του Kirk Jones. Με τους Robert De Niro, Drew Barrymore, Kate Beckinsale, Sam Rockwell
Φωτογραφίες και Τηλεγραφόξυλα
του zerVo
Χήρος. Βαριά λέξη για να την εκστομίσεις, πολύ βαρύτερη τουλάχιστον από την αντίστοιχη θηλυκή εκδοχή της, ειδικά αν εκείνος που μένει πίσω, έχει περάσει το κατώφλι της τρίτης ηλικίας. Στην ιεραρχία της απώλειας, το φυσιολογικό, λέμε, είναι να φεύγει πρώτα ο γηραιότερος, ποτέ ο νεότερος και δη το παιδί. Στον συσχετισμό του ζευγαριού όμως, εθιμικά έχει επικρατήσει η άποψη, πως αν ο άντρας μείνει μονάχος, τα γεράματα θα είναι ζόρικα, είτε γιατί συνήθως τα τέκνα θεωρούν την πατρική μορφή πιο απόμακρη από την μητρική, είτε γιατί η δύσκολη καθημερινότητα τους, δεν τους επιτρέπει να δώσουν τον απαιτούμενο χρόνο, σε εκείνον που τα έφερε τον κόσμο. Και τώρα δείχνει πολύ πιο ευάλωτος, που οι τέσσερις τοίχοι που περιβάλλουν τη ζωή του, φαντάζουν πιο άδειοι από ποτέ...
Εβδομηντάχρονος άντρας, που έχει χάσει πρόσφατα την πολυαγαπημένη του σύζυγο, θα ξεκινήσει ένα μακρύ ταξίδι σε ολόκληρη την αμερικάνικη επικράτεια, προκειμένου να συναντήσει ξανά τα τέσσερα αγαπημένα του παιδιά και να συσφίξει τις κατακερματισμένες σχέσεις του μαζί τους. Κι έτσι ο απογοητευμένος από την συμπεριφορά γιων και κορασίδων απόμαχος, θα πάρει τον μακρύ δρόμο - αν και δεν του το επιτρέπει η υγεία - σε όλες τις γωνιές της επικράτειας, από την Νέα Υόρκη στο Κονέκτικατ και από την Βοστόνη στο Βέγκας, για να τα δει από κοντά, μετά από τόσο καιρό. Από το πρώτο κτύπημα της πόρτας του μεγάλου του παιδιού, σε ένα φτωχικό διαμέρισμα του Big Apple, θα κατανοήσει πως η αλήθεια που του μεταφέρουν τόσα χρόνια τα σπλάχνα του, απέχει σημαντικά από την πραγματικότητα. Απογοήτευση? Ο ίδιος τα μεγάλωσε με όνειρα χίλια, ξοδεύοντας μυριάδες εργατοώρες στην γραμμή παραγωγής της φάμπρικας, δίχως να τους λείπει τίποτα, προσφέροντας τους όλα τα εχέγγυα για να κτίσουν ένα ικανοποιητικό μέλλον. Τώρα που αντιλαμβάνεται πως η διαδρομή τους εκτροχιάστηκε - μερικώς - ο γέροντας θα έρθει στη θέση τους, θα μοιραστεί κομμάτι από τη θλίψη τους, θα θελήσει να τους δείξει πως ακόμη και τώρα μπορεί να σταθεί στο πλάι τους, αδιαφορώντας αν οι επιλογές τους, δεν συνάδουν με τις φιλοδοξίες του. Του αρκεί να Είναι Όλοι Τους Καλά...
Το φιλμ που φέρει τον τυπικό χαρακτήρα μιας καθαρόαιμης αμερικάνικης road movie, με σπονδυλωτό κτίσιμο, παρόλο το έντονα δραματικό του ύφος, αφήνει μια γλυκιά γεύση στην εξέλιξη του, απόρροια των θερμών εναγκαλισμών του κεντρικού ήρωα με τα παιδιά του, αλλά και την αθωότητας που βγάζει στην προσπάθεια να τα προσεγγίσει. Ο σκηνοθέτης Kirk Jones, από το Μπρίστολ, που στο ντεμπούτο του με είχε ικανοποιήσει με την μαύρη κομεντί Waking Ned Devine, δεν αφήνει κατά μέρος ούτε μισή κλισέ μελοδραματική σκηνή που να μην χρησιμοποιήσει στην αφήγηση του. Έψαξα αρκετά να βρω έναν λόγο που θα μπορούσε αυτό να με χαλάσει, μα δεν εντόπισα ούτε έναν σοβαρό. Ίσως αν τον βασικό ρόλο έπαιζε κάποιος τυχαίος το πράγμα να είχε παρ εκτραπεί εκτός ελέγχου. Όχι όμως κι εδώ που τα ζύγια κρατά ο σπουδαιότερος - ίσως - ηθοποιός της κινηματογραφικής ιστορίας.
Για πες: Ο De Niro είναι με μια λέξη καταπληκτικός. Με τις γκριμάτσες που εμφανίζουν μια ειρωνική απάθεια, την ίδια ώρα που η καρδιά του πονάει αληθινά, δείχνει πολύ πιο ορεξάτος από τους νεότερους του συμπρωταγωνιστές Beckinsale, Barrymore και Rockwell, που εμφανίζονται ελαφρώς βαριεστημένοι. Ο Bob με την εκφραστικότητα του, κρύβει αισθητά τις τρύπες και τα τετριμμένα ίχνη του σεναρίου, ωθώντας το Everybody's Fine με την πείρα του στο φορτισμένο συναισθηματικά φινάλε. Εκεί που η αλληγορία ξεχειλίζει, όταν στο φόντο τα τηλεγραφόξυλα παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο, μα στο κεντρικό πλάνο η επικοινωνία της φαμίλιας έχει σχεδόν διαλυθεί. Και που μόνο εκείνος που από τα χέρια του έχουν περάσει χιλιάδες χιλιόμετρα τηλεφωνικού καλωδίου, είναι ικανός να αποκαταστήσει την τάξη...
Εβδομηντάχρονος άντρας, που έχει χάσει πρόσφατα την πολυαγαπημένη του σύζυγο, θα ξεκινήσει ένα μακρύ ταξίδι σε ολόκληρη την αμερικάνικη επικράτεια, προκειμένου να συναντήσει ξανά τα τέσσερα αγαπημένα του παιδιά και να συσφίξει τις κατακερματισμένες σχέσεις του μαζί τους. Κι έτσι ο απογοητευμένος από την συμπεριφορά γιων και κορασίδων απόμαχος, θα πάρει τον μακρύ δρόμο - αν και δεν του το επιτρέπει η υγεία - σε όλες τις γωνιές της επικράτειας, από την Νέα Υόρκη στο Κονέκτικατ και από την Βοστόνη στο Βέγκας, για να τα δει από κοντά, μετά από τόσο καιρό. Από το πρώτο κτύπημα της πόρτας του μεγάλου του παιδιού, σε ένα φτωχικό διαμέρισμα του Big Apple, θα κατανοήσει πως η αλήθεια που του μεταφέρουν τόσα χρόνια τα σπλάχνα του, απέχει σημαντικά από την πραγματικότητα. Απογοήτευση? Ο ίδιος τα μεγάλωσε με όνειρα χίλια, ξοδεύοντας μυριάδες εργατοώρες στην γραμμή παραγωγής της φάμπρικας, δίχως να τους λείπει τίποτα, προσφέροντας τους όλα τα εχέγγυα για να κτίσουν ένα ικανοποιητικό μέλλον. Τώρα που αντιλαμβάνεται πως η διαδρομή τους εκτροχιάστηκε - μερικώς - ο γέροντας θα έρθει στη θέση τους, θα μοιραστεί κομμάτι από τη θλίψη τους, θα θελήσει να τους δείξει πως ακόμη και τώρα μπορεί να σταθεί στο πλάι τους, αδιαφορώντας αν οι επιλογές τους, δεν συνάδουν με τις φιλοδοξίες του. Του αρκεί να Είναι Όλοι Τους Καλά...
Το φιλμ που φέρει τον τυπικό χαρακτήρα μιας καθαρόαιμης αμερικάνικης road movie, με σπονδυλωτό κτίσιμο, παρόλο το έντονα δραματικό του ύφος, αφήνει μια γλυκιά γεύση στην εξέλιξη του, απόρροια των θερμών εναγκαλισμών του κεντρικού ήρωα με τα παιδιά του, αλλά και την αθωότητας που βγάζει στην προσπάθεια να τα προσεγγίσει. Ο σκηνοθέτης Kirk Jones, από το Μπρίστολ, που στο ντεμπούτο του με είχε ικανοποιήσει με την μαύρη κομεντί Waking Ned Devine, δεν αφήνει κατά μέρος ούτε μισή κλισέ μελοδραματική σκηνή που να μην χρησιμοποιήσει στην αφήγηση του. Έψαξα αρκετά να βρω έναν λόγο που θα μπορούσε αυτό να με χαλάσει, μα δεν εντόπισα ούτε έναν σοβαρό. Ίσως αν τον βασικό ρόλο έπαιζε κάποιος τυχαίος το πράγμα να είχε παρ εκτραπεί εκτός ελέγχου. Όχι όμως κι εδώ που τα ζύγια κρατά ο σπουδαιότερος - ίσως - ηθοποιός της κινηματογραφικής ιστορίας.
Για πες: Ο De Niro είναι με μια λέξη καταπληκτικός. Με τις γκριμάτσες που εμφανίζουν μια ειρωνική απάθεια, την ίδια ώρα που η καρδιά του πονάει αληθινά, δείχνει πολύ πιο ορεξάτος από τους νεότερους του συμπρωταγωνιστές Beckinsale, Barrymore και Rockwell, που εμφανίζονται ελαφρώς βαριεστημένοι. Ο Bob με την εκφραστικότητα του, κρύβει αισθητά τις τρύπες και τα τετριμμένα ίχνη του σεναρίου, ωθώντας το Everybody's Fine με την πείρα του στο φορτισμένο συναισθηματικά φινάλε. Εκεί που η αλληγορία ξεχειλίζει, όταν στο φόντο τα τηλεγραφόξυλα παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο, μα στο κεντρικό πλάνο η επικοινωνία της φαμίλιας έχει σχεδόν διαλυθεί. Και που μόνο εκείνος που από τα χέρια του έχουν περάσει χιλιάδες χιλιόμετρα τηλεφωνικού καλωδίου, είναι ικανός να αποκαταστήσει την τάξη...
Στις αίθουσες 18 Μαρτίου 2010 από την Audiovisual
Rewind /// Trailer - Everybody's Fine
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική