Οι Ορδές της Εκδίκησης
των Yannick Dahan και Benjamin Rocher. Με τους Claude Perron, Jean-Pierre Martins, Eriq Ebouaney
Και τώρα τρέχουμε...
του zerVo
Έτσι όπως πηγαίνει η κατάσταση σε λίγο καιρό δεν θα νοιαζόμαστε για το πως θα αντιμετωπίσουμε τις ορδές των διψασμένων για αίμα νεκροζώντανων, αλλά τις ορδές των ταινιών που τους έχουν για πρωταγωνιστές. Από τα ασπρόμαυρα του Lugosi και την εποχή του κατακόκκινου Romero μέχρι την αναβίωση του είδους που επιχείρησε πετυχημένα ο Boyle με τις 28 Μέρες Αργότερα, το νερό που κύλησε στο αυλάκι είναι τόσο πολύ, που έχει εξελιχθεί σε χείμαρρο. Όπου και να κοιτάξεις θα δεις νοσφεράτου να ρουφούν κινητήριο ανθρώπινο υγρό και να κατασπαράσσουν διαμελισμένα κορμιά. Ένα παιχνίδι που συμμετέχουν άπαντες, από τους πρώτους διδάξαντες αμερικανούς, μέχρι πιο πρόσφατα τους δημιουργούς της Γηραιάς, που πήραν την σκυτάλη με ανάλογα αξιοπρεπή αποτελέσματα. Ισπανοί (Rec), Νορβηγοί (Dead Snow) μέχρι και Έλληνες μπήκαν στο παιχνίδι του τρεχάτε ποδαράκια μου μην σας προλάβει ο μεταλλαγμένος. Πεδίο από όπου δεν θα μπορούσε να λείπει ο σοβέν Γάλλος, που με το La Horde δεν αφήνει κανέναν να αμφισβητήσει πως σε τέτοια ζητήματα βρίσκεται κοντύτερα στο Χόλιγουντ, από οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο...
Η απόπειρα αιφνιδιασμού των αστυνομικών αρχών του Παρισιού, στην έφοδο που επιχείρησαν στο λημέρι μιας από τις πιο φονικές συμμορίες της πόλης, θα καταλήξει σε φιάσκο, με παράπλευρες απώλειες. Τόσο οι μπάτσοι όμως, όσο και κακοποιοί, δεν μπορούν να φανταστούν τον εφιάλτη που τους την έχει στημένη. Απρόσμενη η τροπή, αν δεν έχεις πάρει μια ιδέα για το τι πρόκειται να δεις, αφού η εισαγωγή δεν έχει καμία σχέση με την εξέλιξη της ίντριγκας. Η εκδικητική επίθεση των αποφασισμένων αστυνόμων στη γιάφκα των οπλισμένων σαν αστακών γκάνγκστερ του πρώτου εικοσαλέπτου, δεν προμηνύει σε καμία περίπτωση το γεμάτο φρενίτιδα λουτρό αίματος που θα επακολουθήσει. Η αιτία - ιός? μικρόβιο? λοιμός? - δεν αποκαλύπτεται ποτέ, όμως ολόκληρη η μητρόπολη έχει καταληφθεί από μανιασμένα όντα, που την έχουν μετατρέψει σε κόλαση. Όταν θα το καταλάβουν οι αντιμαχόμενοι στο θεόρατο προαστιακό μπλοκ, θα είναι πολύ αργά, αφού όλες οι διέξοδοι διαφυγής θα έχουν μπλοκαριστεί από τους μυριάδες μολυσμένους πεινάλες...
Για πες: Αν και συνήθως από τέτοιου είδους φιλμς πηγάζει ένας κάποιος σοσιαλιστικός προβληματισμός, γύρω από την ολική μετάλλαξη των φιλήσυχων πολιτών σε αιμοβόρα σκυλιά, ελέω άκρατης κοινωνικής αδικίας, εντούτοις στο La Horde, ένα τέτοιο ζοράκι, που θα βασανίσει το μυαλό του θεατή, απουσιάζει επιδεικτικά. Κι αυτό γιατί η ταινία δεν επιδιώκει καν να λύσει τα ερωτηματικά της ζομποποίησης. Απλά βάζοντας τα θηρία στην υπόθεση από το παράθυρο, το μόνο που επιθυμεί είναι να πάρει την ταυτότητα του 90λεπτου ακατάπαυστου βίντεο κλιπ, με αίματα, χέρια και πόδια στον αέρα, πυροβολισμούς, μυδράλια και χειροβομβίδες σε πρώτη ζήτηση και όταν το τέλος φτάσει να μείνεις με την απορία, για το αν θα υπάρξει σίκουελ. Από αυτή την άποψη και αν το μόνο που απαιτείς είναι ένα κλειστοφοβικό θορυβώδες σπλάτερ, τότε οι Ορδές είναι το φιλμ που φτιάχτηκε μόνο για πάρτη σου. Αν όμως η αισθητική σου δεν είναι συμβαδίζουσα, πολύ απλά το αποκεφαλίζεις με την καλογυαλισμένη ματσέτα σου και παραμένεις σε εγρήγορση, περιμένοντας το επόμενο. Που σίγουρα δεν θα αργήσει να φανεί...
Η απόπειρα αιφνιδιασμού των αστυνομικών αρχών του Παρισιού, στην έφοδο που επιχείρησαν στο λημέρι μιας από τις πιο φονικές συμμορίες της πόλης, θα καταλήξει σε φιάσκο, με παράπλευρες απώλειες. Τόσο οι μπάτσοι όμως, όσο και κακοποιοί, δεν μπορούν να φανταστούν τον εφιάλτη που τους την έχει στημένη. Απρόσμενη η τροπή, αν δεν έχεις πάρει μια ιδέα για το τι πρόκειται να δεις, αφού η εισαγωγή δεν έχει καμία σχέση με την εξέλιξη της ίντριγκας. Η εκδικητική επίθεση των αποφασισμένων αστυνόμων στη γιάφκα των οπλισμένων σαν αστακών γκάνγκστερ του πρώτου εικοσαλέπτου, δεν προμηνύει σε καμία περίπτωση το γεμάτο φρενίτιδα λουτρό αίματος που θα επακολουθήσει. Η αιτία - ιός? μικρόβιο? λοιμός? - δεν αποκαλύπτεται ποτέ, όμως ολόκληρη η μητρόπολη έχει καταληφθεί από μανιασμένα όντα, που την έχουν μετατρέψει σε κόλαση. Όταν θα το καταλάβουν οι αντιμαχόμενοι στο θεόρατο προαστιακό μπλοκ, θα είναι πολύ αργά, αφού όλες οι διέξοδοι διαφυγής θα έχουν μπλοκαριστεί από τους μυριάδες μολυσμένους πεινάλες...
Για πες: Αν και συνήθως από τέτοιου είδους φιλμς πηγάζει ένας κάποιος σοσιαλιστικός προβληματισμός, γύρω από την ολική μετάλλαξη των φιλήσυχων πολιτών σε αιμοβόρα σκυλιά, ελέω άκρατης κοινωνικής αδικίας, εντούτοις στο La Horde, ένα τέτοιο ζοράκι, που θα βασανίσει το μυαλό του θεατή, απουσιάζει επιδεικτικά. Κι αυτό γιατί η ταινία δεν επιδιώκει καν να λύσει τα ερωτηματικά της ζομποποίησης. Απλά βάζοντας τα θηρία στην υπόθεση από το παράθυρο, το μόνο που επιθυμεί είναι να πάρει την ταυτότητα του 90λεπτου ακατάπαυστου βίντεο κλιπ, με αίματα, χέρια και πόδια στον αέρα, πυροβολισμούς, μυδράλια και χειροβομβίδες σε πρώτη ζήτηση και όταν το τέλος φτάσει να μείνεις με την απορία, για το αν θα υπάρξει σίκουελ. Από αυτή την άποψη και αν το μόνο που απαιτείς είναι ένα κλειστοφοβικό θορυβώδες σπλάτερ, τότε οι Ορδές είναι το φιλμ που φτιάχτηκε μόνο για πάρτη σου. Αν όμως η αισθητική σου δεν είναι συμβαδίζουσα, πολύ απλά το αποκεφαλίζεις με την καλογυαλισμένη ματσέτα σου και παραμένεις σε εγρήγορση, περιμένοντας το επόμενο. Που σίγουρα δεν θα αργήσει να φανεί...
Στις δικές μας αίθουσες 20 Μαΐου, από την Filmtrade
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική