Κάποτε Στη Ρώμη
του Mark Steven Johnson. Με τους Kristen Bell, Josh Duhamel, Anjelica Huston, Danny De Vito, Don Johnson
Για τα λιοντάρια...
του zerVo
Κοπελίτσα που έχει περιορίσει την προσωπική της ζωή, για χάρη της δουλειάς της, ταξιδεύοντας στην Ρώμη για να παρευρεθεί στον γάμο της αδελφής της θα κάνει το μοιραίο λάθος: Παίρνοντας σαν ενθύμιο μερικά νομίσματα ενθύμια από τη Φοντάνα, θα ξυπνήσει το μύθο που λέει, πως εκείνοι που τα πέταξαν στο συντριβάνι, θα την ερωτευτούν. Άκου να δεις μπέρδεμα που σκέφτηκε το μυαλό των σεναριογράφων. Η μικρή επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη, θα δεχτεί την επίθεση μιας πεντάδας μνηστήρων, που θα την πολιορκήσουν για να πει το πολυπόθητο ναι. Μπορεί βεβαίως οι περισσότεροι εξ αυτών να της προκαλούν αποστροφή, με τον βλακώδη τρόπο που προσπαθούν να την προσεγγίσουν, όμως για τα μάτια του ενός, του παρακούμπαρου που λέμε, πονάει το δοντάκι της. Και όταν θα προσπαθήσει να λύσει τα μάγια, θα φροντίσει εκείνος να μείνει στην απέξω...
Για πες: Το θέμα με την ανύπαντρη κορασίδα, που γύρω στα τριάντα της χρόνια, την πιάνει ο πόνος να νοικοκυρευτεί, έστω και στο υποσυνείδητο της, έχει αρχίσει να με κουράζει, όπως και κάθε άλλο σώφρονα θεατή πιστεύω. Εκτός από την ρηχή προσέγγιση του ειδυλλίου, όπως το ορίζει o Mark Steven Johnson του Daredevil και του Ghost Rider, τα ανέκδοτα που το περιβάλλουν είναι όχι απλά άνοστα αλλά και παγερά. Από την άλλη μεριά, σκέφτομαι, μπορείς να έχεις ιδιαίτερες απαιτήσεις όταν το ζευγαράκι του στόρι συνθέτουν η Kristen Bell και ο Josh Duhamel? Αν εκείνη φτάνει στα αξιοπρεπή επίπεδα της Σάρα Μάρσαλ κι εκείνος την γοητεία του Las Vegas, γιατί όχι. Αμφότερα τα αστεράκια όμως, παρασύρονται από την γελοιότητα του σεναρίου, που όχι μόνο δεν τους δίνει έστω την ευκαιρία να δείξουν το όποιο ταλέντο τους, αλλά ισοπεδώνει και τις αναμφισβήτητες αξίες του DeVito και της Huston, που άγνωστο γιατί αποφάσισαν να προσθέσουν το ονοματάκι τους στο καστ του When In Rome. Α, και μια ερώτηση, τώρα που θυμήθηκα τη Ρώμη. Στα ενενήντα λεπτά διάρκειας της κομεντί, η Αιώνια Πόλη, έπαιξε παραπάνω από δέκα δευτερόλεπτα, ώστε να δικαιολογηθεί και η παρουσία της στον τίτλο?
Για πες: Το θέμα με την ανύπαντρη κορασίδα, που γύρω στα τριάντα της χρόνια, την πιάνει ο πόνος να νοικοκυρευτεί, έστω και στο υποσυνείδητο της, έχει αρχίσει να με κουράζει, όπως και κάθε άλλο σώφρονα θεατή πιστεύω. Εκτός από την ρηχή προσέγγιση του ειδυλλίου, όπως το ορίζει o Mark Steven Johnson του Daredevil και του Ghost Rider, τα ανέκδοτα που το περιβάλλουν είναι όχι απλά άνοστα αλλά και παγερά. Από την άλλη μεριά, σκέφτομαι, μπορείς να έχεις ιδιαίτερες απαιτήσεις όταν το ζευγαράκι του στόρι συνθέτουν η Kristen Bell και ο Josh Duhamel? Αν εκείνη φτάνει στα αξιοπρεπή επίπεδα της Σάρα Μάρσαλ κι εκείνος την γοητεία του Las Vegas, γιατί όχι. Αμφότερα τα αστεράκια όμως, παρασύρονται από την γελοιότητα του σεναρίου, που όχι μόνο δεν τους δίνει έστω την ευκαιρία να δείξουν το όποιο ταλέντο τους, αλλά ισοπεδώνει και τις αναμφισβήτητες αξίες του DeVito και της Huston, που άγνωστο γιατί αποφάσισαν να προσθέσουν το ονοματάκι τους στο καστ του When In Rome. Α, και μια ερώτηση, τώρα που θυμήθηκα τη Ρώμη. Στα ενενήντα λεπτά διάρκειας της κομεντί, η Αιώνια Πόλη, έπαιξε παραπάνω από δέκα δευτερόλεπτα, ώστε να δικαιολογηθεί και η παρουσία της στον τίτλο?
Στις δικές μας αίθουσες 6 Μαΐου 2010, από την Audiovisual
Rewind /// Trailer - When In Rome
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική