Αγαπητέ Τζον
του Lasse Hallström. Με τους Channing Tatum, Amanda Seyfried, Richard Jenkins, Henry Thomas
Φανταράκι, φανταράκι...
του zerVo
Ελλείψει σοβαρών σεναριακών ιδεών, το Χόλιγουντ βλέπει την περίπτωση αυτού του Nicholas Sparks, του 45χρονου συγγραφέα πολυτελών Άρλεκιν, σαν την κότα που γεννά τα χρυσά αυγά. Από την εποχή του Message In A Bottle, δια μέσου του υπερ επιτυχημένου Notebook, μέχρι προσφάτως στις Νύχτες στην Ροδάνθη, τα στούντιος αντελήφθησαν πως οι ιστορίες του μοιάζουν ιδανικές για δακρυχυσία, συνεπώς άρχισαν να μετατρέπουν σε κινηματογραφικές ιστορίες ένα ένα τα βιβλία του. Με τον ίδιο πάντοτε στην τελική επίβλεψη, τα σινερομάντζα καταφέρνουν όχι ευκαταφρόνητα εμπορικά ρεκόρ, με πιο πρόσφατη περίπτωση αυτή του Dear John, που στην εγχώρια (του) αγορά, σχεδόν άγγιξε τα 100 εκ. μένοντας συνάμα στην ιστορία, ως το φιλμ που εκθρόνισε από την κορυφή του Box Office το Avatar.
Για δεκαπέντε ηλιόλουστες καλοκαιρινές ημέρες, έζησαν τον απόλυτο έρωτα. Τώρα εκείνη πρέπει να φύγει μακρυά για να συνεχίσει τις σπουδές της κι εκείνος να τραβήξει για ακόμη μακρύτερα, αφού η πατρίδα τον καλεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του στα πολεμικά πεδία της Μέσης Ανατολής. Περίπτωση ιδιαίτερα κοινότυπου love story, αυτό που εξιστορεί η δημιουργία του πλέον υπερτιμημένου σκηνοθέτη Lasse Halstrom. Φανταράκος γνωρίζει κορίτσι, το ερωτεύεται, αναγκάζεται να φύγει για το μέτωπο και...να μου γράφεις. Τα πρώτα μηνάκια η αλληλογραφία, μέσω των τεράστιων χακί σάκων καλά κρατεί, όσο όμως ο καιρός περνά, παίρνει μπροστά το ρητό μάτια που δε βλέπονται, με συνέπεια τα δάκρυα του πεζοναύτη για την απώλεια του ανεπανάληπτου αμόρε, να σχηματίζουν λιμνούλα ανάμεσα στον Τίγρη και τον Ευφράτη. Ο φουκαράς βλέπεις στήριξε όλες του τις ελπίδες πάνω σε φιλιά που δόθηκαν στην άμμο, δίχως να έχει εμπειρία από φθινοπωρινή απογοήτευση και τώρα αν δεν τον πετύχει κανένας Αφγανός, είναι ικανός ο ίδιος να στρίψει την κάννη εναντίον του.
Αν τον κρατά κάτι ζωντανό είναι το γιατί, η απορία, που θα την λύσει επιστρέφοντας - παρασημοφορημένος πια - στο σπίτι, ένα υγρό χωριουδάκι του αμερικάνικου Νότου. Εκεί ο συγγραφέας παίζει ένα ωραίο αλληγορικό παιχνιδάκι με τον ψυχικά διαταραγμένο μπαμπά του λοχία (ρόλος που ανήκει στον εκπληκτικό καρατερίστα Richard Jenkins, που ανεβάζει το επίπεδο του φιλμ ένα κλικ παραπάνω) και την μοναχική συλλογή νομισμάτων του, που κτίζει εδώ και δεκαετίες. Τρικ που δυστυχώς η ταινία για να βασιστεί στα χολιγουντιανά στάνταρντς, αποφάσισε να προσπεράσει σχεδόν ολοκληρωτικά, δίνοντας την δική της εκδοχή στο φινάλε. Θα με ρωτήσεις τώρα, αν περίμενα την διαστρέβλωση του τέλους για να κατατάξω τον Αγαπητό Γιάννη, στα πολύ χαμηλότερα του μετρίου στάδια. Όχι βέβαια, απλά η βερσιόν του βιβλίου μου είχε φανεί πολύ πιο ρομαντική και ρεαλιστική, από εκείνη της οθόνης, ίσως και πιο ανθρώπινη...
Για πες: Για καρτ ποστάλ ζευγαριού που στέκει αγκαλιασμένο με φόντο τον συννεφιασμένο ωκεανό, ο Channing Tatum και η Amanda Seyfried είναι μια χαρά. Το ζόρι ξεκινά όταν οι δυο τους καλούνται να αποδώσουν και ηθοποιία κι εκεί η μαγιά χαλάει, για να μην πω καταστρέφεται. Για να μην αδικώ τον τριαντάχρονο ζεν πρεμιέ, που αναδείχτηκε μέσα από τα μπιτ του Step Up, η δική του ευθύνη είναι μικρότερη, γιατί ενώ στα δικά του πλάνα είναι αξιοπρεπής, όταν φτάνει η στιγμή της συνύπαρξης με την ξανθούλα του Mamma Mia, παρασύρεται από το άχαρο ερμηνευτικό της φέρσιμο και οποιαδήποτε συναισθηματική διάθεση διαλύεται μονομιάς. Συνεπώς χρειάζεται και λίγη θέληση, από τις ευαίσθητες καρδιές, που το φιλμ απευθύνεται, για να ανεβούν συγκινησιακά, προκειμένου να ξεπεράσουν τόσο την ρηχότητα στο κτίσιμο του ειδυλλίου, όσο και το πρόχειρο στήσιμο της κάμερας στο εύκολο γκρέμισμα του...
Για δεκαπέντε ηλιόλουστες καλοκαιρινές ημέρες, έζησαν τον απόλυτο έρωτα. Τώρα εκείνη πρέπει να φύγει μακρυά για να συνεχίσει τις σπουδές της κι εκείνος να τραβήξει για ακόμη μακρύτερα, αφού η πατρίδα τον καλεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του στα πολεμικά πεδία της Μέσης Ανατολής. Περίπτωση ιδιαίτερα κοινότυπου love story, αυτό που εξιστορεί η δημιουργία του πλέον υπερτιμημένου σκηνοθέτη Lasse Halstrom. Φανταράκος γνωρίζει κορίτσι, το ερωτεύεται, αναγκάζεται να φύγει για το μέτωπο και...να μου γράφεις. Τα πρώτα μηνάκια η αλληλογραφία, μέσω των τεράστιων χακί σάκων καλά κρατεί, όσο όμως ο καιρός περνά, παίρνει μπροστά το ρητό μάτια που δε βλέπονται, με συνέπεια τα δάκρυα του πεζοναύτη για την απώλεια του ανεπανάληπτου αμόρε, να σχηματίζουν λιμνούλα ανάμεσα στον Τίγρη και τον Ευφράτη. Ο φουκαράς βλέπεις στήριξε όλες του τις ελπίδες πάνω σε φιλιά που δόθηκαν στην άμμο, δίχως να έχει εμπειρία από φθινοπωρινή απογοήτευση και τώρα αν δεν τον πετύχει κανένας Αφγανός, είναι ικανός ο ίδιος να στρίψει την κάννη εναντίον του.
Αν τον κρατά κάτι ζωντανό είναι το γιατί, η απορία, που θα την λύσει επιστρέφοντας - παρασημοφορημένος πια - στο σπίτι, ένα υγρό χωριουδάκι του αμερικάνικου Νότου. Εκεί ο συγγραφέας παίζει ένα ωραίο αλληγορικό παιχνιδάκι με τον ψυχικά διαταραγμένο μπαμπά του λοχία (ρόλος που ανήκει στον εκπληκτικό καρατερίστα Richard Jenkins, που ανεβάζει το επίπεδο του φιλμ ένα κλικ παραπάνω) και την μοναχική συλλογή νομισμάτων του, που κτίζει εδώ και δεκαετίες. Τρικ που δυστυχώς η ταινία για να βασιστεί στα χολιγουντιανά στάνταρντς, αποφάσισε να προσπεράσει σχεδόν ολοκληρωτικά, δίνοντας την δική της εκδοχή στο φινάλε. Θα με ρωτήσεις τώρα, αν περίμενα την διαστρέβλωση του τέλους για να κατατάξω τον Αγαπητό Γιάννη, στα πολύ χαμηλότερα του μετρίου στάδια. Όχι βέβαια, απλά η βερσιόν του βιβλίου μου είχε φανεί πολύ πιο ρομαντική και ρεαλιστική, από εκείνη της οθόνης, ίσως και πιο ανθρώπινη...
Για πες: Για καρτ ποστάλ ζευγαριού που στέκει αγκαλιασμένο με φόντο τον συννεφιασμένο ωκεανό, ο Channing Tatum και η Amanda Seyfried είναι μια χαρά. Το ζόρι ξεκινά όταν οι δυο τους καλούνται να αποδώσουν και ηθοποιία κι εκεί η μαγιά χαλάει, για να μην πω καταστρέφεται. Για να μην αδικώ τον τριαντάχρονο ζεν πρεμιέ, που αναδείχτηκε μέσα από τα μπιτ του Step Up, η δική του ευθύνη είναι μικρότερη, γιατί ενώ στα δικά του πλάνα είναι αξιοπρεπής, όταν φτάνει η στιγμή της συνύπαρξης με την ξανθούλα του Mamma Mia, παρασύρεται από το άχαρο ερμηνευτικό της φέρσιμο και οποιαδήποτε συναισθηματική διάθεση διαλύεται μονομιάς. Συνεπώς χρειάζεται και λίγη θέληση, από τις ευαίσθητες καρδιές, που το φιλμ απευθύνεται, για να ανεβούν συγκινησιακά, προκειμένου να ξεπεράσουν τόσο την ρηχότητα στο κτίσιμο του ειδυλλίου, όσο και το πρόχειρο στήσιμο της κάμερας στο εύκολο γκρέμισμα του...
Στις δικές μας αίθουσες 6 Μαΐου 2010 από την Filmopolis
Rewind /// Trailer - Dear John
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική