Δίψα
του Chan-wook Park. Με τους Kang-ho Song, Ok-bin Kim, Hae-sook Kim
Άκου τη δίψα σου
του zerVo
Δύσκολη περίπτωση αυτός ο Park Chan Wook. Iσορροπεί κατά τέτοιο τρόπο πάνω στο σκοινί ανάμεσα στην φαντασία και τον ρεαλισμό, που σου δίνει την εντύπωση πως δεν θέλει να κρατηθεί πάνω του αλλά να πέσει και να τσακιστεί. Οδηγεί την άποψη του σε τέτοιες ακρότητες, που θέλει υπερβολική μαεστρία για να μην ξεφύγει, για να μην εκτροχιαστεί. Αν το πετύχει έχει καλώς και μάλιστα πολύ καλώς, αν θυμηθώ το επίτευγμα του στην Τριλογία της Εκδίκησης. Αν όχι, τότε αυτή η φιλοδοξία είναι πολύ πιθανό να σκάσει σαν σαν φούσκα, γεμίζοντας τον θεατή με τις σαπουνάδες της απορίας. Κάπως έτσι δηλαδή όπως συνέβη με το Thirst, που μοιάζει σαν να προσπαθεί να πει εκατό και δεν λέει - εντέλει - ούτε τα μισά...
Καθολικός ιερέας με ανθρωπιστικές τάσεις, θα δεχτεί να πάρει μέρος εθελοντικά, σε πείραμα εμβολιασμού, που εξουδετερώνει τον θανατηφόρο ιό, που μαστίζει τον τόπον του. Δυστυχώς για εκείνον, η εξέλιξη θα είναι αρνητική, με συνέπεια να μεταβληθεί σε βαμπίρ, που για να επιζήσει πρέπει να πιει αίμα. Της μόδας εσχάτως ο βρικολακισμός, δεδομένο να ασχοληθεί μαζί του κάθε κινηματογραφική σχολή και όχι μονάχα η χολιγουντιανή. Εκ Κορέας προερχόμενο το Thirst όμως, επιχειρεί να διαφοροποιηθεί από την κοινοτοπία του σ' αγαπώ, μ' αγαπάς, δαγκωνόμαστε, ασχολούμενο με την πιο ενήλικη εκδοχή του κατασπαράξετε αλλήλους. και πιο εξτρεμιστική συνάμα, εφόσον τα δύο πρόσωπα που τεντώνουν την ιστορία στα άκρα, μέχρι ώρας πιθανόν και να είναι οι πλέον συνεσταλμένοι άνθρωποι της γης. Από την μία, ο πάστορας που δεν διστάζει να θυσιαστεί για το καλό του ποιμνίου του κι από την άλλη η σύζυγος ενός παιδικού φίλου, που μεγάλωσε σαν παραδουλεύτρα - σκλάβα - μηδενικό, από την οικογένεια που ανέλαβε την κηδεμονία της, εξελίσσονται στο απόλυτα σατανικό δίδυμο, που θανατώνει προς τέρψη και ξεδίψασμα.Σε αυτό το σημείο επέρχεται και η κόντρα των δύο εραστών, πάνω στην άποψη δηλαδή του τι σημαίνει για τον καθένα αυτό που είναι. Ο παπάς, νιώθει αδύναμος όταν η επιθυμία τον κατανικά, μα δίχως την συγκατάθεση του αιμοδότη δεν ρουφά ούτε σταγόνα. Ή τουλάχιστον μέσα στο θολό μυαλό του, έχει κτίσει την υπόθεση που τον ενοχοποιεί γι αυτό που κάνει. Αντίθετα η μέχρι τα χθες υποτακτική λοκαντιέρα, επαναστατεί τώρα που έχει το πάνω χέρι και όσοι της συμπεριφέρθηκαν με άσχημο τρόπο - και όχι μόνο - θα το πληρώσουν ακριβά. Το ηλιόλουστο φινάλε θα εξιλεώσει την σχέση τους, τόσο στα δικά τους μάτια, όσο και σε εκείνων που τους παρακολουθούν ανήμποροι από την λογική να εξηγήσουν την στάση τους.
Για πες: Άνισος όμως ο Park, ενώ διαθέτει στα χέρια του το υλικό, πνίγεται στην στέρνα του ματαιόδοξου αίματος που ο ίδιος γέμισε. Ο σουρεαλισμός κυριαρχεί, δίχως να δίνονται hints and tips για εκείνο που πραγματικά πρεσβεύει, αυτό που θέλει να απεικονίσει. Οι ανατροπές διαρκείς και συνεχείς, σπαταλώνται στο βωμό της ποίησης, ναι μεν καλλιτεχνικά και ερμηνευτικά δομημένες, όχι όμως και σωστά μελετημένες για να βγάλει ακόμη και ο αδαής κάποιο συμπέρασμα. Όπως έβγαλε δηλαδή η κριτική επιτροπή των Καννών, που τίμησε το Thirst, με το ειδικό της βραβείο...
Στις αίθουσες 5 Μαρτίου 2010 από την ΑΜΑ Films
Rewind /// Trailer - Thirst
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική