Αστυνομία, Ταυτότητα
του Corneliu Porumboiu. Με τους Dragos Bucur, Ion Stoica, George Remes
Για το τομάρι ενός μπάτσου, the making of...
του zerVo
Μετά από οκτώ ημέρες παρακολούθησης, νεαρός αστυνομικός βρίσκεται μπροστά στο ηθικό δίλημμα, για το αν πρέπει να συλλάβει έναν δεκαεξάχρονο μαθητή για διακίνηση χασίς στην συντροφιά του. Δίχως σαφείς αποδείξεις, πιστεύει πως για ένα τσιγαριλίκι, είναι άδικο ένας ανήλικος να ξοδέψει τα νιάτα του στην φυλακή... Μετράς ερωτηματικά? Δικαιούται ένας αστυνομικός να έχει αναστολές στην άσκηση των καθηκόντων του, που βασίζονται σε μη γραπτούς νόμους? Μπορεί υποκινούμενος από τις προσταγές της συνείδησης του, να οδηγηθεί σε απόφαση που δεν συνάδει με εκείνες της Αρχής? Δύναται κατά την διάρκεια ερεύνης, να έχει κατά νου την αθώωση του υπόπτου και όχι την παραδειγματική του τιμωρία στα μπαλαούρα, για το υπόλοιπο της ζωής του, έστω και αν το παράπτωμα είναι παιδιάστικο? Έχει την δυνατότητα να επικρίνει τους ισχύοντες νόμους και να ακολουθεί δικές του πρακτικές, σύμφωνα με κείμενες νομοθεσίες που ισχύουν σε άλλα κράτη και πιθανόν και στην χώρα του στο μέλλον? Με τον πέλεκυ της διαθεσιμότητας να κρέμεται, τέλος, πάνω από το κεφάλι του, έχει το δικαίωμα να αρνηθεί συμμετοχή σε επιχείρηση του σώματος, μην ακολουθώντας εντολές? Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι ένα σαφές όχι. Γι αυτό και διεθνώς η λέξη μπάτσος σε ότι αφορά στο επάγγελμα του, είναι προτιμητέα.
Το φόντο του Police, Adjective, είναι μια επαρχιακή, βιομηχανική πόλη της Ρουμανίας, που είκοσι χρόνια μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, δεν έχει ακόμη δυτικοποιηθεί. Σε αυτό το λασπωμένο μουντό περιβάλλον, προσπαθεί να λειτουργήσει ένας αστυνομικός, με μικρή εμπειρία και με προοδευτικές τάσεις. Οι κινήσεις του όπως τις παρακολουθεί η σχεδόν κολλημένη πάνω του κάμερα, νωχελικές και βαριεστημένες. Δεν κάνει γι αυτόν η στολή - μεταφορικά, μιας και κυκλοφορεί με πολιτικά - μιας και δεν δείχνει ιδιαίτερο ζήλο να φέρει εις πέρας την αποστολή που του έχει ανατεθεί, φοβούμενος τις Ερινύες που θα του κτυπήσουν την πόρτα, εξαιτίας της αδικίας. Μα ένας τέτοιος ρεζίλης φοβιτσάρης ανάμεσα μας δεν πρέπει να έχει θέση, αναρωτιέται μέσα του, ο διοικητής του. Γρήγορα φροντιστήριο για να τον σώσουμε από την καταστροφή! Δέκα λεπτά κρατάει η διαδικασία, δέκα μόνο λεπτουδάκια. Αρκεί να διαβάσει φωναχτά και προσεχτικά τέσσερα λήμματα από το λεξικό: Συνείδηση, Νόμος, Ηθική, Αστυνομία! Και κατοπινά πράξε αναλόγως, φουκαρά, στείλε το πιτσιρίκι σαν έμπορο ναρκωτικών στη στενή και στο τέλος του μήνα πέρνα να πάρεις δίχως τύψεις τα 800 ευρώ σου, συν το όποιο μπόνους που είσαι καλός στη δουλειά σου. Ένα δεκάλεπτο που σου ραγίζει την ψυχή είναι αυτό το τελικό που σου παρουσιάζει ο Porumboiu. Ψυχρά, λιτά, δίχως μουσικά χαλιά και εφέ, σου παρουσιάζει ολάκερη την φάμπρικα δημιουργίας του σωστού εκπροσώπου του νόμου, που στο μυαλό του πρέπει να έχει μονάχα τις λέξεις που τον ορίζουν - εν πλήρη σύνταξη και ορθογραφία - και τίποτα άλλο, απολύτως. Οι κιοτήδες και οι λυπησιάρηδες δεν έχουν θέση ανάμεσα μας...
Για πες: Λειτουργώντας επάνω στον καμβά που έχει ορίσει την τελευταία δεκαετία το Ρουμάνικο σινεμά, δίχως φανφάρες, δύσκολες προοπτικές και υπερβολές, προτιμώντας την έκφραση από το λόγο, φιλμαρισμένο σε μακροσκελή μονοπλάνα, που τα διακόπτει μόνο κανένας φυσικός ήχος από το περιβάλλον, το Politist, adj., συνεχίζει στην δρόμο της αξιοπρέπειας που έθεσε το συγκλονιστικό 4 Months, 3 Weeks and 2 Days. Με θεματολογία που σου δίνει απεριόριστη τροφή για κουβέντα, δοσμένη με ανθρωπιά, ελαφρύ χιούμορ και απαραίτητες αλληγορίες, αλλά από την άλλη μεριά και μια έντονη μακρηγορία και αχρείαστη επαναληψιμότητα, προκειμένου να αποκαλυφτεί το ρουτινιάρικο ύφος της δουλειάς του ιδεαλιστή Κρίστι. Μια ικανή μίξη κοινωνικής πραγματείας και αστυνομικού παλιομοδίτικου κινηματογράφου, που καταχειροκροτήθηκε στις Κάννες, δείχνοντας πως οι βαλκάνιοι γείτονες μας, στέκονται με σοβαρότητα απέναντι στην Έβδομη Τέχνη.
Το φόντο του Police, Adjective, είναι μια επαρχιακή, βιομηχανική πόλη της Ρουμανίας, που είκοσι χρόνια μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, δεν έχει ακόμη δυτικοποιηθεί. Σε αυτό το λασπωμένο μουντό περιβάλλον, προσπαθεί να λειτουργήσει ένας αστυνομικός, με μικρή εμπειρία και με προοδευτικές τάσεις. Οι κινήσεις του όπως τις παρακολουθεί η σχεδόν κολλημένη πάνω του κάμερα, νωχελικές και βαριεστημένες. Δεν κάνει γι αυτόν η στολή - μεταφορικά, μιας και κυκλοφορεί με πολιτικά - μιας και δεν δείχνει ιδιαίτερο ζήλο να φέρει εις πέρας την αποστολή που του έχει ανατεθεί, φοβούμενος τις Ερινύες που θα του κτυπήσουν την πόρτα, εξαιτίας της αδικίας. Μα ένας τέτοιος ρεζίλης φοβιτσάρης ανάμεσα μας δεν πρέπει να έχει θέση, αναρωτιέται μέσα του, ο διοικητής του. Γρήγορα φροντιστήριο για να τον σώσουμε από την καταστροφή! Δέκα λεπτά κρατάει η διαδικασία, δέκα μόνο λεπτουδάκια. Αρκεί να διαβάσει φωναχτά και προσεχτικά τέσσερα λήμματα από το λεξικό: Συνείδηση, Νόμος, Ηθική, Αστυνομία! Και κατοπινά πράξε αναλόγως, φουκαρά, στείλε το πιτσιρίκι σαν έμπορο ναρκωτικών στη στενή και στο τέλος του μήνα πέρνα να πάρεις δίχως τύψεις τα 800 ευρώ σου, συν το όποιο μπόνους που είσαι καλός στη δουλειά σου. Ένα δεκάλεπτο που σου ραγίζει την ψυχή είναι αυτό το τελικό που σου παρουσιάζει ο Porumboiu. Ψυχρά, λιτά, δίχως μουσικά χαλιά και εφέ, σου παρουσιάζει ολάκερη την φάμπρικα δημιουργίας του σωστού εκπροσώπου του νόμου, που στο μυαλό του πρέπει να έχει μονάχα τις λέξεις που τον ορίζουν - εν πλήρη σύνταξη και ορθογραφία - και τίποτα άλλο, απολύτως. Οι κιοτήδες και οι λυπησιάρηδες δεν έχουν θέση ανάμεσα μας...Για πες: Λειτουργώντας επάνω στον καμβά που έχει ορίσει την τελευταία δεκαετία το Ρουμάνικο σινεμά, δίχως φανφάρες, δύσκολες προοπτικές και υπερβολές, προτιμώντας την έκφραση από το λόγο, φιλμαρισμένο σε μακροσκελή μονοπλάνα, που τα διακόπτει μόνο κανένας φυσικός ήχος από το περιβάλλον, το Politist, adj., συνεχίζει στην δρόμο της αξιοπρέπειας που έθεσε το συγκλονιστικό 4 Months, 3 Weeks and 2 Days. Με θεματολογία που σου δίνει απεριόριστη τροφή για κουβέντα, δοσμένη με ανθρωπιά, ελαφρύ χιούμορ και απαραίτητες αλληγορίες, αλλά από την άλλη μεριά και μια έντονη μακρηγορία και αχρείαστη επαναληψιμότητα, προκειμένου να αποκαλυφτεί το ρουτινιάρικο ύφος της δουλειάς του ιδεαλιστή Κρίστι. Μια ικανή μίξη κοινωνικής πραγματείας και αστυνομικού παλιομοδίτικου κινηματογράφου, που καταχειροκροτήθηκε στις Κάννες, δείχνοντας πως οι βαλκάνιοι γείτονες μας, στέκονται με σοβαρότητα απέναντι στην Έβδομη Τέχνη.
Στις αίθουσες 14 Ιανουαρίου 2010 από την Nutopia
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική