Υπόθεση 39
του Christian Alvart. Με τους Renée Zellweger, Jodelle Ferland, Ian McShane
Buh, bye Renee...
του zerVo
Υπεύθυνη και ευαίσθητη κοινωνική λειτουργός, έχει παραμερίσει την προσωπική της ζωή, προκειμένου να βρει τη λύση στις τριάντα οκτώ υποθέσεις παραβίασης δικαιωμάτων ανηλίκων που έχει αναλάβει. Η τριακοστή ένατη όμως είναι αυτή που θα την καταστρέψει. Ο ορισμός της συνειδητοποιημένης δημοσίας υπαλλήλου δηλαδή. Μπορεί οι φάκελοι μπροστά της να κάνουν στοίβες, σε περίπτωση που ο προϊστάμενος ρίξει ακόμη έναν στο γραφείο, δεν πει όχι. Άσε που είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να εξασκίσει και το αστυνομικό της ένστικτο, που κάτι την τσιγκλάει πως στην περίπτωση της πιτσιρίκας, υπάρχει κάτι βίαιο και απρεπές. Η ευσυγκίνητη σαραντάρα, αφού αποκαλύψει πως πίσω από τους τοίχους της διώροφης μονοκατοικίας κρύβεται γονική βιαιότητα προς την κόρη τους, θα στείλει τα τέρατα στον εισαγγελέα και θα κάνει τα πάντα για να αναλάβει την κηδεμονία της μικρούλας. Και ζήσανε αυτοί καλά φαντάζεσαι και η αυλαία πέφτει. Αμ, δε, αφού κανείς δεν φαντάστηκε, πως η μελαγχολική δωδεκάχρονη είναι σόι με τον Ντάμιεν της Προφητείας...
Όταν θα αρχίσουν το ένα μετά το άλλο, αγαπημένα πρόσωπα της λειτουργού να βρίσκουν φρικτό θάνατο, εκείνη - επιτέλους - θα καταλάβει πως το παιδάκι κάτι διαβολικό κρύβει μέσα του, μια μεταφυσική δύναμη που σκορπά τον τρόμο και μάλιστα εξ αποστάσεως. Καλά παγιδευμένη όμως στον ρόλο που η ίδια διεκδίκησε, δεν θα έχει την δυνατότητα άμεσης αντίδρασης. Κι έτσι το θρίλερ θα συνεχιστεί εσαεί και τα θύματα θα πολλαπλασιάζονται. Το Case 39, δεν διαφέρει πουθενά από τα μυριάδες πανομοιότυπα φιλμάκια τρόμου του σωρού, που προσφέρουν λιγοστό έως ελάχιστο σασπένς, κάποιες εφετζίδικες σεκάνς φονικών και μηδενική σκηνοθετική παρεμβατικότητα, λες και τα πάντα κινούνται πάνω σε προκαθορισμένες ράγες. Ψέματα! Διαφέρει στην πρωταγωνίστρια του, που πριν όχι πολλά χρόνια, θεωρείτο ένα από τα πιο καυτά ονόματα της Μέκκας του σινεμά, φτάνοντας μάλιστα μέχρι την Οσκαρική καταξίωση, τρεις φορές, μέσα σε τρία μόλις χρόνια...
Για πες: Σίγουρα με την Zellwegger κάτι τρέχει. Δεν μπορεί από την μια μέρα στην άλλη, να πρωταγωνιστούσε σε υπερπαραγωγές επιπέδου Chicago και τώρα να παίζει σε φτωχικά b movies σαν το παρόν. Δεν είναι δυνατό να είχε κτίσει την περσόνα της τσαλακωμένης σύγχρονης γυναίκας με την Μπρίτζετ Τζόουνς και τώρα να περιφέρεται ολομόναχη σε μέτριες κομεντί όπως το πρόσφατο New In Town. Εδώ η Renee παλεύει να με πείσει πως η Υπόθεση 39, αξίζει τον κόπο να της δώσω σημασία. Πως να γίνει όμως κάτι τέτοιο, όταν το σενάριο είναι το λιγότερο αστείο, η ίντριγκα σχεδόν ακουμπά την γελοιότητα και η ανήλικη συμπρωταγωνίστρια της - που θα μπορούσε με την παιδική άγνοια κινδύνου, να δώσει ένα τόνο παραπάνω στο θρίλερ - μοιάζει με ξύλινη μαριονέτα? Το απογοητευτικό αποτέλεσμα, δεν αντανακλά αρνητικά ούτε στον ούτως ή αλλιώς χαμηλών δυνατοτήτων Γερμανό Christian Alvart - το δικό του επίσης φετινό Pandorum, μπορεί να είναι και χειρότερο - ούτε στην μελλοντική καριέρα της Jodelle Ferland, που υποδύεται την σατανική Λιλίθ. Έχει σαφή αντίκτυπο στην πορεία της αγαπημένης μου - ως ξανθιά - Τεξανής, που βαδίζει στον έβδομο χρόνο μακρυά από την επιτυχία και είναι λογικό σταρικά, να έχει υποβιβαστεί στην β' εθνική του Πλανήτη Χόλιγουντ...
Όταν θα αρχίσουν το ένα μετά το άλλο, αγαπημένα πρόσωπα της λειτουργού να βρίσκουν φρικτό θάνατο, εκείνη - επιτέλους - θα καταλάβει πως το παιδάκι κάτι διαβολικό κρύβει μέσα του, μια μεταφυσική δύναμη που σκορπά τον τρόμο και μάλιστα εξ αποστάσεως. Καλά παγιδευμένη όμως στον ρόλο που η ίδια διεκδίκησε, δεν θα έχει την δυνατότητα άμεσης αντίδρασης. Κι έτσι το θρίλερ θα συνεχιστεί εσαεί και τα θύματα θα πολλαπλασιάζονται. Το Case 39, δεν διαφέρει πουθενά από τα μυριάδες πανομοιότυπα φιλμάκια τρόμου του σωρού, που προσφέρουν λιγοστό έως ελάχιστο σασπένς, κάποιες εφετζίδικες σεκάνς φονικών και μηδενική σκηνοθετική παρεμβατικότητα, λες και τα πάντα κινούνται πάνω σε προκαθορισμένες ράγες. Ψέματα! Διαφέρει στην πρωταγωνίστρια του, που πριν όχι πολλά χρόνια, θεωρείτο ένα από τα πιο καυτά ονόματα της Μέκκας του σινεμά, φτάνοντας μάλιστα μέχρι την Οσκαρική καταξίωση, τρεις φορές, μέσα σε τρία μόλις χρόνια...
Για πες: Σίγουρα με την Zellwegger κάτι τρέχει. Δεν μπορεί από την μια μέρα στην άλλη, να πρωταγωνιστούσε σε υπερπαραγωγές επιπέδου Chicago και τώρα να παίζει σε φτωχικά b movies σαν το παρόν. Δεν είναι δυνατό να είχε κτίσει την περσόνα της τσαλακωμένης σύγχρονης γυναίκας με την Μπρίτζετ Τζόουνς και τώρα να περιφέρεται ολομόναχη σε μέτριες κομεντί όπως το πρόσφατο New In Town. Εδώ η Renee παλεύει να με πείσει πως η Υπόθεση 39, αξίζει τον κόπο να της δώσω σημασία. Πως να γίνει όμως κάτι τέτοιο, όταν το σενάριο είναι το λιγότερο αστείο, η ίντριγκα σχεδόν ακουμπά την γελοιότητα και η ανήλικη συμπρωταγωνίστρια της - που θα μπορούσε με την παιδική άγνοια κινδύνου, να δώσει ένα τόνο παραπάνω στο θρίλερ - μοιάζει με ξύλινη μαριονέτα? Το απογοητευτικό αποτέλεσμα, δεν αντανακλά αρνητικά ούτε στον ούτως ή αλλιώς χαμηλών δυνατοτήτων Γερμανό Christian Alvart - το δικό του επίσης φετινό Pandorum, μπορεί να είναι και χειρότερο - ούτε στην μελλοντική καριέρα της Jodelle Ferland, που υποδύεται την σατανική Λιλίθ. Έχει σαφή αντίκτυπο στην πορεία της αγαπημένης μου - ως ξανθιά - Τεξανής, που βαδίζει στον έβδομο χρόνο μακρυά από την επιτυχία και είναι λογικό σταρικά, να έχει υποβιβαστεί στην β' εθνική του Πλανήτη Χόλιγουντ...
Στις αίθουσες, πιθανότατα όχι...
1 σχόλια:
ενταξει.. εχουμε δει και χειροτερα.
παντως εγω δεν διεκοψα την ταινια για να δω κατι αλλο.
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική