Από Το Παρίσι με Αγάπη
του Pierre Morel. Με τους John Travolta, Jonathan Rhys Meyers, Kasia Smutniak
Wax On, Wax Off
του zerVo
Κουίζ: Το παίζει εξυπνάκιας, έχει μια κουβέντα να πει για τα πάντα, γνωρίζει ανά πάσα στιγμή που κρύβεται ο εχθρός, που έχει στήσει τον εκρηκτικό μηχανισμό του, όπως βεβαίως και την μέθοδο απενεργοποίησης του. Αν παρελπίδα δεν προλαβαίνει να τον εξουδετερώσει, είναι σίγουρο πως μόνο στα χέρια του δεν θα σκάσει. Αεικίνητος, μπορεί και ελίσσεται μέσα σε καταιγισμό σφαιρών πολυβόλου, ταχύτατος, ώστε να μπορεί να κατέβει από τις εξωτερικές σκάλες εικοσαόροφου κτιρίου σε δευτερόλεπτα, ενώ σε γρηγοράδα - αν και 55άρης - συναγωνίζεται έφηβο. Από σημάδι σκίζει, αφού μπορεί να πετύχει με stinker κινητό στόχο σε χιλιόμετρο, σε περίπτωση συμπλοκής, εναντίον τουλάχιστον πέντε αντιπάλων, γνωρίζοντας aikido, δεν γρατζουνίζεται καν, ενώ κρατά και την κάννη του περιστρόφου στραβά. Για να σε βοηθήσω δεν έχει λαδωμένο μαλλί, ούτε κοτσίδα, για να μην νομίσεις πως μιλάμε για χαρακτήρα του Steven Seagal... Ούτε κι εγώ δεν πιστεύω πως πρόκειται για τον ίδιο ηθοποιό, που στα 70s σάρωνε μέσα σε γυαλιστερό λευκό κοστούμι τις πίστες, στους ρυθμούς του Staying Alive...
Βαριεστημένος διπλωμάτης της αμερικάνικης πρεσβείας στο Παρίσι, ερχόμενος σε επαφή με μυστικό πράκτορα, που στάλθηκε από την πατρίδα για να αποκαλύψει την δράση παράνομης ομάδας τρομοκρατών, θα αντιληφθεί πως αποτελεί κι εκείνος μέρος της δολοπλοκίας. Και απομένουν μόλις 48 ώρες, για να ξεσκεπαστούν οι συνωμότες και το θανατηφόρο πλάνο τους! Αν δεν περίμενες μια φορά, ποτέ από τον Travolta να παίξει ρόλο Stallone, που να φανταστείς πως μια τέτοια καταιγιστική περιπέτεια, με εκρήξεις, πυροβολισμούς και καταδιώξεις γρήγορων αυτοκινήτων, δεν είναι μια ακόμη χολιγουντιανή παραγωγή, αλλά πρότζεκτ της Europacorp του αγαπητού κυρίου Besson. Αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα που μπορείς να βγάλεις από το From Paris With Love. Αν θέλεις ξανά να παρακολουθήσεις καθαρόαιμο action, την Αμερική πρέπει να την ξεχάσεις. Αυτό ίσχυε κάποτε, τώρα ο σαματάς αποτελεί σχεδόν αποκλειστικά ευρωπαϊκό προνόμιο, οι ρόλοι αντιστράφηκαν δηλαδή, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει...
Από την πρώτη φορά που ο χαρισματικός Luc, έδωσε το ΟΚ για να αποκτήσει το σινεμά της Γηραιάς, μπόλικη ταχύτητα παραπάνω στα καρέ του - 2001 με το Kiss Of The Dragon, είναι αυτό - μέχρι τώρα, πολύ νερό κύλισε στο αυλάκι και το κοινό έδειξε να τιμά την συγκεκριμένη τάση, αναδεικνύοντας χιτ πρώτου βεληνεκούς σίριαλ όπως το Transporter ή το Taxi. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα, υπάρχει ένα ενδιαφέρον στοιχείο παραπάνω, εφόσον στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάθεται το πουλέν του Besson, Pierre Morel, στο επόμενο βήμα του μετά το Taken, που του έδωσε ομόφωνη ψήφο εμπιστοσύνης και λίγο πριν το Dune, με το οποίο θα επιχειρήσει (κι αυτός) το υπερατλαντικό του άλμα. Για να πω την αλήθεια περίμενα από το Paris να πάει λίγο παραπέρα από το θρίλερ με τον Neeson, να έχει λίγο πιο ρεαλιστική χροιά και εξέλιξη. Όμως όχι, το φιλμ κοπιάρει στα ίσα το ύφος των περιπετειών της δεκαετίας του 80, δίχως να δίνει βάση στα ειδικά εφέ, αλλά στο κοφτό μοντάζ και την έντονη υπερβολή. Από τρύπες και αφέλειες στο σενάριο να φάνε και οι κότες, καθώς και από θεματολογία, που σίγουρα κάπου την έχεις ξαναδεί, με τους κακούς μελαψούς τρομοκράτες με τις ιδεαλιστικές προθέσεις, να οργανώνουν το παρανάλωμα και τους εκτός έδρας Αμερικάνους να πρέπει να τους εξολοθρεύσουν. Αλλά...
Για πες: ...το Παρίσι στο φόντο είναι όλα τα λεφτά. Τι πρωινό γύρισμα, τι νυχτερινό, η Πόλη του Φωτός, αποτελεί ταμάμ τοποθεσία για να εξελιχθεί πάνω της ο σαματάς. Τα στενά σοκάκια, οι γέφυρες του Σέιν, ο Άιφελ στο βάθος, πετυχαίνουν να φέρουν την δράση πιο κοντά στο μάτι του γιουρο-θεατή, δημιουργώντας συνάμα την γνώριμη νουαρική εικόνα στο αληθινό ντεκόρ. Όσο για τους ρόλους, ακόμη κι αν έχουν διανεμηθεί σε πρόσωπα που δεν τους ταιριάζουν απόλυτα, έχει κι αυτό το στοιχείο την δική του γοητεία. Ο Meyers, με χαρακτηριστικό μουστάκι Informant, στέκεται αξιοπρεπώς σαν άτσαλος ερωτοκτυπημένος για τα μάτια της Πολωνέζας Kasia Smutniak (μιξάζ Kinski και Bonham Carter) διπλωμάτης, στο πλάι του Βig John με το μάτι που γυαλίζει, ξυρισμένο κρανίο και κρίκο στο αυτί, που παραπέμπουν περισσότερο σε χούλιγκαν παρά σε Μποντ ή Μπορν. Όχι άγνωστο στυλ για τον Travolta, που το είχε επαναλάβει και στην διασκευή του Pelham, αλλά στεκούμενος στην απέναντι μεριά, εκείνη του παράνομου. Το δέσιμο των δύο σταρ ικανοποιητικό και συμβάλει στην ομαλή πορεία του κατασκοπικού στόρι. Αν μάλιστα το σενάριο του Besson επιχειρούσε να σταθεί περισσότερο στους χαρακτήρες τους και όχι στο πως θα προσφέρει την μια (αρκετά προβλέψιμη) ανατροπή μετά την άλλη, τότε ίσως και το Από τη Γαλλία με Αγάπη, να με είχε αφήσει πολύ πιο ευχαριστημένο...
Βαριεστημένος διπλωμάτης της αμερικάνικης πρεσβείας στο Παρίσι, ερχόμενος σε επαφή με μυστικό πράκτορα, που στάλθηκε από την πατρίδα για να αποκαλύψει την δράση παράνομης ομάδας τρομοκρατών, θα αντιληφθεί πως αποτελεί κι εκείνος μέρος της δολοπλοκίας. Και απομένουν μόλις 48 ώρες, για να ξεσκεπαστούν οι συνωμότες και το θανατηφόρο πλάνο τους! Αν δεν περίμενες μια φορά, ποτέ από τον Travolta να παίξει ρόλο Stallone, που να φανταστείς πως μια τέτοια καταιγιστική περιπέτεια, με εκρήξεις, πυροβολισμούς και καταδιώξεις γρήγορων αυτοκινήτων, δεν είναι μια ακόμη χολιγουντιανή παραγωγή, αλλά πρότζεκτ της Europacorp του αγαπητού κυρίου Besson. Αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα που μπορείς να βγάλεις από το From Paris With Love. Αν θέλεις ξανά να παρακολουθήσεις καθαρόαιμο action, την Αμερική πρέπει να την ξεχάσεις. Αυτό ίσχυε κάποτε, τώρα ο σαματάς αποτελεί σχεδόν αποκλειστικά ευρωπαϊκό προνόμιο, οι ρόλοι αντιστράφηκαν δηλαδή, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει...
Από την πρώτη φορά που ο χαρισματικός Luc, έδωσε το ΟΚ για να αποκτήσει το σινεμά της Γηραιάς, μπόλικη ταχύτητα παραπάνω στα καρέ του - 2001 με το Kiss Of The Dragon, είναι αυτό - μέχρι τώρα, πολύ νερό κύλισε στο αυλάκι και το κοινό έδειξε να τιμά την συγκεκριμένη τάση, αναδεικνύοντας χιτ πρώτου βεληνεκούς σίριαλ όπως το Transporter ή το Taxi. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα, υπάρχει ένα ενδιαφέρον στοιχείο παραπάνω, εφόσον στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάθεται το πουλέν του Besson, Pierre Morel, στο επόμενο βήμα του μετά το Taken, που του έδωσε ομόφωνη ψήφο εμπιστοσύνης και λίγο πριν το Dune, με το οποίο θα επιχειρήσει (κι αυτός) το υπερατλαντικό του άλμα. Για να πω την αλήθεια περίμενα από το Paris να πάει λίγο παραπέρα από το θρίλερ με τον Neeson, να έχει λίγο πιο ρεαλιστική χροιά και εξέλιξη. Όμως όχι, το φιλμ κοπιάρει στα ίσα το ύφος των περιπετειών της δεκαετίας του 80, δίχως να δίνει βάση στα ειδικά εφέ, αλλά στο κοφτό μοντάζ και την έντονη υπερβολή. Από τρύπες και αφέλειες στο σενάριο να φάνε και οι κότες, καθώς και από θεματολογία, που σίγουρα κάπου την έχεις ξαναδεί, με τους κακούς μελαψούς τρομοκράτες με τις ιδεαλιστικές προθέσεις, να οργανώνουν το παρανάλωμα και τους εκτός έδρας Αμερικάνους να πρέπει να τους εξολοθρεύσουν. Αλλά...
Για πες: ...το Παρίσι στο φόντο είναι όλα τα λεφτά. Τι πρωινό γύρισμα, τι νυχτερινό, η Πόλη του Φωτός, αποτελεί ταμάμ τοποθεσία για να εξελιχθεί πάνω της ο σαματάς. Τα στενά σοκάκια, οι γέφυρες του Σέιν, ο Άιφελ στο βάθος, πετυχαίνουν να φέρουν την δράση πιο κοντά στο μάτι του γιουρο-θεατή, δημιουργώντας συνάμα την γνώριμη νουαρική εικόνα στο αληθινό ντεκόρ. Όσο για τους ρόλους, ακόμη κι αν έχουν διανεμηθεί σε πρόσωπα που δεν τους ταιριάζουν απόλυτα, έχει κι αυτό το στοιχείο την δική του γοητεία. Ο Meyers, με χαρακτηριστικό μουστάκι Informant, στέκεται αξιοπρεπώς σαν άτσαλος ερωτοκτυπημένος για τα μάτια της Πολωνέζας Kasia Smutniak (μιξάζ Kinski και Bonham Carter) διπλωμάτης, στο πλάι του Βig John με το μάτι που γυαλίζει, ξυρισμένο κρανίο και κρίκο στο αυτί, που παραπέμπουν περισσότερο σε χούλιγκαν παρά σε Μποντ ή Μπορν. Όχι άγνωστο στυλ για τον Travolta, που το είχε επαναλάβει και στην διασκευή του Pelham, αλλά στεκούμενος στην απέναντι μεριά, εκείνη του παράνομου. Το δέσιμο των δύο σταρ ικανοποιητικό και συμβάλει στην ομαλή πορεία του κατασκοπικού στόρι. Αν μάλιστα το σενάριο του Besson επιχειρούσε να σταθεί περισσότερο στους χαρακτήρες τους και όχι στο πως θα προσφέρει την μια (αρκετά προβλέψιμη) ανατροπή μετά την άλλη, τότε ίσως και το Από τη Γαλλία με Αγάπη, να με είχε αφήσει πολύ πιο ευχαριστημένο...
Στις δικές μας αίθουσες 24 Ιουνίου 2010 από την Spentzos
Rewind /// Trailer - From Paris With Love
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική