Τα Ομορφόπαιδα
του Riad Sattouf. Με τους Vincent Lacoste, Anthony Sonigo, Alice Trémolière
Σπυράκια, κάλτσα και κοπάνα
του zerVo
Πέρα από τις δύο, κατά βάση, γνωστές μεθόδους κινηματογράφησης των αντιδράσεων των παιδιών, που μεταλλάσσονται σε εφήβους - την δραματική, άγρια και απαισιόδοξη του Elephant και του Bully και την αντίστοιχη της χοντράδας και του αστεϊσμού, του Superbad και των American Pies - υπάρχει και μια άλλη, που χρησιμοποιεί πιο ανθρώπινα και ρεαλιστικά στοιχεία για να αναπτύξει την θεματική της. Στιγμές της νιότης, που σε τεράστιο ποσοστό έχουν περάσει όλοι όσοι άρχισαν να νιώθουν πως τα ενδιαφέροντα τους ξεφεύγουν από το Joystick του Playstation και τα ρουχαλάκια της Μπάρμπι. Και που ανάλογα με την χροιά που θα δοθούν, μπορούν να κατηγοριοποιήσουν την ταινία στην κωμωδία ή στο δράμα αντίστοιχα.
Δεκατετράχρονος μαθητής, ούτε πανέξυπνος, ούτε ιδιαίτερα ικανός, με ατσούμπαλη κορμοστασιά, σιδεράκια στα δόντια και δεκάδες εφηβικά σπυράκια στο πρόσωπο, ονειρεύεται την ώρα που θα γευτεί το πρώτο του ερωτικό φιλί. Στιγμή που δεν θα αργήσει πολύ, αφού τον έχει βάλει στο μάτι, εμφανίσιμη και δημοφιλής στο σχολείο, συμμαθήτρια. Η περίπτωση του Les Beaux Gosses, είναι ένα τρανό παράδειγμα αυτής της υποκατηγορίας νεανικών ταινιών. Οι περιπέτειες του πιτσιρικά Ερβέ, στην αναζήτηση του τι πάει να πει ερωτισμός, εύκολα θα μπορούσαν να έχουν μελό χαρακτήρα, αν η κάμερα εστίαζε με αγωνία στην απόρριψη, αν το σενάριο απέδιδε ευκρινέστερα το ζόρικο οικογενειακό περιβάλλον ή αν το θέμα εμβάθυνε πιο πολύ σε μοντέρνα κοινωνικά ζητήματα, όπως η μετανάστευση και η νεανική βία. Ο Sattouf, την έκθεση των εφηβικών εμπειριών, προτιμά να την περάσει μέσα από ένα διασκεδαστικό φίλτρο, δίνοντας στις αναμφίβολα αληθινές εικόνες του κέφι και ευχάριστη διάθεση, που θα σου αποσπάσουν το γέλιο, χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Και αυτό πιστεύω είναι το σωστό, το δίκαιο. Αν ανατρέξεις στις αναμνήσεις των σχολικών σου χρόνων, ακόμη και την χειρότερη στιγμή θα την φέρεις στο μυαλό χαμογελώντας, έμπειρος πια, δίχως τους κουτούς φόβους και τα ανεύθυνα άγχη του πρωτάρη.
Στην ουσία ο Γάλλος, ξεφυλλίζει ένα άλμπουμ γεμάτο φωτογραφίες από μαθητικές θύμισες, που έχουν τραβηχτεί με τόση αφέλεια, ώστε να σου προκαλέσουν ευθυμία. Ο κεντρικός του χαρακτήρας είναι βγαλμένος από τον μέσο όρο, δεν είναι ούτε ο κούκλος της τάξης, ούτε ο nerdy απουσιολόγος. Είναι φοβητσιάρης και άτολμος, το λέγειν δεν είναι το φόρτε του και περιμένει ένα σηματάκι από απέναντι για να κάνει ένα κάποιο βήμα. Και το κυριότερο δίνει βάση στις απόψεις και τις φιλοσοφίες της, σε χειρότερη μοίρα παρέας, που τουλάχιστον από αναξιοπιστία σκίζουν. Αυτή είναι και η βάση ενός σεναρίου όμορφα δομημένου, που ακόμη και αν τοποθετείται χρονικά στο σήμερα, δεν καταφεύγει στις εύκολες λύσεις της τεχνολογίας για να αναπτυχθεί. Οι τσόντες που εξάπτουν την φαντασία των μπόμπιρων, δεν είναι κρυμμένες σε κάποιο ακατάλληλο σάιτ του Ίντερνετ, αλλά στις σελίδες των...καταλόγων της Redutte. Η επικοινωνία των ερωτευμένων δεν γίνεται με SMS και e-mail, αλλά με τον κλασσικό τρόπο, με το τηλεφώνημα, που πρώτη θα τρέξει να απαντήσει η μαμά. Οι δύο φίλοι για να συναντηθούν, δεν το κάνουν με μια απλή κλήση στο κινητό, αλλά ο ένας αγγαρεύει τον πατέρα του, να τον περιπλανήσει με το αμάξι στην μισή πόλη, ώστε να εντοπίσει τον άλλον. Αναχρονισμός δηλαδή, αλλά με μπόλικη νοσταλγία δοσμένος...
Για πες: Οι άγνωστες φάτσες των έφηβων, έτσι όπως τις έχει ζωγραφίσει ο - και κομίστας - Riad Sattouf είναι πραγματικά όλα τα λεφτά. Το δίδυμο των αταίριαστων Ομορφόπαιδων, ο ένας σπυριάρης και ψηλός, ο άλλος άραβας χεβιμεταλάς, είναι απόλαυση απλά και μόνο που τους βλέπεις. Έχοντας βοήθειες από την έμπειρη περιφέρεια, την Noemi Lvovski, που παίζει την πιεσμένη αλλά ανοιχτόκαρδη μάνα, την Devos, την Jacob και την Golino σε μικρά περάσματα, το Beaux Gosses αφήνει μια αξιόλογη ανάμνηση για τις ερμηνείες του. Κάποιες ανούσιες σκηνές, που μπήκαν για να γεμίσει το 90λεπτο, αλλά ουσιαστικά καταφέρνουν να σπάσουν το ρυθμό, εντέλει δεν χαλάνε την γενικότερη καλή ιδέα, ενός ευρωπαϊκού φιλμ, με νεανικό χαρακτήρα, που θα απολαύσουν περισσότερο όμως, οι θεατές μεγαλύτερων ηλικιών.
Δεκατετράχρονος μαθητής, ούτε πανέξυπνος, ούτε ιδιαίτερα ικανός, με ατσούμπαλη κορμοστασιά, σιδεράκια στα δόντια και δεκάδες εφηβικά σπυράκια στο πρόσωπο, ονειρεύεται την ώρα που θα γευτεί το πρώτο του ερωτικό φιλί. Στιγμή που δεν θα αργήσει πολύ, αφού τον έχει βάλει στο μάτι, εμφανίσιμη και δημοφιλής στο σχολείο, συμμαθήτρια. Η περίπτωση του Les Beaux Gosses, είναι ένα τρανό παράδειγμα αυτής της υποκατηγορίας νεανικών ταινιών. Οι περιπέτειες του πιτσιρικά Ερβέ, στην αναζήτηση του τι πάει να πει ερωτισμός, εύκολα θα μπορούσαν να έχουν μελό χαρακτήρα, αν η κάμερα εστίαζε με αγωνία στην απόρριψη, αν το σενάριο απέδιδε ευκρινέστερα το ζόρικο οικογενειακό περιβάλλον ή αν το θέμα εμβάθυνε πιο πολύ σε μοντέρνα κοινωνικά ζητήματα, όπως η μετανάστευση και η νεανική βία. Ο Sattouf, την έκθεση των εφηβικών εμπειριών, προτιμά να την περάσει μέσα από ένα διασκεδαστικό φίλτρο, δίνοντας στις αναμφίβολα αληθινές εικόνες του κέφι και ευχάριστη διάθεση, που θα σου αποσπάσουν το γέλιο, χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Και αυτό πιστεύω είναι το σωστό, το δίκαιο. Αν ανατρέξεις στις αναμνήσεις των σχολικών σου χρόνων, ακόμη και την χειρότερη στιγμή θα την φέρεις στο μυαλό χαμογελώντας, έμπειρος πια, δίχως τους κουτούς φόβους και τα ανεύθυνα άγχη του πρωτάρη.
Στην ουσία ο Γάλλος, ξεφυλλίζει ένα άλμπουμ γεμάτο φωτογραφίες από μαθητικές θύμισες, που έχουν τραβηχτεί με τόση αφέλεια, ώστε να σου προκαλέσουν ευθυμία. Ο κεντρικός του χαρακτήρας είναι βγαλμένος από τον μέσο όρο, δεν είναι ούτε ο κούκλος της τάξης, ούτε ο nerdy απουσιολόγος. Είναι φοβητσιάρης και άτολμος, το λέγειν δεν είναι το φόρτε του και περιμένει ένα σηματάκι από απέναντι για να κάνει ένα κάποιο βήμα. Και το κυριότερο δίνει βάση στις απόψεις και τις φιλοσοφίες της, σε χειρότερη μοίρα παρέας, που τουλάχιστον από αναξιοπιστία σκίζουν. Αυτή είναι και η βάση ενός σεναρίου όμορφα δομημένου, που ακόμη και αν τοποθετείται χρονικά στο σήμερα, δεν καταφεύγει στις εύκολες λύσεις της τεχνολογίας για να αναπτυχθεί. Οι τσόντες που εξάπτουν την φαντασία των μπόμπιρων, δεν είναι κρυμμένες σε κάποιο ακατάλληλο σάιτ του Ίντερνετ, αλλά στις σελίδες των...καταλόγων της Redutte. Η επικοινωνία των ερωτευμένων δεν γίνεται με SMS και e-mail, αλλά με τον κλασσικό τρόπο, με το τηλεφώνημα, που πρώτη θα τρέξει να απαντήσει η μαμά. Οι δύο φίλοι για να συναντηθούν, δεν το κάνουν με μια απλή κλήση στο κινητό, αλλά ο ένας αγγαρεύει τον πατέρα του, να τον περιπλανήσει με το αμάξι στην μισή πόλη, ώστε να εντοπίσει τον άλλον. Αναχρονισμός δηλαδή, αλλά με μπόλικη νοσταλγία δοσμένος...
Για πες: Οι άγνωστες φάτσες των έφηβων, έτσι όπως τις έχει ζωγραφίσει ο - και κομίστας - Riad Sattouf είναι πραγματικά όλα τα λεφτά. Το δίδυμο των αταίριαστων Ομορφόπαιδων, ο ένας σπυριάρης και ψηλός, ο άλλος άραβας χεβιμεταλάς, είναι απόλαυση απλά και μόνο που τους βλέπεις. Έχοντας βοήθειες από την έμπειρη περιφέρεια, την Noemi Lvovski, που παίζει την πιεσμένη αλλά ανοιχτόκαρδη μάνα, την Devos, την Jacob και την Golino σε μικρά περάσματα, το Beaux Gosses αφήνει μια αξιόλογη ανάμνηση για τις ερμηνείες του. Κάποιες ανούσιες σκηνές, που μπήκαν για να γεμίσει το 90λεπτο, αλλά ουσιαστικά καταφέρνουν να σπάσουν το ρυθμό, εντέλει δεν χαλάνε την γενικότερη καλή ιδέα, ενός ευρωπαϊκού φιλμ, με νεανικό χαρακτήρα, που θα απολαύσουν περισσότερο όμως, οι θεατές μεγαλύτερων ηλικιών.
Στις δικές μας αίθουσες 13 Μαΐου 2010, από την Nutopia
Rewind /// Trailer - Les Beaux Gosses
1 σχόλια:
Για την ηλικία τους - καλή κι η λαμακία τους...
Δε μου λε ρε θείτσα, όταν κλάνσ σβήν η λάμπα;
Ο Πάνος Σουπιάδης τώρα δικαιώνεται!!!
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική