ακριβά αυτοκίνητα και που - ω της μοίρας - τυγχάνει νόθος γιος του Βινς, σπέρμα ενός παλιού νεανικού του έρωτα. Η δεύτερη είναι μια συμμαθήτρια του wannabe Marlon Brando στα σεμινάρια, που με τις φιλελεύθερες απόψεις της, θα ξυπνήσει το δημιουργικό ένστικτο του.
Βασικό στοιχείο της εξέλιξης η παράνοια και οι φρενήρεις ρυθμοί. Πίστεψε με το ιδιόρρυθμο τέμπο θα σε παρασύρει σε τέτοιο βαθμό, που μπορεί μέσα σου να αναρωτηθείς πολλές φορές για το τι διάολο σχιζοφρένεια είναι αυτή που παρακολουθείς, μα το ρολόι σου, ουδέποτε θα το κοιτάξεις από βαριεστημάρα. Οι δορυφόροι που κινούνται γύρω από τον πάτερ φαμίλια είναι δοσμένοι με μια σουρεάλ διάθεση, που δεν απέχει όμως και πολύ από την πραγματικότητα. Η κυρά απογοητευμένη που μικροπαντρεύτηκε, μοιάζει να ζητά την παραμικρή αφορμή συζυγικής απιστίας τους αντρός της, για να τον πληρώσει με το ίδιο νόμισμα. Η κόρη, υποτίθεται άριστη φοιτήτρια με τις υποτροφίες της, για να βγάλει τα έξοδα της χορεύει στις μπάρες σαν στριπτιτζού. Ο μικρός γιος, ένα κυνικό πνεύμα αντιλογίας και εξυπνάδας, διακατέχεται από μια απίστευτη έλξη για τις υπέρβαρες κυρίες και ο μεγάλος - που δεν το ξέρει βέβαια - παρασύρεται κι αυτός από το γαϊτανάκι της παράνοιας. Μια πολαρόιντ δηλαδή των κατοίκων των μοντέρνων προαστίων της Μητρόπολης, όπως την θυμάσαι πιθανότατα από το American Beauty, μα δοσμένη με πιο ηθογραφικό τρόπο, πιο ανθρώπινο, πιο απτό...
Για πες: Το παράξενο είναι πως ενώ στο φινάλε, δεν γίνεται ο κακός χαμός που σου υπόσχεται η έκθεση του reality, συνεπώς από μαλλιοτραβήγματα πάπαλα, εντούτοις δεν νιώθεις πως έχεις πέσει μέσα σε μια φιλμική τρύπα στο νερό. Αντίθετα νιώθεις πλήρης που είδες στο πανί, τα πιπεράτα εν οίκω, που περπάτησαν εν δήμω και είναι πιθανό σε κάποιο ποσοστό να αντικατοπτρίζουν σε κάποιο ποσοστούλι αλήθειες από τις ζωές όλων μας. Αναμφίβολα η μορφή του Garcia μαγνητίζει με την μολιερική θεατρικότητα που αποδίδει τον χαρακτήρα του καταπιεσμένου μεσήλικα. Ο Κουβανέζος σολάρει, υποδυόμενος έναν τύπο εκτός της γνώριμης μανιέρας του και κερδίζει το παλαμάκι έχοντας άξιους παραστάτες δίπλα του, την πραγματική του κόρη Dominik, που είναι πανέμορφη και δύσκολα θα αποτραβήξεις το βλέμμα σου από τα τεχνηέντως φουσκωμένα της μεμέ, την κλισαρισμένη ως χαρωπή βρετανίδα Emily Mortimer, τον αγριωπό και σωματώδη Steven Strait και την Julianna Margulies, που σαν 45άρα σκίζει, αποδίδοντας τον πλήρη ορισμό της έννοιας milfy! Μια υποκριτική ομάδα που ξεχειλίζει από ενέργεια, καλύπτοντας με την ευδιαθεσία της τις αμέτρητες απορίες της εξέλιξης της υπόθεσης, προσφέροντας εντέλει μια δροσερούλα πατενταρισμένη Νεοϋορκέζικη Allenική σάτιρα, που στις λεπτομέρειες πιότερο θα σου φτιάξει την ημέρα, παρά θα στην χαλάσει...
Λέγεται Βινς Ρίζο, είναι γέννημα θρέμμα του Μπρονξ και αυτό αποτελεί τιμή του και καμάρι του. Ενώ όμως στην εργασία του, στο σωφρονιστικό ίδρυμα της Νέας Υόρκης, έχει κτίσει το προφίλ του αυστηρού και φανατικού της πειθαρχίας δεσμοφύλακα, δεν συμβαίνει το ίδιο και στο σπίτι, όπου γυναίκα, γιος και κόρη έχουν σηκώσει μπαϊράκι. Μοναδική του διέξοδος από την καθημερινότητα, τα μαθήματα υποκριτικής που παρακολουθεί κρυφά από όλους, ένα απωθημένο που είχε από μικρός, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα γίνει ηθοποιός... Από μόνο του το θεματάκι φαντάζει αρκετό, για να κτιστεί πάνω του μια συμπαθητική ίντριγκα. Όχι όμως και στην λογική του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Raymond De Felitta, που παίρνει το ρίσκο να το διανθίσει με αμέτρητες υποιστορίες, που αφορούν σε κάθε μέλος της οικογένειας Ρίζο ξεχωριστά. Και που άπασες έχουν να κάνουν με τα μυστικά που κρύβει κάθε ένας από τους έξι πρωταγωνιστές του στόρι. Κι αν τους τέσσερις τους έχεις μετρήσει ήδη, πρόσθεσε ακόμη δύο, που θα παίξουν τον ρόλο των καταλυτών της αποκάλυψης της αλήθειας. Από όλες τις κατευθύνσεις. Ο πρώτος είναι ένας νεαρός μικροκακοποιός, που βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα εξαιτίας της έφεσης του να ξαφρίζει ακριβά αυτοκίνητα και που - ω της μοίρας - τυγχάνει νόθος γιος του Βινς, σπέρμα ενός παλιού νεανικού του έρωτα. Η δεύτερη είναι μια συμμαθήτρια του wannabe Marlon Brando στα σεμινάρια, που με τις φιλελεύθερες απόψεις της, θα ξυπνήσει το δημιουργικό ένστικτο του.Βασικό στοιχείο της εξέλιξης η παράνοια και οι φρενήρεις ρυθμοί. Πίστεψε με το ιδιόρρυθμο τέμπο θα σε παρασύρει σε τέτοιο βαθμό, που μπορεί μέσα σου να αναρωτηθείς πολλές φορές για το τι διάολο σχιζοφρένεια είναι αυτή που παρακολουθείς, μα το ρολόι σου, ουδέποτε θα το κοιτάξεις από βαριεστημάρα. Οι δορυφόροι που κινούνται γύρω από τον πάτερ φαμίλια είναι δοσμένοι με μια σουρεάλ διάθεση, που δεν απέχει όμως και πολύ από την πραγματικότητα. Η κυρά απογοητευμένη που μικροπαντρεύτηκε, μοιάζει να ζητά την παραμικρή αφορμή συζυγικής απιστίας τους αντρός της, για να τον πληρώσει με το ίδιο νόμισμα. Η κόρη, υποτίθεται άριστη φοιτήτρια με τις υποτροφίες της, για να βγάλει τα έξοδα της χορεύει στις μπάρες σαν στριπτιτζού. Ο μικρός γιος, ένα κυνικό πνεύμα αντιλογίας και εξυπνάδας, διακατέχεται από μια απίστευτη έλξη για τις υπέρβαρες κυρίες και ο μεγάλος - που δεν το ξέρει βέβαια - παρασύρεται κι αυτός από το γαϊτανάκι της παράνοιας. Μια πολαρόιντ δηλαδή των κατοίκων των μοντέρνων προαστίων της Μητρόπολης, όπως την θυμάσαι πιθανότατα από το American Beauty, μα δοσμένη με πιο ηθογραφικό τρόπο, πιο ανθρώπινο, πιο απτό...
Για πες: Το παράξενο είναι πως ενώ στο φινάλε, δεν γίνεται ο κακός χαμός που σου υπόσχεται η έκθεση του reality, συνεπώς από μαλλιοτραβήγματα πάπαλα, εντούτοις δεν νιώθεις πως έχεις πέσει μέσα σε μια φιλμική τρύπα στο νερό. Αντίθετα νιώθεις πλήρης που είδες στο πανί, τα πιπεράτα εν οίκω, που περπάτησαν εν δήμω και είναι πιθανό σε κάποιο ποσοστό να αντικατοπτρίζουν σε κάποιο ποσοστούλι αλήθειες από τις ζωές όλων μας. Αναμφίβολα η μορφή του Garcia μαγνητίζει με την μολιερική θεατρικότητα που αποδίδει τον χαρακτήρα του καταπιεσμένου μεσήλικα. Ο Κουβανέζος σολάρει, υποδυόμενος έναν τύπο εκτός της γνώριμης μανιέρας του και κερδίζει το παλαμάκι έχοντας άξιους παραστάτες δίπλα του, την πραγματική του κόρη Dominik, που είναι πανέμορφη και δύσκολα θα αποτραβήξεις το βλέμμα σου από τα τεχνηέντως φουσκωμένα της μεμέ, την κλισαρισμένη ως χαρωπή βρετανίδα Emily Mortimer, τον αγριωπό και σωματώδη Steven Strait και την Julianna Margulies, που σαν 45άρα σκίζει, αποδίδοντας τον πλήρη ορισμό της έννοιας milfy! Μια υποκριτική ομάδα που ξεχειλίζει από ενέργεια, καλύπτοντας με την ευδιαθεσία της τις αμέτρητες απορίες της εξέλιξης της υπόθεσης, προσφέροντας εντέλει μια δροσερούλα πατενταρισμένη Νεοϋορκέζικη Allenική σάτιρα, που στις λεπτομέρειες πιότερο θα σου φτιάξει την ημέρα, παρά θα στην χαλάσει...
Στις δικές μας αίθουσες 24 Ιουνίου 2010 από την Seven
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική