Γερόλυκοι
του Walt Becker. Με τους John Travolta, Robin Williams, Kelly Preston
But you promised...
του zerVo
Βαριεστημένος επιχειρηματίας, αντιλαμβάνεται στα εξήντα του, πως είναι πατέρας δύο παιδιών, καρπός μιας ξέφρενης νύχτας γλεντιού στο Μαϊάμι, πριν πολλά χρόνια. Τώρα που η μαμά τους, πρέπει να μπει στην φυλακή για...δεκαπέντε μέρες, θα του τα φορτώσει για να τα φυλάξει. Πρώτη απορία: Είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό στο Λος Άντζελες και στα γραφεία δίπλα στα στούντιος της Disney, μπαίνει ένα κύριος με χαρτοφύλακα, προτείνοντας τον στον υπεύθυνο καινούργιων πρότζεκτ της εταιρίας. Στο εξώφυλλο του υπό εξέταση σεναρίου γράφει τον τίτλο Old Dogs και στο description αναφέρεται ως οικογενειακή κομεντί. Το ερώτημα που τίθεται, είναι αν πριν πέσει η σφραγίδα "εγκρίνεται", έριξε έστω και ένας υπεύθυνος μια ματιά, στο τι γράφουν οι σελίδες του? Ή το ζευγάρι των συντακτών του Diamond και Weissman έχει το δικαίωμα να προωθεί από μόνο του το πόνημα του, εκθέτοντας κατ αυτό τον τρόπο το όνομα του θείου Walt. Διότι αν δεν ρεζιλευτείς τώρα που παρουσίασες δύο μεσήλικες να συμπεριφέρονται σαν κλόουν της κακιάς ώρας, προκειμένου να μην χαλάσουν το χατήρι δύο παχουλότατων κακομαθημένων πιτσιρικιών, δεν πρόκειται να το πάθεις ποτέ.
Για πες: Απορία δεύτερη: Ο ήλιος στον λόφο του Χόλιγουντ λάμπει όπως πάντα κι εσύ - ο σούπερ σταρ - καθισμένος στη βεράντα σου, ατενίζεις το LA από ψηλά, μέχρι που σου διακόπτει την ηρεμία το κουδούνι της εξώπορτας. Fedex, λέει το παλικάρι και στον φάκελο που σου παραδίδει, υπάρχει μέσα μια πρόταση για να πρωταγωνιστήσεις σε καινούργια ταινία. Εσύ τι κάνεις? Δίχως καν να την κοιτάξεις, απαντάς πάνω στο φάκελο "Ναι" και την επιστρέφεις στον αποστολέα της? Ή μήπως η πρόταση αυτή θα σου αποφέρει μπόλικα δολάρια, ώστε να εκμηδενίσει και την παραμικρή αναστολή ποιότητας που κρύβεις στο υποσυνείδητο? Όπως και να έχει, το να περιφέρεται ο πάλαι ποτέ αγαπημένος ως Τζον Κίτινγκ, Robin Williams, με φάτσα Ινδού εξαιτίας αποτυχημένου σολάριουμ και (ακόμη χειρότερα) έχοντας στο πλάι του τον λατρεμένο John Travolta, ντυμένο προσκοπάκι, είναι μια εικόνα που δεν την χωνεύεις εύκολα. Αμφότεροι οι πρωταγωνιστές, δεν διάγουν την καλύτερη περίοδο της μακράς καριέρας τους (ειδικά ο πρώτος) αλλά και το ρεντίκολο έχει τα όρια του. Όπως θα κατάλαβες, προσπαθώ να ξεπεράσω αυτό που έζησα παρακολουθώντας τους Γερόλυκους, μια ανοησία που, αν και είναι νωρίς, πιθανόν να κερδίσει τον τίτλο της ηλιθιότητας της χρονιάς κι επειδή δεν είναι και τόσο εύκολο, προσπαθώ να γλιτώσω όσο κόσμο μπορώ από την παγίδα...
Για πες: Απορία δεύτερη: Ο ήλιος στον λόφο του Χόλιγουντ λάμπει όπως πάντα κι εσύ - ο σούπερ σταρ - καθισμένος στη βεράντα σου, ατενίζεις το LA από ψηλά, μέχρι που σου διακόπτει την ηρεμία το κουδούνι της εξώπορτας. Fedex, λέει το παλικάρι και στον φάκελο που σου παραδίδει, υπάρχει μέσα μια πρόταση για να πρωταγωνιστήσεις σε καινούργια ταινία. Εσύ τι κάνεις? Δίχως καν να την κοιτάξεις, απαντάς πάνω στο φάκελο "Ναι" και την επιστρέφεις στον αποστολέα της? Ή μήπως η πρόταση αυτή θα σου αποφέρει μπόλικα δολάρια, ώστε να εκμηδενίσει και την παραμικρή αναστολή ποιότητας που κρύβεις στο υποσυνείδητο? Όπως και να έχει, το να περιφέρεται ο πάλαι ποτέ αγαπημένος ως Τζον Κίτινγκ, Robin Williams, με φάτσα Ινδού εξαιτίας αποτυχημένου σολάριουμ και (ακόμη χειρότερα) έχοντας στο πλάι του τον λατρεμένο John Travolta, ντυμένο προσκοπάκι, είναι μια εικόνα που δεν την χωνεύεις εύκολα. Αμφότεροι οι πρωταγωνιστές, δεν διάγουν την καλύτερη περίοδο της μακράς καριέρας τους (ειδικά ο πρώτος) αλλά και το ρεντίκολο έχει τα όρια του. Όπως θα κατάλαβες, προσπαθώ να ξεπεράσω αυτό που έζησα παρακολουθώντας τους Γερόλυκους, μια ανοησία που, αν και είναι νωρίς, πιθανόν να κερδίσει τον τίτλο της ηλιθιότητας της χρονιάς κι επειδή δεν είναι και τόσο εύκολο, προσπαθώ να γλιτώσω όσο κόσμο μπορώ από την παγίδα...
Στις αίθουσες 21 Ιανουαρίου 2010 από την Audiovisual
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική