Το Κορίτσι που Έπαιζε με τη Φωτιά
του Daniel Alfredson. Με τους Noomi Rapace, Michael Nyqvist, Lena Endre
Με την υπογραφή του Δαίδαλου
του zerVo
Νεαρός δημοσιογράφος της εφημερίδας Millennium και η μνηστή του, θα βρεθούν νεκροί κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ένα καινούργιο πρόβλημα που καλείται να λύσει ο σούπερσταρ ρεπόρτερ, Μίκα Μπλόμκβιστ, που πιστεύει πως ο θάνατος τους οφείλεται στο στην έρευνα που διεξήγαγαν, γύρω από τα κυκλώματα πορνείας στην Στοκχόλμη. Μέρος δεύτερο από τα τρία που συνθέτουν την οντότητα με τον τίτλο Μιλένιουμ, των βιβλίων που έχουν σαρώσει παν(βορειο)ευρωπαϊκώς, αναδεικνύοντας το όνομα του Stieg Larsson εφάμιλλο με αυτό του Dan Brown. Δίκαια λες εσύ που τα έχεις διαβάσει? Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου, άλλωστε ότι το φιλμ στηρίζει την ύπαρξη του σε μια αριστοτεχνικά δομημένη αστυνομική ιστορία μυστηρίου είναι πασιφανές. Και δεν σου κρύβω, πως πολύ θα ήθελα να έχω μελετήσει το κείμενο που αποτέλεσε την βάση για το σενάριο του The Girl Who Played With Fire, ώστε να μπορώ να αποκωδικοποιήσω καλύτερα κάποια από τα καρέ, που σκάνε στην οθόνη σαν καταιγίδα. Αυτή άλλωστε είναι η μόνιμη πληγή των φιλμς που βασίζονται σε αξιοπρεπή, μα πολύπλοκα μυθιστορήματα. Πρέπει να χωρέσουν μέσα σε δυο ώρες κινούμενων πλάνων, επτακόσιες σελίδες συγγράμματος, προκαλώντας ασφυξία σε αυτό που παρακολουθείς. Άρα η ανόητη θεωρία του μια εικόνα = χίλιες λέξεις, πάει περίπατο, όπως συνήθως...
Υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Μία να έχεις παρακολουθήσει το πρώτο μέρος της τριλογίας και μία όχι. Αν ανήκεις στο γκρουπ Β, καλά θα κάνεις να αφιερώσεις χρόνο και να το δεις, πριν πας στην αίθουσα για το δεύτερο επεισόδιο, γιατί θα σου είναι δύσκολο να εξηγήσεις κάποιες καταστάσεις, που θεματικά γεννιούνται στο (τύποις) πρωτότυπο. Ο καινούργιος σκηνοθέτης Daniel Alfredson, που αντικατέστησε τον Oplev, λειτουργεί με τον γνώμονα, ότι θεματικά υπάρχει συνέχεια. Γι αυτό οι βασικοί (δύο) χαρακτήρες που συμμετέχουν στην ίντριγκα, δεν μελετώνται καν και ρίχνονται απευθείας στα δύσκολα. Τόσο ο βεντέτος και διαβόητος δημοσιογράφος που κινείται με την άνεση που του δίνει η ισχύς της πένας, όσο και το προβληματικό Κορίτσι του τίτλου - η προσέγγιση σε ουδέτερο γένος, δεν είναι τυχαία - που επιστρέφει στην πατρίδα της, ενάμιση χρόνο μετά την αυτοεξορία της στην Καραϊβική, για να αντιληφθεί πως είναι καταζητούμενη για τρία φονικά. Το ένα εκ των οποίων, του δικηγόρου, που έχει αναλάβει την σύνταξη της μηνιαίας επιτηρητικής αναφοράς, από τον καιρό που βγήκε από το ίδρυμα, που λόγω της βάναυσης συμπεριφοράς του (βλέπε Α' μέρος) έχει πάρει από εκείνη ένα γερό μάθημα. Το ύφος του Millenium 2, διαφέρει σημαντικά από του προκατόχου του, μιας και το μυστήριο που καλύπτει δεν θυμίζει ιστορία της Αγκάθα Κρίστι, αλλά είναι ένα μοντέρνο αστυνομικό θρίλερ, με κοινωνικές προεκτάσεις.
Για πες: Εκτός όμως από το αρνητικό στοιχείο του σεναριακού πνιγμού, που γεννιέται από την ματαιοδοξία να περάσει ακόμη και η τελευταία γραμμή του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη, το φιλμ σου προσφέρεται λες και πρόκειται για μια ακριβή μεν, μα αμιγώς τηλεοπτική παραγωγή. Σαν και αυτές τις εξαιρετικές του BBC, με τα ελάχιστα εξωτερικά πλάνα, τον σταθερά υψηλό ρυθμό και την ακατάπαυστη πολυλογία, που σου τα προσφέρουν όλα στο πιάτο, δίχως να σου αφήνουν περιθώρια φαντασίας. Κατά τα άλλα στα τουριστικά ηλιόλουστα πανοραμίκ της, η Σουηδική πρωτεύουσα είναι πανέμορφη, ο ντόπιος αστέρας Michael Nyqvist μια σταθερά αξιόλογη αξία, όσο για την Noomi Rapace, για δεύτερη στην σειρά φορά, μου δημιουργήθηκε απορία, για το πως είναι δυνατόν η χώρα που οι γυναίκες της - κατά τεκμήριο - έχουν τα ομορφότερα χαρακτηριστικά, μπορεί να έχει γεννήσει κάτι τόσο άσχημο. Υπέρ της είναι πάντως πως έχει γίνει ένα με την ηρωίδα της Λίσμπετ Σαλάντερ, την περιθωριακή διάνοια των ηλεκτρονικών υπολογιστών, με το σκοτεινό παρελθόν και το ακόμη θολότερο παρόν, που σίγουρα θα παίξει τον σημαντικότερο ρόλο στο τελικό μέρος, που οσονούπω θα κάνει και αυτό την εμφάνιση του, με τον τίτλο Το Κορίτσι στην φωλιά της Σφήγκας...
Υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Μία να έχεις παρακολουθήσει το πρώτο μέρος της τριλογίας και μία όχι. Αν ανήκεις στο γκρουπ Β, καλά θα κάνεις να αφιερώσεις χρόνο και να το δεις, πριν πας στην αίθουσα για το δεύτερο επεισόδιο, γιατί θα σου είναι δύσκολο να εξηγήσεις κάποιες καταστάσεις, που θεματικά γεννιούνται στο (τύποις) πρωτότυπο. Ο καινούργιος σκηνοθέτης Daniel Alfredson, που αντικατέστησε τον Oplev, λειτουργεί με τον γνώμονα, ότι θεματικά υπάρχει συνέχεια. Γι αυτό οι βασικοί (δύο) χαρακτήρες που συμμετέχουν στην ίντριγκα, δεν μελετώνται καν και ρίχνονται απευθείας στα δύσκολα. Τόσο ο βεντέτος και διαβόητος δημοσιογράφος που κινείται με την άνεση που του δίνει η ισχύς της πένας, όσο και το προβληματικό Κορίτσι του τίτλου - η προσέγγιση σε ουδέτερο γένος, δεν είναι τυχαία - που επιστρέφει στην πατρίδα της, ενάμιση χρόνο μετά την αυτοεξορία της στην Καραϊβική, για να αντιληφθεί πως είναι καταζητούμενη για τρία φονικά. Το ένα εκ των οποίων, του δικηγόρου, που έχει αναλάβει την σύνταξη της μηνιαίας επιτηρητικής αναφοράς, από τον καιρό που βγήκε από το ίδρυμα, που λόγω της βάναυσης συμπεριφοράς του (βλέπε Α' μέρος) έχει πάρει από εκείνη ένα γερό μάθημα. Το ύφος του Millenium 2, διαφέρει σημαντικά από του προκατόχου του, μιας και το μυστήριο που καλύπτει δεν θυμίζει ιστορία της Αγκάθα Κρίστι, αλλά είναι ένα μοντέρνο αστυνομικό θρίλερ, με κοινωνικές προεκτάσεις.
Για πες: Εκτός όμως από το αρνητικό στοιχείο του σεναριακού πνιγμού, που γεννιέται από την ματαιοδοξία να περάσει ακόμη και η τελευταία γραμμή του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη, το φιλμ σου προσφέρεται λες και πρόκειται για μια ακριβή μεν, μα αμιγώς τηλεοπτική παραγωγή. Σαν και αυτές τις εξαιρετικές του BBC, με τα ελάχιστα εξωτερικά πλάνα, τον σταθερά υψηλό ρυθμό και την ακατάπαυστη πολυλογία, που σου τα προσφέρουν όλα στο πιάτο, δίχως να σου αφήνουν περιθώρια φαντασίας. Κατά τα άλλα στα τουριστικά ηλιόλουστα πανοραμίκ της, η Σουηδική πρωτεύουσα είναι πανέμορφη, ο ντόπιος αστέρας Michael Nyqvist μια σταθερά αξιόλογη αξία, όσο για την Noomi Rapace, για δεύτερη στην σειρά φορά, μου δημιουργήθηκε απορία, για το πως είναι δυνατόν η χώρα που οι γυναίκες της - κατά τεκμήριο - έχουν τα ομορφότερα χαρακτηριστικά, μπορεί να έχει γεννήσει κάτι τόσο άσχημο. Υπέρ της είναι πάντως πως έχει γίνει ένα με την ηρωίδα της Λίσμπετ Σαλάντερ, την περιθωριακή διάνοια των ηλεκτρονικών υπολογιστών, με το σκοτεινό παρελθόν και το ακόμη θολότερο παρόν, που σίγουρα θα παίξει τον σημαντικότερο ρόλο στο τελικό μέρος, που οσονούπω θα κάνει και αυτό την εμφάνιση του, με τον τίτλο Το Κορίτσι στην φωλιά της Σφήγκας...
Στις αίθουσες 21 Ιανουαρίου 2010 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική