Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες
του Samuel Bayer. Με τους Jackie Earle Haley, Kyle Gallner, Katie Cassidy, Rooney Mara
One, Two, new Freddie deserves a Booh!
του zerVo
Ποτέ δεν μπόρεσα να εξηγήσω αυτή τη ιδιόμορφη σχέση του παραμορφωμένου εγκληματία, με το σιχαμερό πουλόβερ και τις κοφτερές λάμες για δάκτυλα, με το κοινό. Για τον μέσο θεατή ο Φρέντι Κρούγκερ πάντοτε αποτελούσε κάτι πολύ κοντινότερο του, σε σχέση με τους έτερους γνώριμους κινηματογραφικούς φονιάδες, σαν τον Τζέισον ή τον Μάικλ Μάγιερς. Θέλεις γιατί αποκάλυπτε την αποτρόπαια φάτσα του σε κοινή θέα, δίχως να χρησιμοποιεί την λύση της μάσκας, θέλεις γιατί το παρελθόν του έκρυβε έναν πιο ανθρώπινο χαρακτήρα, ακόμη και στα λιγότερο επιτυχημένα επεισόδια της φιλμικής του πορείας, πάντοτε ο κόσμος ήταν με το μέρος του. Όταν μάλιστα το 2003 - στο κουτό Freddie vs Jason - ο χαρακτήρας είπε το οριστικό αντίο στη φάτσα του ρολίστα Robert Englund, που την φορούσε για είκοσι περίπου χρόνια, μέσα μου ήξερα πως ακόμη και αν ο Φρέντι επιστρέψει, ποτέ δεν θα είναι ο ίδιος. Και δεν περίμενα καν το πρώτο πλάνο της μοντέρνας εκδοχής του Nightmare On Elm Street, για να βεβαιωθώ...
Ένα ήσυχο προάστιο βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού, όταν οι έφηβοι του ο ένας μετά τον άλλο βρίσκονται νεκροί κάτω από περίεργες συνθήκες. Όταν το φαινόμενο θα ενταθεί, οι λίγοι επιζώντες νεαροί θα καταλάβουν, πως μια μυστηριώδης φονική ύπαρξη στοιχειώνει τα όνειρα τους. Μην φανταστείς πως στον σεναριακό του σπινθήρα, ο νέος Εφιάλτης διαφέρει σημαντικά από τον πρωτότυπο του Craven. Ίδιο περιβάλλον, ίδια φιλοσοφία, ίδια λογική. Ανυποψίαστοι τινέιτζερς, άνευ φανερού λόγου και αιτίας πέφτουν θύματα ο ένας μετά τον άλλο, από μια σκοτεινή αόρατη δύναμη. Η βασική προσθήκη στο σενάριο, αφορά στην μέσω dreamy φλασμπάκ μελέτη του πάλαι ποτέ κηπουρού του δημοτικού σχολείου, του ευγενικού κυρίου Κρούγκερ, που οι σύγχρονοι πιστεύουν πως άδικα εκδιώχθηκε προ δεκαετίας από τους γονείς των νηπίων, με συνέπεια να βρει τραγικό θάνατο σε μια φλεγόμενη ερημική αποθήκη. Αφαιρετικά από την παρούσα ιστορία απουσιάζει ο αστυνομικός μπαμπάς της κεντρικής ηρωίδας - της Νάνσι δηλαδή - που εδώ χάνει σημαντικό μέρος της αυτοδυναμίας της, εφόσον δεν παλεύει με το θηρίο ολομόναχη, όπως το 84, αλλά έχει στο πλευρό της μάχιμο συνομήλικο, ορκισμένο να την κρατήσει ξύπνια, μην τυχόν πέσει κι εκείνη θύμα της εκδικητικής οργής του μανιακού φονιά.
Όσα στοιχεία όμως κι αν προσθέσεις ή αφαιρέσεις, υπάρχουν δύο τεράστιες απουσίες, που περιορίζουν ευθύς εξαρχής την ποιότητα του reboot της δημοφιλέστατης ιστορίας τρόμου. Για τον βασικό πρωταγωνιστή προαναφέρθηκα. Μερικά πράγματα τα αποδέχεσαι όπως είναι και είναι απίθανο μετά από τρεις δεκαετίες να τους αλλάξεις φόρμα. Πόσο μάλλον όταν επιχειρείς να δείξεις την μορφή του Φρέντι πανομοιότυπη με εκείνη του Άγγλου Ασθενή. Ο αξιόλογος καρατερίστας Jackie Earle Haley πέφτει θύμα της κάκιστης μελέτης των μακιγιέρ, που αντί να αποδώσουν στον τρομακτικό επισκέπτη ονείρων, το ωοειδές σκαληνό σχήμα του λιωμένου γκούντα, πήγαν να φτιάξουν το ρεαλιστικό πρόσωπο ενός καμένου σε πυρκαγιά. Το σύνολο της φοβιστικής όψης μάλιστα, φεύγει οριστικά για περίπατο, όταν ο Κρούγκερ αποφασίζει να ανοίξει το στόμα του, για να μιλήσει και οι ομοιότητες με εκείνη την γνώριμη βαριά φωνή που έχεις ακούσει σε εκατοντάδες τρέιλερ, χαλάνε οποιαδήποτε horror διάθεση. Έστω κι έτσι όμως, την μισή έμπνευση του μάγου Wes να έριχνε στο πόνημα του ο "διάδοχος" του Samuel Bayer, ίσως και να είχε σώσει κάπως τα προσχήματα...
Για πες: Αντίθετα ο βιντεοκλιπάς, εκτός από το να κρατά τον γνώριμο βαρετό παλμό μιας 00s' νεανικής σπλατεριάς, ρεμιξάροντας κλασσικές εικόνες του ορίτζιναλ, αφήνει τα γκέμια της ανατρεπτικού σασπένς δομημένης ιστορίας λιτά, οδηγώντας τον κεντρικό αντι-ήρωα με σταθερά βήματα σε μαρασμό, μοιράζοντας εντέλει στον εξώστη χασμουρητά αντί για ανατριχίλες. Συνεπώς, ακόμη κι αν σπάσουν όλα τα ρεκόρ εισπράξεων στην νέα βερσιόν του Εφιάλτη στον Δρόμο με τις Λεύκες, αυτό θα οφείλεται στην κεκτημένη ταχύτητα που έχει αποκτήσει το franchise στο πέρασμα του χρόνου και σε ελάχιστο βαθμό στην όποια ανανεωτική δυνατότητα του. Το χειρότερο μαντάτο όμως που πηγάζει από την αποκλειστικά εμπορικής εκμετάλλευσης, από τα αρπακτικά του Michael Bay, αναβίωση ενός θρύλου, είναι πως πατώντας το κουμπί του restart, κάπου κατακερματίστηκε στην πορεία το έμβλημα της, το trade mark της. Και που όλα τα ειδικά εφέ του κόσμου να χρησιμοποιήσεις, ακονίζοντας του τα μαχαιρένια δάκτυλα, δεν πρόκειται να κουνήσεις καν την ακινητοποιημένη εδώ και χρόνια flatline του Μίστερ Κρούγκερ. Freddie is dead, φίλε μου, από καιρό αναπαύεται εν ειρήνη, εν μέσω των φλογών της κολάσεως. Αυτός που θα δεις, κάπως του φέρνει στην κοψιά, φορά τα ίδια ρούχα αλλά δεν είναι κάτι παραπάνω από ένας περαστικός, τυχάρπαστος σωσίας, που δεν αξίζει να ασχοληθείς στα σοβαρά μαζί του...
Ένα ήσυχο προάστιο βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού, όταν οι έφηβοι του ο ένας μετά τον άλλο βρίσκονται νεκροί κάτω από περίεργες συνθήκες. Όταν το φαινόμενο θα ενταθεί, οι λίγοι επιζώντες νεαροί θα καταλάβουν, πως μια μυστηριώδης φονική ύπαρξη στοιχειώνει τα όνειρα τους. Μην φανταστείς πως στον σεναριακό του σπινθήρα, ο νέος Εφιάλτης διαφέρει σημαντικά από τον πρωτότυπο του Craven. Ίδιο περιβάλλον, ίδια φιλοσοφία, ίδια λογική. Ανυποψίαστοι τινέιτζερς, άνευ φανερού λόγου και αιτίας πέφτουν θύματα ο ένας μετά τον άλλο, από μια σκοτεινή αόρατη δύναμη. Η βασική προσθήκη στο σενάριο, αφορά στην μέσω dreamy φλασμπάκ μελέτη του πάλαι ποτέ κηπουρού του δημοτικού σχολείου, του ευγενικού κυρίου Κρούγκερ, που οι σύγχρονοι πιστεύουν πως άδικα εκδιώχθηκε προ δεκαετίας από τους γονείς των νηπίων, με συνέπεια να βρει τραγικό θάνατο σε μια φλεγόμενη ερημική αποθήκη. Αφαιρετικά από την παρούσα ιστορία απουσιάζει ο αστυνομικός μπαμπάς της κεντρικής ηρωίδας - της Νάνσι δηλαδή - που εδώ χάνει σημαντικό μέρος της αυτοδυναμίας της, εφόσον δεν παλεύει με το θηρίο ολομόναχη, όπως το 84, αλλά έχει στο πλευρό της μάχιμο συνομήλικο, ορκισμένο να την κρατήσει ξύπνια, μην τυχόν πέσει κι εκείνη θύμα της εκδικητικής οργής του μανιακού φονιά.
Όσα στοιχεία όμως κι αν προσθέσεις ή αφαιρέσεις, υπάρχουν δύο τεράστιες απουσίες, που περιορίζουν ευθύς εξαρχής την ποιότητα του reboot της δημοφιλέστατης ιστορίας τρόμου. Για τον βασικό πρωταγωνιστή προαναφέρθηκα. Μερικά πράγματα τα αποδέχεσαι όπως είναι και είναι απίθανο μετά από τρεις δεκαετίες να τους αλλάξεις φόρμα. Πόσο μάλλον όταν επιχειρείς να δείξεις την μορφή του Φρέντι πανομοιότυπη με εκείνη του Άγγλου Ασθενή. Ο αξιόλογος καρατερίστας Jackie Earle Haley πέφτει θύμα της κάκιστης μελέτης των μακιγιέρ, που αντί να αποδώσουν στον τρομακτικό επισκέπτη ονείρων, το ωοειδές σκαληνό σχήμα του λιωμένου γκούντα, πήγαν να φτιάξουν το ρεαλιστικό πρόσωπο ενός καμένου σε πυρκαγιά. Το σύνολο της φοβιστικής όψης μάλιστα, φεύγει οριστικά για περίπατο, όταν ο Κρούγκερ αποφασίζει να ανοίξει το στόμα του, για να μιλήσει και οι ομοιότητες με εκείνη την γνώριμη βαριά φωνή που έχεις ακούσει σε εκατοντάδες τρέιλερ, χαλάνε οποιαδήποτε horror διάθεση. Έστω κι έτσι όμως, την μισή έμπνευση του μάγου Wes να έριχνε στο πόνημα του ο "διάδοχος" του Samuel Bayer, ίσως και να είχε σώσει κάπως τα προσχήματα...
Για πες: Αντίθετα ο βιντεοκλιπάς, εκτός από το να κρατά τον γνώριμο βαρετό παλμό μιας 00s' νεανικής σπλατεριάς, ρεμιξάροντας κλασσικές εικόνες του ορίτζιναλ, αφήνει τα γκέμια της ανατρεπτικού σασπένς δομημένης ιστορίας λιτά, οδηγώντας τον κεντρικό αντι-ήρωα με σταθερά βήματα σε μαρασμό, μοιράζοντας εντέλει στον εξώστη χασμουρητά αντί για ανατριχίλες. Συνεπώς, ακόμη κι αν σπάσουν όλα τα ρεκόρ εισπράξεων στην νέα βερσιόν του Εφιάλτη στον Δρόμο με τις Λεύκες, αυτό θα οφείλεται στην κεκτημένη ταχύτητα που έχει αποκτήσει το franchise στο πέρασμα του χρόνου και σε ελάχιστο βαθμό στην όποια ανανεωτική δυνατότητα του. Το χειρότερο μαντάτο όμως που πηγάζει από την αποκλειστικά εμπορικής εκμετάλλευσης, από τα αρπακτικά του Michael Bay, αναβίωση ενός θρύλου, είναι πως πατώντας το κουμπί του restart, κάπου κατακερματίστηκε στην πορεία το έμβλημα της, το trade mark της. Και που όλα τα ειδικά εφέ του κόσμου να χρησιμοποιήσεις, ακονίζοντας του τα μαχαιρένια δάκτυλα, δεν πρόκειται να κουνήσεις καν την ακινητοποιημένη εδώ και χρόνια flatline του Μίστερ Κρούγκερ. Freddie is dead, φίλε μου, από καιρό αναπαύεται εν ειρήνη, εν μέσω των φλογών της κολάσεως. Αυτός που θα δεις, κάπως του φέρνει στην κοψιά, φορά τα ίδια ρούχα αλλά δεν είναι κάτι παραπάνω από ένας περαστικός, τυχάρπαστος σωσίας, που δεν αξίζει να ασχοληθείς στα σοβαρά μαζί του...
Στις δικές μας αίθουσες 13 Μαΐου, από την Village
Rewind /// Trailer - A Nightmare On Elm Street
2 σχόλια:
Εγώ λέω πως με ψήνει ο καινούργιος Krueger και ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες.Αφού δε βγαίνει τίποτα καλό καινούργιο, ας βλέπουμε τα καλά remakes.
Ο "εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες" ήταν από τα θρίλερ που έχουν σημαδέψει την παιδική μου ηλικία.Αλλά θέλω πολύ να δω τον καινούργιο Freddy Krueger
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική