του Garry Marshall . Με τους Jessica Alba, Jessica Biel, Bradley Cooper, Patrick Dempsey, Jamie Foxx, Jennifer Garner, Topher Grace, Anne Hathaway, Ashton Kutcher, Queen Latifah, Taylor Lautner, Julia Roberts και την Shirley McLaine
Χρόνια Πολλά...
του zerVo
Εντάξει. σαν γιορτή δεν είναι παρά μια κουταμάρα και μισή και δεν είναι άδικη η κατηγορία που δέχεται, ως ένα ακόμη προϊόν εμπορευματοποίησης των συναισθημάτων του κοσμάκη. Από την άλλη μεριά όμως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, μάλλον με πιο όμορφη φαντάζει η εικόνα της μίζερης καθημερινότητας, όταν εκείνη είναι στολισμένη με λουλουδάκια, καρδουλάκια, αγκαλίτσες και χαμογελαστά πρόσωπα. Έστω και για εικοσιτέσσερις ώρες κάτι αλλάζει στο γκρίζο περιβάλλον, που μάλλον τον μόνο που ενοχλεί είναι τον μαγκούφη, που δεν έχει ούτε μισό πρόσωπο για να προσφέρει μια γαρδένια. Τώρα αν η ημέρα των ερωτευμένων μπορεί να σταθεί σαν ευκαιρία μάζωξης επί της σκηνής, του μισού - και βάλε - Χόλιγουντ, ε,ούτε αυτό μπορείς να πεις πως είναι ενοχλητικό. Ακόμη και αν το φιλμάκι δεν έχει και να πει πολλά στην θεματολογία του και απλώς εκμεταλλεύεται την δίψα του κοινού για ένα ρομάντζο της προκοπής.
Ξημερώνει του Άι Βαλεντίνου και από άκρη εις άκρη της Πόλης των Αγγέλων τα πάντα είναι πανέτοιμα, για να υποδεχτούν το κύμα των μυριάδων ευχών των ερωτευμένων. Από τον μικρούλη του νηπιαγωγείου μέχρι τον πιο ηλικιωμένο, τα πάντα κτυπούν στους ρυθμούς που προστάζει η καρδιά. Σπονδυλωτό το ζήτημα, αμέτρητες οι επιμέρους ρουμπρίκες που επεξεργάζεται το φιλμ. Τόσες πολλές μικρές μικρές ιστορίες, που από ένα σημείο και μετά τα χάνεις επιχειρώντας να θυμηθείς τι συνέβη προ ολίγου στο απέναντι καρέ, που εξελίσσεται κάτι διαφορετικό. Ο ιδιοκτήτης του πιο μεγάλου ανθοπωλείου στο LA, που μόλις έκανε πρόταση γάμου στην αγαπημένη του και λάμπει από χαρά, αφού απέσπασε το πολυπόθητο "ναι". Ο μεγαλοσχήμονας γιατρός, που βρίσκει τον χρόνο και για την σύζυγο αλλά και για την ερωμένη, μια δασκαλίτσα που όλοι οι δεκάχρονοι μαθητές της λιώνουν σε ένα κοίταγμα της. Η άφραγκη μορφονιά, που είναι διατεθειμένη να κάνει ακόμη και την πιο απρόβλεπτη δουλειά, επιχειρεί να πείσει τον φοβισμένο επαρχιώτη συνάδελφο της, για την αξία της γιορτής. Δύο τυχαίοι ταξιδιώτες, που ξόδεψαν μισή μέρα από την ζωή τους στα διπλανά καθίσματα της ίδιας πτήσης. Ένα ζευγαράκι του λυκείου, που εκτός από τα κοινά προβλήματα της ημέρας, πρέπει να επιλύσει και το πως θα καταφέρει επιτέλους να ολοκληρώσει την σχέση του. Μια υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων, που βλέπει το πάρτι που σχεδίαζε καιρό να οδηγείται στην καταστροφή και αναζητά αποκούμπι στην αγκαλιά ενός ρεπόρτερ δεύτερης διαλογής. Το ντουέτο των εβδομηντάρηδων που αρνείται να παραιτηθεί από το δικαίωμα στην τρυφερότητα, επειδή τα χρόνια έχουν περάσει και αυτό - εξ ορισμού - ανήκει πια μόνο στους νέους.
Οι ιστορίες του Valentine's Day ακόμη κι αν σκορπίζουν την δράσης τους σε κάθε γωνιά της μεγαλούπολης, δεν είναι ξεκάρφωτες μεταξύ τους. Όλες με κάποιο τρόπο συνδέονται σχηματίζοντας μια αλυσίδα καταστάσεων. Άλλοτε γλαφυρών και χαρούμενων κι άλλοτε δραματικότερων και συγκινητικών. Το δύσκολο με αυτού του είδους τα κινηματογραφικά παζλ, είναι η έντονη αυξομείωση στο συναισθηματικό τέμπο και η ταχύτατη μεταπήδηση από το ένα emoticon στο άλλο. Εκεί απαιτείται ένας έλεγχος από τον σκηνοθέτη, ώστε το πράγμα ούτε να ξεφύγει στο μελό, ούτε να καταλήξει ροματζαδούρα της κακιάς ώρας. Ο έμπειρος Garry Marshall προτίμησε τον δρόμο της απόλυτης ουδετερότητας, αφήνοντας την κατάσταση να εξελιχθεί ως έχει, δίχως παρεμβάσεις και ακραίες κορυφώσεις. Γι αυτό είναι ίσως η πρώτη φορά που μια ταινία στο μούλτι, δεν μου άφησε το αίσθημα της ανισότητας, απλά και μόνο γιατί κανένα από τα περιεχόμενα της δεν υπήρξε ξεχωριστό.
Για πες: Ακόμη και αν το συγκινησιακό στοιχείο εκλείπει σε μεγάλο βαθμό, υπάρχει ένας σημαντικό λόγος για να δώσει κάποιος μια ευκαιρία στο Valentine's Day: Τόσα πολλά αστέρια και μάλιστα τελευταίας κοπής, είναι κάπως δύσκολο να τα ξαναδείς μαζεμένα μέσα σε ένα φιλμικό δίωρο. Σχεδόν ολόκληρη η νέα γενιά χολιγουντιανών περσόνων κλείνει ραντεβουδάκι για ένα ολιγόλεπτο πέρασμα, αφήνοντας σε κάποιο βαθμό και το στίγμα του στο πολύπλοκο σενάριο. Αν ξεχωρίζει κανείς? Χμ, νομίζω η Hathaway είναι η πιο σέξι και η Alba η πιο αδιάφορη, ο Kutcher πιο αεράτος και ο Dempsey ο πιο σολάριουμ. Α, να μην λησμονήσω και την McLaine που κάθε φορά που την βλέπω στο πανί, μου ανοίγει την όρεξη για να ξαναδώ το Appartment που από έρωτα, χιούμορ και συναίσθημα αν μη τι άλλο ξεχειλίζει...
Στις αίθουσες 11 Φεβρουαρίου 2010 από την Village
Rewind /// Trailer - Valentine's Day
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική