Ο Στρατός των Εγκληματιών
του Robert Guédiguian. Με τους Simon Abkarian, Virginie Ledoyen, Robinson Stévenin
Ανδρών επιφανών...
του zerVo
1943. Με το που ξεκινούν στο Παρίσι οι διωγμοί των Εβραίων από τα Ες Ες, μια ομάδα νέων από τις μειονότητες, θα συνθέσει έναν πανίσχυρο πυρήνα αντάρτικου πόλης, που θα προκαλέσει τεράστιες ζημιές στον κατακτητή. Πρόκειται για την ιστορία της σέκτας (πραγματικών) επαναστατών, που κινήθηκε κάτω από τις οδηγίες του Αρμένιου στοχαστή και ποιητή Μισάκ Μανουκιάν, που έγραψε μια από τις πιο ηρωικές σελίδες στο βιβλίο της παριζιάνικης αντίστασης. Δεν είναι τυχαίο που οι αξιωματούχοι της Γκεστάπο, έθεσαν αυτοσκοπό την σύλληψη των μελών της οργάνωσης, προκειμένου να χρησιμοποιήσουν τις φιγούρες τους σαν μέσον προπαγάνδας και εκφοβισμού, όλων των πολιτών με ανάλογες επαναστατικές διαθέσεις. Το φινάλε τους τραγικό, όσο και ένδοξο. Η κατακόκκινη αφίσα με τις φιγούρες των λίγο πριν την εκτέλεση "εγκληματιών", τοιχοκολλήθηκε σε κάθε γωνιά της Γαλλίας, σαν σύμβολο της ισχύος του Ναζισμού αλλά και ως ανάθεμα στην επερχόμενη απειλή των Μπολσεβίκων. Κι όλα αυτά μόλις εξήντα πέντε χρόνια πριν...
Το L'Armee De Crime δεν διαφέρει τεχνικά από τις αναλόγου στυλ Γαλλικές δημιουργίες, που έχουν σαν φόντο τους την περίοδο της κατοχής. Άλλωστε η Πόλη του Φωτός, έχει διατηρήσει πολλές γωνιές της αναλλοίωτες από την εποχή εκείνη, ώστε να σταθεί επάξια σαν φυσικό σκηνικό εξέλιξης της ίντριγκας. Ο - επίσης Αρμένικης καταγωγής - σκηνοθέτης Robert Guediguian (Lady Jane) έχει την τύχη να διαθέτει στο πλάι του εξαιρετικούς καλλιτεχνικούς διευθυντές, που στήνουν ένα υπέροχο ντεκόρ, που συνδυασμένο με την εξαίρετη μουσική επένδυση από τον Desplat, εισάγει άμεσα τον θεατή στο κλίμα της εποχής. Η σκηνοθετική δυσκολία έχει να κάνει μόνο με το γεγονός της προσέγγισης πολλών διαφορετικών χαρακτήρων, που ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους για να εισαχθεί στην φράξια των μαχητών. Και σε αυτή την μελέτη των επιμέρους αξιών επανάστασης, ο δημιουργός ξοδεύει υπερβολικά μεγάλο χρόνο - πάνω από το πρώτο μισό του φιλμ - δίχως να αφήνει περιθώριο για την δράση, που περιορίζεται απλά σε μια ενέδρα φορτηγού, μια χειροβομβίδα στα πόδια αγήματος και την εν ψυχρώ εκτέλεση ενός στρατηγού. Τα πιο εντυπωσιακά επιτεύγματα που πέτυχε ο Στρατός των Εγκληματιών, εφόσον δεν πρόκειται για χολιγουντιανή υπερπαραγωγή, αιωρούνται, απλώς για να τα φανταστείς. Εκείνον που έχει άποψη περί των πραγματικών περιστατικών, πάντως, το L'Armee, δεν θα τον απογοητεύσει, αφού η καταγραφή τους γίνεται με σεβασμό και δίχως περιττές δραματουργικές σάλτσες, που είναι πιθανό να τον αποπροσανατολίσουν.
Για πες: Βασικός άξονας, που γύρω του περιστρέφεται ολόκληρο σχεδόν το σενάριο, η μορφή του Μανουκιάν, που εδώ ερμηνεύεται άψογα από τον Simon Abkarian του Ararat, δίνοντας σου την εντύπωση, πως ο Αρμένης έγινε ηθοποιός μόνο για να αποδώσει κάποια στιγμή της καριέρας του αυτό τον ρόλο. Το δυναμικό στοιχείο της υπόθεσης, το δίχως οίκτο και τύψεις πρωτοπαλίκαρο, ερμηνεύει ο τριαντάχρονος Robinson Stevenin, όνομα που πιστεύω θα μας απασχολήσει αρκετά και στο μέλλον, ενώ την σύζυγο του ηγέτη, που κατά βάση στα απομνημονεύματα της γράφτηκε το σενάριο, παίζει η Virginie Ledoyen, το κορίτσι δηλαδή, των πολλών (φρούδων, εντέλει) υποσχέσεων του The Beach.
Το L'Armee De Crime δεν διαφέρει τεχνικά από τις αναλόγου στυλ Γαλλικές δημιουργίες, που έχουν σαν φόντο τους την περίοδο της κατοχής. Άλλωστε η Πόλη του Φωτός, έχει διατηρήσει πολλές γωνιές της αναλλοίωτες από την εποχή εκείνη, ώστε να σταθεί επάξια σαν φυσικό σκηνικό εξέλιξης της ίντριγκας. Ο - επίσης Αρμένικης καταγωγής - σκηνοθέτης Robert Guediguian (Lady Jane) έχει την τύχη να διαθέτει στο πλάι του εξαιρετικούς καλλιτεχνικούς διευθυντές, που στήνουν ένα υπέροχο ντεκόρ, που συνδυασμένο με την εξαίρετη μουσική επένδυση από τον Desplat, εισάγει άμεσα τον θεατή στο κλίμα της εποχής. Η σκηνοθετική δυσκολία έχει να κάνει μόνο με το γεγονός της προσέγγισης πολλών διαφορετικών χαρακτήρων, που ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους για να εισαχθεί στην φράξια των μαχητών. Και σε αυτή την μελέτη των επιμέρους αξιών επανάστασης, ο δημιουργός ξοδεύει υπερβολικά μεγάλο χρόνο - πάνω από το πρώτο μισό του φιλμ - δίχως να αφήνει περιθώριο για την δράση, που περιορίζεται απλά σε μια ενέδρα φορτηγού, μια χειροβομβίδα στα πόδια αγήματος και την εν ψυχρώ εκτέλεση ενός στρατηγού. Τα πιο εντυπωσιακά επιτεύγματα που πέτυχε ο Στρατός των Εγκληματιών, εφόσον δεν πρόκειται για χολιγουντιανή υπερπαραγωγή, αιωρούνται, απλώς για να τα φανταστείς. Εκείνον που έχει άποψη περί των πραγματικών περιστατικών, πάντως, το L'Armee, δεν θα τον απογοητεύσει, αφού η καταγραφή τους γίνεται με σεβασμό και δίχως περιττές δραματουργικές σάλτσες, που είναι πιθανό να τον αποπροσανατολίσουν.
Για πες: Βασικός άξονας, που γύρω του περιστρέφεται ολόκληρο σχεδόν το σενάριο, η μορφή του Μανουκιάν, που εδώ ερμηνεύεται άψογα από τον Simon Abkarian του Ararat, δίνοντας σου την εντύπωση, πως ο Αρμένης έγινε ηθοποιός μόνο για να αποδώσει κάποια στιγμή της καριέρας του αυτό τον ρόλο. Το δυναμικό στοιχείο της υπόθεσης, το δίχως οίκτο και τύψεις πρωτοπαλίκαρο, ερμηνεύει ο τριαντάχρονος Robinson Stevenin, όνομα που πιστεύω θα μας απασχολήσει αρκετά και στο μέλλον, ενώ την σύζυγο του ηγέτη, που κατά βάση στα απομνημονεύματα της γράφτηκε το σενάριο, παίζει η Virginie Ledoyen, το κορίτσι δηλαδή, των πολλών (φρούδων, εντέλει) υποσχέσεων του The Beach.
Στις δικές μας αίθουσες, ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί
Rewind /// Trailer - L'Armee du crime
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική