Η Μονάκριβη
του Lee Daniels. Με τους Gabourey 'Gabby' Sidibe, Mo'Nique, Mariah Carey
Ζητείται Ελπίδα (?)
του zerVo
Το πηγάδι είναι βαθύ, υγρό και σκοτεινό, γεμάτο υγρασία και κατσαρίδες που σου κατατρώνε την σάρκα. Ακόμη δεν έχεις αντιληφθεί πως βρέθηκες εκεί και σε προβληματίζει ακόμη περισσότερο, που σε έριξαν μέσα τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Εκείνα που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να σε προστατέψουν, να σε σώσουν από την πτώση, παρόλα αυτά όχι απλά δεν σου έτειναν χείρα βοήθειας, αλλά σε κτύπησαν βάναυσα, ώστε να μην έχεις καν αντίδραση πέφτοντας. Ματωμένος, τόσο σωματικά, αλλά κυρίως ψυχικά, αναζητάς διέξοδο από την παγίδα, από τον τάφο που έχει κτιστεί τριγύρω σου. Το θαύμα είναι που κοιτώντας ψηλά, βλέπεις την φωτεινή διέξοδο και νιώθεις μια βεβαιότητα πως σύντομα θα ελευθερωθείς. I Will Survive ψελλίζεις, δίχως να εγκαταλείπεις την προσπάθεια. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...
Η Μονάκριβη είναι δεκαέξι χρονών. Φυσιολογικά θα έπρεπε, μοναδική της φροντίδα να ήταν τα μαθήματα της. Αντίθετα εκείνη έχει να φροντίσει ένα νήπιο κορίτσι με ειδικές ανάγκες, αποτέλεσμα του κατ εξακολούθηση βιασμού από τον βάναυσο πατέρα της, την ίδια ώρα που εγκυμονεί το δεύτερο παιδί της και κανένα γυμνάσιο δεν μπορεί να την δεχτεί. Το ξετύλιγμα μιας σύγχρονης τραγωδίας σε όλο της το μεγαλείο. Φόντο οι βρωμογειτονιές της Νέας Υόρκης, όπου βασιλεύουν η φτώχεια, η ανέχεια και η μιζέρια. Εκεί που προτεραιότητα έχει η καθημερινή επιβίωση και για όλα τα άλλα έχει ο Θεός. Σε ένα τέτοιο σκοτεινό περιβάλλον μεγαλώνει η Precious. Εκ πρώτης όψης, εκτιμάς πως αυτό το κορίτσι λειτουργεί ως μαγνήτης δεινών. Υπέρβαρη σε εξωφρενικό βαθμό, ώστε τα κιλά να της προκαλούν συνεχή δυσφορία. Όχι όμορφη, σχεδόν αποκρουστική, για γείτονες και συμμαθητές, που διαρκώς την χλευάζουν για το μαύρο, κατάμαυρο πετσί της. μα το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το κορίτσι έχει γνωρίσει την πιο απάνθρωπη μορφή της γονεϊκής συνύπαρξης, από την στιγμή που το τέρας αφέντης την κακοποιεί σεξουαλικά και η μάνα μέγαιρα, όχι μόνο δεν αντιδρά, αλλά επιβαρύνει με την σκληρή της γλώσσα την δύσκολη κατάσταση. Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό που ούτε ο Στάινμπεκ δεν θα μπορούσε να περιγράψει, το κορίτσι θα θελήσει να ορθώσει ανάστημα. Πιθανότατα όχι για να ολοκληρώσει τα όνειρα που διαρκώς στριφογυρνούν στο μυαλό της - ποια κοπελίτσα στα χρόνια της άραγε, δεν φαντάζεται εαυτόν σαν λαμπερή Barbie? - αλλά για να ορίσει μια αφετηρία, ένα σημείο μηδέν, που θα αποτελέσει την έναρξη μιας καινούργιας ζωής.
Για πες: Σε αυτό το σημείο, ενώ έχεις παρακολουθήσει άφωνος την συγκλονιστική της διαδρομή στην τρώγλη, μπορεί και να δακρύσεις. Γιατί θα κατανοήσεις πως η γυναίκα που συνθέτει τον κεντρικό χαρακτήρα της ιστορίας, δεν είναι παρά ένα παιδάκι, που ελπίζει πως κάποια νεράιδα μπορεί να εμφανιστεί και να σβήσει με το ραβδί - σφουγγάρι της, μονομιάς το ζοφερό παρελθόν. Η ιστορία είναι βασισμένη στην νουβέλα Push, που πίσω στα 1996 έκανε διάσημο το όνομα της συγγραφέως Sapphire, κυρίως λόγω του αφηγηματικού τρόπου γραφής που χρησιμοποίησε, ξετυλίγοντας το δράμα μέσα από τις σκόρπιες, ασύνταχτες και ανορθόγραφες σκέψεις της νεαρής κοπέλας. Αυτή ήταν μια τεχνική δυσκολία που ανέτρεψε ο σκηνοθέτης Jeff Daniels στην μόλις δεύτερη ταινία του, κερδίζοντας το παρατεταμένο χειροκρότημα των θεατών του Sundance που για πρώτη φορά προβλήθηκε το Precious. Εκεί που το φιλμ κυριολεκτικά σαρώνει, είναι στις ερμηνείες που είναι κάτι παραπάνω από ρεαλιστικές, είναι αληθινές. Το όνομα της Gabourey Sidibe, πιθανότατα πριν ένα χρόνο να μην έλεγε τίποτα, ούτε στους ενοίκους της πολυκατοικίας της στο Χάρλεμ. Σήμερα, μέσα από την ανατριχιαστική υπόδηση της Κλαρίς, η Gabby έχει σηκώσει μια ντουζίνα βραβεία, γνωρίζοντας πως τα καλύτερα - Σφαίρες και Όσκαρς - έρχονται. Αποκάλυψη! Στο ιδιαίτερο αυτό ντεμπούτο της, πάντως, η 28χρονη μέχρι τα χτες ερασιτέχνης, δεν είναι μόνη, αφού ο περίγυρος της κτίζει με μαεστρία, τον πραγματικό κόσμο που επιβιώνει η Πρίσιους. Η Mo'Nique, από τα γνωστότερα τηλεοπτικά πρόσωπα της Αμερικής, ως μοντέρνα Μήδεια της ψυχής, αυτάρεσκη, αυταρχική, μια λυπηρή μορφή, κάνει την ερμηνεία της καριέρας της, που δεδομένα θα της χαρίσει το βραβείο υποστηρικτικής παρουσίας από την Ακαδημία. Η Paula Patton και η Mariah Carey (πιθανόν να μην την αναγνωρίσεις) συνθέτουν τα δύο αντίθετα πρόσωπα της κοινωνίας, εκείνο που δείχνει ενδιαφέρον, υποστηρίζοντας το καλύτερο αύριο, μέσω της (έστω και βασικής) εκπαίδευσης και το άλλο, της κοινωνικής λειτουργού, που στέκει αδιάφορο και παγωμένο, μπροστά στο υπέρτατο δράμα. Ενώ ο περίφημος κιθαρίστας Lenny Kravitz, μέσα από το ολιγόλεπτο πέρασμα του, λειτουργεί σαν ο φωτεινός άγγελος - νοσοκόμος, που θα δείξει στην ζορισμένη έφηβη να καταλάβει, πως υπάρχει μέλλον, ακόμη και για εκείνη την τόσο ταλαιπωρημένη. Κι έτσι κλείνει ένα φιλμ, που σε κάποιες του στιγμές, λόγω της σκληράδας του, θα σου προκαλέσει υπερβολική στενοχώρια. Με τον μεσουράνιο ήλιο, να στέλνει όμως μια αχτίδα φωτός στο πηγάδι, που θα ωθήσει το κορίτσι να κοιτάξει ψηλά και να το παλέψει για να βγεις σώα. Έτσι κι αλλιώς αν κοιτάξεις κάτω, υπάρχει μόνο ο πάτος, δεν έχει άλλο κατήφορο my Precious...
Η Μονάκριβη είναι δεκαέξι χρονών. Φυσιολογικά θα έπρεπε, μοναδική της φροντίδα να ήταν τα μαθήματα της. Αντίθετα εκείνη έχει να φροντίσει ένα νήπιο κορίτσι με ειδικές ανάγκες, αποτέλεσμα του κατ εξακολούθηση βιασμού από τον βάναυσο πατέρα της, την ίδια ώρα που εγκυμονεί το δεύτερο παιδί της και κανένα γυμνάσιο δεν μπορεί να την δεχτεί. Το ξετύλιγμα μιας σύγχρονης τραγωδίας σε όλο της το μεγαλείο. Φόντο οι βρωμογειτονιές της Νέας Υόρκης, όπου βασιλεύουν η φτώχεια, η ανέχεια και η μιζέρια. Εκεί που προτεραιότητα έχει η καθημερινή επιβίωση και για όλα τα άλλα έχει ο Θεός. Σε ένα τέτοιο σκοτεινό περιβάλλον μεγαλώνει η Precious. Εκ πρώτης όψης, εκτιμάς πως αυτό το κορίτσι λειτουργεί ως μαγνήτης δεινών. Υπέρβαρη σε εξωφρενικό βαθμό, ώστε τα κιλά να της προκαλούν συνεχή δυσφορία. Όχι όμορφη, σχεδόν αποκρουστική, για γείτονες και συμμαθητές, που διαρκώς την χλευάζουν για το μαύρο, κατάμαυρο πετσί της. μα το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το κορίτσι έχει γνωρίσει την πιο απάνθρωπη μορφή της γονεϊκής συνύπαρξης, από την στιγμή που το τέρας αφέντης την κακοποιεί σεξουαλικά και η μάνα μέγαιρα, όχι μόνο δεν αντιδρά, αλλά επιβαρύνει με την σκληρή της γλώσσα την δύσκολη κατάσταση. Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό που ούτε ο Στάινμπεκ δεν θα μπορούσε να περιγράψει, το κορίτσι θα θελήσει να ορθώσει ανάστημα. Πιθανότατα όχι για να ολοκληρώσει τα όνειρα που διαρκώς στριφογυρνούν στο μυαλό της - ποια κοπελίτσα στα χρόνια της άραγε, δεν φαντάζεται εαυτόν σαν λαμπερή Barbie? - αλλά για να ορίσει μια αφετηρία, ένα σημείο μηδέν, που θα αποτελέσει την έναρξη μιας καινούργιας ζωής.
Για πες: Σε αυτό το σημείο, ενώ έχεις παρακολουθήσει άφωνος την συγκλονιστική της διαδρομή στην τρώγλη, μπορεί και να δακρύσεις. Γιατί θα κατανοήσεις πως η γυναίκα που συνθέτει τον κεντρικό χαρακτήρα της ιστορίας, δεν είναι παρά ένα παιδάκι, που ελπίζει πως κάποια νεράιδα μπορεί να εμφανιστεί και να σβήσει με το ραβδί - σφουγγάρι της, μονομιάς το ζοφερό παρελθόν. Η ιστορία είναι βασισμένη στην νουβέλα Push, που πίσω στα 1996 έκανε διάσημο το όνομα της συγγραφέως Sapphire, κυρίως λόγω του αφηγηματικού τρόπου γραφής που χρησιμοποίησε, ξετυλίγοντας το δράμα μέσα από τις σκόρπιες, ασύνταχτες και ανορθόγραφες σκέψεις της νεαρής κοπέλας. Αυτή ήταν μια τεχνική δυσκολία που ανέτρεψε ο σκηνοθέτης Jeff Daniels στην μόλις δεύτερη ταινία του, κερδίζοντας το παρατεταμένο χειροκρότημα των θεατών του Sundance που για πρώτη φορά προβλήθηκε το Precious. Εκεί που το φιλμ κυριολεκτικά σαρώνει, είναι στις ερμηνείες που είναι κάτι παραπάνω από ρεαλιστικές, είναι αληθινές. Το όνομα της Gabourey Sidibe, πιθανότατα πριν ένα χρόνο να μην έλεγε τίποτα, ούτε στους ενοίκους της πολυκατοικίας της στο Χάρλεμ. Σήμερα, μέσα από την ανατριχιαστική υπόδηση της Κλαρίς, η Gabby έχει σηκώσει μια ντουζίνα βραβεία, γνωρίζοντας πως τα καλύτερα - Σφαίρες και Όσκαρς - έρχονται. Αποκάλυψη! Στο ιδιαίτερο αυτό ντεμπούτο της, πάντως, η 28χρονη μέχρι τα χτες ερασιτέχνης, δεν είναι μόνη, αφού ο περίγυρος της κτίζει με μαεστρία, τον πραγματικό κόσμο που επιβιώνει η Πρίσιους. Η Mo'Nique, από τα γνωστότερα τηλεοπτικά πρόσωπα της Αμερικής, ως μοντέρνα Μήδεια της ψυχής, αυτάρεσκη, αυταρχική, μια λυπηρή μορφή, κάνει την ερμηνεία της καριέρας της, που δεδομένα θα της χαρίσει το βραβείο υποστηρικτικής παρουσίας από την Ακαδημία. Η Paula Patton και η Mariah Carey (πιθανόν να μην την αναγνωρίσεις) συνθέτουν τα δύο αντίθετα πρόσωπα της κοινωνίας, εκείνο που δείχνει ενδιαφέρον, υποστηρίζοντας το καλύτερο αύριο, μέσω της (έστω και βασικής) εκπαίδευσης και το άλλο, της κοινωνικής λειτουργού, που στέκει αδιάφορο και παγωμένο, μπροστά στο υπέρτατο δράμα. Ενώ ο περίφημος κιθαρίστας Lenny Kravitz, μέσα από το ολιγόλεπτο πέρασμα του, λειτουργεί σαν ο φωτεινός άγγελος - νοσοκόμος, που θα δείξει στην ζορισμένη έφηβη να καταλάβει, πως υπάρχει μέλλον, ακόμη και για εκείνη την τόσο ταλαιπωρημένη. Κι έτσι κλείνει ένα φιλμ, που σε κάποιες του στιγμές, λόγω της σκληράδας του, θα σου προκαλέσει υπερβολική στενοχώρια. Με τον μεσουράνιο ήλιο, να στέλνει όμως μια αχτίδα φωτός στο πηγάδι, που θα ωθήσει το κορίτσι να κοιτάξει ψηλά και να το παλέψει για να βγεις σώα. Έτσι κι αλλιώς αν κοιτάξεις κάτω, υπάρχει μόνο ο πάτος, δεν έχει άλλο κατήφορο my Precious...
Στις αίθουσες 18 Φεβρουαρίου 2010 από την Nutopia
Rewind /// Trailer - Precious
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική