Ρομπέν Των Δασών
του Ridley Scott. Με τους Russell Crowe, Mark Strong, Max Von Sydow, Cate Blanchett
The Prince Of Against The Thieves
του zerVo
Ακόμη κανείς δεν με έχει πείσει για τους λόγους που η σύγχρονη κινηματογραφία, επιχειρεί να παρουσιάσει πασίγνωστους μύθους με ένα διαφορετικό, υποτιθέμενα ρεαλιστικό πρόσωπο, διαφορετικό από εκείνο που τους έχει καθοριστεί εδώ και αιώνες στο υποσυνείδητο όλων. Η αρχή που έγινε με τον Βασιλιά Αρθούρο, οδήγησε σε ναυάγιο, αφού ελάχιστοι ήταν εκείνοι που δήλωσαν έτοιμοι για να αποδεχτούν την αγριεμένη φιγούρα του βρώμικου Ρωμαίου πολεμιστή, προς αντικατάσταση του αεικίνητου κατόχου του Εξκάλιμπερ. Μια τέτοια συλλογιστική μετάλλαξης του κεντρικού προσώπου του παραμυθιού, φαίνεται πως πέρασε και από το μυαλό του Ridley Scott. Όχι δηλαδή να αναπαραγάγει ξανά το χιλιοειπωμένο στόρι, αυτό άλλωστε δεν θα είχε καμία απολύτως τύχη, συγκρινόμενο με το Τhe Prince Of Thieves, που οδήγησε την φιλμική μορφή του ήρωα στο ζενίθ. Αλλά να δείξει τι ακριβώς οδήγησε τον Ρομπέν και την φράξια των συμπολεμιστών του, να πάρουν τα δάση, ληστεύοντας πλουσίους και αποδίδοντας το παραδάκι στον πεινασμένο λαουτζίκο. Αν εδώ κουνήσεις με αδιαφορία τους ώμους, δείχνοντας μου πως ένα τέτοιο σενάριο δεν σε νοιάζει, δεν θα σε ψέξω. Ούτε βεβαίως αν μου πεις πως προτιμάς μακρυμάλλη Costner με πράσινο κολάν, να κρατά αγκαλιά το κορίτσι του, με μουσικό μπακγκράουντ Bryan Adams, I Do It For You, θα σου κοντραριστώ. Μερικά πράγματα όπως τα μάθει κανείς...
Ο τραγικός θάνατος του Βασιλιά Ριχάρδου στο μέτωπο, θα επιφέρει αναταράξεις στην πολιτική σκηνή της Αγγλίας. Στον θρόνο θα τον διαδεχτεί ο ανίκανος πρίγκιπας Τζον, που παρακινούμενος από διεφθαρμένους αυλικούς, θα σκορπίσει τον φόβο και τον τρόμο στη χώρα, με τους αβάσταχτους φόρους που θα νομοθετήσει. Την ίδια στιγμή, στην αντίπερα όχθη της Μάγχης οι Γάλλοι, υπό την διοίκηση του Φιλίππου, είναι πανέτοιμοι για την μεγάλη απόβαση στην Αλβιόνα. Σοκ πρώτο! Ο Λεοντόκαρδος δεν λείπει ταξίδι στις Σταυροφορίες. Έχει πέσει νεκρός από το βέλος ενός τυχάρπαστου τοξότη, βυθίζοντας στο πένθος την Βρετανία, αλλά κάνοντας τους αντιπάλους του να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Τώρα που βγήκε από την μέση ο ηγέτης, χορεύουν τα λαμόγια. Σοκ δεύτερο! Η Μάριον δεν είναι μια πριγκιποπούλα, που φορά όμορφα αραχνοΰφαντα λινά και κόβει βόλτες στα παλάτια, παρά μια αγρότισσα, που ξοδεύει όλη την ημέρα της στο περιβόλι, περιμένοντας τον άντρα της - γιο ενός εκ των πλέον πλουσίων τσιφλικάδων του νησιού - να επιστρέψει από τις φλόγες της μάχης. Σοκ τρίτο! Ο Σερίφης του Νότιγχαμ, το φίδι αν θυμάσαι στην animation εκδοχή της Disney, δεν είναι ο χείριστος χαρακτήρας της ίντριγκας. Υπάρχει άλλος, ακόμη πιο στυγνός, ο προδότης Γκόντφρει, που για ένα γερό οικονομικό αντάλλαγμα, δεν διστάζει να πουλήσει την πατρίδα τους στους Φραντσέζους. Πες μου τώρα εσύ, μέσα σε αυτή την ανακατωσούρα προσώπων, από που μπορεί να ξεπεταχτεί η μορφή του Ρομπέν? Και να πρωτοστατήσει κιόλας...
Η βασική διαφορά με όσα ήξερα μέχρι τώρα, έχει να κάνει με το στοιχείο πως ο Robin Hood, δεν λήστευε τα δάση του Σέργουντ, την ώρα που οι φαντάροι θυσιάζονταν στα εδάφη της Γαλλίας. Ήταν κι αυτός εκεί, μέλος της στρατιάς, στο πλευρό του Ρίτσαρντ και μάλιστα ανάμεσα σε εκείνους που τον νεκροφίλησαν. Ο όρκος τιμής να υπερασπιστεί τα ιδεώδη του βασιλιά, θα τον ωθήσει μέχρι και να πει ψέματα για την πραγματική του ταυτότητα, όταν θα ντυθεί τον μανδύα του K.I.A. συζύγου της Μάριον, προκειμένου να αποσπάσει την έγκριση των κοτζαμπάσηδων και να τεθεί επικεφαλής στον νυν υπέρ πάντων αγώνα. Αν το δεις σαν θύμα - κι εσύ - της ληστρικής επίθεσης των νέων μέτρων, θα πεις, μακάρι να παρουσιαζόταν και στα μέρη μας ένας τέτοιος φάντης μπαστούνι, για να σώσει τον τόπο. Εδώ όμως είναι σινεμά, όχι αλήθεια. Και για να αναφλεγεί το κεντρικό σχέδιο δράσης της ταινίας, έχει καταναλωθεί τουλάχιστον ένα ενενηντάλεπτο πολυλογίας και ατερμόνων δολοπλοκιών, που σε κάνει να ψάχνεις το λόγο, που το φιλμ κατατάσσεται θεματικά στις ιστορικές περιπέτειες δράσης.
Για πες: Απλά και μόνο για το ίντρο της πολιορκίας του κάστρου των τρικολόρ ή για το μεσαιωνικού τύπου Saving Private Ryan φινάλε στα παράλια του Ντόβερ? Όχι, αυτά δεν είναι αρκετά, για το μέγεθος μιας υπερπαραγωγής. Το Robin Hood πάσχει εκτός από αρρυθμία και από κρίση ταυτότητας, στην απόπειρα του να αναδείξει σε βασικό άξονα της ιστορίας την κοινωνική αδικία. Που κι αυτό τσάτρα πάτρα το επιτυγχάνει τελικά, αφού ο σκηνοθέτης του δεν λέγεται Loach αλλά Scott και για προϋπολογισμό δεν έχει πενταροδεκάρες, αλλά το μισό ταμείο της Universal, για να φουλάρει κομπάρσους στρατιώτες ολάκερο το CGI σκηνικό της Κορνουάλης. Τσάμπα η προσμονή δηλαδή? Μέσες άκρες, ναι. Ο συνδυασμός Russell Crowe και Cate Blanchett δεν κολλάει ούτε μισό δευτερόλεπτο για ερωτικός, αφού πρόκειται για ομώνυμους μαγνητικούς πόλους. Εκείνος είναι ο γνωστός αγριάνθρωπος που σκοτώνει μόνο με το βλέμμα, εκείνη είναι αντρογύναικο, που δεν διστάζει να φορέσει πανοπλία και να ορμίσει στον εχθρό. Μου κάνει απορία που ο έμπειρος Άγγλος δημιουργός, δεν διέκρινε το φανερό ασυμβίβαστο του ντουέτου. Από τον πανάκριβο περίγυρο που συνθέτουν ονόματα όπως ο τυφλός γέροντας Von Sydow, ο αφανής William Hurt, ο πεντάλεπτος Danny Huston και ο ανεπαρκής Oscar Isaac, ξεχωρίζει πανεύκολα ο Mark Strong στο ρόλο του δωσίλογου, αποδεικνύοντας μετά την εξαίρετη παρουσία του και στον Sherlock Holmes, πως το Χόλιγουντ απέκτησε μια ιδανική κοψιά παλιοχαρακτήρα. Όσο για την λογική κόντρα με τον Gladiator, που το προμόσιον σε είχε προιδεάσει και κάτι θα σε σιγοκαίει μέσα σου από το πρώτο δευτερόλεπτο να την επιχειρήσεις, θα σε συμβούλευα να μην την προσπαθήσεις καν. Τα δύο φιλμ, δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Κυριολεκτικά!
Ο τραγικός θάνατος του Βασιλιά Ριχάρδου στο μέτωπο, θα επιφέρει αναταράξεις στην πολιτική σκηνή της Αγγλίας. Στον θρόνο θα τον διαδεχτεί ο ανίκανος πρίγκιπας Τζον, που παρακινούμενος από διεφθαρμένους αυλικούς, θα σκορπίσει τον φόβο και τον τρόμο στη χώρα, με τους αβάσταχτους φόρους που θα νομοθετήσει. Την ίδια στιγμή, στην αντίπερα όχθη της Μάγχης οι Γάλλοι, υπό την διοίκηση του Φιλίππου, είναι πανέτοιμοι για την μεγάλη απόβαση στην Αλβιόνα. Σοκ πρώτο! Ο Λεοντόκαρδος δεν λείπει ταξίδι στις Σταυροφορίες. Έχει πέσει νεκρός από το βέλος ενός τυχάρπαστου τοξότη, βυθίζοντας στο πένθος την Βρετανία, αλλά κάνοντας τους αντιπάλους του να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Τώρα που βγήκε από την μέση ο ηγέτης, χορεύουν τα λαμόγια. Σοκ δεύτερο! Η Μάριον δεν είναι μια πριγκιποπούλα, που φορά όμορφα αραχνοΰφαντα λινά και κόβει βόλτες στα παλάτια, παρά μια αγρότισσα, που ξοδεύει όλη την ημέρα της στο περιβόλι, περιμένοντας τον άντρα της - γιο ενός εκ των πλέον πλουσίων τσιφλικάδων του νησιού - να επιστρέψει από τις φλόγες της μάχης. Σοκ τρίτο! Ο Σερίφης του Νότιγχαμ, το φίδι αν θυμάσαι στην animation εκδοχή της Disney, δεν είναι ο χείριστος χαρακτήρας της ίντριγκας. Υπάρχει άλλος, ακόμη πιο στυγνός, ο προδότης Γκόντφρει, που για ένα γερό οικονομικό αντάλλαγμα, δεν διστάζει να πουλήσει την πατρίδα τους στους Φραντσέζους. Πες μου τώρα εσύ, μέσα σε αυτή την ανακατωσούρα προσώπων, από που μπορεί να ξεπεταχτεί η μορφή του Ρομπέν? Και να πρωτοστατήσει κιόλας...
Η βασική διαφορά με όσα ήξερα μέχρι τώρα, έχει να κάνει με το στοιχείο πως ο Robin Hood, δεν λήστευε τα δάση του Σέργουντ, την ώρα που οι φαντάροι θυσιάζονταν στα εδάφη της Γαλλίας. Ήταν κι αυτός εκεί, μέλος της στρατιάς, στο πλευρό του Ρίτσαρντ και μάλιστα ανάμεσα σε εκείνους που τον νεκροφίλησαν. Ο όρκος τιμής να υπερασπιστεί τα ιδεώδη του βασιλιά, θα τον ωθήσει μέχρι και να πει ψέματα για την πραγματική του ταυτότητα, όταν θα ντυθεί τον μανδύα του K.I.A. συζύγου της Μάριον, προκειμένου να αποσπάσει την έγκριση των κοτζαμπάσηδων και να τεθεί επικεφαλής στον νυν υπέρ πάντων αγώνα. Αν το δεις σαν θύμα - κι εσύ - της ληστρικής επίθεσης των νέων μέτρων, θα πεις, μακάρι να παρουσιαζόταν και στα μέρη μας ένας τέτοιος φάντης μπαστούνι, για να σώσει τον τόπο. Εδώ όμως είναι σινεμά, όχι αλήθεια. Και για να αναφλεγεί το κεντρικό σχέδιο δράσης της ταινίας, έχει καταναλωθεί τουλάχιστον ένα ενενηντάλεπτο πολυλογίας και ατερμόνων δολοπλοκιών, που σε κάνει να ψάχνεις το λόγο, που το φιλμ κατατάσσεται θεματικά στις ιστορικές περιπέτειες δράσης.
Για πες: Απλά και μόνο για το ίντρο της πολιορκίας του κάστρου των τρικολόρ ή για το μεσαιωνικού τύπου Saving Private Ryan φινάλε στα παράλια του Ντόβερ? Όχι, αυτά δεν είναι αρκετά, για το μέγεθος μιας υπερπαραγωγής. Το Robin Hood πάσχει εκτός από αρρυθμία και από κρίση ταυτότητας, στην απόπειρα του να αναδείξει σε βασικό άξονα της ιστορίας την κοινωνική αδικία. Που κι αυτό τσάτρα πάτρα το επιτυγχάνει τελικά, αφού ο σκηνοθέτης του δεν λέγεται Loach αλλά Scott και για προϋπολογισμό δεν έχει πενταροδεκάρες, αλλά το μισό ταμείο της Universal, για να φουλάρει κομπάρσους στρατιώτες ολάκερο το CGI σκηνικό της Κορνουάλης. Τσάμπα η προσμονή δηλαδή? Μέσες άκρες, ναι. Ο συνδυασμός Russell Crowe και Cate Blanchett δεν κολλάει ούτε μισό δευτερόλεπτο για ερωτικός, αφού πρόκειται για ομώνυμους μαγνητικούς πόλους. Εκείνος είναι ο γνωστός αγριάνθρωπος που σκοτώνει μόνο με το βλέμμα, εκείνη είναι αντρογύναικο, που δεν διστάζει να φορέσει πανοπλία και να ορμίσει στον εχθρό. Μου κάνει απορία που ο έμπειρος Άγγλος δημιουργός, δεν διέκρινε το φανερό ασυμβίβαστο του ντουέτου. Από τον πανάκριβο περίγυρο που συνθέτουν ονόματα όπως ο τυφλός γέροντας Von Sydow, ο αφανής William Hurt, ο πεντάλεπτος Danny Huston και ο ανεπαρκής Oscar Isaac, ξεχωρίζει πανεύκολα ο Mark Strong στο ρόλο του δωσίλογου, αποδεικνύοντας μετά την εξαίρετη παρουσία του και στον Sherlock Holmes, πως το Χόλιγουντ απέκτησε μια ιδανική κοψιά παλιοχαρακτήρα. Όσο για την λογική κόντρα με τον Gladiator, που το προμόσιον σε είχε προιδεάσει και κάτι θα σε σιγοκαίει μέσα σου από το πρώτο δευτερόλεπτο να την επιχειρήσεις, θα σε συμβούλευα να μην την προσπαθήσεις καν. Τα δύο φιλμ, δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Κυριολεκτικά!
Στις δικές μας αίθουσες 13 Μαΐου, από την UIP
Rewind /// Trailer - Robin Hood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική