Η Τιτανομαχία
του Louis Letterier. Με τους Sam Worthington, Liam Neeson, Ralph Fiennes, Gemma Arterton
Αιδώς Αργείοι
του zerVo
Αφού παρακολούθησα και τις δύο εκδοχές της φανταστικής ιστορίας του ατρόμητου, άφοβου και πανίσχυρου Πέρσι, μια απορία σχηματίστηκε στο μυαλό μου. Αν, λέω αν, εμείς οι Έλληνες, επιθυμούσαμε να ασχοληθούμε κινηματογραφικά με το θέμα, δείχνοντας - και καλά - ένα ζήλο παραπάνω για τους παραμυθένιους προγόνους μας και τις ένδοξες περιπέτειες τους, το αποτέλεσμα που θα προσφέραμε θα ήταν χειρότερο από το χολιγουντιανό? Ι Don't think so, που λένε και οι κατέχοντες την αρχαΐζουσα και οι λόγοι είναι αρκετοί και σεβαστοί. Εκτός του ότι θα δείχναμε μεγαλύτερο σεβασμό στο μύθο, εκτός του ότι το φιλμ θα ήταν γυρισμένο στα πραγματικά μέρη που έλαβε χώρα το στόρι, εκτός του ότι τα ειδικά εφέ θα είχαν καλτ υφή, επιπέδου του προ τριών δεκαετιών πρωτότυπου, είναι βέβαιο πως δεν θα κάναμε κακό στη φήμη των διάσημων σταρ, που δεν θα δέχονταν να παίξουν σε ένα - λογικά - χαμηλού κόστους πρότζεκτ. Ενώ τώρα, άντε να σβήσεις από το παλμαρέ του Neeson και του Fiennes, τη συμμετοχή τους στη σύγχρονη βερσιόν του Clash Of The Titans...
Ο Άδης σχεδιάζει πραξικόπημα, ενάντια στο μοναρχικό καθεστώς του αδελφού του, Δία, υπολογίζοντας στον αφανισμό των κραταιών Αργείων από προσώπου γης. Μοναδική ελπίδα σωτηρίας για τους φοβισμένους Έλληνες, ο ανίκητος ημίθεος Περσέας, που είναι ο μόνος ικανός να πολεμήσει τις κατάρες που θα στείλουν εναντίον τους οι Θεοί. Ωιμέ! Η αρχή γίνεται με τους γιγαντιαίους φονικούς σκορπιούς, ακολουθεί το σκοτεινό πρωτοπαλίκαρο του Κάτω Κόσμου, την σκυτάλη παίρνει η φιδίσια Μέδουσα και αν επιζήσει κανείς από το χαμό, θα κληθεί να τα βάλει με το θηριώδες Κράκεν. Το μπέρδεμα στην υπόθεση καταφτάνει όταν καλείσαι να απαντήσεις στο στοιχειώδες ερώτημα: Ο Ζευς ως πατέρας του περίφημου μαχητή, θέλει εντέλει να προστατέψει τον γιο του από τον υπέρτατο κίνδυνο ή επιθυμεί στην πραγματικότητα να τον εξοντώσει? Γιατί αν η απάντηση είναι η πρώτη, ποιος ο λόγος που εξαπολύει κατά του τον γιγαντιαίο Γκοτζίλα στο φινάλε της παράστασης. Αλαλούμ! Που γίνεται ακόμη εντονότερο αν επιχειρήσεις να προσεγγίσεις την Τιτανομαχία, με ορθολογικά κριτήρια. Από μια σκοπιά, οι σεναριογράφοι δεν το σκέφτηκαν άσχημα, αν αναλογιστεί κανείς πως η Ελληνική Μυθολογία, το μόνο στοιχείο που δεν περιείχε στο πνεύμα της, ήταν η λογική και η σύνεση. Από φανφάρα και εντυπωσιασμό άλλο τίποτα, από αληθοφάνεια όμως, ούτε ίχνος...
Ένα σύνηθες λάθος που μπορείς να κάνεις, πριν πας στην αίθουσα για να παρακολουθήσεις τις περιπέτειες του Περσέα, της Ιούς, του Πηγάσου και του Σκανδιναβού συμπαίκτη Ντράκο (!!!) είναι να πεις πως θα πάρεις μια ιδέα, από το ομότιτλο πόνημα του Desmond Davis από το 1981. Εκείνο με τον Harry Hamlin στον κεντρικό ρόλο και ένα σωρό αστέρες να συνθέτουν τον Όλυμπο, που είναι απίθανο να μην έχεις παρακολουθήσει έστω και μια φορά στις μεταμεσονύκτιες προβολές των καναλιών. Δυστυχώς για την εκδοχή του Letterier, η οποιαδήποτε σύγκριση είναι επιβαρυντική, λαμβάνωντας πάντοτε υπόψη πως τις δύο ταινίες χωρίζει ο χρονικός Αχέροντας. Ούτε ικανά ειδικά εφέ από την CEG και την Μoving Picture Company, ούτε κοφτά πλάνα που κόβουν την ανάσα, ούτε καν λίγη φαντασία στον εκσυγχρονισμό του θρύλου. Ο Γάλλος το μόνο που διαθέτει στη ματιά του, είναι τα εντυπωσιακά παραθαλάσσια πανοραμίκ, λες και πρόκειται για ντοκιμαντέρ τουριστικού περιεχομένου. Τίποτα άλλο! Κενός ιδεών και έμπνευσης, δεν έχει καν το ελαφρυντικό των τεχνικών δυσκολιών του προκατόχου του, που ότι είχε να παρουσιάσει, έπρεπε να το πετύχει μέσα από το στοπ μόσιον και τα φελιζολένια ντεκόρ. Όσο για το 3-D, αυτή είναι η πιο αμαρτωλή πτυχή του θέματος, αφού είτε για τέτοιο πληρώσεις, είτε για νορμάλ dimension, άμα δεις διαφορά, θα καθίσω να με καταβροχθίσει το Κράκεν...Για πες: Όπως δεν καταβρόχθισε πριν πούνε το ναι στην Warner, το λατρεμένο, ελέω Schindler's List, ντουέτο Liam - Ralph, που εδώ υποδύονται τα δύο μονιασμένα αδελφάκια, Δία και Άδη, με την διαφορετική μοίρα και δυναμική. Δεν ξέρω βέβαια αν όλοι οι θεατές τους αναγνωρίσουν πίσω από τα παχιά μούσια και τις καρναβαλίστικες στολές, κάτι που ίσως να αποδειχτεί υπέρ τους σε μια ενδεχόμενη άρνηση της συμμετοχής τους στην κουταμάρα. Αλλιώς είμαι για να κρύβομαι εγώ, στην ενδεχόμενη ερώτηση "μα αυτούς τους δύο μαζί, που τους έχω ξαναδεί?" Όσο για τον βασικό πρωταγωνιστή, Sam Worthington, που η δημοτικότητα του έφτασε στα ύψη με το Avatar, η κενότητα ερμηνείας του εδώ, δεν είναι και κάτι το πρωτόγνωρο, αν θυμηθείς την πολύ πρόσφατη, τέταρτη συνέχεια του Terminator. Μια από τα ίδια, όπως τότε, αρπάζουμε το ξίφος και όποιον πάρει ο χάρος. Αν δοξάζω το δωδεκάθεο για κάτι πάντως, είναι που δεν έδωσε τον Πέρσι πολλούς συμπολεμιστές, παρά μια δεκάδα μόνο, που αφανίστηκαν από τον εκάστοτε εχθρό με συνοπτικές διαδικασίες. Κατά συνέπεια το εργάκι, δεν ξεπερνά την μιάμιση ωρίτσα χρονικά, ώστε η θέαση του να γίνεται μαρτυρική. Θα μου πεις ποιος θα άντεχε να βλέπει ιπποδρομίες πάνω σε έντομα, μούμιες με φωτεινά γαλάζια μάτια και ράστα Βίκινγκς στο...Άργος για κανά δίωρο και βάλε? Κανένας σύγχρονος Προμηθέας Δεσμώτης - για να μην ξεφεύγουμε από τα μυθολογικά - πιθανότατα να τα καταφέρνει.
Ο Άδης σχεδιάζει πραξικόπημα, ενάντια στο μοναρχικό καθεστώς του αδελφού του, Δία, υπολογίζοντας στον αφανισμό των κραταιών Αργείων από προσώπου γης. Μοναδική ελπίδα σωτηρίας για τους φοβισμένους Έλληνες, ο ανίκητος ημίθεος Περσέας, που είναι ο μόνος ικανός να πολεμήσει τις κατάρες που θα στείλουν εναντίον τους οι Θεοί. Ωιμέ! Η αρχή γίνεται με τους γιγαντιαίους φονικούς σκορπιούς, ακολουθεί το σκοτεινό πρωτοπαλίκαρο του Κάτω Κόσμου, την σκυτάλη παίρνει η φιδίσια Μέδουσα και αν επιζήσει κανείς από το χαμό, θα κληθεί να τα βάλει με το θηριώδες Κράκεν. Το μπέρδεμα στην υπόθεση καταφτάνει όταν καλείσαι να απαντήσεις στο στοιχειώδες ερώτημα: Ο Ζευς ως πατέρας του περίφημου μαχητή, θέλει εντέλει να προστατέψει τον γιο του από τον υπέρτατο κίνδυνο ή επιθυμεί στην πραγματικότητα να τον εξοντώσει? Γιατί αν η απάντηση είναι η πρώτη, ποιος ο λόγος που εξαπολύει κατά του τον γιγαντιαίο Γκοτζίλα στο φινάλε της παράστασης. Αλαλούμ! Που γίνεται ακόμη εντονότερο αν επιχειρήσεις να προσεγγίσεις την Τιτανομαχία, με ορθολογικά κριτήρια. Από μια σκοπιά, οι σεναριογράφοι δεν το σκέφτηκαν άσχημα, αν αναλογιστεί κανείς πως η Ελληνική Μυθολογία, το μόνο στοιχείο που δεν περιείχε στο πνεύμα της, ήταν η λογική και η σύνεση. Από φανφάρα και εντυπωσιασμό άλλο τίποτα, από αληθοφάνεια όμως, ούτε ίχνος...Ένα σύνηθες λάθος που μπορείς να κάνεις, πριν πας στην αίθουσα για να παρακολουθήσεις τις περιπέτειες του Περσέα, της Ιούς, του Πηγάσου και του Σκανδιναβού συμπαίκτη Ντράκο (!!!) είναι να πεις πως θα πάρεις μια ιδέα, από το ομότιτλο πόνημα του Desmond Davis από το 1981. Εκείνο με τον Harry Hamlin στον κεντρικό ρόλο και ένα σωρό αστέρες να συνθέτουν τον Όλυμπο, που είναι απίθανο να μην έχεις παρακολουθήσει έστω και μια φορά στις μεταμεσονύκτιες προβολές των καναλιών. Δυστυχώς για την εκδοχή του Letterier, η οποιαδήποτε σύγκριση είναι επιβαρυντική, λαμβάνωντας πάντοτε υπόψη πως τις δύο ταινίες χωρίζει ο χρονικός Αχέροντας. Ούτε ικανά ειδικά εφέ από την CEG και την Μoving Picture Company, ούτε κοφτά πλάνα που κόβουν την ανάσα, ούτε καν λίγη φαντασία στον εκσυγχρονισμό του θρύλου. Ο Γάλλος το μόνο που διαθέτει στη ματιά του, είναι τα εντυπωσιακά παραθαλάσσια πανοραμίκ, λες και πρόκειται για ντοκιμαντέρ τουριστικού περιεχομένου. Τίποτα άλλο! Κενός ιδεών και έμπνευσης, δεν έχει καν το ελαφρυντικό των τεχνικών δυσκολιών του προκατόχου του, που ότι είχε να παρουσιάσει, έπρεπε να το πετύχει μέσα από το στοπ μόσιον και τα φελιζολένια ντεκόρ. Όσο για το 3-D, αυτή είναι η πιο αμαρτωλή πτυχή του θέματος, αφού είτε για τέτοιο πληρώσεις, είτε για νορμάλ dimension, άμα δεις διαφορά, θα καθίσω να με καταβροχθίσει το Κράκεν...Για πες: Όπως δεν καταβρόχθισε πριν πούνε το ναι στην Warner, το λατρεμένο, ελέω Schindler's List, ντουέτο Liam - Ralph, που εδώ υποδύονται τα δύο μονιασμένα αδελφάκια, Δία και Άδη, με την διαφορετική μοίρα και δυναμική. Δεν ξέρω βέβαια αν όλοι οι θεατές τους αναγνωρίσουν πίσω από τα παχιά μούσια και τις καρναβαλίστικες στολές, κάτι που ίσως να αποδειχτεί υπέρ τους σε μια ενδεχόμενη άρνηση της συμμετοχής τους στην κουταμάρα. Αλλιώς είμαι για να κρύβομαι εγώ, στην ενδεχόμενη ερώτηση "μα αυτούς τους δύο μαζί, που τους έχω ξαναδεί?" Όσο για τον βασικό πρωταγωνιστή, Sam Worthington, που η δημοτικότητα του έφτασε στα ύψη με το Avatar, η κενότητα ερμηνείας του εδώ, δεν είναι και κάτι το πρωτόγνωρο, αν θυμηθείς την πολύ πρόσφατη, τέταρτη συνέχεια του Terminator. Μια από τα ίδια, όπως τότε, αρπάζουμε το ξίφος και όποιον πάρει ο χάρος. Αν δοξάζω το δωδεκάθεο για κάτι πάντως, είναι που δεν έδωσε τον Πέρσι πολλούς συμπολεμιστές, παρά μια δεκάδα μόνο, που αφανίστηκαν από τον εκάστοτε εχθρό με συνοπτικές διαδικασίες. Κατά συνέπεια το εργάκι, δεν ξεπερνά την μιάμιση ωρίτσα χρονικά, ώστε η θέαση του να γίνεται μαρτυρική. Θα μου πεις ποιος θα άντεχε να βλέπει ιπποδρομίες πάνω σε έντομα, μούμιες με φωτεινά γαλάζια μάτια και ράστα Βίκινγκς στο...Άργος για κανά δίωρο και βάλε? Κανένας σύγχρονος Προμηθέας Δεσμώτης - για να μην ξεφεύγουμε από τα μυθολογικά - πιθανότατα να τα καταφέρνει.
Στις δικές μας αίθουσες στις 4 Απριλίου 2010 από την Village
1 σχόλια:
Ταινιάρα η Τιτανομαχία.Την είδα και μου άρεσαν πολύ και τα εφέ και οι ηθοποιοί!
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική